20 Νοέμβρη : Όλα τα μπλόγκς για τις Φυλακές

20 Νοέμβρη : Όλα τα μπλόγκς για τις Φυλακές

Όχι στο Όνομά μας

“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.

–Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08

“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”

- Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08

Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

kratoumenoi.wordpress.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

Μεχρι την νικη
al.barouak

Ένας κύκλος κλείνει «ή»...

Την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου στις 7:00 μ.μ., θα γίνει παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Αλέξη Δάρα με τίτλο «ή» και προβολή των βιντεοποιημάτων που έχουν βασιστεί σε ποιήματά του. Την εκδήλωση οργανώνουν η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, οι εκδόσεις “Ίδμων” και το λογοτεχνικό περιοδικό “Ίαμβος”.
Κλείνει λοιπόν έτσι ένας μεγάλος κύκλος εκδηλώσεων που άνοιξε πέρυσι (Booze, Bios, Πινακοθήκη Σύρου, φεστιβάλ Συνασπισμού, Nosotros, Εν Αθήναις, Ορίζοντας, Dasein, Κέντρο Νέων Ρεθύμνου κ.ά.) ο οποίος όλο και κάτι προσέφερε στα ανήσυχα πνεύματα της εποχής.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, Γενναδίου 8 και Ακαδημίας, στον 7ο όροφο. Η οδός Γενναδίου βρίσκεται ακριβώς πίσω από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, στην Ακαδημίας, είναι δηλαδή η συνέχεια της οδού Ζωοδόχου Πηγής.
Θα χαιρετίσει η πρόεδρος της Εταιρίας, Ελευθερία Αναγνωστάκη-Τζαβάρα.
Για το βιβλίο θα μιλήσει ο δημοσιογράφος Γιώργος Γιανναράκος.
Προλογίζουν οι ποιητές, Νίκος Δεληγιάννης, Νίκος Δανιήλ.
Θα προβληθούν 10 video-δημιουργίες βασισμένες σε ποιήματα της συλλογής.
Ακόμα, θα προβληθεί για πρώτη φορά το βιντεοποίημα «Καϊάφας» (βασισμένο στο ομώνυμο ποίημα του Αλέξη Δάρα), το οποίο είναι το τελευταίο δημιούργημα του Al Barouak και των συνεργατών του.

Vita Mi Barouak

Γράμμα στους νεκρούς του Πολυτεχνείου

Είπαν πως ξεπούλησαν τον αγώνα σας.
Και οι φίλοι σας δάκρυσαν, ενώ άφηναν σημειώματα και κόκκινα γαρύφαλλα στα κάγκελα του Πολυτεχνείου.
Είπαν πως εσείς δεν θέλατε να φέρετε πίσω τον Καραμανλή,
αλλά στόχο σας είχατε βάλει έναν Άλλο Κόσμο...
Κι είδατε, από εκεί ψηλά, πολλούς να αλλάζουν μετερίζι,
να σκύβουν το κεφάλι στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ,
να μην νοιάζονται για Ψωμί, Παιδεία.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ των πολλών να τους αφήνει αδιάφορους,
μονάχα για την τσέπη τους να ιδρώνει το μέτωπό τους.
Σύντροφοι,
Χτες που κατέβαινα τη Στουρνάνη, είδα το Πολυτεχνείο γεμάτο από παιδιά αγέννητα το 73.
Φέτος πήγα σε πορείες με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Έμαθα για εκατοντάδες εξεγέρσεις πεινασμένων σε διάφορες γωνιές του πλανήτη.
Είδα τον Καπιταλισμό να αυτοτραυματίζεται.
Τη Μεγάλη Κρίση να πλησιάζει.
Εκείνη που θα μας οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό.
Και θα φέρει την Κάθαρση.
Όλα αυτά με κάνουν να χαμογελώ.

Σύντροφοι,
Το αίμα σας έγινε λίπασμα.
Κι από παντού, ξεπηδάνε σπινθήρες αντίστασης.
Το όραμα σας, που κάποιοι θέλησαν να θάψουν στο χώμα, κλέβοντάς σας την πνοή
35 χρόνια μετά παραμένει ζωντανό,
και μέρα με τη μέρα απλώνεται, ισχυροποιείται, θεριεύει.
Γιατί το αίμα σας
που είναι ακόμα στη μνήμη μας νωπό
έχει μετουσιωθεί εδώ και καιρό
στο ΚΟΚΚΙΝΟ της παντιέρας
που ανεμίζει στις καρδιές μας.

Σύντροφοι,
Αισθάνομαι το χαμόγελο να ανατέλλει στα χείλη σας...


Vita Mi Barouak

Η ταινία μας για το 48hoursproject: "9"

Αυτό είναι το ταινιάκι που φτιάξαμε για το 48hours project.
Μέσα σε 48 ώρες σενάριο, γυρίσματα, μοντάζ, μουσική, τα πάντα!
Δυστυχώς μας πήρε 50 ώρες, οπότε βγήκαμε εκπρόθεσμοι...
Ήταν πρώτη μας φορά και δεν καταφέραμε να υπολογίσουμε σωστά το χρόνο.

Το θέμα που μας κληρώθηκε ήταν αστυνομικό, ενώ τα σεναριακά στοιχεία που έπρεπε να εντάξουμε ήταν :
Ο χαρακτήρας courier, η φράση «σε ευχαριστώ πολύ, σου είμαι ευγνώμον» κι ένα σαπούνι.
Με τη βοήθεια και των άλλων παιδιών νομίζω ότι εντάχτηκαν αρμονικά.
Το σενάριο, 5 σελίδες, μου πήρε 1 ώρα και 15 λεπτά... προσωπικό ρεκόρ!
Αν δεν μας ξέφευγαν κάποιες σεναριακές λεπτομέρειες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, νομίζω ότι το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο, καθώς θεωρώ ότι θα στήριζαν και θα έκαναν κατανοητή την ανατροπή πολύ πιο καθαρά...

Πρέπει να κατανοήσετε βέβαια ότι γινόταν της πουτ... το κάγκελο από την πίεση χρόνου, οπότε τα λαθάκια ήταν αναπόφευκτα.
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά!

Δεν ξέρω ποιον να πρωτογλύψω... Ήσασταν όλοι υπέροχοι!

ΥΓ. Ο Al Βarouak έδωσε ρέστα, τόσο ως μπάτσος, όσο και ως «βασικός συνένοχος» στην οργάνωση του όλου εγχειρήματος...

Vita Mi Barouak

Αιτήματα γυναικών κρατουμένων στον Ελαιώνα Θηβών

Με αφορμή τις τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης εντός του καταστήματος αλλά και της αντιμετώπισής μας από το σύνολο των υπηρεσιών του Υπ. Δικαιοσύνης, πιο συγκεκριμένα:

1. Ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
2. Λιγοστά, έως ανύπαρκτα υλικά καθαριότητας (χωρίς δικαίωμα προσωπικής αγοράς).
3. Ανύπαρκτοι κανόνες υγιεινής (έλλειψη ζεστού νερού).
4. Ανύπαρκτη κοινωνική υπηρεσία και πρόνοια.
5. Απαράδεκτη τροφοδοσία λόγω έλλειψης υλικών.
6. Άγνωστη λέξη η παροχή ειδών πρώτης ανάγκης.
7. Ρατσιστική αντιμετώπιση των κρατουμένων σε θέματα αδειών και αναστολών.
8. Άνιση αντιμετώπιση υπολογισμού ποινών για την αναστολή ανάλογα με τα αδικήματα (2/5, 3/5, κ.λπ.).
9. Η μεγάλη αργοπορία στον προσδιορισμό της εκδίκασης των αδικημάτων και ειδικότερα στην εκδίκαση των εφετείων.
10. Η ιδιαίτερη σκληρότητα των ανθρώπων που μας δικάζουν, παρά τις επανειλημμένες συστάσεις που τους έχουν γίνει.
11. Η ανύπαρκτη δεύτερη ευκαιρία που όλοι περιμένουμε και που πολλοί από μας δικαιούνται, αλλά ποτέ δε μας δίνεται.

Αποφασίσαμε να απέχουμε από το συσσίτιο της φυλακής από τις 03/11/2008 έως ότου ληφθούν ανάλογα μέτρα για την αντιμετώπιση των παραπάνω.

Ελπίζουμε στην κατανόηση σας

Βραδιά αφιέρωμα στους BΕΑΤΝΙΚ*

Προβολές, ομιλίες, bebop, απαγγελίες, αυτοσχεδιασμοί, happenings και πολύ αλκοόλ…
H καλλιτεχνική ομάδα BAROUAK
και η εταιρία παραγωγής GUERRILLA CINEMATOGRAPHY
διοργανώνουν βραδιά αφιέρωμα στους Beat, την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου, από τις 19:00 και μέχρι αργά το βράδυ, στο χώρο της εταιρίας (Νεμέας 8, κοντά στη στάση Αττική του Μετρό)

19:00 – 21:00 : Προβολές
Pull my Daisy (1959) Robert Frank & Alfred LeslieHallelujah,
the Hills (1963) Adolfas MekasKerouac,
the Movie (1985) John Antonelli,
Cut-ups (1967) Anthony Balch

21:00 – 22:30 : Ομιλία – Απαγγελίες
Ομιλία του ποιητή Γιάννη Λειβαδά
Απαγγέλλουν: Αλέξης Δάρας (ποιητής), Βαγγέλης Μπέκας (Barouak), Βασίλης Κυριάκης (Barouak)
Αυτοσχεδιασμοί συνοδεία τρομπέτας και άλλα happenings

22:30 - ... : Music selection: Άγγελος Αλέτρας
Thelonious Monk, Charles Mingus, Charlie Parker, Miles Davis, John Coltrane, Max Roach και πολλοί άλλοι

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ


*the distortion of the beat generation into a media stereotype

-------------------------------------------------------------

Ο Γιάννης Λειβαδάς γεννήθηκε το 1969 στην Καλαμάτα. Είναι ποιητής της σύγχρονης avant garde. Μεταφράσεις: Η Μπιτ Ποίηση (εκδ. της Λίμνης 1995), Λ. Φερλινγκέττι - Εικόνες του Φευγάτου Κόσμου (εκδ. της Λίμνης 1995), Σειρά φυλλαδίων ποίησης: Ginsberg, Lamantia, Olson, Corso, Hirschman, Duncan, Levertov, Pound, Bunting, Norse, Wei (Άκρον 2000), Ann Charters - Τζακ Κέρουακ [Βιογραφία] (Printa 2002), Ανθολογία Μπιτ Ποίησης (Ροές 2003),, Τζακ Κέρουακ – Γραφές της αιωνιότητας (Απόπειρα 2006), Τζακ Κέρουακ – Ο γυρισμός του ταξιδευτή (Απόπειρα 2007), Άλλεν Γκίνσμπεργκ - Ουρλιαχτό [δίγλωσση έκδοση] (Ηριδανός 2007), Τζακ Κέρουακ – Ποιήματα (Ηριδανός 2007), κ.α.

Επιστολή των Αφγανών Προσφύγων στην Πάτρα

Τα σπίτια μας είναι φτιαγμένα από χαρτόνι

Ίσως αυτό το κείμενο δε θα έχει καμία επιρροή στους Έλληνες, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, ίσως δεν έχει νόημα γι'αυτούς.

Γιατί είμαστε πρόσφυγες; Υποφέρουμε από 30 χρόνια πολέμων στο Αφγανιστάν. Αγανακτήσαμε απ'τον πόλεμο και τη βία. Γι'αυτό βρισκόμαστε στις πύλες της Ευρώπης αναζητώντας άσυλο.

Αν εμείς, οι οικογένειές μας, τα μικρά παιδιά μας, οι φίλοι μας δεν είχαμε υποστεί τη βία, τον πόλεμο και την τρομοκρατία (τις βόμβες και τις ρουκέτες) στη χώρα μας, δε θα είχαμε καταφύγει σαν πρόσφυγες σε καμία χώρα και δε θα ήταν αυτό το μοναδικό χαρακτηριστικό που βλέπουν όλοι σε εμάς, του πρόσφυγα.

Ζούμε σε παραπήγματα φτιαγμένα από χαρτόνι και πλαστικό, κάτω από τον ήλιο και την ανυπόφορη ζέστη, δεν έχουμε νερό και τροφή, ούτε ηλεκτρικό και τα βασικά αγαθά για τη ζωή. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος αλλά η αστυνομία, το λιμενικό, κάποιοι Έλληνες που ζουν γύρω απ'τον καταυλισμό μάς αντιμετωπίζουν σαν να μην είμαστε ανθρώπινα πλάσματα.

Απ'τους ήχους των όπλων και των εκρήξεων, από τα κατεστραμμένα και καμμένα σπίτια έχουμε μαύρες αναμνήσεις. Όπου κι αν πήγαμε, αντί για τη βοήθεια που αναζητούσαμε βρήκαμε τιμωρία. Ζητήσαμε από την ελληνική κυβέρνηση και την ευρωπαϊκή ένωση, μια καλή μεταχείριση σχετικά με τη ζωή. Δεν είμαστε ευτυχισμένοι με τη ζωή και τα προβλήματα που έχουμε στην Πάτρα.

Δεν είμαστε εγκληματίες, μη μας κατηγορείτε και μη μας φέρεστε σαν εγκληματίες.

Δραπετεύσαμε από το Αφγανιστάν εξαιτίας του πολέμου, της βίας, της αδικίας και της ανασφάλειας. Διασχίζουμε χιλιάδες μίλια κάτω από αμέτρητους κινδύνους για να βρούμε καλύτερη ζωή, ελευθερία και δημοκρατία αλλά δε βρήκαμε τίποτα εδώ.

Πού είναι εκείνος ο Μεσσίας που μιλούσε για δικαιοσύνη, ελευθερία; Υπάρχει κανείς που να ακούει τη φωνή μας;

Είμαστε ήδη φυλακισμένοι στον καταυλισμό μας και ακόμα κι αυτόν θέλουνε να τον καταστρέψουν. Κάθε φορά που βλέπουμε τους τραυματισμένους αδερφούς μας, με σπασμένα χέρια, σπασμένα κεφάλια, σπασμένες καρδιές τότε κι η ψυχή σπάει, σκοτεινιάζει -ψυχορραγούμε.

Σεπτέμβρης 2008


ΑΦΓΑΝΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΑΤΡΑΣ

-------------------------------------------------------------------
Η επιστολή έφτασε σε μας, μέσα από το group του Αντιρατσιστικού φεστιβάλ στο face book.
Οφείλουμε να σεβόμαστε και να στεκόμαστε στους πρόσφυγες...
Τουλάχιστον όσοι από εμάς δεν είναι φτιαγμένοι μόνο από λογικούς ειρμούς και βίδες.

Η ζωηρή εφηβεία μιας σύγχρονης τέχνης

Όταν η ποίηση ερωτοτροπεί με τα ψηφιά, τις νότες, τις κινούμενες εικόνες και ομάδες καλλιτεχνών αναδεύουν το ψηφιακό καζάνι των σύγχρονων τεχνών, τότε το προσφερόμενο έδεσμα ονομάζεται Βιντεοποίηση.
H Βιντεοποίηση είναι η σύνθεση τριών διαφορετικών καλλιτεχνικών συνιστωσών(όρος που είναι άλλωστε και της μόδας): του ποιήματος, της μουσικής και της βιντεοτέχνης. Η συνισταμένη τους αποτελεί κάτι νέο, ένα αυτόνομο έργο τέχνης. Σύμφωνα με τον Αλέξη Δάρα ιδρυτικό μέλος της ομώνυμης ομάδας Βιντεοποίηση, που δραστηριοποιείται στην Αθήνα: «Η Βιντεοποίηση έχει σα βάση το κείμενο κάποιου ποιήματος. Η οπτικοποίηση και μουσικοποίηση του, το μεταμορφώνουν σε καινούργιο έργο. Η Βιντεοποίηση είναι και ποίηση και video-art. H έμπνευση και οι αναζητήσεις του καλλιτέχνη δημιουργούν ένα νέο έργο τέχνης, όπως κάνει νοερά και ο κάθε αναγνώστης του ποιήματος.»
Για κάποιους άλλους δεν είναι παρά ένας τομέας της βιντεοτέχνης, που τείνει να αυτονομηθεί, ενώ αρκετοί είναι εκείνοι που παρατηρούν τη σύγχρονη αυτή τέχνη, με «ακαδημαϊκή υπεροψία» κάτω από τα «παλιομοδίτικα ματογυάλια τους».

Ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο
Σύμφωνα με τον ιστορικό κινηματογράφου, ποιητή και μέλος της ομώνυμης ομάδας, Αντρέα Παγουλάτο, η Βιντεοποίηση αντλεί πολλά στοιχεία από τις πρωτοπορίες του εικοστού αιώνα, τόσο της ποίηση, όσο και του κινηματογράφο. Οι επιρροές ξεκινούν από τους ποιητικούς και κινηματογραφικούς πειραματισμούς του 20 και του 30, τον πειραματικό κινηματογράφου και την βιντεοτέχνη του 60, το underground.
Σύμφωνα με τον Αντρέα Παγουλάτο, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε πρόδρομο της Βιντεοποίησης τον Πορτογάλο ποιητή Μelo e Castro, οποίος, στα μέσα της δεκαετίας του 60, χάράξε πάνω στη μαγνητική μπάντα του βίντεο το κείμενό του ποιήματός του. Βέβαια όπως υποστηρίχτηκε από τους ειδικούς πολλά χρόνια αργότερα, εκείνο το έργο τέχνης δεν ήταν ακριβώς Βιντεοποίηση αλλά animation. Πάντως, όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά σε ένα πορτογαλικό τηλεοπτικό μαγκαζίνο προκάλεσε τόσο ισχυρό σοκ, που οδήγησε τους υπεύθυνους της εκπομπής να το καταστρέψουν, ζηλεύοντας τη δόξα των ιερεξεταστών που έριχναν στην πυρά απαγορευμένα εγχειρίδια και όχι μόνο...
Ουσιαστικά, η Βιντεοποίηση στην αυθεντικής της μορφή, έκανε τα πρώτα δειλά βήματά της, στα μέσα της δεκαετίας του 80, με λίγους αλλά σημαντικούς εκπροσώπους, όπως τον Ιταλό Έντζο Μιναρέλι και τον καναδό Τομ Κόνβες, στον οποίο πραγματοποιήθηκε αφιέρωμα στο πρώτο παγκοσμίως φεστιβάλ Βιντεοποίησης που έλαβε χώρα το 1999, στο Βανκούβερ του Καναδά.
Η Βιντεοποίηση αναπτύχθηκε κυρίως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 90, παράλληλα με την εξέλιξη της Ψηφιακής Επανάστασης, καθώς βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τις νέες τεχνολογίες. Στις μέρες μας βιώνει την πιο δημιουργική της φάση σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το πρώτο στην Ελλάδα βιντεοποίημα δημιουργήθηκε το 1990, έπειτα από την συνεργασία του γνωστού βιντεοδημιουργού Μάνθου Σαντοριναίου (αφιέρωμα στον καλλιτέχνη έγινε φέτος στην Καλαμάτα, στο σημαντικό φεστιβάλ βιντεοτέχνης Μηδέν) με τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο, βασισμένο πάνω στο ποίημα του τελευταίου Τερατογονία.
Επίσης, είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι η Βιντεοποίηση είναι πολύ νέα τέχνη (χαριτολογώντας μπορούμε να πούμε ότι ακόμα δεν έχει ολοκληρώσει την εφηβική της ηλικία) γι αυτό και δεν υπάρχει κάποια σχετική καταγραφή, μελέτη ή βιβλίο, τουλάχιστον όσον αφορά τη χώρα μας. Η πρώτη εμπεριστατωμένη παρουσίαση έγινε τον περασμένο Ιούνιο στο 28ο συμπόσιο ποίησης από τον Αντρέα Παγουλάτο.

Το 1ο φεστιβάλ στην Ελλάδα
To πρώτο φεστιβάλ Βιντεοποίησης στην Ελλάδα, διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η ομώνυμη ομάδα, τον περασμένο Απρίλιο. Προβλήθηκαν παλιότερες και νεότερες δημιουργίες, σε μια προσπάθεια προσέγγισης της ιστορίας και της εξέλιξης της σύγχρονης αυτής τέχνης. Η διοργανώτρια ομάδα συγκροτήθηκε στις αρχές του 2007 όταν ο σημαντικός ποιητής Αλέξης Δάρας, συντόνισε ομάδες μουσικών, κινηματογραφιστών και βιντεοκαλλιτεχνών, οι οποίοι δημιούργησαν 10 συνολικά βιντεοποιήματα βασισμένα σε ισάριθμα ποιήματα της ποιητικής συλλογής του, με το αινιγματικό όνομα «ή». Ιδρυτικά μέλη της ομάδας είναι επίσης οι βιντεοκαλλιτέχνες Σωτήρης Γούναρης, Βασίλης Κυριάκης, Χρήστος Μίχας, o μουσικός Στέλιος Γιαννουλάκης, ο σκηνοθέτης Πάνος Κούρτης και ο γράφων. Στη συνέχεια ενσωματώθηκαν στην ομάδα ο ποιητής Αντρεάς Παγουλάτος, η σκηνοθέτις Άννα Δημητρίου και άλλοι δημιουργοί.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης, το γεγονός ότι στα πλαίσιο μαθήματος του Τμήματος Γραφιστικής του ΤΕΙ Αιγάλεω, δημιουργούνται σπουδαστικά βιντεοποιήματα υπό την καθοδήγηση του αρμόδιου καθηγητή Στέλιου Πολυχρονάκη. Είναι μια ακαδημαϊκή τάση, που παρουσιάζεται εδώ και χρόνια σε αρκετές κινηματογραφικές σχολές του εξωτερικού.
Σημαντική καλλιτεχνική παρουσία στη δημιουργία βιντεοποιημάτων έχουν και αρκετοί Κύπριοι καλλιτέχνες, οι οποίοι παρουσίασαν τα έργα τους στο φεστιβάλ της Αθήνας, όπως άλλωστε και αρκετοί μεμονωμένοι Έλληνες δημιουργοί.

Αύριο τι;
Η Βιντεοποίηση δίνει τη δυνατότητα σε ομάδες καλλιτεχνών να πειραματιστούν με τις νέες τεχνολογίες, να συνεργαστούν χωρίς συγκεκριμένους κανόνες, να μελετήσουν τη μεγάλη ιστορία της ποίησης και να επιχειρήσουν ψηφιακές δρασκελιές σε συλλογικούς δρόμους. Είναι μια ευκαιρία για επικοινωνία των διαφορετικών τεχνών, χωρίς καταγεγραμμένους ακαδημαϊκούς κανόνες και εξουσιαστικές δομές.
Την εποχή που το μεγαλύτερο μέρος της κινηματογραφικής παραγωγής ψυχορραγεί στο θυσιαστήριο του κέρδους, η Βιντεοποίηση σεργιανίζει στα ρομαντικά σοκάκια της ειλικρινής και αδέσμευτης καλλιτεχνικής έκφρασης. Ταυτόχρονα όμως είναι ένα ισχυρό μέσο μεταλαμπάδευσης και προώθησης της ποίησης στις νέες γενιές, που δυστυχώς, λόγω της ελιτίστικης συμπεριφοράς κάποιων αυτεπάγγελτων σωτήρων και εκφραστών της, μυρίζει ναφθαλίνη στα νεανικά ρουθούνια. Άραγε ο ποιητής του μέλλοντος, θα αρκεστεί στο μολύβι και το χαρτί ή θα επιχειρήσει να προχωρήσει ένα «ψηφιακό βήμα» παραπέρα;

ΥΓ. Σήμερα μια facebookoφίλη από το Βανκούβερ μου έστειλε το παρακάτω μήνυμα, οπότε μπήκα και γω στο trip να ποστάρω το άρθρο:

Katrin Bowen:
Hey there the videopoem I directed. http://watch.muchmusic.com/artists-a-z/k/kat/clip88383#clip88383
And also performed in with Trike is playing in competition this weekend at the Zebravideopoetry festival in Berlin
Wish me luck
Here's the video by the way


Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο free-press περιοδικό Moody

Vita Mi Barouak

Ε ε ε έρχονται!! Κυρίες και κύριοι οι Thievery Corporation...

Στις 11/10 ετοιμαστείτε να υποδεχτείτε στο Θέατρο Βράχων εκείνους, που το εξώφυλλο του τελευταίο άλμπουμ τους, κάνει extreme close up, σ’ ένα μαχητή των Ζαπατίστας. Ο πιο πολιτικός δίσκος των Thievery Corporation, είναι γεγονός. Το Radio Retaliation, τα σπάει... Μα πόσο πιο πολιτικός μπορεί να είναι, όταν στον προηγούμενο δίσκο που περιείχε πρωτότυπες συνθέσεις, φιγουράριζαν τραγούδια όπως το revolution και warning shots.
Όσοι δεν τους είχατε δει στο Λυκαβηττό, μην τους χάσετε...
Όσο για εσάς, που ταξιδέψαμε παρέα εκείνο το βράδυ, θυμάστε καλά τι κόλλημα είχαν φαει τα παιδιά από την Νέα Υόρκη με την πάρτι μας; Θυμάστε πόσες φωτογραφίες μας είχαν τραβήξει πάνω απ την σκηνή; Νομίζω ότι αυτή τη φορά, δεν θα ταξιδέψουμε απλώς πάνω σε μαγικό χαλί, δεν θα διασταλούν μονάχα οι αισθήσεις μας με φυσικές μεθόδους. Αυτή τη φορά θα αφουγκραστούμε τα παιδιά από την Νέα Υόρκη, να μας μεταφέρουν την κραυγή του τέρατος που ψυχορραγεί και σπάει, με ένα ΚΡΑΧ!

Από το
Radio Retaliation



Από τα παλιά...



++++





Vita Mi Barouak

Τα παιδιά του Eφραίμ ξαναχτύπησαν -H υπόθεση της Λουκίας Ρικάκη

Άφωνος έμεινα, σήμερα, διαβάζοντας στο in.gr το άρθρο για την λογοκρισία στο blog της Λουκίας Ρικάκη! Η γνωστή συνμπλοκερ και σκηνοθέτις έχει φτιάξει ένα blog με το όνομα youmymirror.blogspot.com, όπου έχει αρχίσει μια σημαντική προσπάθεια με στόχο να καταλήξει στη νέα ταινία της. Μέσα από το blog της ζητά τη συμμετοχή του κόσμου στο θέμα «Η ΟΜΟΡΦΙΑ, Η ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ,ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ» που θα είναι ένα κομμάτι στην ταινία μυθοπλασίας που ετοιμάζει.
Μερικά ζωγραφισμένα ημίγυμνα κοριτσάκια «πρόσβαλαν» κάποιους που με την μέθοδο flag «έστειλαν» μήνυμα στην google ότι το blog είναι ανήθικο και άπρεπες! Μια επίσκεψη στο blog θα σας πείσει φυσικά για το αντίθετο, αφού το περιεχόμενο του ότι είναι πολύ σοβαρό. Δυστυχώς όμως κάποιοι καλοθελητές της δεξιάς του κυρίου που αρέσκονται να χτυπούν την ελεύθερη τέχνη, έκαναν πάλι τη δουλειά τους. Ξεκινώντας από της έκθεση outlook και μετά, άτομα της ακροδεξιάς γυρνούν εκθέσεις και ό,τι δεν τους «κάνει» απαιτούν να αποσυρθεί. Συχνές είναι επίσης οι εμφανίσεις τους ως ιντερνετικοί SS, αφού επιδιώκουν να τσακίσουν την ελεύθερη έκφραση, το διαφορετικό και μέσα στο διαδίκτυο( τα παραδείγματα είναι πολλά, όσοι ασχολούνται τα ξέρουν).
Από τη μια, λοιπόν, «φιλούν» το χέρι του Εφραίμ και του πρώην Αττικής, από την άλλη «αγωνίζονται» μέσα από το «διαβολικό» μηχάνημα που λέγετε pc ενάντια στην πτώση των ηθών. Έλεος αδέλφια.
Σαν Barouak δηλώνουμε την συμπαράσταση μας στην Λουκία Ρικάκη και χαρακτηρίζουμε οποίον μπαίνει στη διαδικασία να ορίζει (ανώνυμα ή επώνυμα), τι είναι ηθικό και τι όχι, εχθρό της τέχνης και της ελευθέριας του λόγου… με λίγα λόγια σας καλούμε… να σηκώσετε το ανάστημά σας στις φασιστικές νοοτροπίες, στους δρόμους, στο ιντερνετ, παντού!

κειμενο al.barouak

Ένα αρχαιοελληνικό γκάλοπ

«Αυτοί (οι Αθηναίοι) είναι καινοτόμοι και οξείς στην επινόηση και ικανότατοι στην εκτέλεση αυτών που θα αποφασίσουν, ενώ εσείς (οι Λακεδαιμόνιοι) αρκείστε στη διατήρηση των κεκτημένων, και τίποτα δεν επινοείτε, και δεν φέρνετε σε πέρας ούτε τα αναγκαία. Εξάλλου αυτοί αποτολμούν χωρίς να μετρούν τις δυνάμεις τους, διακινδυνεύουν χωρίς να τους σταματούν οι υποδείξεις της λογικής και μέσα στα δεινά διατηρούν την ελπίδα. Ενώ εσείς κάνετε λιγότερα απ΄ όσα μπορείτε και δυσπιστείτε και προς εκείνα που κρίνετε βέβαια, και πιστεύετε ότι ποτέ δεν θα λυτρωθείτε από τα δεινά σας. Και είναι ακαταπόνητοι, ενώ εσείς διστακτικοί, και ξενιτεύονται εύκολα, ενώ εσείς ριζώνετε στον τόπο σας, γιατί εκείνοι πιστεύουν ότι με την απουσία τους θα κερδίσουν κάτι, ενώ εσείς φεύγοντας θα θέσετε σε κίνδυνο και αυτά που έχετε...»
Θουκυδίδη (Α,70)
Επιστολή Κορινθίων προς Λακεδαιμόνιους

Το απόσπασμα το εντόπισα στο βιβλίο «Η Ελληνική Ιδιαιτερότητα» του Κορνηλίου Καστοριάδη.

Και τώρα που θυμηθήκαμε πως οι... Αρχαίοι δεν ήταν όλοι ίδιοι,
ούτε είχαν σχέση με παπάδες, κορώνες και ολοκληρωτιστές...
ας κάνουμε focus στην καθημερινότητα μας
κι ας αναρωτηθούμε:
«Ταξιδεύουμε μες στην περικεφαλαία του Περικλή ή σερνόμαστε κουβαλώντας την ασήκωτη ασπίδα του Λεωνίδα;»

Vita Mi Barouak

Μερικές μπουκιές από το Φεστιβάλ Mir

Στης ακρίβειας τον καιρό, συνηθίζω να συχνάζω σε εγκαίνια φεστιβάλ, εκθέσεων και άλλων εκδηλώσεων, όπου και μπορώ να απολαύσω art-o και θεάματα, δωρεάν.
Γνήσιο τέκνο της γενιάς των επτακοσίων ευρώ, βλέπετε, έχω καταλάβει πως δεν αρκεί μόνο η αντίσταση, χρειάζoνται και άλλου είδους «δράσεις»
Κάπως έτσι βρέθηκα και στα εγκαίνια του φεστιβάλ Μir. Τελικά ο χώρος του πολιτιστικού κέντρου Μελίνα( στο Θησείο) είναι εξαιρετικός. Και η οργάνωση, οι εγκαταστάσεις, τα πειραματικά βιντεακια που πρόφτασα να δω μου έκλεισαν το μάτι αρκετές φορές, αν και θα προτιμούσα να μου το κλείσει η όμορφη βοηθός παραγωγής που έστεκε χαμογελαστή στη γωνιά.
Από performance δεν πρόλαβα να δω, οπότε δεν έχω γνώμη. Ίσως μες στη βδομάδα.
Πάντως αύριο Τρίτη θα με πάλι στο Μελίνα. Μην πάει ο νους στο πονηρό, η όμορφη βοηθός παραγωγής δεν μπήκε στον κόπο να μου κλείσει το μάτι.

Απλά μεταξύ 20:30 και 21:30 θα προβληθεί ένα άτιτλο βιντεάκι του al barouak. Ένα εικαστικό αφιέρωμα στους χωρίς χαρτιά που δεν κρατά πάνω από δύο λεπτά.

Κι έπειτα στην καντίνα social, μαζί με όλο το σινάφι... Όποιος ενδιαφέρεται ας στείλει mail.


Vita Mi Barouak

ΙΕΚ Μονής Βατοπεδίου

Σπούδασε Business Studies και Extreme Economical Αμαρτίες στο ΙΕΚ Μονής Βατοπεδίου. Πτυχίο αναγνωρισμένο με υπογραφές υπουργών και λαμπάδες πιστών. Εγγραφές κατευθείαν στο βιβλίο της ζωής του παραδείσου, δια χειρός αγίου Πέτρου!

Τι ήταν πάλι κι αυτό; Την ίδια στιγμή που οι τιμές, οι νέοι φόροι, οι επιχειρηματίες υπουργοί μάς έχουν στήσει στα τέσσερα, και ο Καραμανλής δεν σταματά να ρητορεύει κάνοντας την ίδια πάντα κίνηση (κάθετη καρατιά, σαν να ομολογεί «Στους όρχεις μου, εδώ ΠΑΝΩ είναι όλα μέλι γάλα!») οι Άγιοι των Αγίων μας έδωσαν τη χαριστική βολή.
Τελικά είμαστε πολύ μαλάκες, όλοι όσοι πιστεύουμε ότι θα μας σώσει κάποιος άλλος, Μεγάλος, Σοφός, Σωτήρας...
Οι μοναχοί δεν περιμένουν να σωθούν από το Θεάνθρωπο.
Εμείς γιατί περιμένουμε να σωθούμε από τον Κωστάκη και το Γιωργάκη;
Αν είναι να αλλάξει κάτι στις ζωές μας, αυτό δεν θα το κάνει, ούτε ο Αλαβάνος, χτυπώντας το μαγικό του ραβδάκι. Τα λέω αυτά κι ας βλέπω με συμπάθεια το Συριζα. Αν είναι να γίνει κάτι, θα γίνει από τα Κάτω. Από όλους εμάς. Ο «εχθρός» είναι ο εαυτός, ο διπλανός, ο πίσω που κορνάρει μανιασμένος. Είναι όταν παρασέρνομαι και βλέπω σκουπίδια στην TV. Όταν βαριέμαι να συμμετάσχω σε κάτι συλλογικό γιατί έχω δουλειές ή αισθάνομαι κουρασμένος. Όταν πηγαίνω στην ίδια πάντα καφετέρια, λέγοντας πάντα τα ίδια και ίδια, και ακόμα χειρότερα, όταν δεν μπαίνω ούτε καν στον κόπο να ξεβολευφτώ από τον καναπέ.
Φίλοι μου, ο αδύναμος κρίκος του συστήματος δεν είναι ο διεφθαρμένος πολιτικός κόσμος. Αυτοί ξέρουν πολλοί καλά τι κάνουν. Δεν περιμένουν να τους σώσει κανείς. Ως απόφοιτοι του ΙΕΚ Μονής Βατοπεδίου μόνοι τους «σώζουν» τους εαυτούς, τους κουμπάρους και τους φίλους τους. Ο αδύναμος κρίκος είμαστε εμείς, που μια ζωή περιμένουμε τον Σωτήρα να φέρει την Αλλαγή...
Περνιόμαστε για δημοκράτες, αλλά ξεχνούμε ότι αυτό θα πει ξεκάθαρη συνείδηση, ξεβόλεμα, ουσιαστική συμμετοχή.
Δύσκολο αυτό, ε;
Προτιμάτε καλύτερα να το κάνει ο Σωτήρας;
Φίλοι μου, αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανείς για λογαριασμό μας...


Vita Mi Barouak

CineΦεστιβάλ και Σεπτέμβριος πάνε πακέτο

Μπορεί η Άνοιξη να καταφτάνει μαζί με τα χελιδόνια και το Καλοκαίρι μαζί με τα καυτά σορτσάκια, το Φθινόπωρο όμως κρύβει στις αποσκευές του τα κινηματογραφικά φεστιβάλ! Είναι γεγονός ότι αφήσαμε πίσω το οφθαλμόλουτρο στα καλοκαιρινά νυφοπάζαρα και γυρίσαμε πίσω στη δουλειά, αλλά όχι κυρίες και κύριοι δεν θα μας πάρει από κάτω. Πέντε κινηματογραφικά φεστιβάλ με το ξεκίνημα της σεζόν, είναι μια καλή αρχή για έναν «flower power» χειμώνα. Κι όλα αυτά χωρίς να αναφερθώ στις πολύ δυνατές μουσικές παρουσίες που περιμένουμε...

14ο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας- Νύχτες Πρεμιέρας (17-28 ΣΕΠ)
Οι Αθηναίοι σινεφίλ ετοιμάζονται ήδη για το κινηματογραφικό σαφάρι. Συμβουλευτείτε οπωσδήποτε το site του φεστιβάλ. Αν και κάνανε πάλι την ίδια παπαριά και το προγραμματίσανε πάνω στο φεστιβάλ Δράμας, δεχόμαστε ότι το γεγονός δεν έχει να κάνει με σκοπιμότητες.

31ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας >(15-20 ΣΕΠ)
Σημαντικά αφιερώματα, εκδηλώσεις και πάρα πολλές ταινίες μικρού μήκους στο σημαντικότερο θεσμό του είδους στη χώρα μας. Μια εκδρομούλα στα Βόρεια είναι ότι πρέπει για το καλημέρα της σεζόν.

1ο Mir Festival (12-20 ΣΕΠ)
Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα μου ακούγεται πάρα πολύ ενδιαφέρον και θα το διασκεδάσω ποικιλοτρόπως. Επιτέλους ένα πειραματικό φεστιβάλ στην πόλη μας. Performances, πειραματικά video-ταινίες, live media κα.

1ο Αφρικανικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας (11-17 ΣΕΠ)
Ταινίες για τη σκληρή ζωή της αφρικάνικης Ηπείρου, ταινίες που σπάνια βρίσκουν το δρόμο για τις κινηματογραφικές αίθουσες και τα DVD μας

11ο Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ (6-9 ΣΕΠ)
Στο τεχνολογικό πάρκο Λαυρίου εκτός από θεματικά ντοκιμαντέρ, θα πραγματοποιηθούν και ενδιαφέρουσες συναυλίες.


Vita Mi Barouak

Σούλης Φατσούλης, το πιο original γαλάζιο παιδί:

"Φέτος δεν πήγα διακοπές. Άραξα σπίτι. Τρίτη συνεχόμενη χρονιά διακοποδάνειο η τράπεζα δεν μου ‘δινε. Επιτέλους γύρισα πίσω στο γραφείο. Βαρέθηκα στο σπίτι.
Δεν ανοίγω λίγο την TV του προϊστάμενου που λείπει ακόμα διακοπές στο Μπαλί; Δεξί χέρι κουμπάρου Υπουργού, o δικός σου, μεγάλη μούρη.
ΌΠΑ! Ο Καραμανλής στο γυαλί! Ας σταθώ προσοχή, μπορεί κάποιος να με βλέπει. Βρε τι ομορφάντρας που ναι ο αρχηγός. Αληθινός ποιμένας, οδηγός.... Φέτος σκέφτομαι να πάω στη ΔΕΘ. Όχι μαζί μ αυτούς, τους ερυθρομαλάκες με τις κόκκινες σημαίες.
Εγώ θα κρατώ τη γαλανόλευκη. Και θα χειροκροτώ ενθουσιασμένος καθώς θα τον ακούω να διαβάζει με στόμφο όσα θα του γράψουν στο χαρτί οι επικοινωνιολόγοι.
Είναι μεγάλος. Είναι ο καλύτερος. Θα κλείσει λέει την τρύπα του προϋπολογισμού φορολογώντας τα ακίνητα. Είχα και ‘γω κάποτε δικό μου σπίτι, μα μου το έβγαλε η τράπεζα στο σφυρί.
Βρε κοιτάτε με πόσο αποφασιστικότητα κουνάει το χέρι... πρωθυπουργάρα μου! Χωρίς αυτόν και τα σαίνια του δεν υπήρχε περίπτωση να έμπαινα στο δημόσιο. Ήταν βλέπεις το απόρθητο ΑΣΕΠ.
Ενώ τώρα… με το πρόγραμμα stage, να μαι φαρδύς πλατύς στην καρεκλάρα μου. Μπορεί να μαι συμβασιούχος του κλότσου και του μπάτσου (αλήθεια τι να κάνει ο Θείος Τάκης που ναι στα ΜΑΤ;) μπορεί να μην έχω ασφάλεια, να μην δικαιούμαι άδεια με αποδοχές και να παίρνω μόνο 600 €, αλλά δεν μπορούμε να τα χουμε κι όλα. Δημόσιο είναι αυτό... Πιστεύω ότι αν μας έδιναν ντόπα, σαν αυτή που δίνουν στους πρωταθλητές, θα ήμασταν πιο παραγωγικοί από τον ιδιωτικό τομέα. Θα το προτείνω στο γενικό. Μπορεί να με μονιμοποιήσει.
Ας φανταστώ ότι κρατώ τη γαλανόλευκη. Δεν κρατιέμαι, θα το φωνάξω όλο χαρά.
Τσογλάνια μην με παρεξηγήσετε. Κι ο βασιλιάς των Σπαρτιατών, ο Λεωνίδας, αν ζούσε στις μέρες μας το ίδιο θα σφύριζε στο μπάνιο παρέα με τους τριακόσιους. Ε ναι λοιπόν:
Ζήτω η Πατρίδααα, Ζήτω η θρησκείαααα, Ζήτω η Νέα Δημοκρατίααααα...
Τώρα που το σκέφτομαι κι ο Καρατζαφέρης καλούλης είναι. Να δεις που χέρι-χέρι με τον Καραμανλή θα κυβερνήσουν αύριο μεθαύριο
Έρχονται όμορφες μέρες...»

Vita Mi Barouak

Γυμνισμός...

Ήμουν, θυμάμαι, σε κάποια παραλία της Μήλου, όταν σήκωσα το βλέμμα κι είδα ένα μονοπάτι πάνω στο βράχο και κάποιον οδοιπόρο με ψάθινο καπέλο να το διασχίζει. Έπιασα τη φίλη μου απ το χέρι και της είπα δίχως περιστροφή: «Πάμε να δούμε τι γίνεται από την άλλη μεριά;»
Πήραμε τα πράγματά μας και τον ακολουθήσαμε. Σε λιγότερο από 5’ λεπτά αντικρίσαμε από ψηλά μια μικρή παραλία, με ξανθή άμμο, νερά γαλάζιο κρύσταλλο και μετρημένους στα δάχτυλα λουόμενους. Βασίλισσες της παραλίας ήταν δύο γυμνά κορίτσια που βρίσκονταν αγκαλιασμένα πάνω σε ένα βραχάκι στα ρηχά. Βρισκόμασταν ολοζώντανοι στον παράδεισο.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η καριέρα μου ως γυμνιστής.
Από τότε δεν νομίζω ότι με ενθουσιάζει κάτι περισσότερο, από ότι η αίσθηση του γυμνού κορμιού να εφορμά, να σχίζει τη θάλασσα. Όλο μου το είναι ξαναζεί τη μοναδική εμπειρία της μήτρας, την αίσθηση της απόλυτης αθωότητας των πρωτόπλαστων. Μα ακόμα πιο χαρούμενο από μένα είναι το πουλί μου, γιατί κάνει παρέα με σπάρους και άλλα σέξυ θαλασσινά. Νέες παρέες, νέες εμπειρίες. Μόνιμος παραπονεμένος ο πισινός μου, αφού συνήθως ροδοκοκκινίζει τόσο πολύ που τελικά ξεφλουδίζει και μοιάζει σαν γκαστρωμένο φίδι.
Αχ ο γυμνισμός...
Ομπρελά τα πεύκα, ματάκια τον ήλιο, καμβά τη θάλασσα. Αισθάνεσαι τους γύρω σου σαν πρωτόγονους αδερφούς, να περιφέρονται δίχως αιδώ, δίχως προβλήματα και προκαταλήψεις. Μεγάλα και μικρά τσουτσούνια να ταλαντεύονται. Μεγάλα και μικρά στήθια να λοξοδρομούν. Κοκαλιάρικα μαυρισμένα κορμιά, σύντροφοι με όμορφα παχάκια...
Παλιότερα μ άρεσε να πίνω μέχρι πρωίας, να χορεύω σαν τρελαμένο ζαρκάδι, μα σήμερα η αίσθηση της ελευθερίας που προσφέρει η πτώση όλων των πέπλων δεν συναγωνίζεται με τίποτα.
Εγώ, εσείς, η φύση...
Ίσως να νομίσουν πως δεν είμαστε καθώς πρέπει.
Το σώμα, λέει, πρέπει να μένει πάντα ντυμένο, ποτέ γυμνό.
Ποτέ σαν τα μωρά, ποτέ σαν τους ερωτευμένους.
Μονάχα «οι βασιλιάδες, πρέπει να ναι γυμνοί»...
Αλλά εγώ δεν ακούω κανέναν.
Γιατί έτσι αισθάνομαι λεύτερος.

Vita Mi Barouak

H Τάνια Γιαννούλη

Την Τάνια Γιαννούλη δεν την ξέρω προσωπικά, απλά έχουμε κάνει επαφή στο face book.Είναι πιανίστα ,σύνθετης και μέλος του συγκροτήματος 4 + 1.Έτσι από εκεί (δηλαδή από το facebook) μου έστειλε την σελίδα της στο my space.

Επιτέλους,αληθινές μουσικές συνθέσεις!Είχα πολύ καιρό να ακούσω κάτι που βγαίνει από τα βάθη της δημιουργίας.Δυστυχώς ζούμε σε δύσκολους καιρούς για την δημιουργία .Άλλοι τρέχουν πίσω από τα φουστάνια της coca cola,όπως λέει και ο αδελφός Vita Mi Barouak,άλλοι ζουν την δική τους τραγική Σαββοπουλιάδα,άλλοι χαμένοι στα κλούβια της ύπαρξης και του δήθεν,άλλοι ονειρεύονται θεάματα …

Μα τι σημασία έχει πια να γκρινιάζεις αφού η τεχνολογία σου δίνει την δυνατότητα να υπερπηδήσεις «συρματοπλέγματα» που μπορεί να σε ματώσουν. Ο κόσμος δεν περιμένει πια, αλλά ψάχνει, ψάχνει στους ηλεκτρικούς φωτισμένους δρόμους. Εδώ θα σταματήσω να γράφω το κείμενο και σας συνδέω με την σελίδα της Τάνιας Γιαννούλη, εκεί θα βρείτε γνώση και φρεσκάδα, κάτι από το μέλλον δηλαδή.

www.myspace.com/taniagiannouli

4+1
www.myspace.com/tesseraena

Κείμενο- παρουσίαση
al.barouak

Όταν η Πάτι Σμιθ συνάντησε το Μάνου Τσάο...

Το ραντεβού έχει κλειστεί εδώ και καιρό. Οι ροκ μελωδίες, ο ακτιβισμός, η ποίηση, οι «φωνές διαμαρτυρίας» εναντίον του πολέμου στο ΙΡΑΚ και της παγκοσμιοποίησης θα συναντηθούν στις 10 Ιουλίου, στη σκηνή του Terra Vibe στη Μαλακάσα, στα πλαίσια του Rock Wave Festival. Από τη μια η ιέρεια της επαναστατημένης ροκ κουλτούρας, Πάτι Σμιθ κι από την άλλη ο Μάνου Τσάο παρέα με θυμωμένους στίχους και μουσικές που μας ταξιδεύουν στη Γαλλία, στην Ισπανία, στη Λατινική Αμερική. Την εποχή που ο κυρίως ποταμός της σύγχρονης μουσικής «τρέχει πίσω από τα φουστάνια της coca-cola», υπάρχουν και κάποιοι καλλιτεχνικοί παραπόταμοι που με όχημα τη μουσική οραματίζονται έναν άλλο κόσμο.

Εκείνος
Γεννήθηκε στο Παρίσι όπου είχαν καταφύγει οι γονείς του για να γλιτώσουν από την δικτατορία του Φράνκο(ο πατέρας του, δημοσιογράφος και συγγραφέας, είχε καταδικαστεί σε θάνατο.) Ο Τσάο μεγάλωσε περιστοιχισμένος από ριζοσπαστικές πολιτικές και καλλιτεχνικές απόψεις. Και την «τροφή» αυτή δεν άργησε να την μετουσιώσει σε θυμωμένους στίχους και επαναστατημένες μελωδίες. Ξεκίνησε κάπου στα μέσα τις δεκαετίας του 80 μαζί με τους «ροκαμπιλάδες» Hot Pants, ενώ απογειώθηκε λίγα χρόνια αργότερα με το ιδιαίτερο punk χαρμάνι των Mano Negra.
Από το 1996 ακολουθεί σόλο καριέρα συνοδευόμενος από το συγκρότημα Radio Bemba Sound System (έχει πάρει το όνομά του από το σύστημα επικοινωνίας που χρησιμοποιούσε ο Κάστρο με τον Τσε κατά τη διάρκεια της Κουβανέζικης Επανάστασης) Από τότε ο ήχος του εξελίχθηκε δανειζόμενος πολλά στοιχεία από τη μουσική των γειτονιών της Λατινικής Αμερικής, που σεργιάνιζε μαζί με τους μουσικούς του. Ήχοι λιγότερο ενθουσιώδεις, περισσότερο μελωδικοί και ταξιδιάρικοι.
Ο ίδιος δεν χάνει την ευκαιρία να καυτηριάσει πάνω στη σκηνή την πολιτική του Μπους, ενώ είναι υπέρμαχος του κινήματος εναντίον της Παγκοσμιοποίησης. «Είμαστε εκατομμύρια οργισμένοι!», δήλωσε πρόσφατα στο 7 της Ελευθεροτυπίας.

Εκείνη
Ποιήτρια, Performer, ιερό τέρας της ροκ κουλτούρας και ακτιβίστρια. Παρότι ποτέ δεν κατάφερε να πατήσει την κορυφή των Αγγλοσαξονικών τσαρτς συγκαταλέγεται ως ένα από τα ιερά τέρατα της ροκ ιστορίας. Προσωπική φίλη με τους μπιτ Μπάροουζ και Γκινσμπεργκ, τον αιρετικό φωτογράφο Ρόμπερτ Μέιπλθορπ και μουσικούς όπως ο Μπρους Σπρίνστιν και ο Μπομπ Ντύλαν, έχει χαράξει το όνομα της στο καρνέ της καλλιτεχνικής αμφισβήτησης.
Εργάστηκε σε εργοστάσιο στα εφηβικά της χρόνια, γέννησε ενώ ήταν φοιτήτρια, έγινε ζευγάρι με τον γνωστό ομοφυλόφιλο Μέιπλθορπ. Η μουσική της πορεία ξεκίνησε το 1974 με το τραγούδι «Piss Factory», ενώ οι μεγαλύτερές της επιτυχίες όπως το Βecause the night και People have the power ήρθαν πολύ αργότερα.
Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι η Πάττι Σμιθ είναι από τους ένθερμους υποστηρικτές του πράσινου Ραλφ Νέιντερ, ενώ η ακτιβιστική της δράση τα τελευταία χρόνια στρέφεται κυρίως εναντίον της νεοσυντηρητικής πολιτικής του Μπους στο εσωτερικό των ΗΠΑ και τις απαράδεκτες στρατιωτικές επεμβάσεις εκτός.

Την Πέμπτη το βράδυ η Μαλακάσα θα «κλέψει» κάτι από την αίγλη του Σιάτλ, της Γένοβας, της Πράγας...

Vita Mi Barouak

antiwar

Οι συλλογικές κατευθύνσεις, η επικαιρότητα, η παγκόσμια σκέψη, η τοπική δράση είναι οι έννοιες που -μοντάρανε- το βίντεο «antiwar». Έτσι περιπλανηθήκαμε σε κάποιες από τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις και εκδηλώσεις που έγιναν την χρονιά του 2006 ώστε να καταγράψουμε τις αντιδράσεις και την οργάνωση μέρους του πληθυσμού της πόλης ενάντια στον παγκόσμιο πόλεμο που έχει κηρύξει ο Μπους και οι σύμμαχοι του στην ανθρωπότητα για την κυριαρχία τους και τον έλεγχο της ενέργειας. Το πρώτο κριτήριο για την περιπλάνηση μας ήταν η ήδη δεδομένη για μας άποψη ότι στην πόλη αλλά και σε όλο τον κόσμο έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια ένα δυνατό κίνημα ενάντια στον πόλεμο. Συλλογικότητες ντόπιων και μεταναστών, φοιτητές και εργαζόμενοι, γυναίκες και άντρες με πλακάτ, πανό και σημαίες στους δρόμους. Από την μεριά μας δεν θεωρήσαμε τους εαυτούς μας απλά σαν «καταγραφείς» του γεγονότος αλλά και σαν κομμάτι του. Έτσι δίχως να μας «καπελώνει» η αυθαίρετη άποψη που κυριαρχεί στις μέρες μας, ότι αυτός που δημιουργεί ένα έργο τέχνης πρέπει να είναι λίγο αποτραβηγμένος από το γεγονός και τις ιδεολογικοπολιτικές αναφορές του, για να αποδώσει πιο «αντικειμενικά» το έργο, ορμήσαμε στην άγρα εικόνων, συμπεριφορών και δραστηριοτήτων, ώστε να κατασκευάσουμε ένα εικαστικό ντοκουμέντο που θα διεγείρει και το μάτι αλλά και το νου. Η συγκεκριμένη περιπλάνηση ήταν «θεματική», αυτό μας περιόρισε σε πολλά, αλλά μας αποκάλυψε και πολλά . Πρώτον η επικαιρότητα των γεγονότων που πηγάζουν από τέτοιες καταστάσεις. Παράδειγμα μέσα στο βίντεο εμφανίζεται να μιλά ο Τζαβέτ Ασλάμ πρόεδρος της Πακιστανικής κοινότητας στην Ελλάδα. Ήταν αυτός που αποκάλυψε τις απαγωγές μελών της κοινότητας του από ντόπιες και ξένες μυστικές κρατικές υπηρεσίες. Μέχρι και κάποιο διάστημα πριν, γι αυτές τις αποκαλύψεις αυτές, ο Τζαβέτ Ασλάμ απειλούταν με απέλαση από την χώρα. Η κάμερα σαν μέσο καταγραφής έχει στην εποχή μας πάρει δύο «διαστάσεις» στη σκέψη μας, της θετικής απλής ανθρώπινης καταγραφής στιγμών, σκέψεων και της αρνητικής σαν μέσο καταγραφής της ανθρώπινης δραστηριότητας για την συμπλήρωση στοιχείων ως προς βοήθεια της καταστολής από την εξουσία. Στην αρχή του βίντεο εμφανίζονται μουσουλμάνοι διαδηλωτές να προσεύχονται μπροστά από την αμερικάνικη πρεσβεία. Είναι γνωστό ότι η πρεσβεία και οι δρόμοι του κέντρου είναι γεμάτοι από κάμερες. Είδαμε την κάμερα σαν «όπλο» απέναντι από αυτές, αλλά ευτυχώς η κάμερα δεν βγάζει πυρά αλλά αποτυπώνει εικόνες που μπορούν να βγουν σαν πυροβόλο και να σου μιλήσουν.

video : Barouak
κείμενο : al.barouak

Μαγιακόφσκι και κινηματογράφος

"Για σας το σινεμά είναι θέαμα.
Για μένα κοσμοθεωρία.
Σινεμά ίσον φορέας κίνησης.
Καινοτόμος της λογοτεχνίας.
Ανατροπέας του αισθητισμού.
Αφοβία.
Αθλητής.
Καταλύτης ιδεών.
Όμως το σινεμά νοσεί. Ο καπιταλισμός του κουκούλωσε τα μάτια με το χρυσάφι. Καπάτσοι επιχειρηματίες το κρατάνε από το χέρι και το γυρίζουνε στους δρόμους. Μαζεύουνε χρήμα λιγώνοντας τις καρδίες με αξιοθρήνητα"
Τα παραπάνω είναι από ένα σημείωμα του ποιητή Μαγιακόφσκι για τον κινηματογράφο το 1922. Τι ωραία λόγια μέσα από την καρδία της φωτιάς! Αλήθεια πόσο χρυσάφι θα χαρίσουμε στην βιομηχανία του θεάματος , πόσο χρόνο θα δώσουμε στην ψευτιά και στο δήθεν… πάλι ξεφεύγω, με αναστατώνει ο ποιητής που έγινε σύννεφο της επανάστασης και ακόμα βρέχει πάνω από τα χωματένια κεφάλια μας…Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι ο Μαγιακόφσκι ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Το 1918 συνεργάστηκε με την ανεξάρτητη κινηματογραφική εταιρία «Νεπτιουν» και γύρισαν τρεις ταινίες. Μία από αυτές σας παρουσιάζω σήμερα. «Η κυρία και ο αλήτης» σε σενάριο του ίδιου, που στην ταινία έχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Μαγιακόφσκι από αυτήν την συνεργασία δεν είχε μείνει ευχαριστημένος γιατί η εταιρία και ο σκηνοθέτης δεν τον είχαν αφήσει να κάνει τους δικούς του πειραματισμούς.

Το θέμα της ταινίας είναι ο αλήτης που ερωτεύεται την δασκάλα του και πεθαίνει για την τιμή της. Η πρώτη ταινία (γιατί αυτή είναι η δεύτερη) ήταν βασισμένη στο σπουδαίο Μαρτιν Ηντεν του Λοντον (έχει χαθεί) και η δεύτερη ήταν μια ρομαντική που συμπρωταγωνίστησε με την Λιλή Μπρικ. Ο σκηνοθέτης των ταινιών λεγόταν Τουρνίν και ο Μαγιακόφσκι είχε συγκρουστεί μαζί του.

2ο κομμάτι 3ο κομμάτι 4ο κομμάτι

η ταινία βρίσκετε στο κανάλι του you tube http://www.youtube.com/KidaCut

κείμενο- παρουσίαση
al.barouak

ΥΓ Ένα μικρό βιογραφικό του Μαγιακόφσκι εδώ

Η Τέχνη από τα Κάτω

Είχε περάσει πολλά χρόνια εκεί κάτω και είχε αρχίσει να βαριέται τα καθημερινά βασανιστήρια. Τριανταπέντε ολόκληρα χρόνια πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό μπάνιο μες στην καυτή πίσσα, είναι να το βαριέσαι. Η έμπνευση των μικροδιαβόλων για δημιουργία νέων, σύγχρονων βασανιστηρίων είχε κορεστεί και αυτό ήταν για τον Κορυφαίο του χορού, η κύρια αιτία που τον έκανε να πλήττει στην χώρα του πυρός.
Ένα πρωί όμως ήρθε ένας αγγελιοφόρος, από τα πάνω μέρη και είπε τα εξής:

Εσύ δεν είσαι ο ποιητής που άκουσε το ουρλιαχτό της πεταλούδας; Ακολούθα με, θέλω να σου δείξω πως κατάντησε ο κόσμος σου, η τέχνη, η μουσική.

Και τότε είδαν ένα τεράστιο φίδι να γλιστρά έξω απ το βιβλίο που κρατούσε ο Κορυφαίος του χορού.
Φίλησαν τα κεχριμπαρένια μάτια του και το καβάλησαν.

Σύρθηκαν, πέταξαν, ταξίδεψαν...
Και είδαν πόλεις, λιβάδια, πολέμους, δάση να καίγονται.
Είδαν τον τρίτο κόσμο να λιμοκτονεί και συνάντησαν χιλιάδες εφιάλτες του Δαρβίνου.
Είδαν το φόβο αξιωματικό σε σκάκι ελεγχόμενο από τα Πάνω.
Τους νέους που γνώριζαν τόσα πολλά, στο περιθώριο.
Είδαν χιλιάδες βιτρίνες και τηλεοράσεις και διαφημίσεις και εκατομμύρια ανικανοποίητα βλέμματα.
Είδαν τις τράπεζες αχόρταγα θηρία που ζήταγαν κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο…
Είδαν τις μηχανικές μήτρες του καπιταλισμού, να λογοκρίνουν τις ομορφιές του πλανήτη, την μαύρη τροφή τους να σπανίζει και πολέμους να έρχονται.
Είδαν τη μουσική, τη γραφή, τη ζωγραφική, τον κινηματογράφο να λιμνάζουν.
Καθρέπτες της κοινωνίας.
Είδαν τον μπάτλερ του καπιταλισμού, τη διαφήμιση, στο βάθρο του νικητή.
Την Τέχνη από τα Πάνω υπόδουλη σε εμπορικούς κανόνες, να αιμορραγεί στο θυσιαστήριο του κέρδους
Την Τέχνη που κυοφορούν οι γκαλερίστες, οι παραγωγοί, το γλείψιμο, οι ακαδημαϊκες νόρμες,
την τέχνη που δεν υπηρετεί τον ανθρωπισμό, την ανάγκη του ανθρώπου για ελεύθερη έκφραση
Αλλά εκείνη που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λουστραρισμένων εξουσιαστών
Εκείνων εκεί Πάνω

Είδαν όμως και τα pixels.
Κι εκείνους που δυσανασχετούν.
Που δεν συμβιβάζονται.
Είδαν την επανάσταση της πληροφορίας.
Το internet την απόλυτη αναρχική βιβλιοθήκη,
που θα έκανε τον Κροπότκιν να δακρύσει
Είδαν χιλιάδες πανεπιστήμια μέσα σε ένα laptop.
Τη γνώση, την τέχνη, την εξέλιξη στο πλευρό των από Κάτω.
Και ανθρώπους να μιλούν, να συζητούν, να τα βρίσκουν με ένα mail.
Ανθρώπους απλούς.
Καθημερινούς.
Είδαν μουσικές και χρώματα και γράμματα και κινούμενες εικόνες
Είδαν τη Λαϊκή Τέχνη να ξαναγεννιέται.
Είδαν ομάδες να σχηματίζονται, πυρήνες ελεύθερης έκφρασης, να διαγωνίζονται σε τσιμεντένιους λαβυρίνθους.
Κι ανθρώπους δοκιμαστικούς σωλήνες στη ζωή και στην έκφραση.
Δεν ήταν άριστοι, ήταν κληρωτοί…
Είδαν χιλιάδες πνευματικούς αντάρτες να ποστάρουν να δημιουργούν Ελεύθερη Τέχνη, Τέχνη από τα Κάτω!
Είδαν το ακριβό φιλμ να γίνεται φτηνό βίντεο.
Τη μουβιόλα να συμπυκνώνεται σε ένα CD.
Τη βιντεοποίηση να φλέγεται σε ψηφιακούς αμπελώνες.
To θέατρο να γκρεμίζει το συγγραφέα Θεό και τους ηθοποιούς να πλάθουν διάλογους στην πρόβα.
Είδαν την Τέχνη από τα Κάτω να γεννιέται.
Να συμμαχεί.
Να αντιδρά.
Να σηκώνει κεφάλι.
Είδαν πνευματικούς αντάρτες που απαρνήθηκαν τον… Παράδεισο που τους πρόσφεραν απλόχερα τα Διαφημιστικά Σλόγκαν.
Κι άκουσαν, τη σύντροφο του σκύλου των άστρων που τους είπε:
Τους γέρους μην εμπιστεύεσαι,
Τους νέους να ακούς!


Είδαν το φίδι.
Και το καβάλησαν.
Και όταν έφτασαν στην αρχαία λίμνη
Ο κορυφαίος του χορού κοίταξε το φίδι στα μάτια, το φίδι φοβήθηκε και τότε του είπε:
«Ως εδώ…»

Κι εμείς που μάθαμε να διαβάζουμε άστρα και κοκάλα ζώων
Αλλάξαμε απόχρωση σαν ουρανός.
Και Υποκλιθήκαμε
Στην Τέχνη από τα Κάτω!


ΥΓ1. Το παραπάνω κείμενο διάβασα στη χθεσινή εκδήλωση. Λείπουν βέβαια τα συνοδευτικά εδέσματα. Η μουσική που έγραψε ο Λάμπρος και το video που κάναμε μαζί με τον Αl barouak. To βίντεο ήταν μια σκηνή από την καθημερινότητα, το Μετρό, τον υπόγειο, μια στιγμή που θαρρείς επέρχεται η συνειδητοποίηση και ο χρόνος διαστέλλεται και γεμίζει χρώματα…

ΥΓ2. Ευχαριστώ πολλοί τους φίλους bloggers που με τα έργα που έδειξαν χτες, όπως και αυτά που δείχνουν κάθε μέρα στο internet και στις γωνίες των σύγχρονων πόλεων , απέδειξαν και αποδεικνύουν ότι το «παραπάνω μαθηματικό θεώρημα» στάζει αλήθεια… Ήταν καλά χτε! TKS μόρτες!!

Vita Mi Barouak

Λογοτεχνικό Βήμα στους Βλoggers και άλλα Δαιμόνια

Νομίζω ότι η αφίσα που σχεδίασε η Candyblue λύνει το γρίφο.
Ποιήματα, πεζά, video, music, γιατί o καλός ο blogomylos όλα τα αλέθει.
Εγώ θα διαβάσω κάτι που έγραψα για όλους εμάς, συνοδευόμενος φυσικά από τις απαραίτητες οπτικοακουστικές φανφάρες...



ΥΓ1. Ο παρακάτω χάρτης θα σας βοηθήσει να βρείτε το χώρο της εκδήλωσης. Εύκολη πρόσβαση από το μετρό στο Μοναστηράκι. Στείλτε mail για περισσότερες πληροφορίες.
ΥΓ2. Fredo=2,5 ευρώ, Μπύρα 500 ml= 3 Ευρώ. Κι όλα αυτά σε μια αυλή στη σκιά της Ακρόπολης...

Ο γρίφος

Με κάλεσαν στο παιχνίδι η candyblue, η αλεπού και ο Allu Fun Marx και να μαι:



Καλώ τους al barouak, Candyblue, Nuwanda, Markos the Gnostik, Sigmataf, Maira del mar, Ggia να λύσουν το γρίφο.

ΥΓ. για το
http://autographcollectors.blogspot.com

Fortune Cookie: Έπαθα πλάκα με το τέλος!

Γέλασα με τον Κινέζο, τον παραγωγό, την ταξιτζού.
Ταυτίστηκα με τον πρωταγωνιστή.
Ερωτεύθηκα τις πρωταγωνίστριες (ακόμα δεν μπορώ να διαλέξω πια από τις δύο είναι η καλύτερη, όποτε… και τις δύο)
Γούσταρα με το κλοτσίδι, τα χουφτώματα, τις σηκωμένες ρόγες
Ξαφνιάστηκα απ τα σκηνοθετικά ευρήματα, «τα ανθρωπόμορφα παράθυρα», «την γαλοπούλα», «το αεροπλάνο»…
Είδα μια «ταινία πάνω στο σανίδι» κι αναρωτήθηκα αν είχε προηγηθεί «ντεκουπαζ» αλά Μπέκετ.

Έπαθα πλάκα με το τέλος!

Δεν θα βάλω πέντε αστεράκια, γιατί δεν θέλω να πιστεύω ότι «τα είδα όλα από εσάς».
Δεν θα βάλω πέντε αστεράκια, γιατί την επόμενη φορά περιμένω από εσάς να με στείλετε τελείως αδιάβαστο.

Νομίζω τέσσερα και μισό, είναι καλά…

Αυτό που κάνετε είναι το Παρόν.

Μπράβο!

Το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με μια παράσταση
που οι ηθοποιοί παίζουν με το κείμενο
και δημιουργούν τους διάλογους κατά τη διάρκεια της πρόβας
μαζί με τον γραφιά-σκηνοθέτη
και δεν εκτελούν απλά εντολές
(συλλογική δημιουργία που εξελίσσεται συνέχεια),
μου δίνει τη δυνατότητα να πω
ότι αυτό που κάνετε εσείς και κάποιες άλλες θεατρικές ομάδες
είναι τρανταχτά δείγματα της
“Τέχνης από τα Κάτω”
που λέμε και ‘μεις οι Barouak

ΥΓ1.Η συγκεκριμένη κριτική γράφτηκε σε 10’ -πού άραγε;- (στο συγκεκριμένο σημείο επενέβη ο μηχανισμός αυτολογοκρισίας, έπειτα από σχόλιο-συναγερμό του patsiouri. Μπουχαχαχαχα! Ήταν μια κριτική τύπου: Τέχνη από Τα Κάτω.
ΥΓ2.Τα... αστεράκια ειναι γαιτί το εν λόγω κείμενο, το βαλα σχόλιο στο athinorma.gr, και μετά λέω, μωρέ δεν κάνεις κι ένα post, αξίζει τον κόπο.
ΥΓ3. Για την τρέχουσα θεατρική σεζόν, η ομάδα Play-Full έχει προγραμματίσει το νέο κύκλο του “Fortune Cookie”. Οι παραστάσεις θα λάβουν χώρα στο Θέατρο της Άνοιξης (Γερμανικού 20, Μεταξουργείο) από τις 2 Μαίου μέχρι και την 1η Ιουνίου 2008 (συνολικά 19 παραστάσεις).

Vita Mi Barouak

Πίνοντας τα υγρά μάτια του θεού της έκστασης...

....
Και περιμένοντας να πάω στο πάρτι του περιοδικού Υποβρύχιου
Όπου έχει
live d.j PANKO K MAX WRIGHT( vocals,percussions) of OJOS DE BRUJOΕνώ σε μια γωνίτσα θα παίζονται και τα βιντεοποιήματά μας
Αποφασισα να μοιραστώ μαζί σας
Αυτό το souper φέυγα video-clip των OJOS DE BRUJO.
Κι όλα αυτά γιατί είναι… Σάββατο Βράδυ.

O Μάης του 4Χ

Ας υποθέσουμε ότι ήταν ένα πρόσωπο.
Μπορείτε να στολίσετε τη φαντασία σας με τη μορφή του;
Ένα χέρι από σύννεφο χαμηλώνει πάνω σ ένα λιβάδι από πολύχρωμα λουλούδια και πλάθει μια ευωδιαστή μορφή γιγαντιαίων διαστάσεων.
Κι αυτός.
Ο Μάης.
Ο Μάης του 4Χ.
Τεράστιος.
Σηκώνεται.
Περπατά.
Κατευθύνεται προς το μέρος μας.
Φυσά σαν δράκος μα αντί για φλόγα τα σπλάχνα του ξερνούν λουλούδια που πλημμυρίζουν την πόλη μας, απ άκρη σ άκρη.
Μια ομάδα φοιτητών με κόκκινες σημαίες, χάνουν τα ρούχα τους και σκεπάζουν τη γύμνια τους μόνο με κόκκινο.
Ερωτικά οδοφράγματα, μια τζαμαρία καταρρέει και τα βιβλία σεργιανίζουν ελεύθερα στους δρόμους.
Σχηματίζουν αντάρτικες ομάδες που επιτίθενται στους αστραφτερούς στρατώνες των κοσμημάτων, των κινητών και των πολυτελών ενδυμάτων.
Γρασίδι φύτρωσε πάνω στην πίσσα
Και η λεωφόρος επέστρεψε πίσω στους ανθρώπους.
Μια ομάδα νέων τρέχουν γυμνοί πάνω στην πράσινη άσφαλτο πιασμένοι χέρι, χέρι.
Χορεύουν, φωνάζουν, εκστασιάζονται...
Για δες ψηλά στο βουνό, κάτω απ το καμένο δάσος
Κάποιος πέταξε εκεί ένα νεκροταφείο αυτοκινήτων από κοκκινόχωμα.
Το φύσημα του ανθισμένου γίγαντα έχει κατακλύσει την πόλη.
Τα λουλούδια κολλούν σαν κισσός πάνω στα τσιμεντένια κλουβιά.
Οι άνθρωποι χάνουν τα ρούχα τους και τα κτίρια ντύνονται με χρώματα.
Τα βιβλία ενώθηκαν με τις ομάδες των πινέλων, των φωτογραφικών μηχανών και των θεατρικών μασκών.
Αγκαλιάζονται.
Ετοιμάζονται να εισβάλουν στο χρηματιστήριο αξιών.
Και να επιβάλουν νέες αξίες.
Ακούγονται μουσικές.
Φωνές παιδιών, χάχανα, γέλια.
Κι ο γίγαντας Μάης…
Χαμήλωσε, κόντυνε, μάζεψε, πλέχτηκε στα μαλλιά σου.
Έγινε πλεξούδα με καστανό μετάξι.
Κοιτάζω βαθιά μέσα στα μάτια σου.
Δαγκώνω τον ώμο σου.
Γαντζώνεσαι πάνω μου.
Πολύχρωμες πυγολαμπίδες φωτίζουν τη γύμνια μας
Κοιτάξτε!
Κάποιοι έστησαν γιορτή μέσα στο μεγαλύτερο σιντριβάνι της πόλης...

Vita Mi Barouak

Άκου πελατάκο...

Μαθαίνεις γλώσσες, παίρνεις πτυχία, μεταπτυχιακά, γίνεσαι λάστιχο για να βρεις μια δουλεία με μισθό που δεν σου φτάνει να βγάλεις το μήνα.
Λες ευχαριστώ με σκυμμένο κεφάλι κι ελπίζεις ότι κάποτε θα πάρεις διπλάσια
αλλά δεν είσαι παρά ένας πελατάκος των ιδεών τους και υπηρέτης των σχεδίων τους.

Ενθουσιάζεσαι με τις τριπλες, τις κεφαλιές, τα γκολ, αγοράζεις εισιτήρια, κασκόλ, φανέλες, στήνεσαι στην τηλεόραση για να δεις… τις διαφημίσεις του ημιχρόνου και παθιάζεσαι. Μάθε, όμως, πως για τον Πρόεδρο της ΠΑΕ, δεν είσαι παρά ένας πελατάκος

Κοιτάς εκστασιασμένος τις βιτρίνες των εμπορικών κέντρων, όπου επιδίδεσαι σε shopping therapy, οδηγάς καινούργιο αυτοκίνητο και χαμογελάς αυτάρεσκα, φοράς Diesel, Camber και γι αυτό ριγώνεις, αλλά δεν είσαι παρά ένας πελατάκος, ο καλύτερος που έχουνε.
Η ζωντανή απόδειξη ότι θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν

Άκου πελατάκο
Κάποτε ήσουνα ανθρωπάκος
Αλλά σου έβαλαν τρικλοποδιά κι έπεσες ακόμα πιο χαμηλά

Άκου πελατάκο
Σε σένα που γράφεις αυτές τις αράδες, μιλώ
Τα περιθώρια στενεύουν
Ο κλοιός σφίγγει
Θυμώνω
Οργίζομαι
Δεν έχω τίποτα να χάσω…

Γι αυτό,
Εδώ και λίγο καιρό
Δεν αισθάνομαι πλέον πελατάκος
Και βγάζω απ τα σπλάχνα μου κραυγή αγωνίας
Πολέμου σάλπισμα

Vita Mi Barouak

Ο Μεγαλύτερος Καλλιτέχνης

Να γαμάς ένα καρπούζι, να εκσπερματώνεις πάνω σε ένα σταυρό, να τοποθετείς έναν εσταυρωμένο μέσα σε ένα προφυλακτικό… Όλες τους ακραίες καλλιτεχνικές εκφράσεις που σόκαραν και δίχασαν. Ποια είναι τα όρια της τέχνης, λοιπόν; Οφείλουμε να αυτολογοκρινόμαστε, να λογοκρίνουμε, να κλείνουμε σε μπουντρούμια τους artistes, να τους σπάμε τα μολύβια, τα πινέλα, τις κάμερες και να τους αναγκάζουμε να δημιουργούν τα έργα τους με κόπρανα και αίμα;(δες Μαρκήσιος)

Όλα αυτά ήρθαν στη σκέψη μου, όταν έμαθα, για το «καλλιτεχνικό εύρημα» του Guillermo Habacuc Vargas που έδεσε ένα σκύλο σε μια γκαλερί και το άφησε να πεθάνει από πείνα και δίψα, θέλοντας να αποδείξει ούτε και ‘γω ξέρω τι.

Το αποτρόπαιο αυτό γεγονός ήταν που με έκανε για πρώτη φορά να φωνάξω στον… «καλλιτέχνη»: Ως εδώ! Κι αυτό γιατί μπορεί
η Τέχνη να έχει δικαίωμα να πάρει θέση πάνω στην ηθική,να κριτικάρει την κοινωνία,
οφείλει να προκαλεί συμβολικά(μόνο συμβολικά!) για να μας ταρακουνά, να μας προβληματίζει
αλλά δεν μπορεί να εχθρεύεται την πραγματική ζωή.

Η πραγματική ζωή είναι πάνω απ όλα!
Η ύπαρξη, οι βόλτες, τα ζώα, τα λουλούδια, η φιλία, ο έρωτας, το αεράκι, η θάλασσα, η γέννηση, ο οργασμός, η αυτοκτονία είναι πολύ σημαντικότερες καταστάσεις από το κορυφαίο καλλιτεχνικό δημιούργημα.

Δολοφονώντας ένα σκύλο σε μια γκαλερί, καρατομείς την ποίηση μες τη ζωή μας.
Θέλεις να υποκαταστήσεις το πραγματικό, από τον ψεύτικο (αρρωστημένο στην συγκεκριμένη περίπτωση) κόσμο του εγώ.

Αυτό που έκανε ο Guillermo Habacuc Vargas ήταν να λογοκρίνει τον ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΙΗΤΗ.

Εκείνον στον οποίο οφείλει την ύπαρξη του…

ΤΗ ΦΥΣΗ!

Ο Guillermo Habacuc Vargas δεν είναι Καλλιτέχνης αλλά ιεροεξεταστής!

Vita Mi Barouak

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΝΤΕΟΠΟΙΗΣΗΣ

Για ενημέρωση-πρόσκληση σε όλους εσάς, ποστάρουμε το παρακάτω δελτίο τύπου, της ομάδας που συμμετέχουμε. Σας περιμένουμε…

Το πρώτο στην Ελλάδα Φεστιβάλ Βιντεοποιημάτων θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 10 Aprilίου, στην Αθήνα, στον πολυχώρο BIOS, Πειραιώς 84, ώρες 8.00-12.00 το βράδυ. Θα προβληθούν σημερινές δημιουργίες αλλά και παλαιότερες, σε μία προσπάθεια προσέγγισης της ιστορίας και της εξέλιξης της σύγχρονης αυτής τέχνης. Επίσης θa lάβει χώρα στρογγυλό τραπέζι με θέμα βιντεοτέχνη-βιντεοποίηση, στο οποίο θα συμμετάσχουν ο Μάνθος Σαντοριναίος(βιντεοκαλλιτέχνης), ο Θανάσης Ρεντζής(κινηματογραφιστής) και ο Αντρέας Παγουλάτος(ιστορικός κινηματογράφου, ποιητής), ενώ τη συζήτηση θα συντονίσει ο Αλέξης Δάρας(ποιητής). Η βραδιά θα ολοκληρωθεί με μουσικοποιητικά δρώμενα.

Την εκδήλωση διοργανώνει η ομάδα «βιντεοποίηση» η οποία αποτελείται από ποιητές, βιντεοδημιουργούς, μουσικούς και άλλους καλλιτέχνες που εξερευνούν και πειραματίζονται πάνω στις δυνατότητες που δίνουν οι ψηφιακές τεχνολογίες στη σύγχρονη ποιητική και καλλιτεχνική έκφραση.

Στόχος της εκδήλωσης είναι η προβολή και η προώθηση βιντεοποιήματων διαφόρων τεχνοτροπιών, καθώς επίσης η επικοινωνία και η ανταλλαγή απόψεων σχετικά με τη βιντεοποίηση. Το απώτερο ζητούμενο είναι η ανάδειξη και η εξέλιξη της συνδυαστικής αυτής τέχνης, που μπροστά της ανοίγεται σήμερα ένα απεριόριστο πεδίο δράσης.
Τα βιντεοποιήματα που θα προβληθούν έχουν το καθένα σα βάση το κείμενο κάποιου ποιήματος. Η οπτικοποίηση και η μουσικοποίησή του, το μεταμορφώνουν σε καινούριο έργο. Η βιντεοποίηση είναι και ποίηση και video-art. Η έμπνευση και οι αναζητήσεις του βιντεοδημιουργού δημιουργούν ένα νέο έργο τέχνης, όπως κάνει νοερά και ο κάθε αναγνώστης ενός ποιήματος.

Το Βέτο και η Τρανσέξουαλ Βαλκανική Ιστορία

Στα πλαίσια της συναδέλφωσης των λαών της Βαλκανικής, προτείνω η σχολική ιστορία να αναφέρεται μονάχα στα γεγονότα που συνέβησαν μέχρι την ημέρα που ο Μέγας Αλέξανδρος εξημέρωσε το Βουκεφάλα.

Ύστερα να ορίσουμε ότι 21 μΧ = 1821 μΧ
Και μετά ότι 1827 μΧ = 1987 μΧ
Τότε θα γίνουν όλα ευκολότερα…

Επίσης, να κρύψουμε από όλους ότι οι Σουλιώτες, ήταν αρβανίτες.
Να κάψουμε τη χάρτα του Ρήγα που μιλά για Βαλκανική Επανάσταση και όχι μόνο για ξεσηκωμό των ελλήνων.
Να λησμονήσουμε ότι στην επανάσταση του 21, ο στρατός μίλαγε δυο γλώσσες.
Αλβανικά και Ελληνικά.
Να σβήσουμε τα ίχνη 30.000 σφαγμένων τούρκων στρατιωτών, γυναικών και παιδιών όταν μπήκε ο γέρος του Μοριά στην Τριπολιτσά.
Να ξεχάσουμε ότι ο Καποδίστριας ήταν Κερκυραίος μεν, Ιταλικής καταγωγής δε.
(Για τους βασιλιάδες μας, τι να πρωτοπώ;)
Και πάνω απ όλα ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν θα κάναμε ρούπι, χωρίς τη στρατιωτική βοήθεια των δυτικών.
Γιατί ως γνωστόν, τα τελευταία 200 χρόνια, έλληνες στρατηγοί και στρατιώτες είναι για τα μπάζα! Εξαιρούνται οι ήρωες του 40. Βλέπεις ο φασισμός μας ανάβει τα λαμπάκια και μας κάνει τούρμπο…

Ο ελληνικός πολιτισμός, τον οποίο αγκαλιάζω με αγάπη και αφοσίωση (είμαι περήφανος γι αυτό), γράφεται με πένα την ελληνική γλώσσα που για αίμα-μελάνι του, έχει Βαλκανικό και όχι Ελληνικό…

ΥΓ1. Αυτές οι θεογκόμενες τουρκάλες της TV σκέτες μογγόλες, έτσι; Αλήθεια, τι θα πει Καραμανλής;

ΥΓ2.Προσέξατε καλά τη φωτογραφία; Επειδή οι κυβερνήσεις των Βλακανικών χωρών αποφάσισαν να προβάλουν τους "μύθους" και όχι την πραγματική ιστορία, η Ελλάδα κατέληξε να είναι τέταρτη παγκοσμίως (ποσοστό 6%) στις εισαγωγές οπλικών συστημάτων. Με ότι αυτό συνεπάγεται...

Vita Mi Barouak