Τρίτη, Δεκεμβρίου 15, 2015

Αναγνώσεις (κάλλιο αργά παρά ποτέ)


Έχουν γραφτεί πολλά μυθιστορήματα για την Κρίση. Αλλά αυτό ξεχωρίζει. Δεν είναι μονάχα γιατί είναι καλογραμμένο ή διότι απλώς ο Τζαμιώτης γνωρίζει καλά τι θέλει να πει και πώς να το πει. Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση και το ομολογώ με προβλημάτισε ως γραφιά, είναι που τα σχετικά με την Κρίση συμβάντα (κάποιες φορές άσχετα με το βασικό αφηγηματικό νήμα, που δεν είναι άλλο από τον ατομικό αγώνα ενός μπλεγμένου σε χρέη ταξιτζή) παραμερίζουν τον ήρωα τοποθετώντας την Κρίση σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ώρες ώρες, λοιπόν, «Η πόλη και η σιωπή» μού θύμισε αυτό που στον κινηματογράφο λένε DOCUDRAMA. Αναπόφευκτα, ο ιστορικός του μέλλοντος είναι αδιανόητο να γράψει για την εποχή μας δίχως να αναφερθεί στην «Πόλη και τη σιωπή».

Ο γιος του Σαούλ

Σκύψτε το κεφάλι και κοιτάξτε τα πόδια σας, ενώ βαδίζετε. Όλα τα άλλα γύρω θα γίνουν φλου. Ιδού η τεχνική της ταινίας. Μια ξεχωριστή υποκειμενική ματιά που σοκάρει. Δεν προκαλεί συναισθήματα, διότι θέλει τα πάνω και τα κάτω του το συναίσθημα, χτίζεται τούβλο τούβλο. Αντίθετα εδώ η αφήγηση είναι μονότονη. Το αφηγηματικό μοτίβο δεν αλλάζει. Είτε πλένεις τα χέρια σου, είτε χάνεις το γιο σου, η σκηνή είναι κινηματογραφημένη με τον ίδιο τρόπο. Και νιώθετε σαν να βρίσκεστε εκεί. Όπου τα συναισθήματα έχουν καεί στα κρεματόρια. Και είστε σοκαρισμένοι.


Παρασκευή, Δεκεμβρίου 11, 2015

Πρώτο βραβείο για σενάριο μεγάλου μήκους









Πρώτο Βραβείο Πρωτότυπου Σεναρίου Μεγάλου Μήκους (στον φετινό διαγωνισμό της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος) για το σενάριο «Η χύτρα», το οποίο έγραψα με τον σκηνοθέτη Κώστα Κολημένο. Θα εκδοθεί σε βιβλίο στα ελληνικά από τις εκδόσεις της Ένωσης Σεναριογράφων και στα αγγλικά από τις εκδόσεις ΑΚΑΚΙΑ. Αλλά η δουλειά δεν τελειώνει εδώ. Ακολουθούν τα γυρίσματα…