Φωτογραφίες απο την εκδήλωση για τους BEAT

29-Οκτ-2008: Beatnik βραδιά από το blog "Οι.. Barouak" @ Guerrilla Cinematography, Αθήνα.

vita mi barouak

Αλέξης Δάραςal barouak

Οι φωτογραφίες είναι από την εκδήλωση "Βραδιά Beatnik" που έγινε στο χώρο Guerrilla Cinematography στις 29-Οκτωβρίου-2008. Τεχνικά μιλώντας, οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες με TMAX 3200ASA στον χαμηλό φυσικό φωτισμό του χώρου (σε αυτό οφείλεται ο χονδρός κόκκος / χαμηλή ανάλυση).

Αναδημοσιευση απο το eggs.in.art.
Ευχαριστουμε τον Γιωργο Γιαννοπουλο που κρατησε στην μνημη μας αυτην την εκδηλωση με αυτες τις ομορφες φωτογραφιες.

al.barouak

Ο πετεινός, το πρόβατο και η επόμενη μέρα...

Ο πετεινός φούσκωσε από ικανοποίηση και είπε στο πρόβατο που μόλις είχε πετάξει από πάνω του την προβιά του λύκου:
«Συγχώρα με φιλαράκι, αλλά μας τα κάνατε τσουρέκια. Χοροπηδήσατε, φωνάξατε, πετάξατε πέτρες... ώρα να πάτε στο μαντρί. Κάτω απ το δέντρο που χει στολίσει ο αφέντης, σε περιμένει το καλύτερο σανό που χεις γευθεί. Πρώτο πράγμα, μεταλλαγμένο από τους κάμπους της Αριζόνα. Α, κι όταν τελειώσεις το μασούλημα, μην ξεχάσεις να περάσεις για άρμεγμα»
Το πρόβατο, κοίταξε τον ψωροπερήφανο πετεινό από το λειρί ως τα νύχια, σιγουρεύτηκε ότι είχε καλά κρυμμένη στην τσέπη του τη μασέλα του λύκου και του αποκρίθηκε:
«Χοροπήδησα, πέταξα πέτρες, φώναξα... αλλά ο αφέντης δεν άκουσε την κραυγή αγωνίας, δεν με κατάλαβε. Κι αυτό θα το πληρώσει πολύ ακριβά! Όσο για σένα, κάπου πήρε το αυτί μου ότι επειδή ο αφέντης αρρώστησε, το χει ρίξει στις κοτόσουπες. Έχε το νου σου...»

Vita Mi Barouak

Ένα σουρεαλιστικό παραμύθι στο πνεύμα των ημερών

Αυτό ήταν. Η λογοτεχνική καριέρα του Κροκοδειλάνθρωπου, ως ήρωα διεστραμμένων ιστοριών, είχε λάβει τέλος. «Είναι πολύ μοχθηρός. Δεν ξαναγράφω ιστορία μ’ αυτόν.», είχε μονολογήσει ο Παραμυθάς αηδιασμένος και κάπως έτσι, από τη μια στην άλλη στιγμή, ο Κροκοδειλάνθρωπος βρέθηκε στον Κάτω Κόσμο.
Εκεί συνάντησε μεγάλες αναταραχές κι απεργίες. Ήταν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα και οι Καλικάτζαροι είχαν ξεσηκωθεί εναντίον του Αρχιδιαβόλου. Συγκεκριμένα, η προκήρυξη που βρήκε o Κροκοδειλάνθρωπος δίπλα σ ένα καζάνι γεμάτο αχνιστή πίσσα, έγραφε τα εξής:

Σύντροφοι και συντρόφισσες Καλικάτζαροι,Κάθε χρονιά συμβαίνουν ακριβώς τα ίδια. Από την αρχή του χρόνου, πίσω απ το τεράστιο πριόνι, όλοι μια γροθιά, πριονίζουμε το ψηλότερο δέντρο που βρίσκεται στο δάσος του blogspot, εκείνο που στηρίζει τον πάνω κόσμο. Κι όταν τέτοιες μέρες ζητούμε την πληρωμή μας, αντί ο Αρχιδιάβολος να μας δώσει όσα μας έχει υποσχεθεί, μας δείχνει διαφημιστικά μηνύματα από τις ετοιμασίες κουραμπιέδων και μελομακάρονων στον πάνω κόσμο.
Κι εμείς, παρασυρμένοι απ τη λαιμαργία μας, παρατάμε το πριόνισμα του δέντρου και ανεβαίνουμε πάνω. Όταν, όμως, γυρίσουμε πίσω, ο κορμός του δέντρου έχει «επουλωθεί» κι ο Αρχιδιάβολος το παίζει «Σκρουτζ» σχετικά με τις πληρωμές των μισθών μας…
Σύντροφοι, είμαστε βέβαιοι ότι έχει κλείσει συμφωνία κάτω απ’ το τραπέζι με το Χριστό για να ισχυροποιήσουν την εξουσία τους, που τώρα τελευταία απειλείται λόγω των νεοφιλελεύθερων επιλογών τους. Σύντροφοι, για πόσο ακόμα θα μας εκμεταλλεύεται; Για πόσο ακόμα οι εργάτες του κάτω κόσμου, θα δουλεύουν σαν σκλάβοι;… Ή ο Αρχιδιάβολος ή Εμείς!

Δεν χρειάστηκε πάνω από μερικά δεύτερα για να συλλάβει την ιδέα, ήταν μεγάλη χαμούρα ο Κροκοδειλάνθρωπος. Στα χέρια του δεν κρατούσε μια απλή προκήρυξη, αλλά την ευκαιρία να ξαναγυρίσει στη ζωή και να εκδικηθεί το δημιουργό και βιογράφο του, τον ευτελή Παραμυθά, ο οποίος του είχε κόψει το νήμα της «λογοτεχνικής ζωής» του, πάνω στο άνθος της ηλικίας του.
Φυσικά πρώτα συνεννοήθηκε με τον Αρχιδιάβολο. Ποτέ δεν θα έκανε κάτι ο Κροκοδειλάνθρωπος χωρίς να πάρει το ΟΚ απ το Μεγάλο. Έπειτα πήγε βρήκε τον Σκουπιδίκιους, τον εργατοπατέρα των Καλικατζάρων και του τα είπε χαρτί και καλαμάρι:
«Κοίτα να δεις Σκουπιδίκιους… Αδίκως φωνάζετε πως φταίει ο Αρχιδιάβολος που δεν σας πληρώνει. Πρέπει να ξέρεις ότι εκείνος που φταίει στην πραγματικότητα είναι ο αρχηγός της πιο τρισάθλιας τρομοκρατικής οργάνωσης, γνωστός με το όνομα Παραμυθάς. Εκβιάζει τον Αρχιδιάβολο, ότι αν δεν κάνει το κόλπο με τα μελομακάρονα, θα ανοίξει το πώμα της λίμνης που βρίσκεται στα όρια τους δάσους του blogspot και όλο το νερό θα χυθεί στον Κάτω Kόσμο με αποτέλεσμα να πνιγούν όλοι οι κάτοικοί του.
Τι άλλο μπορεί να κάνει ο Αρχιδιάβολος, υποκύπτει στον εκβιασμό του Παραμυθά, για το καλό σας.
Αυτά που σου λέω είναι γνωστά στον πάνω κόσμο. Ο Παραμυθάς είναι μεγάλη κουφάλα, μεγαλύτερη κι απ αυτή του δέντρου που πριονίζετε…»
«Και ‘μεις τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό;!», ρώτησε με αγωνία ο Σκουπιδίκιους.
«Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πάρουμε τον στρατό των Καλικάτζαρων και να επιτεθούμε στο σπίτι που θα κάνει Χριστούγεννα ο Παραμυθάς. Να τον συλλάβουμε και να τον δέσουμε πισθάγκωνα πίσω απ το πιο μεγάλο καζάνι»
«Μα ο κορμός του δέντρου θα έχει «επουλωθεί» μέχρι να επιστρέψουμε απ την εκστρατεία…»
«Του χρόνου όμως που ο Παραμυθάς δεν θα μπορεί να τρομοκρατεί, o κορμός του δέντρου θα κοπεί κι εσείς θα βάλετε στην τσεπούλα όλα όσα σας έχει υποσχεθεί ο Αρχιδιάβολος…»
Δεν ήθελαν και πολλοί οι Καλικάτζαροι. Αφού το είπε ο εργατοπατέρας Σκουπιδίκιους, το έχαψαν με μιας, παράτησαν το δέντρο κι ακολούθησαν τον Κροκοδειλάνθρωπο στον Πάνω Κόσμο. Ο Κροκοδειλάνθρωπος είχε καταφέρει να προγραμματίσει την εκδίκηση του δημιουργού του στην εντέλεια, αποκτώντας ταυτόχρονα την εύνοια του Αρχιδιαβόλου.

Το σπίτι που έμενε ο Παραμυθάς ήταν μια ψηλόλιγνη μονοκατοικία με καμινάδα. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και οι γυναίκες της οικογένειας ετοίμαζαν το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι στην κουζίνα, ενώ οι άντρες χάζευαν κάποιο παριζιάνικο καμπαρέ στην TV, μέχρις ότου ετοιμαστεί το φαγητό.
Το σπίτι ήταν από ώρα περικυκλωμένο από εκατοντάδες Καλικάτζαρους. Ξαφνικά ο Κροκοδειλάνθρωπος έδωσε το σύνθημα και το σπίτι γέμισε δοντάρες, τριχάρες, ουρές, νύχια, γρυλίσματα, ακόντια και τρομαγμένα βλέμματα συγγενών του Παραμυθά. Κι ενώ το μαχαίρι του Κροκοδειλάνθρωπου είχε ακουμπήσει στο λαιμό του Παραμυθά έτοιμο να πάρει εκδίκηση για τον άδικο χαμό που του επιφύλαξε ο λογοτεχνικός δημιουργός του, η αδερφή του Παραμυθά έχασε τα λογικά της και άρχισε τις φωνές, ανάκατες με παρακάλια, βρισιές, απειλές και αυστηρές νουθεσίες.
Κι όσο πέρναγαν τα δεύτερα ο τόνος της γινόταν πιο αυστηρός. Η φωνή της στρίγκλιζε, έτριζε, όρμαγε με βία, φωνή σειρήνας! Πρώτα έσπασαν τα γυαλικά. Αμέσως μετά η οθόνη της τηλεόρασης, τα τζάμια των παραθύρων, ακόμα και τα πορσελάνινα πιάτα πάνω στο γιορτινό τραπέζι.
Οι πρώτοι που σήκωσαν τα χέρια τους κι έκλεισαν τα αυτιά τους ήταν οι Καλικάτζαροι. Αμέσως μετά ο Κροκοδειλάνθρωπος άφησε το μαχαίρι να πέσει στο πάτωμα και ακολούθησε το παράδειγμά τους, παίρνοντας μια έκφραση τρόμου. Τότε λοιπόν, οι άντρες της οικογένειας που ‘ταν συνηθισμένοι σε κάτι τέτοια, κινήθηκαν σβέλτα, άρπαξαν τα τόξα και τα σπαθιά που ‘ταν ριγμένα στο πάτωμα και ακινητοποίησαν το στρατό των Καλικάτζαρων.
Τους έβαλαν λοιπόν όλους μέσα σε ένα τεράστιο δίχτυ, πήραν μια βάρκα και τους πήγαν στα ανοιχτά της λίμνης, εκεί που βρισκόταν το πώμα της, το πέρασμα για τον Κάτω Κόσμο. Άνοιξαν, λοιπόν, το πώμα με πολύ προσοχή και τους άδειασαν στον άλλο κόσμο. Κι αφού τέλειωσαν τη δουλεία γύρισαν ικανοποιημένοι πίσω στο γιορτινό τραπέζι.

Κάτω Κόσμος. Σκοτάδι. Σβησμένα καζάνια. Ξαφνικά άνοιξε μ ένα τράνταγμα η πόρτα της βασιλικής αίθουσας. Διάδρομος, κόκκινο χαλί κι ένα ταμπούρλο να παίζει στο ρυθμό των εξαγριωμένων οδοιπόρων. Δεκάδες σκυμμένα κεφάλια καλικάτζαρων. Δεκάδες απογοητευμένα βήματα, βλέμματα, ξυσίματα μυτερών αυτιών, έφτασαν μπρος στον Αρχιδιάβολο. Πίσω τους έσερναν αλυσοδεμένο το μοχθηρό Κροκοδειλάνθρωπο, και τον Σκουπιδίκιους, τον εργατοπατέρα. Τότε, κάποιος Καλικάτζαρος, εκείνος που έμοιαζε περισσότερο με μερμήγκι, σήκωσε ψηλά τη γροθιά του και οι υπόλοιποι φώναξαν θαρρείς με μια φωνή, που έκανε τη σιωπή να ραγίσει:
«Ή ο Αρχιδιάβολος ή Εμείς!»
Κι εκείνος. Ο Αρχιδιάβολος. Ο Μεγάλος.
Έκανε ένα βήμα προς τα πίσω, παραπάτησε και μειδίασε φοβισμένος...

ΥΓ1. κολάζ by Candyblue
ΥΓ2. Τίτλος Παραμυθιού: O Κροκοδειλάνθωπος και τα Καλικαντζαράκια

Βαγγέλης Μπέκας

Το ουρλιαχτό αγωνίας των νέων

Τα σχολεία έχουν αναρτήσει κόκκινη λάμπα στην είσοδο, μιμούμενα το Μέγαρο Μαξίμου.
Η αγορά εργασίας περιμένει τους νέους με το καμιτσίκι στο χέρι.
Κυβέρνηση και ρασοφόροι manager λεηλατούν τη δημόσια περιουσία.
Η αγορά ασφυκτιά.
100.000 απολύσεις το 2009.
Τα νοσοκομεία δεν έχουν ούτε γάζες.
Η πνευματική ηγεσία... ξεκουράζεται.
Οι τράπεζες... συνεχίζουν να οργιάζουν.
Η φύση και ο τρίτος κόσμος βιάζεται ανελλιπώς.
Ζήτω ο Καπιταλισμός!

Και... ξαφνικά.
Ένας μπάτσος δολοφονεί εν ψυχρώ ένα 15χρόνο αγόρι!

Κόσμος στους δρόμους, αναταραχή.
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα φλέγεται...
Έφηβοι λιθοβολούν αστυνομικά τμήματα.
Κουκουλοφόροι τρομοκρατούν, μπάτσοι τρομοκρατούν!
Κάποιοι ανάβουν λαμπάδες ίσα με το μπόι τους στην Παναγιά, για να βγάλει το στρατό στους δρόμους.
Διαδηλωτές σε αλυσίδες φοβισμένοι,
καταστηματάρχες απελπισμένοι,
ολόκληρη η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό.

Ακούστε...

Το ουρλιαχτό αγωνίας των νέων.


Vita Mi Barouak

Αντί για Μοιρολόι...

Θύμα: παιδί
Ηλικία:15
Δολοφόνος: Αστυνομικός

Από τα ερωτικά στα διαβολικά

Σε έξι μήνες θα απαγορευτεί το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους, ανακοίνωσε ο αστέρας του Χόλιγουντ υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος. Έξι μήνες νωρίτερα από ότι μας είχε πει αρχικά.
Αναρωτιέμαι γιατί τόσο βιασύνη, τόσο πολύ νοιάζεται για την υγεία μας αυτό το ομορφόπαιδο;
Αν νοιάζεται τόσο πολύ γιατί έχει κάνει τα Νοσοκομεία μας μπάχαλο;
Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Κάτι που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά...

Ας υποθέσουμε ότι η οικονομία τον έχει πιει. Και η δικιά μας και των άλλων χωρών. Κι εδώ και χρόνια αναζητούνται λύσεις που θα αποτρέψουν την κατάρρευση. Ας υποθέσουμε ότι κάποιο Golden boy εκεί που κάπνιζε το πούρο του σε κάποιο restaurant bar πολυτελείας είχε μια τρομερή ιδέα, για το πως θα στηριχτεί η πραγματική οικονομία, με μια ανέξοδη κίνηση.
Ας υποθέσουμε ότι εφαρμόζεται η απαγόρευση του καπνίσματος αυτή τη στιγμή!
Τι θα απογίνει η ανθούσα βιομηχανία της νυχτερινής διασκέδασης, των καφέ και των ταβερνείων;
Μπορούμε μήπως να φανταστούμε, πόσο θα πέσει η κίνηση στα καταστήματα ψυχαγωγίας όταν εφαρμοσθεί το μέτρο, καθώς οι μερακλήδες καπνιστές δεν θα μπορούν να συνοδεύουν αλκοόλ και καφέ με τσιγάρο;
Κυρίες και κύριοι αν δεν γκρεμιστούν τα φρούρια της φοροδιαφυγής έγκαιρα και τα λιγοστά λεφτά των καταναλωτών δεν πάνε σε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ που στηρίζουν την Τροφική Αλυσίδα του Συστήματος, τότε η κρίση θα μας πάρει και θα μας σηκώσει.
Οι μεγάλοι εκεί πάνω το ξέρουν πολύ καλά αυτό εδώ και χρόνια.
Το ελάχιστο ρευστό που υπάρχει στην τσέπη του πολίτη, αντί να γίνει αφορολόγητο αλκοόλ και τσιφτετέλι, πρέπει να γίνει, καταναλωτικά προϊόντα με brand, ΦΠΑ και τα λοιπά.
Με αυτό τον διαβολικό τρόπο η αγορά που βρίσκεται στην εντατική, θα δεχτεί χρήμα από το πουθενά και οι μόνοι που θα κλαινε τη μοίρα τους θα είναι οι καπνιστές, οι μποέμηδες και οι νονοί της νύχτας.

Ίσως να σας φαίνεται υπερβολικό.
Είναι όμως μεγάλη αφέλεια να πιστεύουμε ότι η Νεοφιλελεύθερη Σουπερ-επικοινωνιακή κυβέρνησή μας κάνει ένα νόμο με τέτοιο εκλογικό κόστος, για το καλό μας και όχι για το καλό της Ελεύθερης Αγοράς των ΜΕΓΑΛΩΝ ΟΡΝΕΩΝ, μόνο των ΜΕΓΑΛΩΝ.

Ο διάολος είπε και λάλησε. Κι ας έχει κόψει το τσιγάρο εδώ και 5 χρόνια.

Vita Mi Barouak

Φίλοι κολλητοί ή εραστές

Σε παίρνω στο κινητό, αλλά λεει συνέχεια «ότι δεν είσαι διαθέσιμη»
Θέλω να σου μιλήσω, να σου μιλήσω!
Θυμάσαι που σου είπα λίγες ώρες αφότου σε γνώρισα, ότι αν μέναμε στην ίδια πόλη θα θελα να ‘μασταν φίλοι κολλητοί ή εραστές.
Κι εσύ μου πες, ότι... ότιιιιι...
Λοιπόν, παρόλα αυτά νομίζω πως σε αισθάνομαι φίλη μου.
Γι αυτό σε έπαιρνα τηλέφωνο, για να σου πω ότι περνάω λούκι.
Προσπαθώντας να κάνω όλα αυτά που ονειρεύομαι πράξη, χάνω την ουσία.
Αντί να τα ΖΩ, απλά τα κυνηγώ, τρέχω, βιάζω τη ψυχή μου.
Αυτό που θέλω όμως είναι να τα γεύομαι, να τα βιώνω, να τα απολαμβάνω...
Όπως γεύτηκα εσένα εκείνο το βράδυ που μύριζες έρωτα.
Για μια στιγμή έχασα την αίσθηση για το που σταματούσε το είναι μου και που ξεκινούσε το δικό σου.
Την επόμενη μέρα είδα ξανά και ξανά, το Ζούσε τη ζωή της του Γκοντάρ και σε σκεφτόμουν.
Ο ποιητής έγραψε ότι «μόνο για αγάπη, θα γύριζα πίσω», αλλά εγώ που στήνω συνέχεια παραμύθια με ερωτική πλοκή, στη ζωή με διαφεντεύει το τετραγωνισμένο μου κεφάλι.
Οι λογικοί ειρμοί, τα πρέπει, οι κανόνες.
Γράφω για όργια που στήνουν ερωτευμένοι επαναστάτες πάνω στο ουράνιο τόξο, αλλά στη ζωή τσιμπάω τα σκουλήκια στο χώμα, μαζί με τις φίλες μου, κοιτάζοντας με την άκρη του ματιού μου το λειρί του κόκορα που παραφυλάει.
Σκατά!
Μια σταλιά αν έμοιαζα στους πρωταγωνιστές των ιστοριών μου, θα έπρεπε αντί αυτή τη στιγμή να γράφω μαλακίες, να σε περιμένω έξω απ τη δουλειά σου, για να σε δω, να σε καληνυχτίσω, να γευτώ το κοραλλένιο χαμόγελό σου.
Κι αν δεν ήθελες, δεν θα με πείραζε, θα περίμενα και το επόμενο βράδυ.
Και το επόμενο.
Όσο χρειαστεί.
Αλήθεια δεν θα με πείραζε.
Κι ας ήξερα πως προτιμούσες να σε περιμένει κάποιος άλλος....

Vita Mi Barouak

The Beat Generation

Μια γενιά εκστασιασμένων λογοτεχνών και φωτισμένων χίπστερς

Ένα μανιτάρι γεννιέται κάτω από τη σκιά ενός B 52, ένα πυρηνικό μανιτάρι που αντί για μητρικό γάλα τρέφεται με χιλιάδες αθώες ψυχές. Μετά ακολουθεί ο μακαρθισμός, η κουλτούρα της υπερκατανάλωσης, το BepBop, η Κορέα στο απέναντι χαράκωμα με το American Dream.
Σε αυτό το κοινωνιολογικό πλαίσιο κάποιοι νεαροί λογοτέχνες, με μπροστάρηδες τους Τζακ Κέρουακ, Άλλεν Γκίνσπεργκ, Τζον Κλέλον Χολμς, Λούσιεν Κάρ, Γουίλιαμ Μπάρουζ και άλλους λιγότερο γνωστούς σχημάτισαν έναν λογοτεχνικό κύκλο άλλης κοπής.
Ένα λογοτεχνικό κύκλο που μισήθηκε και λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος. Γιατί παρότι ξεκίνησε από το πανεπιστήμιο του Columbia, ήταν ένα και το αυτό με τους κύκλους των κακόφημων στενών, των απαγορευμένων ουσιών και εγκληματικών πειραμάτων.
«Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 μια γενιά φωτισμένων χιπστερς, ξεπροβάλουν ξαφνικά κι αλωνίζουν πάνω-κάτω την Αμερική, γεμάτοι σοβαρότητα και περιέργεια, αλητεύοντας και κάνοντας ωτοστόπ... ένα όραμα φτιαγμένο από τον απόηχο της λέξης μπητ, μας λέξης που σημαίνει τσακισμένος, βαρεμένος, γεμάτος από μια έντονη πεποίθηση», γράφει ο Τζακ Κέρουακ αναφερόμενος στη φιλοσοφία της μπητ γενιάς.
Ήταν εκείνοι, οι εραστές της λογοτεχνίας, που ξενύχτησαν ολόκληρα εικοσιτετράωρα, διαβάζοντας πεζά, ποιήματα, ακούγοντας δίσκους jazz μουσικής στη διαπασών. Ήταν εκείνοι που σύχναζαν στα μαύρα στέκια, παρακουλουθώντας εκστασιασμένοι τον Τσάρλι Πάρκερ, γνωστό και ως “bird” να απογειώνεται φτερουγίζοντας χάρη του σαξόφωνού του. Ήταν εκείνοι που έκρυβαν τα βιβλία ποίησης στην τσέπη του σακακιού τους, όταν έψαχναν στα σκοτεινά για ουσίες που θα τους βοηθούσαν να πειραματιστούν με τις αισθήσεις τους.

Τα κλειδιά της θύρας

Παρότι ο λογοτεχνικός τους κύκλος γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 40, το φαινόμενο Beat παρέμενε σκονισμένο, άγνωστο και μόνο στη λογοτεχνική γωνιά. Περίπου εφτά χρόνια πήρε στον Τζακ Κέρουακ να βρει εκδότη για την ναυαρχίδα της Μπητ λογοτεχνίας, το περίφημο Στο Δρόμο, αλλά όταν τελικά εκδόθηκε το βιβλίο-ταξίδι του όμορφου Τζακ, ένα δεύτερο πυρηνικό μανιτάρι γεννήθηκε στην καρδιά της Αμερικής. Μια τεράστια λογοτεχνική πυρηνική έκρηξη συνέβη που το οστικό της κύμα δεν άφησε τίποτα στο διάβα της. Σίγουρα ο πρώτος σημαντικός λίθος είχε μπει στις 13 Οκτωβρίου του 1955 όταν ο Άλεν Γκίσπεργκ διάβασε τύφλα στο μεθύσι, ανάμεσα σε επευφημίες και ζητωκραυγές το περίφημο ουρλιαχτό: «Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα απ΄ την τρέλα, λιμασμένα, υστερικά γυμνά να σέρνονται μες απ' τους νέγρικους δρόμους την αυγή γυρεύοντας μια φλογισμένη δόση[...]»
Σίγουρα η έκδοση του περίφημου Στο δρόμο και η απαγγελία του Ουρλιαχτού στην Έκτη Γκαλερί ήταν γεγονότα σταθμός, τόσο για τους Κέρουακ και Γκίνσπεργκ, όσο και για την Beat Generation. Όσον αφορά τον γκουρού της «οργάνωσης», το γέρο Μπάροουζ, ποίο ήταν εκείνο το γεγονός που στιγμάτισε την παρουσία του; Μα φυσικά το παιχνίδι τύπου Γουλιέλμος Τέλος, που έστησε μια ωραία βραδιά με την γυναίκα του. Προσπαθώντας να πυροβολήσει με το αγαπημένο του περίστροφο ένα μήλο που είχε τοποθετήσει στο κεφάλι της, αστόχησε και τίναξε τα μυαλά της στον αέρα. Όπως έχει δηλώσει ο Μπάροουζ, το ατυχές αυτό γεγονός τον οδήγησε στην οριστική απόφαση να γίνει συγγραφέας.



Η εξέλιξη του φαινομένου
H Beat Generation δεν ήταν μια ομοιογενής λογοτεχνική ομάδα. Ήταν περισσότερο ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο, παρά ένα λογοτεχνικό ρεύμα. Ο ρεαλισμός του Κέρουακ απέχει έτη φωτός από τον απόλυτο λογοτεχνικό πειραματισμό του Μπάροουζ, ο οποίος αν και πρωτοξεκίνησε σε ρεαλιστικούς αφηγηματικούς δρόμους, με το απόλυτο cult λογοτέχνημα junky, στη συνέχεια θες τα πολλά ναρκωτικά, θες οι κακές παρέες, το γύρισε αλλιώς.
Το κοινό χαρακτηριστικό όλων, ήταν η συντονισμένη αντίδραση στην κουλτούρα της υπερκατανάλωσης, της τηλεόρασης και του καναπέ. Ήταν ο προάγγελος γι αυτό που θα ακολουθούσε τη δεκαετία του 60. Δεν είναι τυχαίο πως σταδιακά αυτή τους είδους η «λοξή κουλτούρα» άρχισε να φεύγει από το περιθώριο και να περνά στην εμπορική μουσική και τον κινηματογράφο. Φράσεις σύμβολα της μπητ γενιάς «crazy», «hungup», «hass» τις έμαθε και τις αποδέχθηκε όλος ο κόσμος. Ακόμα και το ντύσιμο των μπητ πέρασε αυτούσιο στο Rock n Roll και τον κινηματογράφο, μέσω του Έλβις (οι μεγάλες φαβορίτες) και του Μάρλον Μπράντο(το κοντομάνικο μπλουζάκι) Αλλά και το λοξό , αργόσυρτο περπάτημα του Τζεημς Ντιν, δεν ήταν άραγε δάνειο από μια περιθωριακή γενιά που δικαιωνόταν;
Φυσικά το φαινόμενο δεν σταμάτησε εκεί. Αν αναλογιστούμε ότι ο Τζακ Κέρουακ ήταν ο αγαπημένος συγγραφέας τόσο του Τζον Λένον, όσο και του Τζιμ Μόρισον, τότε μπορούμε να κατανοήσουμε πως έμμεσα, η Beat Generation επηρέασε γενιές και γενιές, φτάνοντας μέχρι και τις μέρες μας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Beatles, γράφονται με beat, όπως η γενιά, και όχι όπως το σκαθάρι (beet-le).
Είναι βέβαιο ότι η εναλλακτική κουλτούρα που γεννήθηκε μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ταξίδεψε μέχρι σε εμάς με αμέτρητους αγγελιοφόρους. Κι o πιο ασήμαντος από όλους αυτούς, σκέφτεται αυτή τη στιγμή: «Αρκετά!», παρατάει το πληκτρολόγιο και σηκώνεται απ την καρέκλα του, κατευθυνόμενος στην κοντινότερη κάβα για να ζητήσει από την σπιρτόζα πωλήτρια ένα μπουκάλι ουίσκι...



Vita Mi Barouak

20 Νοέμβρη : Όλα τα μπλόγκς για τις Φυλακές

20 Νοέμβρη : Όλα τα μπλόγκς για τις Φυλακές

Όχι στο Όνομά μας

“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.

–Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08

“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”

- Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08

Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

kratoumenoi.wordpress.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

Μεχρι την νικη
al.barouak

Ένας κύκλος κλείνει «ή»...

Την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου στις 7:00 μ.μ., θα γίνει παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Αλέξη Δάρα με τίτλο «ή» και προβολή των βιντεοποιημάτων που έχουν βασιστεί σε ποιήματά του. Την εκδήλωση οργανώνουν η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, οι εκδόσεις “Ίδμων” και το λογοτεχνικό περιοδικό “Ίαμβος”.
Κλείνει λοιπόν έτσι ένας μεγάλος κύκλος εκδηλώσεων που άνοιξε πέρυσι (Booze, Bios, Πινακοθήκη Σύρου, φεστιβάλ Συνασπισμού, Nosotros, Εν Αθήναις, Ορίζοντας, Dasein, Κέντρο Νέων Ρεθύμνου κ.ά.) ο οποίος όλο και κάτι προσέφερε στα ανήσυχα πνεύματα της εποχής.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, Γενναδίου 8 και Ακαδημίας, στον 7ο όροφο. Η οδός Γενναδίου βρίσκεται ακριβώς πίσω από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, στην Ακαδημίας, είναι δηλαδή η συνέχεια της οδού Ζωοδόχου Πηγής.
Θα χαιρετίσει η πρόεδρος της Εταιρίας, Ελευθερία Αναγνωστάκη-Τζαβάρα.
Για το βιβλίο θα μιλήσει ο δημοσιογράφος Γιώργος Γιανναράκος.
Προλογίζουν οι ποιητές, Νίκος Δεληγιάννης, Νίκος Δανιήλ.
Θα προβληθούν 10 video-δημιουργίες βασισμένες σε ποιήματα της συλλογής.
Ακόμα, θα προβληθεί για πρώτη φορά το βιντεοποίημα «Καϊάφας» (βασισμένο στο ομώνυμο ποίημα του Αλέξη Δάρα), το οποίο είναι το τελευταίο δημιούργημα του Al Barouak και των συνεργατών του.

Vita Mi Barouak

Γράμμα στους νεκρούς του Πολυτεχνείου

Είπαν πως ξεπούλησαν τον αγώνα σας.
Και οι φίλοι σας δάκρυσαν, ενώ άφηναν σημειώματα και κόκκινα γαρύφαλλα στα κάγκελα του Πολυτεχνείου.
Είπαν πως εσείς δεν θέλατε να φέρετε πίσω τον Καραμανλή,
αλλά στόχο σας είχατε βάλει έναν Άλλο Κόσμο...
Κι είδατε, από εκεί ψηλά, πολλούς να αλλάζουν μετερίζι,
να σκύβουν το κεφάλι στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ,
να μην νοιάζονται για Ψωμί, Παιδεία.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ των πολλών να τους αφήνει αδιάφορους,
μονάχα για την τσέπη τους να ιδρώνει το μέτωπό τους.
Σύντροφοι,
Χτες που κατέβαινα τη Στουρνάνη, είδα το Πολυτεχνείο γεμάτο από παιδιά αγέννητα το 73.
Φέτος πήγα σε πορείες με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Έμαθα για εκατοντάδες εξεγέρσεις πεινασμένων σε διάφορες γωνιές του πλανήτη.
Είδα τον Καπιταλισμό να αυτοτραυματίζεται.
Τη Μεγάλη Κρίση να πλησιάζει.
Εκείνη που θα μας οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό.
Και θα φέρει την Κάθαρση.
Όλα αυτά με κάνουν να χαμογελώ.

Σύντροφοι,
Το αίμα σας έγινε λίπασμα.
Κι από παντού, ξεπηδάνε σπινθήρες αντίστασης.
Το όραμα σας, που κάποιοι θέλησαν να θάψουν στο χώμα, κλέβοντάς σας την πνοή
35 χρόνια μετά παραμένει ζωντανό,
και μέρα με τη μέρα απλώνεται, ισχυροποιείται, θεριεύει.
Γιατί το αίμα σας
που είναι ακόμα στη μνήμη μας νωπό
έχει μετουσιωθεί εδώ και καιρό
στο ΚΟΚΚΙΝΟ της παντιέρας
που ανεμίζει στις καρδιές μας.

Σύντροφοι,
Αισθάνομαι το χαμόγελο να ανατέλλει στα χείλη σας...


Vita Mi Barouak

Η ταινία μας για το 48hoursproject: "9"

Αυτό είναι το ταινιάκι που φτιάξαμε για το 48hours project.
Μέσα σε 48 ώρες σενάριο, γυρίσματα, μοντάζ, μουσική, τα πάντα!
Δυστυχώς μας πήρε 50 ώρες, οπότε βγήκαμε εκπρόθεσμοι...
Ήταν πρώτη μας φορά και δεν καταφέραμε να υπολογίσουμε σωστά το χρόνο.

Το θέμα που μας κληρώθηκε ήταν αστυνομικό, ενώ τα σεναριακά στοιχεία που έπρεπε να εντάξουμε ήταν :
Ο χαρακτήρας courier, η φράση «σε ευχαριστώ πολύ, σου είμαι ευγνώμον» κι ένα σαπούνι.
Με τη βοήθεια και των άλλων παιδιών νομίζω ότι εντάχτηκαν αρμονικά.
Το σενάριο, 5 σελίδες, μου πήρε 1 ώρα και 15 λεπτά... προσωπικό ρεκόρ!
Αν δεν μας ξέφευγαν κάποιες σεναριακές λεπτομέρειες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, νομίζω ότι το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο, καθώς θεωρώ ότι θα στήριζαν και θα έκαναν κατανοητή την ανατροπή πολύ πιο καθαρά...

Πρέπει να κατανοήσετε βέβαια ότι γινόταν της πουτ... το κάγκελο από την πίεση χρόνου, οπότε τα λαθάκια ήταν αναπόφευκτα.
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά!

Δεν ξέρω ποιον να πρωτογλύψω... Ήσασταν όλοι υπέροχοι!

ΥΓ. Ο Al Βarouak έδωσε ρέστα, τόσο ως μπάτσος, όσο και ως «βασικός συνένοχος» στην οργάνωση του όλου εγχειρήματος...

Vita Mi Barouak

Αιτήματα γυναικών κρατουμένων στον Ελαιώνα Θηβών

Με αφορμή τις τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης εντός του καταστήματος αλλά και της αντιμετώπισής μας από το σύνολο των υπηρεσιών του Υπ. Δικαιοσύνης, πιο συγκεκριμένα:

1. Ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
2. Λιγοστά, έως ανύπαρκτα υλικά καθαριότητας (χωρίς δικαίωμα προσωπικής αγοράς).
3. Ανύπαρκτοι κανόνες υγιεινής (έλλειψη ζεστού νερού).
4. Ανύπαρκτη κοινωνική υπηρεσία και πρόνοια.
5. Απαράδεκτη τροφοδοσία λόγω έλλειψης υλικών.
6. Άγνωστη λέξη η παροχή ειδών πρώτης ανάγκης.
7. Ρατσιστική αντιμετώπιση των κρατουμένων σε θέματα αδειών και αναστολών.
8. Άνιση αντιμετώπιση υπολογισμού ποινών για την αναστολή ανάλογα με τα αδικήματα (2/5, 3/5, κ.λπ.).
9. Η μεγάλη αργοπορία στον προσδιορισμό της εκδίκασης των αδικημάτων και ειδικότερα στην εκδίκαση των εφετείων.
10. Η ιδιαίτερη σκληρότητα των ανθρώπων που μας δικάζουν, παρά τις επανειλημμένες συστάσεις που τους έχουν γίνει.
11. Η ανύπαρκτη δεύτερη ευκαιρία που όλοι περιμένουμε και που πολλοί από μας δικαιούνται, αλλά ποτέ δε μας δίνεται.

Αποφασίσαμε να απέχουμε από το συσσίτιο της φυλακής από τις 03/11/2008 έως ότου ληφθούν ανάλογα μέτρα για την αντιμετώπιση των παραπάνω.

Ελπίζουμε στην κατανόηση σας

Βραδιά αφιέρωμα στους BΕΑΤΝΙΚ*

Προβολές, ομιλίες, bebop, απαγγελίες, αυτοσχεδιασμοί, happenings και πολύ αλκοόλ…
H καλλιτεχνική ομάδα BAROUAK
και η εταιρία παραγωγής GUERRILLA CINEMATOGRAPHY
διοργανώνουν βραδιά αφιέρωμα στους Beat, την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου, από τις 19:00 και μέχρι αργά το βράδυ, στο χώρο της εταιρίας (Νεμέας 8, κοντά στη στάση Αττική του Μετρό)

19:00 – 21:00 : Προβολές
Pull my Daisy (1959) Robert Frank & Alfred LeslieHallelujah,
the Hills (1963) Adolfas MekasKerouac,
the Movie (1985) John Antonelli,
Cut-ups (1967) Anthony Balch

21:00 – 22:30 : Ομιλία – Απαγγελίες
Ομιλία του ποιητή Γιάννη Λειβαδά
Απαγγέλλουν: Αλέξης Δάρας (ποιητής), Βαγγέλης Μπέκας (Barouak), Βασίλης Κυριάκης (Barouak)
Αυτοσχεδιασμοί συνοδεία τρομπέτας και άλλα happenings

22:30 - ... : Music selection: Άγγελος Αλέτρας
Thelonious Monk, Charles Mingus, Charlie Parker, Miles Davis, John Coltrane, Max Roach και πολλοί άλλοι

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ


*the distortion of the beat generation into a media stereotype

-------------------------------------------------------------

Ο Γιάννης Λειβαδάς γεννήθηκε το 1969 στην Καλαμάτα. Είναι ποιητής της σύγχρονης avant garde. Μεταφράσεις: Η Μπιτ Ποίηση (εκδ. της Λίμνης 1995), Λ. Φερλινγκέττι - Εικόνες του Φευγάτου Κόσμου (εκδ. της Λίμνης 1995), Σειρά φυλλαδίων ποίησης: Ginsberg, Lamantia, Olson, Corso, Hirschman, Duncan, Levertov, Pound, Bunting, Norse, Wei (Άκρον 2000), Ann Charters - Τζακ Κέρουακ [Βιογραφία] (Printa 2002), Ανθολογία Μπιτ Ποίησης (Ροές 2003),, Τζακ Κέρουακ – Γραφές της αιωνιότητας (Απόπειρα 2006), Τζακ Κέρουακ – Ο γυρισμός του ταξιδευτή (Απόπειρα 2007), Άλλεν Γκίνσμπεργκ - Ουρλιαχτό [δίγλωσση έκδοση] (Ηριδανός 2007), Τζακ Κέρουακ – Ποιήματα (Ηριδανός 2007), κ.α.

Επιστολή των Αφγανών Προσφύγων στην Πάτρα

Τα σπίτια μας είναι φτιαγμένα από χαρτόνι

Ίσως αυτό το κείμενο δε θα έχει καμία επιρροή στους Έλληνες, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, ίσως δεν έχει νόημα γι'αυτούς.

Γιατί είμαστε πρόσφυγες; Υποφέρουμε από 30 χρόνια πολέμων στο Αφγανιστάν. Αγανακτήσαμε απ'τον πόλεμο και τη βία. Γι'αυτό βρισκόμαστε στις πύλες της Ευρώπης αναζητώντας άσυλο.

Αν εμείς, οι οικογένειές μας, τα μικρά παιδιά μας, οι φίλοι μας δεν είχαμε υποστεί τη βία, τον πόλεμο και την τρομοκρατία (τις βόμβες και τις ρουκέτες) στη χώρα μας, δε θα είχαμε καταφύγει σαν πρόσφυγες σε καμία χώρα και δε θα ήταν αυτό το μοναδικό χαρακτηριστικό που βλέπουν όλοι σε εμάς, του πρόσφυγα.

Ζούμε σε παραπήγματα φτιαγμένα από χαρτόνι και πλαστικό, κάτω από τον ήλιο και την ανυπόφορη ζέστη, δεν έχουμε νερό και τροφή, ούτε ηλεκτρικό και τα βασικά αγαθά για τη ζωή. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος αλλά η αστυνομία, το λιμενικό, κάποιοι Έλληνες που ζουν γύρω απ'τον καταυλισμό μάς αντιμετωπίζουν σαν να μην είμαστε ανθρώπινα πλάσματα.

Απ'τους ήχους των όπλων και των εκρήξεων, από τα κατεστραμμένα και καμμένα σπίτια έχουμε μαύρες αναμνήσεις. Όπου κι αν πήγαμε, αντί για τη βοήθεια που αναζητούσαμε βρήκαμε τιμωρία. Ζητήσαμε από την ελληνική κυβέρνηση και την ευρωπαϊκή ένωση, μια καλή μεταχείριση σχετικά με τη ζωή. Δεν είμαστε ευτυχισμένοι με τη ζωή και τα προβλήματα που έχουμε στην Πάτρα.

Δεν είμαστε εγκληματίες, μη μας κατηγορείτε και μη μας φέρεστε σαν εγκληματίες.

Δραπετεύσαμε από το Αφγανιστάν εξαιτίας του πολέμου, της βίας, της αδικίας και της ανασφάλειας. Διασχίζουμε χιλιάδες μίλια κάτω από αμέτρητους κινδύνους για να βρούμε καλύτερη ζωή, ελευθερία και δημοκρατία αλλά δε βρήκαμε τίποτα εδώ.

Πού είναι εκείνος ο Μεσσίας που μιλούσε για δικαιοσύνη, ελευθερία; Υπάρχει κανείς που να ακούει τη φωνή μας;

Είμαστε ήδη φυλακισμένοι στον καταυλισμό μας και ακόμα κι αυτόν θέλουνε να τον καταστρέψουν. Κάθε φορά που βλέπουμε τους τραυματισμένους αδερφούς μας, με σπασμένα χέρια, σπασμένα κεφάλια, σπασμένες καρδιές τότε κι η ψυχή σπάει, σκοτεινιάζει -ψυχορραγούμε.

Σεπτέμβρης 2008


ΑΦΓΑΝΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΑΤΡΑΣ

-------------------------------------------------------------------
Η επιστολή έφτασε σε μας, μέσα από το group του Αντιρατσιστικού φεστιβάλ στο face book.
Οφείλουμε να σεβόμαστε και να στεκόμαστε στους πρόσφυγες...
Τουλάχιστον όσοι από εμάς δεν είναι φτιαγμένοι μόνο από λογικούς ειρμούς και βίδες.

Η ζωηρή εφηβεία μιας σύγχρονης τέχνης

Όταν η ποίηση ερωτοτροπεί με τα ψηφιά, τις νότες, τις κινούμενες εικόνες και ομάδες καλλιτεχνών αναδεύουν το ψηφιακό καζάνι των σύγχρονων τεχνών, τότε το προσφερόμενο έδεσμα ονομάζεται Βιντεοποίηση.
H Βιντεοποίηση είναι η σύνθεση τριών διαφορετικών καλλιτεχνικών συνιστωσών(όρος που είναι άλλωστε και της μόδας): του ποιήματος, της μουσικής και της βιντεοτέχνης. Η συνισταμένη τους αποτελεί κάτι νέο, ένα αυτόνομο έργο τέχνης. Σύμφωνα με τον Αλέξη Δάρα ιδρυτικό μέλος της ομώνυμης ομάδας Βιντεοποίηση, που δραστηριοποιείται στην Αθήνα: «Η Βιντεοποίηση έχει σα βάση το κείμενο κάποιου ποιήματος. Η οπτικοποίηση και μουσικοποίηση του, το μεταμορφώνουν σε καινούργιο έργο. Η Βιντεοποίηση είναι και ποίηση και video-art. H έμπνευση και οι αναζητήσεις του καλλιτέχνη δημιουργούν ένα νέο έργο τέχνης, όπως κάνει νοερά και ο κάθε αναγνώστης του ποιήματος.»
Για κάποιους άλλους δεν είναι παρά ένας τομέας της βιντεοτέχνης, που τείνει να αυτονομηθεί, ενώ αρκετοί είναι εκείνοι που παρατηρούν τη σύγχρονη αυτή τέχνη, με «ακαδημαϊκή υπεροψία» κάτω από τα «παλιομοδίτικα ματογυάλια τους».

Ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο
Σύμφωνα με τον ιστορικό κινηματογράφου, ποιητή και μέλος της ομώνυμης ομάδας, Αντρέα Παγουλάτο, η Βιντεοποίηση αντλεί πολλά στοιχεία από τις πρωτοπορίες του εικοστού αιώνα, τόσο της ποίηση, όσο και του κινηματογράφο. Οι επιρροές ξεκινούν από τους ποιητικούς και κινηματογραφικούς πειραματισμούς του 20 και του 30, τον πειραματικό κινηματογράφου και την βιντεοτέχνη του 60, το underground.
Σύμφωνα με τον Αντρέα Παγουλάτο, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε πρόδρομο της Βιντεοποίησης τον Πορτογάλο ποιητή Μelo e Castro, οποίος, στα μέσα της δεκαετίας του 60, χάράξε πάνω στη μαγνητική μπάντα του βίντεο το κείμενό του ποιήματός του. Βέβαια όπως υποστηρίχτηκε από τους ειδικούς πολλά χρόνια αργότερα, εκείνο το έργο τέχνης δεν ήταν ακριβώς Βιντεοποίηση αλλά animation. Πάντως, όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά σε ένα πορτογαλικό τηλεοπτικό μαγκαζίνο προκάλεσε τόσο ισχυρό σοκ, που οδήγησε τους υπεύθυνους της εκπομπής να το καταστρέψουν, ζηλεύοντας τη δόξα των ιερεξεταστών που έριχναν στην πυρά απαγορευμένα εγχειρίδια και όχι μόνο...
Ουσιαστικά, η Βιντεοποίηση στην αυθεντικής της μορφή, έκανε τα πρώτα δειλά βήματά της, στα μέσα της δεκαετίας του 80, με λίγους αλλά σημαντικούς εκπροσώπους, όπως τον Ιταλό Έντζο Μιναρέλι και τον καναδό Τομ Κόνβες, στον οποίο πραγματοποιήθηκε αφιέρωμα στο πρώτο παγκοσμίως φεστιβάλ Βιντεοποίησης που έλαβε χώρα το 1999, στο Βανκούβερ του Καναδά.
Η Βιντεοποίηση αναπτύχθηκε κυρίως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 90, παράλληλα με την εξέλιξη της Ψηφιακής Επανάστασης, καθώς βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τις νέες τεχνολογίες. Στις μέρες μας βιώνει την πιο δημιουργική της φάση σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το πρώτο στην Ελλάδα βιντεοποίημα δημιουργήθηκε το 1990, έπειτα από την συνεργασία του γνωστού βιντεοδημιουργού Μάνθου Σαντοριναίου (αφιέρωμα στον καλλιτέχνη έγινε φέτος στην Καλαμάτα, στο σημαντικό φεστιβάλ βιντεοτέχνης Μηδέν) με τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο, βασισμένο πάνω στο ποίημα του τελευταίου Τερατογονία.
Επίσης, είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι η Βιντεοποίηση είναι πολύ νέα τέχνη (χαριτολογώντας μπορούμε να πούμε ότι ακόμα δεν έχει ολοκληρώσει την εφηβική της ηλικία) γι αυτό και δεν υπάρχει κάποια σχετική καταγραφή, μελέτη ή βιβλίο, τουλάχιστον όσον αφορά τη χώρα μας. Η πρώτη εμπεριστατωμένη παρουσίαση έγινε τον περασμένο Ιούνιο στο 28ο συμπόσιο ποίησης από τον Αντρέα Παγουλάτο.

Το 1ο φεστιβάλ στην Ελλάδα
To πρώτο φεστιβάλ Βιντεοποίησης στην Ελλάδα, διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία η ομώνυμη ομάδα, τον περασμένο Απρίλιο. Προβλήθηκαν παλιότερες και νεότερες δημιουργίες, σε μια προσπάθεια προσέγγισης της ιστορίας και της εξέλιξης της σύγχρονης αυτής τέχνης. Η διοργανώτρια ομάδα συγκροτήθηκε στις αρχές του 2007 όταν ο σημαντικός ποιητής Αλέξης Δάρας, συντόνισε ομάδες μουσικών, κινηματογραφιστών και βιντεοκαλλιτεχνών, οι οποίοι δημιούργησαν 10 συνολικά βιντεοποιήματα βασισμένα σε ισάριθμα ποιήματα της ποιητικής συλλογής του, με το αινιγματικό όνομα «ή». Ιδρυτικά μέλη της ομάδας είναι επίσης οι βιντεοκαλλιτέχνες Σωτήρης Γούναρης, Βασίλης Κυριάκης, Χρήστος Μίχας, o μουσικός Στέλιος Γιαννουλάκης, ο σκηνοθέτης Πάνος Κούρτης και ο γράφων. Στη συνέχεια ενσωματώθηκαν στην ομάδα ο ποιητής Αντρεάς Παγουλάτος, η σκηνοθέτις Άννα Δημητρίου και άλλοι δημιουργοί.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης, το γεγονός ότι στα πλαίσιο μαθήματος του Τμήματος Γραφιστικής του ΤΕΙ Αιγάλεω, δημιουργούνται σπουδαστικά βιντεοποιήματα υπό την καθοδήγηση του αρμόδιου καθηγητή Στέλιου Πολυχρονάκη. Είναι μια ακαδημαϊκή τάση, που παρουσιάζεται εδώ και χρόνια σε αρκετές κινηματογραφικές σχολές του εξωτερικού.
Σημαντική καλλιτεχνική παρουσία στη δημιουργία βιντεοποιημάτων έχουν και αρκετοί Κύπριοι καλλιτέχνες, οι οποίοι παρουσίασαν τα έργα τους στο φεστιβάλ της Αθήνας, όπως άλλωστε και αρκετοί μεμονωμένοι Έλληνες δημιουργοί.

Αύριο τι;
Η Βιντεοποίηση δίνει τη δυνατότητα σε ομάδες καλλιτεχνών να πειραματιστούν με τις νέες τεχνολογίες, να συνεργαστούν χωρίς συγκεκριμένους κανόνες, να μελετήσουν τη μεγάλη ιστορία της ποίησης και να επιχειρήσουν ψηφιακές δρασκελιές σε συλλογικούς δρόμους. Είναι μια ευκαιρία για επικοινωνία των διαφορετικών τεχνών, χωρίς καταγεγραμμένους ακαδημαϊκούς κανόνες και εξουσιαστικές δομές.
Την εποχή που το μεγαλύτερο μέρος της κινηματογραφικής παραγωγής ψυχορραγεί στο θυσιαστήριο του κέρδους, η Βιντεοποίηση σεργιανίζει στα ρομαντικά σοκάκια της ειλικρινής και αδέσμευτης καλλιτεχνικής έκφρασης. Ταυτόχρονα όμως είναι ένα ισχυρό μέσο μεταλαμπάδευσης και προώθησης της ποίησης στις νέες γενιές, που δυστυχώς, λόγω της ελιτίστικης συμπεριφοράς κάποιων αυτεπάγγελτων σωτήρων και εκφραστών της, μυρίζει ναφθαλίνη στα νεανικά ρουθούνια. Άραγε ο ποιητής του μέλλοντος, θα αρκεστεί στο μολύβι και το χαρτί ή θα επιχειρήσει να προχωρήσει ένα «ψηφιακό βήμα» παραπέρα;

ΥΓ. Σήμερα μια facebookoφίλη από το Βανκούβερ μου έστειλε το παρακάτω μήνυμα, οπότε μπήκα και γω στο trip να ποστάρω το άρθρο:

Katrin Bowen:
Hey there the videopoem I directed. http://watch.muchmusic.com/artists-a-z/k/kat/clip88383#clip88383
And also performed in with Trike is playing in competition this weekend at the Zebravideopoetry festival in Berlin
Wish me luck
Here's the video by the way


Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο free-press περιοδικό Moody

Vita Mi Barouak

Ε ε ε έρχονται!! Κυρίες και κύριοι οι Thievery Corporation...

Στις 11/10 ετοιμαστείτε να υποδεχτείτε στο Θέατρο Βράχων εκείνους, που το εξώφυλλο του τελευταίο άλμπουμ τους, κάνει extreme close up, σ’ ένα μαχητή των Ζαπατίστας. Ο πιο πολιτικός δίσκος των Thievery Corporation, είναι γεγονός. Το Radio Retaliation, τα σπάει... Μα πόσο πιο πολιτικός μπορεί να είναι, όταν στον προηγούμενο δίσκο που περιείχε πρωτότυπες συνθέσεις, φιγουράριζαν τραγούδια όπως το revolution και warning shots.
Όσοι δεν τους είχατε δει στο Λυκαβηττό, μην τους χάσετε...
Όσο για εσάς, που ταξιδέψαμε παρέα εκείνο το βράδυ, θυμάστε καλά τι κόλλημα είχαν φαει τα παιδιά από την Νέα Υόρκη με την πάρτι μας; Θυμάστε πόσες φωτογραφίες μας είχαν τραβήξει πάνω απ την σκηνή; Νομίζω ότι αυτή τη φορά, δεν θα ταξιδέψουμε απλώς πάνω σε μαγικό χαλί, δεν θα διασταλούν μονάχα οι αισθήσεις μας με φυσικές μεθόδους. Αυτή τη φορά θα αφουγκραστούμε τα παιδιά από την Νέα Υόρκη, να μας μεταφέρουν την κραυγή του τέρατος που ψυχορραγεί και σπάει, με ένα ΚΡΑΧ!

Από το
Radio Retaliation



Από τα παλιά...



++++





Vita Mi Barouak

Τα παιδιά του Eφραίμ ξαναχτύπησαν -H υπόθεση της Λουκίας Ρικάκη

Άφωνος έμεινα, σήμερα, διαβάζοντας στο in.gr το άρθρο για την λογοκρισία στο blog της Λουκίας Ρικάκη! Η γνωστή συνμπλοκερ και σκηνοθέτις έχει φτιάξει ένα blog με το όνομα youmymirror.blogspot.com, όπου έχει αρχίσει μια σημαντική προσπάθεια με στόχο να καταλήξει στη νέα ταινία της. Μέσα από το blog της ζητά τη συμμετοχή του κόσμου στο θέμα «Η ΟΜΟΡΦΙΑ, Η ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ,ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ» που θα είναι ένα κομμάτι στην ταινία μυθοπλασίας που ετοιμάζει.
Μερικά ζωγραφισμένα ημίγυμνα κοριτσάκια «πρόσβαλαν» κάποιους που με την μέθοδο flag «έστειλαν» μήνυμα στην google ότι το blog είναι ανήθικο και άπρεπες! Μια επίσκεψη στο blog θα σας πείσει φυσικά για το αντίθετο, αφού το περιεχόμενο του ότι είναι πολύ σοβαρό. Δυστυχώς όμως κάποιοι καλοθελητές της δεξιάς του κυρίου που αρέσκονται να χτυπούν την ελεύθερη τέχνη, έκαναν πάλι τη δουλειά τους. Ξεκινώντας από της έκθεση outlook και μετά, άτομα της ακροδεξιάς γυρνούν εκθέσεις και ό,τι δεν τους «κάνει» απαιτούν να αποσυρθεί. Συχνές είναι επίσης οι εμφανίσεις τους ως ιντερνετικοί SS, αφού επιδιώκουν να τσακίσουν την ελεύθερη έκφραση, το διαφορετικό και μέσα στο διαδίκτυο( τα παραδείγματα είναι πολλά, όσοι ασχολούνται τα ξέρουν).
Από τη μια, λοιπόν, «φιλούν» το χέρι του Εφραίμ και του πρώην Αττικής, από την άλλη «αγωνίζονται» μέσα από το «διαβολικό» μηχάνημα που λέγετε pc ενάντια στην πτώση των ηθών. Έλεος αδέλφια.
Σαν Barouak δηλώνουμε την συμπαράσταση μας στην Λουκία Ρικάκη και χαρακτηρίζουμε οποίον μπαίνει στη διαδικασία να ορίζει (ανώνυμα ή επώνυμα), τι είναι ηθικό και τι όχι, εχθρό της τέχνης και της ελευθέριας του λόγου… με λίγα λόγια σας καλούμε… να σηκώσετε το ανάστημά σας στις φασιστικές νοοτροπίες, στους δρόμους, στο ιντερνετ, παντού!

κειμενο al.barouak

Ένα αρχαιοελληνικό γκάλοπ

«Αυτοί (οι Αθηναίοι) είναι καινοτόμοι και οξείς στην επινόηση και ικανότατοι στην εκτέλεση αυτών που θα αποφασίσουν, ενώ εσείς (οι Λακεδαιμόνιοι) αρκείστε στη διατήρηση των κεκτημένων, και τίποτα δεν επινοείτε, και δεν φέρνετε σε πέρας ούτε τα αναγκαία. Εξάλλου αυτοί αποτολμούν χωρίς να μετρούν τις δυνάμεις τους, διακινδυνεύουν χωρίς να τους σταματούν οι υποδείξεις της λογικής και μέσα στα δεινά διατηρούν την ελπίδα. Ενώ εσείς κάνετε λιγότερα απ΄ όσα μπορείτε και δυσπιστείτε και προς εκείνα που κρίνετε βέβαια, και πιστεύετε ότι ποτέ δεν θα λυτρωθείτε από τα δεινά σας. Και είναι ακαταπόνητοι, ενώ εσείς διστακτικοί, και ξενιτεύονται εύκολα, ενώ εσείς ριζώνετε στον τόπο σας, γιατί εκείνοι πιστεύουν ότι με την απουσία τους θα κερδίσουν κάτι, ενώ εσείς φεύγοντας θα θέσετε σε κίνδυνο και αυτά που έχετε...»
Θουκυδίδη (Α,70)
Επιστολή Κορινθίων προς Λακεδαιμόνιους

Το απόσπασμα το εντόπισα στο βιβλίο «Η Ελληνική Ιδιαιτερότητα» του Κορνηλίου Καστοριάδη.

Και τώρα που θυμηθήκαμε πως οι... Αρχαίοι δεν ήταν όλοι ίδιοι,
ούτε είχαν σχέση με παπάδες, κορώνες και ολοκληρωτιστές...
ας κάνουμε focus στην καθημερινότητα μας
κι ας αναρωτηθούμε:
«Ταξιδεύουμε μες στην περικεφαλαία του Περικλή ή σερνόμαστε κουβαλώντας την ασήκωτη ασπίδα του Λεωνίδα;»

Vita Mi Barouak

Μερικές μπουκιές από το Φεστιβάλ Mir

Στης ακρίβειας τον καιρό, συνηθίζω να συχνάζω σε εγκαίνια φεστιβάλ, εκθέσεων και άλλων εκδηλώσεων, όπου και μπορώ να απολαύσω art-o και θεάματα, δωρεάν.
Γνήσιο τέκνο της γενιάς των επτακοσίων ευρώ, βλέπετε, έχω καταλάβει πως δεν αρκεί μόνο η αντίσταση, χρειάζoνται και άλλου είδους «δράσεις»
Κάπως έτσι βρέθηκα και στα εγκαίνια του φεστιβάλ Μir. Τελικά ο χώρος του πολιτιστικού κέντρου Μελίνα( στο Θησείο) είναι εξαιρετικός. Και η οργάνωση, οι εγκαταστάσεις, τα πειραματικά βιντεακια που πρόφτασα να δω μου έκλεισαν το μάτι αρκετές φορές, αν και θα προτιμούσα να μου το κλείσει η όμορφη βοηθός παραγωγής που έστεκε χαμογελαστή στη γωνιά.
Από performance δεν πρόλαβα να δω, οπότε δεν έχω γνώμη. Ίσως μες στη βδομάδα.
Πάντως αύριο Τρίτη θα με πάλι στο Μελίνα. Μην πάει ο νους στο πονηρό, η όμορφη βοηθός παραγωγής δεν μπήκε στον κόπο να μου κλείσει το μάτι.

Απλά μεταξύ 20:30 και 21:30 θα προβληθεί ένα άτιτλο βιντεάκι του al barouak. Ένα εικαστικό αφιέρωμα στους χωρίς χαρτιά που δεν κρατά πάνω από δύο λεπτά.

Κι έπειτα στην καντίνα social, μαζί με όλο το σινάφι... Όποιος ενδιαφέρεται ας στείλει mail.


Vita Mi Barouak

ΙΕΚ Μονής Βατοπεδίου

Σπούδασε Business Studies και Extreme Economical Αμαρτίες στο ΙΕΚ Μονής Βατοπεδίου. Πτυχίο αναγνωρισμένο με υπογραφές υπουργών και λαμπάδες πιστών. Εγγραφές κατευθείαν στο βιβλίο της ζωής του παραδείσου, δια χειρός αγίου Πέτρου!

Τι ήταν πάλι κι αυτό; Την ίδια στιγμή που οι τιμές, οι νέοι φόροι, οι επιχειρηματίες υπουργοί μάς έχουν στήσει στα τέσσερα, και ο Καραμανλής δεν σταματά να ρητορεύει κάνοντας την ίδια πάντα κίνηση (κάθετη καρατιά, σαν να ομολογεί «Στους όρχεις μου, εδώ ΠΑΝΩ είναι όλα μέλι γάλα!») οι Άγιοι των Αγίων μας έδωσαν τη χαριστική βολή.
Τελικά είμαστε πολύ μαλάκες, όλοι όσοι πιστεύουμε ότι θα μας σώσει κάποιος άλλος, Μεγάλος, Σοφός, Σωτήρας...
Οι μοναχοί δεν περιμένουν να σωθούν από το Θεάνθρωπο.
Εμείς γιατί περιμένουμε να σωθούμε από τον Κωστάκη και το Γιωργάκη;
Αν είναι να αλλάξει κάτι στις ζωές μας, αυτό δεν θα το κάνει, ούτε ο Αλαβάνος, χτυπώντας το μαγικό του ραβδάκι. Τα λέω αυτά κι ας βλέπω με συμπάθεια το Συριζα. Αν είναι να γίνει κάτι, θα γίνει από τα Κάτω. Από όλους εμάς. Ο «εχθρός» είναι ο εαυτός, ο διπλανός, ο πίσω που κορνάρει μανιασμένος. Είναι όταν παρασέρνομαι και βλέπω σκουπίδια στην TV. Όταν βαριέμαι να συμμετάσχω σε κάτι συλλογικό γιατί έχω δουλειές ή αισθάνομαι κουρασμένος. Όταν πηγαίνω στην ίδια πάντα καφετέρια, λέγοντας πάντα τα ίδια και ίδια, και ακόμα χειρότερα, όταν δεν μπαίνω ούτε καν στον κόπο να ξεβολευφτώ από τον καναπέ.
Φίλοι μου, ο αδύναμος κρίκος του συστήματος δεν είναι ο διεφθαρμένος πολιτικός κόσμος. Αυτοί ξέρουν πολλοί καλά τι κάνουν. Δεν περιμένουν να τους σώσει κανείς. Ως απόφοιτοι του ΙΕΚ Μονής Βατοπεδίου μόνοι τους «σώζουν» τους εαυτούς, τους κουμπάρους και τους φίλους τους. Ο αδύναμος κρίκος είμαστε εμείς, που μια ζωή περιμένουμε τον Σωτήρα να φέρει την Αλλαγή...
Περνιόμαστε για δημοκράτες, αλλά ξεχνούμε ότι αυτό θα πει ξεκάθαρη συνείδηση, ξεβόλεμα, ουσιαστική συμμετοχή.
Δύσκολο αυτό, ε;
Προτιμάτε καλύτερα να το κάνει ο Σωτήρας;
Φίλοι μου, αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανείς για λογαριασμό μας...


Vita Mi Barouak

CineΦεστιβάλ και Σεπτέμβριος πάνε πακέτο

Μπορεί η Άνοιξη να καταφτάνει μαζί με τα χελιδόνια και το Καλοκαίρι μαζί με τα καυτά σορτσάκια, το Φθινόπωρο όμως κρύβει στις αποσκευές του τα κινηματογραφικά φεστιβάλ! Είναι γεγονός ότι αφήσαμε πίσω το οφθαλμόλουτρο στα καλοκαιρινά νυφοπάζαρα και γυρίσαμε πίσω στη δουλειά, αλλά όχι κυρίες και κύριοι δεν θα μας πάρει από κάτω. Πέντε κινηματογραφικά φεστιβάλ με το ξεκίνημα της σεζόν, είναι μια καλή αρχή για έναν «flower power» χειμώνα. Κι όλα αυτά χωρίς να αναφερθώ στις πολύ δυνατές μουσικές παρουσίες που περιμένουμε...

14ο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας- Νύχτες Πρεμιέρας (17-28 ΣΕΠ)
Οι Αθηναίοι σινεφίλ ετοιμάζονται ήδη για το κινηματογραφικό σαφάρι. Συμβουλευτείτε οπωσδήποτε το site του φεστιβάλ. Αν και κάνανε πάλι την ίδια παπαριά και το προγραμματίσανε πάνω στο φεστιβάλ Δράμας, δεχόμαστε ότι το γεγονός δεν έχει να κάνει με σκοπιμότητες.

31ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας >(15-20 ΣΕΠ)
Σημαντικά αφιερώματα, εκδηλώσεις και πάρα πολλές ταινίες μικρού μήκους στο σημαντικότερο θεσμό του είδους στη χώρα μας. Μια εκδρομούλα στα Βόρεια είναι ότι πρέπει για το καλημέρα της σεζόν.

1ο Mir Festival (12-20 ΣΕΠ)
Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα μου ακούγεται πάρα πολύ ενδιαφέρον και θα το διασκεδάσω ποικιλοτρόπως. Επιτέλους ένα πειραματικό φεστιβάλ στην πόλη μας. Performances, πειραματικά video-ταινίες, live media κα.

1ο Αφρικανικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας (11-17 ΣΕΠ)
Ταινίες για τη σκληρή ζωή της αφρικάνικης Ηπείρου, ταινίες που σπάνια βρίσκουν το δρόμο για τις κινηματογραφικές αίθουσες και τα DVD μας

11ο Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ (6-9 ΣΕΠ)
Στο τεχνολογικό πάρκο Λαυρίου εκτός από θεματικά ντοκιμαντέρ, θα πραγματοποιηθούν και ενδιαφέρουσες συναυλίες.


Vita Mi Barouak

Σούλης Φατσούλης, το πιο original γαλάζιο παιδί:

"Φέτος δεν πήγα διακοπές. Άραξα σπίτι. Τρίτη συνεχόμενη χρονιά διακοποδάνειο η τράπεζα δεν μου ‘δινε. Επιτέλους γύρισα πίσω στο γραφείο. Βαρέθηκα στο σπίτι.
Δεν ανοίγω λίγο την TV του προϊστάμενου που λείπει ακόμα διακοπές στο Μπαλί; Δεξί χέρι κουμπάρου Υπουργού, o δικός σου, μεγάλη μούρη.
ΌΠΑ! Ο Καραμανλής στο γυαλί! Ας σταθώ προσοχή, μπορεί κάποιος να με βλέπει. Βρε τι ομορφάντρας που ναι ο αρχηγός. Αληθινός ποιμένας, οδηγός.... Φέτος σκέφτομαι να πάω στη ΔΕΘ. Όχι μαζί μ αυτούς, τους ερυθρομαλάκες με τις κόκκινες σημαίες.
Εγώ θα κρατώ τη γαλανόλευκη. Και θα χειροκροτώ ενθουσιασμένος καθώς θα τον ακούω να διαβάζει με στόμφο όσα θα του γράψουν στο χαρτί οι επικοινωνιολόγοι.
Είναι μεγάλος. Είναι ο καλύτερος. Θα κλείσει λέει την τρύπα του προϋπολογισμού φορολογώντας τα ακίνητα. Είχα και ‘γω κάποτε δικό μου σπίτι, μα μου το έβγαλε η τράπεζα στο σφυρί.
Βρε κοιτάτε με πόσο αποφασιστικότητα κουνάει το χέρι... πρωθυπουργάρα μου! Χωρίς αυτόν και τα σαίνια του δεν υπήρχε περίπτωση να έμπαινα στο δημόσιο. Ήταν βλέπεις το απόρθητο ΑΣΕΠ.
Ενώ τώρα… με το πρόγραμμα stage, να μαι φαρδύς πλατύς στην καρεκλάρα μου. Μπορεί να μαι συμβασιούχος του κλότσου και του μπάτσου (αλήθεια τι να κάνει ο Θείος Τάκης που ναι στα ΜΑΤ;) μπορεί να μην έχω ασφάλεια, να μην δικαιούμαι άδεια με αποδοχές και να παίρνω μόνο 600 €, αλλά δεν μπορούμε να τα χουμε κι όλα. Δημόσιο είναι αυτό... Πιστεύω ότι αν μας έδιναν ντόπα, σαν αυτή που δίνουν στους πρωταθλητές, θα ήμασταν πιο παραγωγικοί από τον ιδιωτικό τομέα. Θα το προτείνω στο γενικό. Μπορεί να με μονιμοποιήσει.
Ας φανταστώ ότι κρατώ τη γαλανόλευκη. Δεν κρατιέμαι, θα το φωνάξω όλο χαρά.
Τσογλάνια μην με παρεξηγήσετε. Κι ο βασιλιάς των Σπαρτιατών, ο Λεωνίδας, αν ζούσε στις μέρες μας το ίδιο θα σφύριζε στο μπάνιο παρέα με τους τριακόσιους. Ε ναι λοιπόν:
Ζήτω η Πατρίδααα, Ζήτω η θρησκείαααα, Ζήτω η Νέα Δημοκρατίααααα...
Τώρα που το σκέφτομαι κι ο Καρατζαφέρης καλούλης είναι. Να δεις που χέρι-χέρι με τον Καραμανλή θα κυβερνήσουν αύριο μεθαύριο
Έρχονται όμορφες μέρες...»

Vita Mi Barouak

Γυμνισμός...

Ήμουν, θυμάμαι, σε κάποια παραλία της Μήλου, όταν σήκωσα το βλέμμα κι είδα ένα μονοπάτι πάνω στο βράχο και κάποιον οδοιπόρο με ψάθινο καπέλο να το διασχίζει. Έπιασα τη φίλη μου απ το χέρι και της είπα δίχως περιστροφή: «Πάμε να δούμε τι γίνεται από την άλλη μεριά;»
Πήραμε τα πράγματά μας και τον ακολουθήσαμε. Σε λιγότερο από 5’ λεπτά αντικρίσαμε από ψηλά μια μικρή παραλία, με ξανθή άμμο, νερά γαλάζιο κρύσταλλο και μετρημένους στα δάχτυλα λουόμενους. Βασίλισσες της παραλίας ήταν δύο γυμνά κορίτσια που βρίσκονταν αγκαλιασμένα πάνω σε ένα βραχάκι στα ρηχά. Βρισκόμασταν ολοζώντανοι στον παράδεισο.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η καριέρα μου ως γυμνιστής.
Από τότε δεν νομίζω ότι με ενθουσιάζει κάτι περισσότερο, από ότι η αίσθηση του γυμνού κορμιού να εφορμά, να σχίζει τη θάλασσα. Όλο μου το είναι ξαναζεί τη μοναδική εμπειρία της μήτρας, την αίσθηση της απόλυτης αθωότητας των πρωτόπλαστων. Μα ακόμα πιο χαρούμενο από μένα είναι το πουλί μου, γιατί κάνει παρέα με σπάρους και άλλα σέξυ θαλασσινά. Νέες παρέες, νέες εμπειρίες. Μόνιμος παραπονεμένος ο πισινός μου, αφού συνήθως ροδοκοκκινίζει τόσο πολύ που τελικά ξεφλουδίζει και μοιάζει σαν γκαστρωμένο φίδι.
Αχ ο γυμνισμός...
Ομπρελά τα πεύκα, ματάκια τον ήλιο, καμβά τη θάλασσα. Αισθάνεσαι τους γύρω σου σαν πρωτόγονους αδερφούς, να περιφέρονται δίχως αιδώ, δίχως προβλήματα και προκαταλήψεις. Μεγάλα και μικρά τσουτσούνια να ταλαντεύονται. Μεγάλα και μικρά στήθια να λοξοδρομούν. Κοκαλιάρικα μαυρισμένα κορμιά, σύντροφοι με όμορφα παχάκια...
Παλιότερα μ άρεσε να πίνω μέχρι πρωίας, να χορεύω σαν τρελαμένο ζαρκάδι, μα σήμερα η αίσθηση της ελευθερίας που προσφέρει η πτώση όλων των πέπλων δεν συναγωνίζεται με τίποτα.
Εγώ, εσείς, η φύση...
Ίσως να νομίσουν πως δεν είμαστε καθώς πρέπει.
Το σώμα, λέει, πρέπει να μένει πάντα ντυμένο, ποτέ γυμνό.
Ποτέ σαν τα μωρά, ποτέ σαν τους ερωτευμένους.
Μονάχα «οι βασιλιάδες, πρέπει να ναι γυμνοί»...
Αλλά εγώ δεν ακούω κανέναν.
Γιατί έτσι αισθάνομαι λεύτερος.

Vita Mi Barouak

H Τάνια Γιαννούλη

Την Τάνια Γιαννούλη δεν την ξέρω προσωπικά, απλά έχουμε κάνει επαφή στο face book.Είναι πιανίστα ,σύνθετης και μέλος του συγκροτήματος 4 + 1.Έτσι από εκεί (δηλαδή από το facebook) μου έστειλε την σελίδα της στο my space.

Επιτέλους,αληθινές μουσικές συνθέσεις!Είχα πολύ καιρό να ακούσω κάτι που βγαίνει από τα βάθη της δημιουργίας.Δυστυχώς ζούμε σε δύσκολους καιρούς για την δημιουργία .Άλλοι τρέχουν πίσω από τα φουστάνια της coca cola,όπως λέει και ο αδελφός Vita Mi Barouak,άλλοι ζουν την δική τους τραγική Σαββοπουλιάδα,άλλοι χαμένοι στα κλούβια της ύπαρξης και του δήθεν,άλλοι ονειρεύονται θεάματα …

Μα τι σημασία έχει πια να γκρινιάζεις αφού η τεχνολογία σου δίνει την δυνατότητα να υπερπηδήσεις «συρματοπλέγματα» που μπορεί να σε ματώσουν. Ο κόσμος δεν περιμένει πια, αλλά ψάχνει, ψάχνει στους ηλεκτρικούς φωτισμένους δρόμους. Εδώ θα σταματήσω να γράφω το κείμενο και σας συνδέω με την σελίδα της Τάνιας Γιαννούλη, εκεί θα βρείτε γνώση και φρεσκάδα, κάτι από το μέλλον δηλαδή.

www.myspace.com/taniagiannouli

4+1
www.myspace.com/tesseraena

Κείμενο- παρουσίαση
al.barouak