Τρίτη, Σεπτεμβρίου 23, 2008

Ένα αρχαιοελληνικό γκάλοπ

«Αυτοί (οι Αθηναίοι) είναι καινοτόμοι και οξείς στην επινόηση και ικανότατοι στην εκτέλεση αυτών που θα αποφασίσουν, ενώ εσείς (οι Λακεδαιμόνιοι) αρκείστε στη διατήρηση των κεκτημένων, και τίποτα δεν επινοείτε, και δεν φέρνετε σε πέρας ούτε τα αναγκαία. Εξάλλου αυτοί αποτολμούν χωρίς να μετρούν τις δυνάμεις τους, διακινδυνεύουν χωρίς να τους σταματούν οι υποδείξεις της λογικής και μέσα στα δεινά διατηρούν την ελπίδα. Ενώ εσείς κάνετε λιγότερα απ΄ όσα μπορείτε και δυσπιστείτε και προς εκείνα που κρίνετε βέβαια, και πιστεύετε ότι ποτέ δεν θα λυτρωθείτε από τα δεινά σας. Και είναι ακαταπόνητοι, ενώ εσείς διστακτικοί, και ξενιτεύονται εύκολα, ενώ εσείς ριζώνετε στον τόπο σας, γιατί εκείνοι πιστεύουν ότι με την απουσία τους θα κερδίσουν κάτι, ενώ εσείς φεύγοντας θα θέσετε σε κίνδυνο και αυτά που έχετε...»
Θουκυδίδη (Α,70)
Επιστολή Κορινθίων προς Λακεδαιμόνιους

Το απόσπασμα το εντόπισα στο βιβλίο «Η Ελληνική Ιδιαιτερότητα» του Κορνηλίου Καστοριάδη.

Και τώρα που θυμηθήκαμε πως οι... Αρχαίοι δεν ήταν όλοι ίδιοι,
ούτε είχαν σχέση με παπάδες, κορώνες και ολοκληρωτιστές...
ας κάνουμε focus στην καθημερινότητα μας
κι ας αναρωτηθούμε:
«Ταξιδεύουμε μες στην περικεφαλαία του Περικλή ή σερνόμαστε κουβαλώντας την ασήκωτη ασπίδα του Λεωνίδα;»

Vita Mi Barouak

8 σχόλια:

  1. Ριζώνουμε στον τόπο μας και κλαιγόμαστε. Η ασπίδα των χαμένων μεγαλείων, πλάκα ασήκωτη στη πλάτη μας. Επιλογή μας δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ας κουτουλήσουμε με την περικεφαλαία μας την ασπίδα να σπάσει στα δυο, για να διαβούμε στην άλλη μεριά, στην μεριά της δημιουργικής ελευθερίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αναρωτιέμαι τι θα απαντούσε ο Λιαντίνης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος6:58 μ.μ.

    Η καθημερινότητα μας αποδεικνύει πως έχουμε μείνει στάσιμοι και σερνόμαστε κουβαλώντας τη βαριά π***** του τσολιά...Από την άλλη κάποιοι μοναχοί ισχυρίζονται πως κουβαλούν το σταυρό του μαρτυρίου. Και είναι και βαρύς εφόσον είναι από χρυσό...Βρίσκουν όμως λύση...Τον φορτώνουν στο jeep και καθαρίζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ patsiouri
    Σε αυτή τη περίοδο της ζωής μου, σκέφτομαι μόνο τι απαντήσει η αφεντομουτσουνάρα μου. Είναι ένα προσωπικό ζήτημα, μια προσωπική επιλογή, που χει να κάνει με το φόβο και το ξε βόλεμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ ezak
    Νομίζω ότι αυτό το κείμενο είναι κομμένο και γραμμένο για σένα. Οι επιλογές σου δείχνουν, ότι έχεις διαλέξει μετερίζι και το πολεμάς. Όσο για τους τσολιάδες και τους κληρικούς, πνευματικούς πατέρες.. τι να πω;
    Το μ.χ. του Αλεξάκη τα είπε όλα. Και ύστερα κατέφτασε ο Εφραίμ μαζί με τις μέλισσες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σύντροφε vita mi,
    Ανέβα πάνω από το σύννεφο μνημολήθη, φόρεσε την περικεφαλαία του Περικλή, πάρε το σπαθί και την βαριά ασπίδα του Λεωνίδα και όρμησε στην πρώτη γραμμή!!!
    ...ιαχές ποίησης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εξαιρετική εγγραφή vita mi.

    Πολύ φοβάμαι ότι προσπαθούμε ακόμα να κρατήσουμε την ασπίδα ψηλά δίχως, ωστόσο, να ενδιαφερόμαστε αν αυτή μας είναι χρήσιμη πλέον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή