Τρίτη, Σεπτεμβρίου 25, 2007

Η Μπιενάλε ήπιε το κώνειο;

Οι καλές τέχνες δεν είναι το φόρτε μου αλλά δείχνω ενδιαφέρον καθώς συχνά πυκνά συμμετέχω σε «εικαστικές παρτούζες» λαϊκού προσανατολισμού…
Την Κυριακή που λέτε αποφάσισα αντί να πάω για… ούζα, να πάω να δω την έκθεση Destroy Athens, μην τυχόν και με βοηθήσει να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Τα video art δεν μου είπαν τίποτα (αν είχαν κάτι να πουν), παρότι ήταν σε πρώτο πλάνο.
Όσο για τα υπόλοιπα έργα ελάχιστα με άγγιξαν. Τα περισσότερα μου φάνηκαν «γρήγορα» και «φτηνά».
Συγχωρέστε με αλλά εφόσον έσκασα 10 € για να μπω, έχω και ‘γω δικαίωμα στην παπαρολογία…

Το μοναδικό έργο που με άφησε άφωνο ήταν το: «Ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο» του Στέλιου Φαϊτάκη.

Ήταν τόσο στέρεο το όραμα που έφτιαξε.
Σε ένα τεράστιο πίνακα-τοιχογραφία κατάφερε να απεικονίσει μια εξέγερση στην Αθήνα χρησιμοποιώντας βυζαντινή τεχνοτροπία!!
Ο τύπος έφτιαξε μια άλλη Αποκάλυψη, την Αποκάλυψη της Αναρχίας…
Βόμβες μολότοφ(την πρώτη μάλιστα την ανάβει το πνεύμα του Σωκράτη), φυλακές, κρεμάλες, εξεγερμένοι, κοκκινόμαυρες σημαίες να ανεμίζουν, ένας άγιος με παλαιστινιακή μαντίλα, η ακρόπολη που βομβαρδίζεται από αεροπλάνα… σε όλη τους τη Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια.

Ο τύπος μίλησε γιατί είχε κάτι να πει!

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 21, 2007

Ένα ντανταϊστικό αρχαιοελληνικό στοίχημα

Ο Διογένης σταμάτησε και κοίταξε στο βάθος τα μάρμαρα της ακρόπολης που γυάλιζαν στο φως του ήλιου. Παραμέρισε το χιτώνα του, έβγαλε έξω το σηκωμένο του μόριο και άρχισε να αυνανίζεται στην αγορά της Αρχαίας Κορίνθου, με αργές, απολαυστικές παλινδρομικές κινήσεις, μπρος στα έκπληκτα μάτια των περαστικών.

Ο πιο πονηρός απ αυτούς, ένας έμπορος, τον πλησίασε κι αφού περίμενε υπομονετικά μέχρι να ολοκληρώσει το «φυσικό έργο» του ο Διογένης, του είπε:
«Ο κόσμος λέει ότι είσαι τελείως παλαβός…»
«Μπα, υπερβολές. Απλά όπως θα πρόσεξες είμαι… σχετικά αυτάρκης!»
«Και ετοιμόλογος, βλέπω… Ξέρεις έρχεται από ‘δώ ο Βασιλιάς των Μακεδόνων, ο Αλέξανδρος.»
«Καλή φάση, θα του ζητήσω αυτόγραφο.»
«Ας τις μαλακίες Διογένη. Καλά λένε ότι το πολύ το τάκα τάκα κάνει… λοιπόν άκου! Κάποιος ρουφιάνος μου ‘πε, ότι ο Αλέξανδρος σε πάει πάρα πολύ και θέλει να ικανοποιήσει, όποια επιθυμία του ζητήσεις»
«Δεν μιλάς σοβαρά τώρα;…»
«Σοβαρότατα!»
«Ωραία θα του ζητήσω μια βιλίτσα με θέα στο Αιγαίο. Βαρέθηκα τόσα χρόνια σ αυτό το πιθάρι…»
Ο πονηρός έμπορος έπρεπε πάση θυσία να επωφεληθεί. Ήταν γνωστός στην πιάτσα για τις ριψοκίνδυνες επιχειρηματικές του κινήσεις. Σκέφτηκε για λίγο και γνωρίζοντας καλά ότι ο Διογένης, ήταν κολλημένος τόσο με το στοίχημα, όσο και με την μικρή του κόρη, του είπε:
«Θέλω να σου προτείνω κάτι ριψοκίνδυνο… Αν δεν φοβηθείς το σπαθί του βασιλιά και τολμήσεις να του πεις να παραμερίσει γιατί σου κρύβει, δήθεν, τον ήλιο, τότε θα σου δώσω να παντρευτείς την κόρη μου. Δεν ξέρω αν το έμαθες αλλά πέρυσι βγήκε Μις Κόρινθος …»
Ο Διογένης τρελάθηκε μόλις άκουσε αυτά τα λόγια.
«Ποια μωρέ, το Λενιώ εννοείς;!»
«Αμ ποια άλλη…»
«Κι αν κωλώσω την τελευταία στιγμή;», ρώτησε ο Διογένης αισθανόμενος το μαραζωμένο του μόριο να ζωηρεύει πάλι.
«Αν κωλώσεις να πεις στον Αλέξανδρο να παραμερίσει… θα μοιραστούμε εκείνο που τελικά τολμήσεις να του ζητήσεις. Μπορείς να του ζητήσεις να σου δώσει… χίλιες λίρες! Σε κάθε περίπτωση θα είσαι κερδισμένος. Στην μια περίπτωση όμως θα γίνω και γω πλουσιότερος κατά 500 χρυσά… Λοιπόν τι λες; Πάει στοίχημα;»
Τα σάλια του Διογένη, έτρεχαν ήδη για το μικρό Λενιώ. Φαντάστηκε στιγμιαία να την κουτουπώνει μες το πιθάρι του και χωρίς δεύτερη σκέψη έδωσε το χέρι του στον πονηρό έμπορο και το σφίξανε σαν αληθινοί άντρες…

ΥΓ. Ξεκινώντας είχα την πρόσθεση να γράψω ένα σχόλιο για τις εκλογές. Τελικά μου βγήκε να ρίξω στο τραπέζι το love story που μόλις διαβάσατε! Το ίδιο κάνει…

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007

Δημοκρατία αγάπη μου…


Από τον Ταχυδρόμο, 9/9/2007
Τις ημέρες που γινόταν συνέλευση στην αρχαία Αθήνα, οι αστυνομικοί της εποχής, Σκύθες σκλάβοι, περιπολούσαν στους δρόμους και πλάκωναν στο ξύλο με χοντρά σκοινιά βουτηγμένα σε κόκκινη μπογιά, όλους όσοι απείχαν από την ανώτατη λειτουργία της δημοκρατίας.
-Ρούλα Γεωργακοπούλου-

Από Αθηναϊκό τοίχο
Το τελευταίο δέντρο κρατήστε το για να κρεμαστείτε.
-Α-

Από διαφημιστικό μήνυμα
Κάναμε περισσότερα έργα από ότι έγιναν τα προηγούμενα 20 χρόνια, διπλασιάζουμε το ΜΕΤΡΟ(;;;;;!!!!)
-ΝΔ-

Σχόλιο στο παραπάνω διαφημιστικό μήνυμα
Λέγε, λέγε κάτι θα μείνει…
-Γκέμπελς-

Από την γκλάβα μου
Ως πότε θα μας παραμυθιάζουν οι πολιτικοί;
Λαέ της Ελλάδος, ήρθε η ώρα να πάρουμε την εκδίκησή μας.
Υποσχεθείτε τους πως ΘΑ τους ψηφίσετε όλους!

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2007

Μυρίζω το φιτίλι που σιγοκαίει…

Μόλις πέρασαν κάτω απ το παράθυρο μου, τρεις Βαλκάνιοι μουσικοί, ένα κλαρίνο, ένα ντέφι, και μια φωνή που τραγουδούσε:
«Ξύπνα μικρό μου κι άκουσε!»
Στο βάθος οι χτύποι απ τα σφυριά των εργατών στην νεοαναγειρόμενη οικοδομή.
Οι κόρνες απ τους μποτιλιαρισμένους οδηγούς.
Το τσιμέντο που κάνει ηλιοθεραπεία αγέρωχο.
Το αεράκι που βάφει γαλάζιο τον ουρανό και σου κλείνει το μάτι.
Δέκα χιλιάδες μαύρα πρόβατα πάνω στα σύννεφα της πλατείας συντάγματος.
Οι μπλε και πράσινοι πολιτικοί μιλούν με ξεπουλημένη φωνή.
Τρελές ιδέες για ρομαντισμό, αλήθεια, αντικουλτούρα και δράση.
Το ωράριο στη δουλειά δυσβάστακτο, ο ακρωτηριασμένος μισθός, η ανεργία…
Τα δάση, τα ζώα, οι άνθρωποι μετανάστες στην κόλαση.

Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες έρωτα αυτοσχεδιάζοντας;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που χόρεψες γιατί δεν μπορούσες να εκφραστείς με λόγια;

Τα mail ταξιδεύουν, ενημερώνουν, επηρεάζουν με χαοτικές δομές.
Blogs, αναρχία, χάος, διαδίκτυο, έλεγχος, φλόγα, λεκτική βία, τόλμη, δράση, ασιδέρωτα και….

ένας βαλκάνιος που παίζει το κλαρίνο λες και βάλθηκε να παραβγεί με το σαξόφωνο, ενώ ο σύντροφος του μαζεύει τα κέρματα που κάνουν θόρυβο σαν άλλα κρουστά πέφτοντας στην άσφαλτο από ψηλά.

Θα αλλάξουν τα πράγματα.
Μυρίζω το φιτίλι που σιγοκαίει…

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 05, 2007

Μια υπογραφή αντί για μούντζα!

Αντί να τους φτύσουμε κατάμουτρα, ας λειτουργήσουμε θετικά και ας πάρουμε την πρωτοβουλία. (Εγώ πάντως έτσι κι αλλιώς θα τους φτύσω!)
Η συλλογή όσο το δυνατό περισσότερων υπογραφών θα δώσει το μήνυμα.
Το περιβάλλον πάνω από τα κέρδη!
Παραθέτω το link με το κείμενο και τις ψηφιακές υπογραφές:

Δασολόγιο ΤΩΡΑ
ΟΧΙ στην αναθεώρηση του άρθρου 24
ΝΑΙ σε ανεξάρτητο Υπουργείο Περιβάλλοντος

Για να διαβάσεις το κείμενο και να βάλεις την τζίφρα σου (και όχι κάτι άλλο) klik εδώ!

ΥΓ. Καραμανλή, Καραμανλή, άξιε και υπερήφανε αρχηγέ της Ελληνικής Μπανανίας, δεν ξεχνώ ότι ήθελες να πετάξεις το άρθρο 24 του συντάγματος για την προστασία των δασών, στον κάλαθο των αχρήστων… Βρε ουστ!!