Γράμμα στους νεκρούς του Πολυτεχνείου

Είπαν πως ξεπούλησαν τον αγώνα σας.
Και οι φίλοι σας δάκρυσαν, ενώ άφηναν σημειώματα και κόκκινα γαρύφαλλα στα κάγκελα του Πολυτεχνείου.
Είπαν πως εσείς δεν θέλατε να φέρετε πίσω τον Καραμανλή,
αλλά στόχο σας είχατε βάλει έναν Άλλο Κόσμο...
Κι είδατε, από εκεί ψηλά, πολλούς να αλλάζουν μετερίζι,
να σκύβουν το κεφάλι στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ,
να μην νοιάζονται για Ψωμί, Παιδεία.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ των πολλών να τους αφήνει αδιάφορους,
μονάχα για την τσέπη τους να ιδρώνει το μέτωπό τους.
Σύντροφοι,
Χτες που κατέβαινα τη Στουρνάνη, είδα το Πολυτεχνείο γεμάτο από παιδιά αγέννητα το 73.
Φέτος πήγα σε πορείες με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Έμαθα για εκατοντάδες εξεγέρσεις πεινασμένων σε διάφορες γωνιές του πλανήτη.
Είδα τον Καπιταλισμό να αυτοτραυματίζεται.
Τη Μεγάλη Κρίση να πλησιάζει.
Εκείνη που θα μας οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό.
Και θα φέρει την Κάθαρση.
Όλα αυτά με κάνουν να χαμογελώ.

Σύντροφοι,
Το αίμα σας έγινε λίπασμα.
Κι από παντού, ξεπηδάνε σπινθήρες αντίστασης.
Το όραμα σας, που κάποιοι θέλησαν να θάψουν στο χώμα, κλέβοντάς σας την πνοή
35 χρόνια μετά παραμένει ζωντανό,
και μέρα με τη μέρα απλώνεται, ισχυροποιείται, θεριεύει.
Γιατί το αίμα σας
που είναι ακόμα στη μνήμη μας νωπό
έχει μετουσιωθεί εδώ και καιρό
στο ΚΟΚΚΙΝΟ της παντιέρας
που ανεμίζει στις καρδιές μας.

Σύντροφοι,
Αισθάνομαι το χαμόγελο να ανατέλλει στα χείλη σας...


Vita Mi Barouak