Σούλης Φατσούλης, το πιο original γαλάζιο παιδί:

"Φέτος δεν πήγα διακοπές. Άραξα σπίτι. Τρίτη συνεχόμενη χρονιά διακοποδάνειο η τράπεζα δεν μου ‘δινε. Επιτέλους γύρισα πίσω στο γραφείο. Βαρέθηκα στο σπίτι.
Δεν ανοίγω λίγο την TV του προϊστάμενου που λείπει ακόμα διακοπές στο Μπαλί; Δεξί χέρι κουμπάρου Υπουργού, o δικός σου, μεγάλη μούρη.
ΌΠΑ! Ο Καραμανλής στο γυαλί! Ας σταθώ προσοχή, μπορεί κάποιος να με βλέπει. Βρε τι ομορφάντρας που ναι ο αρχηγός. Αληθινός ποιμένας, οδηγός.... Φέτος σκέφτομαι να πάω στη ΔΕΘ. Όχι μαζί μ αυτούς, τους ερυθρομαλάκες με τις κόκκινες σημαίες.
Εγώ θα κρατώ τη γαλανόλευκη. Και θα χειροκροτώ ενθουσιασμένος καθώς θα τον ακούω να διαβάζει με στόμφο όσα θα του γράψουν στο χαρτί οι επικοινωνιολόγοι.
Είναι μεγάλος. Είναι ο καλύτερος. Θα κλείσει λέει την τρύπα του προϋπολογισμού φορολογώντας τα ακίνητα. Είχα και ‘γω κάποτε δικό μου σπίτι, μα μου το έβγαλε η τράπεζα στο σφυρί.
Βρε κοιτάτε με πόσο αποφασιστικότητα κουνάει το χέρι... πρωθυπουργάρα μου! Χωρίς αυτόν και τα σαίνια του δεν υπήρχε περίπτωση να έμπαινα στο δημόσιο. Ήταν βλέπεις το απόρθητο ΑΣΕΠ.
Ενώ τώρα… με το πρόγραμμα stage, να μαι φαρδύς πλατύς στην καρεκλάρα μου. Μπορεί να μαι συμβασιούχος του κλότσου και του μπάτσου (αλήθεια τι να κάνει ο Θείος Τάκης που ναι στα ΜΑΤ;) μπορεί να μην έχω ασφάλεια, να μην δικαιούμαι άδεια με αποδοχές και να παίρνω μόνο 600 €, αλλά δεν μπορούμε να τα χουμε κι όλα. Δημόσιο είναι αυτό... Πιστεύω ότι αν μας έδιναν ντόπα, σαν αυτή που δίνουν στους πρωταθλητές, θα ήμασταν πιο παραγωγικοί από τον ιδιωτικό τομέα. Θα το προτείνω στο γενικό. Μπορεί να με μονιμοποιήσει.
Ας φανταστώ ότι κρατώ τη γαλανόλευκη. Δεν κρατιέμαι, θα το φωνάξω όλο χαρά.
Τσογλάνια μην με παρεξηγήσετε. Κι ο βασιλιάς των Σπαρτιατών, ο Λεωνίδας, αν ζούσε στις μέρες μας το ίδιο θα σφύριζε στο μπάνιο παρέα με τους τριακόσιους. Ε ναι λοιπόν:
Ζήτω η Πατρίδααα, Ζήτω η θρησκείαααα, Ζήτω η Νέα Δημοκρατίααααα...
Τώρα που το σκέφτομαι κι ο Καρατζαφέρης καλούλης είναι. Να δεις που χέρι-χέρι με τον Καραμανλή θα κυβερνήσουν αύριο μεθαύριο
Έρχονται όμορφες μέρες...»

Vita Mi Barouak