Σάββατο, Δεκεμβρίου 29, 2007

2008 ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ με τους GOGOL BORDELLO



Χτες το βράδυ είδα μια νεαρά με σκουλαρίκι στα χείλη να πλησιάζει προς το μέρος μου. Ήταν κάτι μεταξύ ενός ξωτικού κι ενός σέξυ φρικιού. Κάτι μας ένωνε εμάς τους δύο αλλά αυτό το ήξερα μόνο εγώ. Ήταν η στάμπα του T-shirt που φορούσε. Μια κίτρινη στάμπα με σήμα τη σφεντόνα και την επιγραφή Gogol Bordello.
«Κοπελιά», της είπα. «Που την βρήκες την μπλούζα;»
Το ξωτικός σάστισε από την μπατσο-ερώτηση του κοινού θνητού και αντέδρασε σαν κάθε φυσιολογικός τυφλοπόντικας αυτής της πόλης. Ξίνισε τη μούρη σαν να επρόκειτο να στριμωχτεί σε κάποιο τρόλεϊ και ψέλλισε:
«Την έφτιαξα!»
«Και που την έφτιαξες;»
«Σε ένα μαγαζί…»
«Σε ποιο μαγαζί;»
Ήταν ολοφάνερο ότι προσπαθούσε να με αποφύγει.
Θεέ μου σκέφτηκα γιατί σε όποιον άγνωστο άνθρωπο μιλάς σε αυτή την πόλη νομίζει ότι θέλεις είτε να τον πηδήξεις, είτε να τον ληστέψεις.

Ο φόβος τρώει τα σωθικά.
Η σοβαροφάνεια μας στερεί την ελευθερία.
Οι ξινισμένες φάτσες μας πολιορκούν.
Μακάρι να ‘ταν η πόλη μας ένα καμπαρέ, έστω και τσιμπεντοκρατούμενο.

Σάτυροι όλου του κόσμου ενωθείτε!

Τις προάλλες πήγα σε ένα πάρτι μιας καλλιτεχνική ομάδας, της dogmaRT. Σχεδόν όλα ήταν υπέροχα. Η εξώπορτα της πολυκατοικίας άνοιξε από κάποιον που υποδυόταν τον πορτιέρη. Μπήκαμε στο ασανσέρ κι όταν φτάσαμε στον έβδομο αντικρίσαμε ένα studio με θέα την ακρόπολη και τα έργα των καλλιτεχνών αναρτημένα ανάμεσα από έξυπνες φάτσες, ποτά και πονηρά βλέμματα. Η μουσική όμως με χάλασε. Είχε μείνει πολλά χρόνια πίσω. Τι κι αν ήταν χορευτική(νταπά ντούπα δηλαδή) δεν χόρευε κανείς!!
Και τότε σκέφτηκα ότι όταν η μουσική σταματά να συνουσιάζεται με τον αιώνιο ερωμένο της το χορό, είναι νεκρή. Σαν εκείνο το ντάπα ντούπα και τα στεγνά από ιδρώτα τυπάκια που άλλαζαν cd. Ξεκολλάτε μάγκες, για το καλό σας και το καλό μας. Οι μουσικοί δρόμοι είναι πλέον free style…

Ο Χορός είναι ο απόλυτος σωματικός εξπρεσιονισμός.
Γιατί δεν χορεύει κανείς πλέον εκεί έξω;
Ο χορός είναι αυτός που μας θυμίζει ότι δεν είμαστε ρομποτάκια.

Η καλλιτεχνική έκσταση, ο οργασμός, η γέννηση προέρχεται από τον συνουσιασμό ετερόκλιτων ειδών.

Μουσική + Χορός = Πυρηνική έκρηξη

Κι αυτό κάνουν οι Gogol Bordello.
Gypsy Punk, παρτούζα με κιθάρες, βιολιά και ακορντεόν!
Γεροντοφρικιά που έμπλεξαν τους Sex Pistols με τo «Al τσαντίρι»,
όπως το κουρέλι εισβάλει στο στόμιο των βενζινομπουκαλών(που λέει κι ο frikomanager)
Όπως η πέτρα παίρνει τη θέση της στη σφεντόνα.
Tο προφυλακτικό τη θέση του στο πέος.
Η άτακτη γλώσσα στην κλειτορίδα.
Το scanner στον barcode.
To πέταλο στο πόδι του αλόγου.
Το μαστίγιο στη σάρκα του σκλάβου.
Το ουρλιαχτό που απελευθερώνεται απ τα σπλάχνα μου αυτή τη στιγμή!

-------------
Κι ένα 5'docu για όποιον θέλει να ξέρει για τους Gogol Bordello.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 20, 2007

O λαϊκισμός, ο Λαζόπουλος και ο Μακάκας!

Όταν ο Τσάβες βγαίνει στους δρόμους, διασχίζοντας την κόκκινη θάλασσα των ανθρώπων, πίσω του ακόλουθα ένα πανό που απεικονίζει το Χριστό και την επιγραφή «Ο πρώτος επαναστάτης»!

Ο Μπρεχτ απέναντι απ το προσκεφάλι του είχε αναρτήσει μια φωτογραφία ενός γαϊδάρου και κάθε φορά που ξύπναγε, έλεγε αντικρίζοντάς τον: «Αυτό που γράφω πρέπει να το καταλαβαίνεις ακόμα κι εσύ!»

Ο Αριστοφάνης ξεπερνούσε τα όρια σατιρίζοντας επιφανείς πολίτες της εποχής του (εκείνον τον Σωκράτη τον είχε πραγματικά ξεκωλιάσει) Το γέλιο των Αθηναίων όμως το προκαλούσε κυρίως γιατί η σκηνή του γέμιζε με φαλλούς και με γαμοσταυρίδια. Τα σημαντικά μηνύματα του τα πέρναγε στα διαλείμματα από τις αναψοκωλιές…

Ο Όργουελ ο οποίος εργαζόταν στo «βασιλικό» ραδιόφωνο της Αγγλίας ήταν ένας «ακροβάτης»… που έγραψε τη φάρμα των ζώων!

Στην πορεία τις 17 Νοέμβρη, μια γνωστή μου αποκάλυψε ότι κατέβηκε για πρώτη φορά σε πορεία γιατί την πόρωσε ο Λαζόπουλος.

Τα μεγέθη μπορεί να μην είναι συγκρίσιμα αλλά όσο να ναι υπάρχει μια «λαϊκιστική αναλογία»…

Η καθιστική τάξη που βιώνουμε, ο κομφορμισμός, η πλήρη παράδοση στις σειρήνες του καπιταλισμού, ο καναπές απέναντι απ την τηλεόραση έχουν ανάγκη από πυρπολητές του μυαλού, άρχοντες της πρόκλησης!!
Όταν βλέπω τον Λαζόπουλο να ξεπερνά τα όρια φέρνω στο μυαλό μου τους Ντανταϊστές…
Τον Γκίσπεργκ που έκανε σαν το αρκούδι πάνω στην σκηνή του Ντίλαν ή φίλαγε τα παπούτσια των μεγάλων ποιητών.
Ακούς εκεί ο Γιωργάκης να χτυπά στον ποπό του Βενιζέλου σαν σε σαδομαζοχιστικό παιχνίδι;
Ακούς εκεί ο Μακάκας να τον παίζει ξανά και ξανά!
Ω Μωντιέ… Τι σοκ;! Τι ντροπή;! Τι αίσχος;!

Μου είναι αδύνατο να αποστρέψω το βλέμμα από το καμπαρέ της παράνοιας του Λάκη Λαζόπουλου.
Μπορεί να μαι κομματάκι ελιτιστής(Χριστέ κι επαναστάτη μου, τι γάγγραινα;) αλλά δεν θα ρίξω στην πυρά τη μύγα που κολυμπά στο γάλα της ελληνικής τηλεόρασης.
Ο λαϊκισμός μπορεί να μην είναι τω φως του αγίου ευαγγελίου αλλά όταν χρησιμοποιείτε σωστά και για καλό σκοπό, είναι μια λεκτική μολότοφ που πυρπολεί τις μάζες. Πρέπει να μιλήσεις τη γλώσσα του λαού, για να σε δεχτεί και να σε ακούσει. Αυτό ο Λαζόπουλος το ξέρει καλά.
Όταν βλέπω τους προοδευτικούς φίλους μου (μιλάω κυριολεκτικά!) να βρίζουν το Λαζόπουλο και να στέκονται στο ίδιο μετερίζι με τους φασίστες, τους δεξιούς, τους συντηρητικούς της κοινωνίας, σκέφτομαι ότι κάτι δεν πάει καλά εδώ.

Φεύγω λοιπόν απ το μπουλούκι και κλέβοντας τα λόγια του μεγάλου «επαναστάτη» λέγω:
Ο αναμάρτητος πρώτος τη μούντζα – στο Λαζόπουλο- βαλέτω…

ΥΓ1. Λάκη, θα σε εκτιμήσουν, όταν κλειστείς στο νεοκλασικό σου, παρέα με τα βιβλία σου και δεν ενοχλείς κανέναν…
Όταν θα γίνεις ένα διανοούμενος όπως τον έχει καθορίσει το σύστημά μας.
Όταν σε εκλέξουν μέλος της ακαδημίας Αθηνών!

ΥΓ2. Έχετε διαβάσει το «πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια» του Μπρέχτ; Είμαι σίγουρος πως ο Λάκης το έχει διαβάσει.



Gogol Bordello - start wearing purple

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 19, 2007

Τα αδέσποτα ζώα ανήκουν σε όλους μας


Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η αθρόα μεταφορά αδέσποτων ζώων (κυρίως σκύλων αλλά και γάτων), από την Ελλάδα σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 8.000 μέχρι και 150.000 αδέσποτα ζώα ετησίως! Δεν είναι λίγες οι φορές που, φιλόζωοι έχουν παρεμποδίσει τη μεταφορά ζώων, αφού έχουν διαπιστώσει πως δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις υιοθεσίας αδέσποτων ζώων –όπως αυτές ορίζονται από τη σχετική νομοθεσία, με συνέπεια να μην διασφαλίζεται,ούτε στο ελάχιστο, η τύχη των ζώων όταν μεταφέρονται εκτός συνόρων!
Που πάνε τα αδέσποτα; Ποια η κατάληξή τους, όταν δεν είναι καταγεγραμμένα από τις αρμόδιες δημοτικές υπηρεσίες και όταν δεν υπάρχουν ούτε καν οι υπεύθυνες δηλώσεις των ατόμων που θα τα υιοθετήσουν, οι οποίες να αναφέρουν πως τα συγκεκριμένα ζώα δεν θα χρησιμοποιηθούν σε πειράματα; Πόσο φιλοζωική ενέργεια είναι η μαζική μεταφορά τους κάτω από άθλιες συνθήκες;

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό υποστηρίζουν πως οι συνθήκες στις Ευρωπαϊκές χώρες είναι «παραδεισένιες». Θυμίζουμε ότι αναφέρονται σε χώρες που εφαρμόζουν την ευθανασία στα κυνοκομεία τους, χώρες για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία σχετικά με την κατασκευή και εμπορία γούνας από γάτες και σκύλους και έχουν προϊστορία, τόσο στην βαρβαρότητα κατά ζώων, όσο και στην χρησιμοποίησή τους σαν πειραματόζωα. Και να υπενθυμίσουμε πως ο ισχυρισμός της αδυναμίας χρησιμοποίησης αδέσποτων για πειραματικούς σκοπούς δεν ευσταθεί, τόσο σύμφωνα με σχετικό πόρισμα Ελλήνων κτηνιάτρων, όσο και με βάση τη λογική. Γιατί αδυνατούμε να αντιληφθούμε τη σημασία της γονιδιακής καθαρότητας σε περιπτώσεις όπου οι δοκιμές αφορούν το τρίχωμα των ζώων (π.χ. σαμπουάν) ή όταν σπάνε τα κόκαλα των σκύλων σε πειράματα σχετικά με κατάγματα ή ακόμα και στις περιπτώσεις όπου τα ζώα χρησιμοποιούνται σε δοκιμές αποτελεσματικότητας όπλων.

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό αποδεικνύουν το γεγονός της υιοθεσίας τους από οικογένειες παρουσιάζοντας φωτογραφίες σκύλων σε εσωτερικούς χώρους σπιτιών. Να μας συγχωρέσουν την καχυποψία, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Μεμονωμένες φωτογραφίες σκύλων δεν αποδεικνύουν πως αυτά είναι τα ζώα που μεταφέρθηκαν εκτός Ελλάδος, ούτε αποδεικνύουν πως αυτά είναι όλα τα ζώα.
Μόνο η τήρηση των νομικών προϋποθέσεων μπορεί να εξασφαλίσει, σε κάποιο, έστω, περιορισμένο βαθμό τη μεταφορά των ζώων για υιοθεσία.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΙΛΟΖΩΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ:

-Να φροντίζουν για την απαρέγκλιτη τήρηση της νομοθεσίας σχετικά με την εξαγωγή ζώων από τη χώρα.
-Να φροντίζουν για τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών επιβίωσης των αδέσποτων στην ίδια τους τη χώρα και να μην εξάγουν τα ζώα αφήνοντας αμετάβλητες τις συνθήκες επιβίωσής τους στην Ελλάδα. Η εξαγωγή ενός προβλήματος, κάθε άλλο παρά επιλύει το πρόβλημα.
-Να επενδύουν τους οικονομικούς τους πόρους στη δημιουργία συνθηκών περίθαλψης των αδέσποτων και όχι σε αναποτελεσματικές μηνύσεις.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ:

-Να καλύψει το νομικό κενό του ν. 3170/2003, προβλέποντας την τιμωρία όσων μεταφέρουν, παράνομα, αδέσποτα σε χώρες του εξωτερικού και εφαρμόζοντας επιτέλους τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 998/2003 (βάσει του οποίου κατασχέθηκαν τα ζώα στην Ανκόνα και παραπέμφθηκαν οι παραβάτες στη Δικαιοσύνη).
-Να εντατικοποιήσει τους ελέγχους του στις εξόδους της χώρας, προκειμένου να αποτρέψει την παράνομη εξαγωγή αδέσποτων ζώων.
-Να βοηθήσει έμπρακτα τους Δήμους στις προσπάθειές τους για περισυλλογή, πιστοποίηση και απελευθέρωση των αδέσποτων ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 16, 2007

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 14, 2007

Τη νύχτα που ο Ινδός γνώρισε τον Όσιο Μαγγίνα…

Ποιος ήτανε άραγε αυτός που περπατούσε μόνος μες στα ελαιόδεντρα, ενώ τα τσακάλια ούρλιαζαν πάνω στα βράχια με φόντο την πανσέληνο; Μην ήταν ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης, ο Τοτός ή μήπως ήτανε η κοκκινοσκουφίτσα;
Σκηνοθέτα! Ένα κοντινό, παρακαλώ.
Τώρα μάλιστα. Ο πεινασμένος, ρακένδυτος περιηγητής ήταν ο ΙΝΔΟΣ!
Ε όχι και ποιος Ινδός;! Ένας είναι ο Ινδός. Εκείνος που φιλοξενεί ο Μαγγίνας!

Κι ενώ έπεφταν τα αγιάζι και η παγωνιά και τα δόντια του Ινδού κροτάλιζαν σαν τον κροταλία που χορεύει τσιφτετέλι, να σου ένα φωτισμένο αρχοντικό στο ύψωμα του Κορωπίου, τον έκανε να αναθαρρήσει…

Ναι φίλοι μου, ήταν πολύ κωλόφαρδος αυτός ο Ινδός, γιατί εκείνος που του άνοιξε την πόρτα ήταν ο Υπουργός Απασχόλησης, γνωστός στα πέριξ και ως Όσιος Μαγγίνας. Όχι καλέ, εκείνο που κράταγε στα χέρια του ο φιλέυσπαλχνος οικοδεσπότης, δεν ήταν καραμπίνα για τον εκφοβισμό των Αλβανών, αλλά μια λεκάνη με νερό γιατί το χε συνήθεια να πλένει με τα λεπτεπίλεπτα χεράκια του τα πόδια εκείνου που φιλοξενούσε.

«Πέρασε μέσα, Ινδέ», του είπε ο όσιος υπουργός κι αφού τον έβαλε να κάτσει αναπαυτικά σε ένα πουφ, έπλυνε τα βρώμικα πόδια του Ινδού που μύριζαν σαν να χαν μόλις συνουσιαστεί με ασβό.

Έπειτα τον οδήγησε στην υπερλουξ τρεπεζαρία του. Εκεί περίμεναν άλλοι 11 αλλοδαποί μετανάστες. Πακιστανοί, Αλβανοί, Βούλγαροι, απ όλα είχε ο μπαξές. Κι αφού κάθισε στο κέντρο του μακρόστενου τραπεζιού, έχοντας 6 μετανάστες στα αριστερά του και τους άλλους 6 στα δεξιά του, πήρε το ψωμί το ευλόγησε και τους είπε:
«Αυτό είναι το σώμα μου…»
Έπειτα το έκοψε σε κομμάτια και τους το πρόσφερε.
Κι ενώ ήταν έτοιμος να κάνει το ίδιο και με το κρασί, ο Αλβανός με την πονηρή ματιά που καθόταν στη γωνία, πετάχτηκε πάνω και φώναξε:
«Είσαι καλό τεατρίνος Όσιε Μαγγίνα αλλά νομίσω είσαι κομματάκι υπερβολικός. Μπορεί να ντουλέψαμε σκληρά στο χωράφι σου, αρκούσε όμως να μας κολλάς ένσημα.»


ΥΓ. Εάν οι διάφοροι «Μαγγίνες-αφεντικά» ασφάλιζαν τους εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστους αλλοδαπούς και ημεδαπούς εργαζόμενους, το ασφαλιστικό θα λύνονταν σε μια νύχτα. Έ, όχι και ποια νύχτα; Τη νύχτα που ο Ινδός…

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 06, 2007

Πως την έπεσα στη Δαμανάκη!

Στα πάρτι συνήθως την πέφτω σε όμορφες, στο χθεσινό όμως την έπεσα στη Δαμανάκη.
Ήταν μαζί με ένα σαρανταφέυγα τυπάκι. Όχι δεν ήταν ο ηχολήπτης του, Εδώ Πολυτεχνείο. Ήταν ένας κουλτουροδήθεν πολιτικός ακόλουθος. Κι ενώ η κυρία περίμενε να τη ρωτήσω σχετικά με το Γιωργάκη, εγώ της έκανα τρίπλα τύπου Ρίο Ντιτζανέιρο και της είπα:
«Αλήθεια εσείς που ήσασταν κάποτε πρόεδρος του Συνασπισμού, πως κρίνετε την κίνηση Αλαβάνου, να παραδώσει τα ηνία του κόμματος σε έναν τριαντάρη;»
Η κυρία κωλοψάρωσε, μάσησε, κατάπιε τη γλώσσα της. Ποιος ήταν αυτός ο ανώνυμος νεαρός που με το χαμόγελο στα χείλη, την έσφαζε με το γάντι;

Ήταν κι αυτός ένα τριαντάρης!
Που αν δεν τσόνταραν το ενοίκιο του σπιτιού οι γονείς του, δεν θα μπορούσε να ζει μόνος του.
Ήταν κάποιος που είχε κάνει ανώτατες σπουδές αλλά το σύστημα τον θεωρούσε κάτι σαν τα προφυλακτικά, αναλώσιμο είδος…
Ήταν κάποιος που δουλεύοντας σε ιδιωτική επιχείρηση, έπρεπε να κάνει μια ζωή μόκο, γιατί ο κίνδυνος απόλυσης ήταν άμεσος.
Ήταν εκείνος που θα πληρώσει τα σπασμένα του ασφαλιστικού.
Ήταν εκείνος που βομβαρδίζεται από τις διαφημίσεις της ΑΧΑ (6η μεγαλύτερη πολυεθνική στον κόσμο, παρακαλώ) η οποία μοιράζει «δωρεάν» ασφάλειες τη στιγμή που η κυβέρνηση βάζει μπουρλότο στο δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα.
Ήταν ένας από τα εκατομμύρια νέους που βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάθλιψης, γιατί δεν βλέπει φως στην άκρη του τούνελ.
Γιατί έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι δημιούργημα μιας γραμμής παραγωγής ρομπότ.
Αλλά δεν θα τους περάσει…

Vita Mi:«Ξέρετε κυρία Δαμανάκη… ακολουθούμε αντίθετες πορείες…»
Δ:«Τι εννοείς Vita….»
Vita Mi:«Εγώ όταν ήμουν 20 χρονών ήμουν Σοσιαλδημοκράτης αλλά όσο μεγαλώνω, τόσο ριζοσπατιστικοποιούμε…»
Δ:«Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο!» (Τι πες τώρα Μαρία μου, γίνονται αυτά τα πράγματα;!)«Δηλαδή Vita, πιστεύεις ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει μέλλον;»
Vita Mi:«Δεν είμαι προφήτης… Το μόνο που ξέρω είναι ότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα, δεν έχω μέλλον εγώ! Όσο βιώνω το καθημερινό πήξιμο, την απόλυτη εκμετάλλευση να δουλεύεις σε ιδιωτική επιχείρηση, τόσο τα παίρνω, τρελαίνομαι!»
Καταλάβαινε άραγε η Δαμανάκη; Δεν είμαι σίγουρος αν έχει δουλέψει ποτέ…

Στις 12 Δεκέμβρη δεν θα απεργήσω μόνο για το ασφαλιστικό.Δεν είναι θέμα Γιωργάκη και Κωστάκη.
Δεν είναι καν θέμα Αριστεράς και Δεξιάς.

Στις 12 Δεκέμβρη θα απεργήσω για να πιω μπύρες πάνω στην άσφαλτο, να τραγουδήσω, να σηκώσω ψηλά τη γροθιά μου.
Να πάρω μια ανάσα χτυπώντας το χέρι μου πάνω στο γραφείο, φωνάζοντας: «Κουφάλες, μπορεί να μην με ρωτήσατε αλλά είμαι κι εγώ εδώ!»
Θα απεργήσω για να παρακολουθήσω το Διευθυντή μου να συμμετέχει στο θέατρο του παραλόγου: «Τι έγινε λέει ο νέος απεργεί;! Τι το κάναμε εδώ μέσα, Αμέρικαν μπαρ;! Εμείς ήμαστε σοβαρή επιχείρηση…»

Μπορεί να με γράψουν στη μαύρη λίστα.
Το πιθανότερο.
Δεν έχω όμως πλέον τίποτα να χάσω…
Ή μάλλον καλύτερα:

Αν δεν αντιδράσω τώρα, σε λίγο δεν θα μου έχει απομείνει τίποτα να υπερασπιστώ!

ΥΓ1.Απ ότι καταλάβατε εννοούσα «πολιτικό πέσιμο». Τι βαράτε ρε;! Αυτά δεν κάνουν και οι διαφημίσεις;…
ΥΓ2. Εναλλακτικός τίτλος: Γιατί θα απεργήσω στις 12 Δεκέμβρη!