Σάββατο, Ιουλίου 26, 2008

H Τάνια Γιαννούλη

Την Τάνια Γιαννούλη δεν την ξέρω προσωπικά, απλά έχουμε κάνει επαφή στο face book.Είναι πιανίστα ,σύνθετης και μέλος του συγκροτήματος 4 + 1.Έτσι από εκεί (δηλαδή από το facebook) μου έστειλε την σελίδα της στο my space.

Επιτέλους,αληθινές μουσικές συνθέσεις!Είχα πολύ καιρό να ακούσω κάτι που βγαίνει από τα βάθη της δημιουργίας.Δυστυχώς ζούμε σε δύσκολους καιρούς για την δημιουργία .Άλλοι τρέχουν πίσω από τα φουστάνια της coca cola,όπως λέει και ο αδελφός Vita Mi Barouak,άλλοι ζουν την δική τους τραγική Σαββοπουλιάδα,άλλοι χαμένοι στα κλούβια της ύπαρξης και του δήθεν,άλλοι ονειρεύονται θεάματα …

Μα τι σημασία έχει πια να γκρινιάζεις αφού η τεχνολογία σου δίνει την δυνατότητα να υπερπηδήσεις «συρματοπλέγματα» που μπορεί να σε ματώσουν. Ο κόσμος δεν περιμένει πια, αλλά ψάχνει, ψάχνει στους ηλεκτρικούς φωτισμένους δρόμους. Εδώ θα σταματήσω να γράφω το κείμενο και σας συνδέω με την σελίδα της Τάνιας Γιαννούλη, εκεί θα βρείτε γνώση και φρεσκάδα, κάτι από το μέλλον δηλαδή.

www.myspace.com/taniagiannouli

4+1

www.myspace.com/tesseraena

Κείμενο- παρουσίαση
al.barouak

Τρίτη, Ιουλίου 08, 2008

Όταν η Πάτι Σμιθ συνάντησε το Μάνου Τσάο...

Το ραντεβού έχει κλειστεί εδώ και καιρό. Οι ροκ μελωδίες, ο ακτιβισμός, η ποίηση, οι «φωνές διαμαρτυρίας» εναντίον του πολέμου στο ΙΡΑΚ και της παγκοσμιοποίησης θα συναντηθούν στις 10 Ιουλίου, στη σκηνή του Terra Vibe στη Μαλακάσα, στα πλαίσια του Rock Wave Festival. Από τη μια η ιέρεια της επαναστατημένης ροκ κουλτούρας, Πάτι Σμιθ κι από την άλλη ο Μάνου Τσάο παρέα με θυμωμένους στίχους και μουσικές που μας ταξιδεύουν στη Γαλλία, στην Ισπανία, στη Λατινική Αμερική. Την εποχή που ο κυρίως ποταμός της σύγχρονης μουσικής «τρέχει πίσω από τα φουστάνια της coca-cola», υπάρχουν και κάποιοι καλλιτεχνικοί παραπόταμοι που με όχημα τη μουσική οραματίζονται έναν άλλο κόσμο.

Εκείνος
Γεννήθηκε στο Παρίσι όπου είχαν καταφύγει οι γονείς του για να γλιτώσουν από την δικτατορία του Φράνκο(ο πατέρας του, δημοσιογράφος και συγγραφέας, είχε καταδικαστεί σε θάνατο.) Ο Τσάο μεγάλωσε περιστοιχισμένος από ριζοσπαστικές πολιτικές και καλλιτεχνικές απόψεις. Και την «τροφή» αυτή δεν άργησε να την μετουσιώσει σε θυμωμένους στίχους και επαναστατημένες μελωδίες. Ξεκίνησε κάπου στα μέσα τις δεκαετίας του 80 μαζί με τους «ροκαμπιλάδες» Hot Pants, ενώ απογειώθηκε λίγα χρόνια αργότερα με το ιδιαίτερο punk χαρμάνι των Mano Negra.
Από το 1996 ακολουθεί σόλο καριέρα συνοδευόμενος από το συγκρότημα Radio Bemba Sound System (έχει πάρει το όνομά του από το σύστημα επικοινωνίας που χρησιμοποιούσε ο Κάστρο με τον Τσε κατά τη διάρκεια της Κουβανέζικης Επανάστασης) Από τότε ο ήχος του εξελίχθηκε δανειζόμενος πολλά στοιχεία από τη μουσική των γειτονιών της Λατινικής Αμερικής, που σεργιάνιζε μαζί με τους μουσικούς του. Ήχοι λιγότερο ενθουσιώδεις, περισσότερο μελωδικοί και ταξιδιάρικοι.
Ο ίδιος δεν χάνει την ευκαιρία να καυτηριάσει πάνω στη σκηνή την πολιτική του Μπους, ενώ είναι υπέρμαχος του κινήματος εναντίον της Παγκοσμιοποίησης. «Είμαστε εκατομμύρια οργισμένοι!», δήλωσε πρόσφατα στο 7 της Ελευθεροτυπίας.

Εκείνη
Ποιήτρια, Performer, ιερό τέρας της ροκ κουλτούρας και ακτιβίστρια. Παρότι ποτέ δεν κατάφερε να πατήσει την κορυφή των Αγγλοσαξονικών τσαρτς συγκαταλέγεται ως ένα από τα ιερά τέρατα της ροκ ιστορίας. Προσωπική φίλη με τους μπιτ Μπάροουζ και Γκινσμπεργκ, τον αιρετικό φωτογράφο Ρόμπερτ Μέιπλθορπ και μουσικούς όπως ο Μπρους Σπρίνστιν και ο Μπομπ Ντύλαν, έχει χαράξει το όνομα της στο καρνέ της καλλιτεχνικής αμφισβήτησης.
Εργάστηκε σε εργοστάσιο στα εφηβικά της χρόνια, γέννησε ενώ ήταν φοιτήτρια, έγινε ζευγάρι με τον γνωστό ομοφυλόφιλο Μέιπλθορπ. Η μουσική της πορεία ξεκίνησε το 1974 με το τραγούδι «Piss Factory», ενώ οι μεγαλύτερές της επιτυχίες όπως το Βecause the night και People have the power ήρθαν πολύ αργότερα.
Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι η Πάττι Σμιθ είναι από τους ένθερμους υποστηρικτές του πράσινου Ραλφ Νέιντερ, ενώ η ακτιβιστική της δράση τα τελευταία χρόνια στρέφεται κυρίως εναντίον της νεοσυντηρητικής πολιτικής του Μπους στο εσωτερικό των ΗΠΑ και τις απαράδεκτες στρατιωτικές επεμβάσεις εκτός.

Την Πέμπτη το βράδυ η Μαλακάσα θα «κλέψει» κάτι από την αίγλη του Σιάτλ, της Γένοβας, της Πράγας...

Vita Mi Barouak

Παρασκευή, Ιουλίου 04, 2008

antiwar




Οι συλλογικές κατευθύνσεις, η επικαιρότητα, η παγκόσμια σκέψη, η τοπική δράση είναι οι έννοιες που -μοντάρανε- το βίντεο «antiwar». Έτσι περιπλανηθήκαμε σε κάποιες από τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις και εκδηλώσεις που έγιναν την χρονιά του 2006 ώστε να καταγράψουμε τις αντιδράσεις και την οργάνωση μέρους του πληθυσμού της πόλης ενάντια στον παγκόσμιο πόλεμο που έχει κηρύξει ο Μπους και οι σύμμαχοι του στην ανθρωπότητα για την κυριαρχία τους και τον έλεγχο της ενέργειας. Το πρώτο κριτήριο για την περιπλάνηση μας ήταν η ήδη δεδομένη για μας άποψη ότι στην πόλη αλλά και σε όλο τον κόσμο έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια ένα δυνατό κίνημα ενάντια στον πόλεμο. Συλλογικότητες ντόπιων και μεταναστών, φοιτητές και εργαζόμενοι, γυναίκες και άντρες με πλακάτ, πανό και σημαίες στους δρόμους. Από την μεριά μας δεν θεωρήσαμε τους εαυτούς μας απλά σαν «καταγραφείς» του γεγονότος αλλά και σαν κομμάτι του. Έτσι δίχως να μας «καπελώνει» η αυθαίρετη άποψη που κυριαρχεί στις μέρες μας, ότι αυτός που δημιουργεί ένα έργο τέχνης πρέπει να είναι λίγο αποτραβηγμένος από το γεγονός και τις ιδεολογικοπολιτικές αναφορές του, για να αποδώσει πιο «αντικειμενικά» το έργο, ορμήσαμε στην άγρα εικόνων, συμπεριφορών και δραστηριοτήτων, ώστε να κατασκευάσουμε ένα εικαστικό ντοκουμέντο που θα διεγείρει και το μάτι αλλά και το νου. Η συγκεκριμένη περιπλάνηση ήταν «θεματική», αυτό μας περιόρισε σε πολλά, αλλά μας αποκάλυψε και πολλά . Πρώτον η επικαιρότητα των γεγονότων που πηγάζουν από τέτοιες καταστάσεις. Παράδειγμα μέσα στο βίντεο εμφανίζεται να μιλά ο Τζαβέτ Ασλάμ πρόεδρος της Πακιστανικής κοινότητας στην Ελλάδα. Ήταν αυτός που αποκάλυψε τις απαγωγές μελών της κοινότητας του από ντόπιες και ξένες μυστικές κρατικές υπηρεσίες. Μέχρι και κάποιο διάστημα πριν, γι αυτές τις αποκαλύψεις αυτές, ο Τζαβέτ Ασλάμ απειλούταν με απέλαση από την χώρα. Η κάμερα σαν μέσο καταγραφής έχει στην εποχή μας πάρει δύο «διαστάσεις» στη σκέψη μας, της θετικής απλής ανθρώπινης καταγραφής στιγμών, σκέψεων και της αρνητικής σαν μέσο καταγραφής της ανθρώπινης δραστηριότητας για την συμπλήρωση στοιχείων ως προς βοήθεια της καταστολής από την εξουσία. Στην αρχή του βίντεο εμφανίζονται μουσουλμάνοι διαδηλωτές να προσεύχονται μπροστά από την αμερικάνικη πρεσβεία. Είναι γνωστό ότι η πρεσβεία και οι δρόμοι του κέντρου είναι γεμάτοι από κάμερες. Είδαμε την κάμερα σαν «όπλο» απέναντι από αυτές, αλλά ευτυχώς η κάμερα δεν βγάζει πυρά αλλά αποτυπώνει εικόνες που μπορούν να βγουν σαν πυροβόλο και να σου μιλήσουν.

video : Barouak
κείμενο : al.barouak