Πέμπτη, Νοεμβρίου 29, 2007

Η Βιντεοποίηση ταξιδεύει στη Σύρο

Η ομάδα δράσης zound systems studio που δραστηριοποιείται στο χώρο των εικαστικών και ψηφιακών τεχνών στο νησί της Σύρου, παρουσιάζει την ποιητική συλλογή «ή» του Αλέξη Δάρα που κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις «Ίδμων». Η ξεχωριστή αυτή βραδιά θα πραγματοποιηθεί στην Πινακοθήκη Κυκλάδων στο Δήμο Ερμούπολης την 1η Δεκέμβρη στις 8.30΄ μ. μ. με την υποστήριξη του Πνευματικού Κέντρου Σύρου. Στην εναλλακτική αυτή παράσταση συμπράττει η «Μουσική Ομάδα Κρούσης» (Αλφρέδος Δεληβέρτης, Μιχάλης Λαμπρίδης, Λάμπρος Σακελλαρίου) που θα συνοδεύσει με κιθάρα, πιάνο και κρουστά τους performers που θα ερμηνεύσουν τον ποιητικό λόγο.
Στην εκδήλωση θα προβληθούν 10 βιντεοποιήματα βασισμένα σε ποιήματα της συλλογής. Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό καλλιτεχνικό πείραμα με συντελεστές ανεξάρτητους πολυτεχνίτες του ψηφιακού κόσμου, μουσικούς, video-artists, ηθοποιούς και άλλους που συνεργάστηκαν με τρόπο μοναδικά δημιουργικό, εμπνεόμενοι από τα ποιήματα του «ή».
Ορισμένα από τα ποιήματα που θα παρουσιαστούν έχουν γραφτεί στο νησί της Σύρου, στο οποίο ο Αλέξης Δάρας έχει ζήσει για δύο χρόνια, δουλεύοντας ως καθηγητής.

ΥΓ.
Οι Barouak συμμετέχουν με το βιντεοποίημα Σε στάση.
Ακολουθεί bonus track, ένα άλλο βιντεοποίημα από τη συλλογή.

Ας είναι... "Μια μέρα όμορφη που λάμπει στα δαμάσκηνα!», Φrikomanager! Θα βρίσκομαι νοητά μαζί σας…

VITA MI BAROUAK

Δευτέρα, Νοεμβρίου 26, 2007

Οι Παρατηρήσεις του Μπουκόφσκι για τη Μουσική

Στο βιβλίο του Τσαρλς Μπουκόφκσι, Να Περιφέρεσαι στην Τρέλα, εκδόσεις Ηλέκτρα, μεταξύ των άλλων υπάρχει κι ένα κείμενο αφιερωμένο στη μουσική. Το παραθέτω:

«Πέρασα χιλιάδες νύχτες ακούγοντας συμφωνική μουσική. Αμφιβάλω αν υπάρχουν πολλοί άντρες στην ηλικία μου που να έχουν ακούσει τόση κλασική μουσική όσο εγώ –ακόμα κι αυτοί που είναι του σιναφιού. Δεν είμαι μουσικολόγος αλλά έχω να κάνω μερικές παρατηρήσεις:

1.οι ίδιες πενήντα ή εξήντα κλασικές συνθέσεις παίζονται ξανά και ξανά.
2.έχει γραφτεί κι άλλη σπουδαία μουσική που την αγνοούμε με δική μας ευθύνη.
3. το δεύτερο μέρος των περισσοτέρων συμφωνιών ωφελεί μόνο όσους πάσχουν από αϋπνία.
4.η μουσική δωματίου έχει κάθε δικαίωμα να είναι ενεργητική και ψυχαγωγική.
5.ελάχιστοι συνθέτες ξέρουν πώς να τελειώνουν τις συμφωνίες τους αλλά τα περισσότερα εναρκτήρια μέρη, όπως τα ειδύλλια, διατηρούν κάποια γοητεία.
6.προτιμώ ένα μαέστρο που επιβάλει τη δική του ερμηνεία από τον παραδοσιακό που ακολουθεί τυφλά τις επιταγές του συνθέτη.
7.βέβαια υπάρχουν πάντα μαέστροι με τόση εγωπάθεια και τόση «ερμηνεία» που εξαφανίζουν το συνθέτη.
8.η μουσική μοιάζει πολύ με το γαμήσι, αλλά μερικοί συνθέτες δεν μπορούν να έρθουν σε οργασμό κι άλλοι το παρακάνουν, εξαντλώντας τον εαυτό τους και τους ακροατές.
9.το χιούμορ απουσιάζει από τις περισσότερες αναγνωρισμένες μουσικές συνθέσεις.
10.είναι πολύ δύσκολο να παίξεις άσχημα Μπαχ επειδή έκανε ελάχιστα πνευματικά σφάλματα
11.όλες σχεδόν οι συμφωνίες και οι όπερες θα μπορούσαν να είναι συντομότερες.
12.ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης μουσικής γράφεται στο ασφαλές καταφύγιο ενός πανεπιστήμιου. ένας συνθέτης πρέπει ωστόσο να ζήσει τη ζωή στην ωμή της κατάσταση για να μπορέσει να γράψει καλά.
13.η μουσική είναι η πιο παθιασμένη μορφή τέχνης, μακάρι να ήμουν μουσικός ή συνθέτης
14.ελάχιστοι συγγραφείς ξέρουν πώς να τελειώνουν ένα ποίημα σαν αυτό
15. αλλά εγώ ξέρω.»


Vita Mi: Φίλε Τσαρλς, σου αφιερώνω ένα απ’ τα αγαπημένα μου κομμάτια. Με χαρά θα ακούσω τις παρατηρήσεις σου πάνω σ’ αυτό. Λοιπόν;…

Πέμπτη, Νοεμβρίου 22, 2007

Φεστιβάλ θα πει γιορτή


Δεν είμαι ο τύπος που ξημεροβραδιάζεται μέσα σε μια σκοτεινή αίθουσα. Για μένα φεστιβάλ κινηματογράφου δεν είναι μόνο ταινίες αλλά αυτό ακριβώς που σημαίνει η λέξη. Φεστιβάλ θα πει γιορτή! Με ταινίες, εκθέσεις, αλκοόλ, πάρτι, έξυπνες, όμορφες, σέξυ φιγούρες με σπινθηροβόλα βλέμματα και το γαλάζιο του ουρανού παρέα.

Τέσσερις κουτσουρεμένες μέρες δεν ήταν αρκετές. Είδα Σέυλς, Κλέιν, Ναρούσε, Σφήκα και κάτι ψιλά αλλά πλην του πρώτου απογοητεύτηκα. Ίσως δεν το έψαξα πολύ, ίσως έπρεπε να κάνω πιο τολμηρές επιλογές. Ίσως όμως στα 48 χρόνια του το φεστιβάλ έχει πει τα σημαντικότερα κι από δω κι εμπρός, ό,τι κι αν πει θα ναι φτωχότερο απ το παρελθόν του. Εξάλλου η παγκόσμια κινηματογραφική παραγωγή έχει πεσμένη λίμπιντο…

Οικογενειοκρατία
Μετά το γιο Βούλγαρη, φέτος και η κόρη(πιτσιρίκα κι αυτή) κατέβηκε στο φεστιβάλ με ταινία μεγάλου μήκους. Πέρα απ το ταλέντο(δεν είμαι εγώ αρμόδιος να κρίνω), είναι άδικο για κάποιους άλλους σπουδαγμένους τριανταφεύγα να ζουν με δεκάδες ταινίες που μουχλιάζουν μες στο μυαλό τους. Γιωργάκηδες στην πολιτική, Βουλγαράκια στην τέχνη…

Σεναριοσκηνοθέτες
Σχεδόν όλες οι ελληνικές ταινίες του φεστιβάλ είχαν για σκηνοθέτη και σεναριογράφο το ίδιο πρόσωπο. Κι όλα αυτά ενώ η απεργία των σεναριογράφων στην Αμερική έχει μπλοκάρει το σύστημα. Ξυπνάτε κουφιοκεφαλάκηδες, δεν είστε θεοί, δεν τα ξέρετε όλα. Αφού θεωρείτε τον σεναριογράφο μια ασήμαντη λεπτομέρεια, πως θα δημιουργηθούν καλά σενάρια;… Και χωρίς καλά σενάρια πως θα υπάρξουν καλές ταινίες;

Νικολαϊδης
Έπρεπε να πάω στο φεστιβάλ για να πειστώ, ότι ήταν ο πιο cult κινηματογραφιστής της χώρας. Του ανήκει μια θέση στο παγκόσμιο σινάφι των φεύγα κινηματογραφιστών.

Τζoν Μάλκοβιτς
Απίστευτα ήρεμος. Μπορεί η φήμη να αλλάζει συνήθως προς το χειρότερο τον άνθρωπο (όπως ειπώθηκε στη συνέντευξη τύπου) αλλά εκείνος φαίνεται να χει ειρήνη με τον μέσα του Μάλκοβιτς, κι απλά η φήμη τον έκανε πιο σίγουρο, πιο δυνατό!

Ιδέες

Η συνάθροιση εκατοντάδων λαμπερών μυαλών στον ίδιο χώρο, τα σύμβολα, οι ταινίες, οι πληροφορίες, οι ζωντανές συζητήσεις δημιουργούν ένα μυστηριώδες μαγνητικό πεδίο που γεννά τρελές ιδέες…

Λογοτεχνία και Σινεμά
Συγκλονιστική η τοποθέτηση του Τατσόπουλου για το θέμα. Δεν μίλησε σαν συγγραφέας αλλά σαν ολοκληρωμένος καλλιτέχνης. Το μόνο που χω να προσθέσω είναι, ότι αν κάποιος κινηματογραφιστής δεν διαβάζει ποίηση ή δεν ξέρει κινέζικα, είναι αδύνατο να κάνει σωστό μοντάζ αφού είναι γέννημα θρέμμα τους(δες Αϊζενσταϊν). Κι επειδή τα ιδεογράμματα της Κίνας είναι κομματάκι δύσκολα…

VITA MI BAROUAK

ΥΓ. Θλίβομαι που δεν είμαι ακόμα εκεί!

Πέμπτη, Νοεμβρίου 15, 2007

Tο στέκι των θαλασσινών

Περπατώντας στην Ερμούπολη λίγο μετά το Νεώριο συναντάς τους ταρσανάδες. Μικρά ναυπηγεία που κατασκευάζουν, επισκευάζουν και συντηρούν τα μικρά καραβιά,τα κότερα και τα καΐκια. Στην αγκαλιά των ταρσανάδων υπάρχει ένα μικρό καφενείο- ουζερί στέκι των καραβομαραγκών και των ηλεκτροσυγκολλητών, των ναυτών και των ψαράδων, αλλά και κάθε περαστικού που περνά από εκεί.
Η μυρωδιές των χρωμάτων, του πολυεστέρα, του ξύλου,της ηλεκτροσυγκόλλησης μαζί με την μυρουδιά της τσικουδιάς και των ψαρομεζέδων δημιουργούν συνήθως μια «εκρηκτική» διάθεση. Εκεί που κάθεσαι ξαφνικά μπορεί να μπουκάρουν 5-6 μπουζούκια και να γίνει χαμός. Δεν είναι λίγες οι φορές που χορός ανάβει τα κορμιά των θαμώνων ...
Όλα αυτά και αλλά πολλά στο στέκι των θαλασσινών, ετέρα είδωλα βγαλμένα από την αλμυρά και τη σκουριά...


κείμενο & βίντεο al barouak

Δευτέρα, Νοεμβρίου 12, 2007

belle arte lamia 2007


«Στόχος μας να έρθουμε σε επαφή με τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία όπως αυτή διαμορφώνεται στις σημερινές πολυπολιτισμικές κοινωνίες και να καταστήσουμε την πόλη της Λαμίας ως σημείο συνάντησης καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα χωνευτήρι ιδεών, τάσεων και δημιουργίας το οποίο στην ολοκληρωμένη του μορφή και με το πέρασμα του χρόνου θα καταφέρει να συγκεντρώσει καλλιτέχνες, φιλότεχνους, εκπαιδευτικούς και ανθρώπους που ασχολούνται με τις τέχνες περισσότερο ή λιγότερο ενεργά καθιστώντας την διοργάνωσή μας μια μοναδική ευκαιρία γιορτής στην ελληνική περιφέρεια.»
καλλιτεχνικός διευθυντής
Παπασταμούλος Γεώργιος
Διάρκεια έκθεσης: από 10 Νοεμβρίου έως 2 Δεκεμβρίου 2007
οι...barouak συμμετέχουν με το video art antiwar

Πέμπτη, Νοεμβρίου 08, 2007

Ο Αστεριξάκης και ο Οβελιξάκης στην Κρήτη

O φρουρός έτρεξε, μπήκε με φούρια μες στο σπίτι του Αστεριξάκη και τον ξύπνησε λαχανιασμένος:
«Ξύπνα σύντεκνε Αστεριξάκη! Μας την έπεσε ο οχτρός!»
Ο Αστεριξάκης άνοιξε τα μάτια του, πετάχτηκε πάνω, άναψε τον άργιλε του που ‘ταν στουπωμένος πάνω ως πάνω με μαγικό ζωμό κι αφού ρούφηξε μια ξεγυρισμένη, μουρμούρισε:
«Είναι τρελοί αυτοί οι Αθηναίοι!»
«Βιάσου που σου λέω, δεν μ ακούς; Το χωριό είναι περικυκλωμένο!»
«Ακόμα δεν έβαλαν μυαλό αυτοί οι Αθηναίοι», μονολόγησε ο Αστεριξάκης κι αφού ρούφηξε άλλη μια καλή που έπιασε πάτο, ζώστηκε τα άρματα και τα φυσεκλίκια, πήρε μαζί και το γιαταγάνι του παππού και κίνησαν να βρουν τους άλλους που τους περίμεναν κάτω απ’ τη μεγάλη βαλανιδιά.

Θα ‘ταν δε θα ‘ταν 300 μαυροφορεμένοι νοματαίοι με μουστάκες. Όλοι τους αρματωμένοι σαν αστακοί. Την ώρα που έφτασαν, ο Πανοραμιξάκης έβγαζε λόγο ανεβασμένος πάνω σε ένα σκαμπό.
«Πάνε τόσα χρόνια που προσπαθούν να μας υποτάξουν. Κι όλα αυτά απ τη ζήλια τους, που δεν έχουν να πιουν το μαγικό ζωμό. Δηλαδή κι αυτοί την πίνουν αλλά μονάχα στα κρυφά… Εμείς φταίμε που κουζουλάθηκαν και το απαγόρεψαν;! Λοιπόν σύντεκνοι ή ‘ταν ή τα πετάν!»
Σε λιγότερο από 10 λεπτά όλοι ήταν στις θέσεις τους. Ο Αστεριξάκης και Οβελιξάκης, που ‘ταν τα αστέρια του χωριού στο καριοφίλι και στη φάπα, είχαν αναλάβει μονάχα οι δυο τους, τις γκρεμούτσες στη Δυτική πλευρά του χωριού. Οι υπόλοιποι είχαν μοιραστεί στα υπόλοιπα φυλάκια.
Η μάχη ξεκίνησε όταν ο Κακοφωνιξάκης έπαιξε με το λαούτο του την πρώτη μαντινάδα. Καπνοί, πυροβολισμοί, φωτιά, σφαίρες, τραυματισμοί, επίθεση απ’ τα Ανατολικά, σθεναρή αντίσταση! Επίθεση απ’ τα Βόρεια, αιματοβαμμένη αντίσταση! Έκανε όμως το λάθος ο οχτρός κι επιτέθηκε απ τα Δυτικά και ο Αστερξάκης με τον Οβελιξάκη που χαν πιει από μια νταμουτζάνα μαγικό ζωμό, τους πήρανε φαλάγγι μέχρι τα Χανιά!
Την επομένη όμως ο οχτρός, ανασυντάχτηκε και επανήρθε δριμύτερος. Κι αυτή τη φορά δεν ήταν μόνο μπάτσοι με περίστροφα και περιπολικά με αναμμένους φάρους. Μαζί τους ήρθαν πεζικάριοι, τεθωρακισμένα, ελικόπτερα. Έκαναν όμως το λάθος και επιτέθηκαν απ τα Δυτικά και ο Αστεριξάκης μαζί με το Οβελιξάκη που χαν πιει μια δεξαμενή μαγικό ζωμό (τον καλύτερο της Κρήτης) τους πήρανε φαλάγγι και τους έριξαν στη θάλασσα.

Οι επόμενες μέρες πέρασαν ήσυχα, οπότε άρχισαν τα γλέντια με αγριογούρουνα στη σούβλα και μαντινάδες του Κακοφωνιξάκη. Όταν όμως έφτασαν τα νέα ότι ο… Κωστάκης Καίσαρας έγινε τούρμπο που ένα κατσικοχώρι ταπείνωσε την Αυτοκρατορία του κι αποφάσισε να επιτεθεί με τους επίλεκτους από τον Έβρο και τους βατραχανθρώπους που φίλαγαν τα νησιά του Αιγαίου, στο χωριό έπεσε νεκρική σιγή. Μονάχα ο Οβελιξάκης, ο χοντρομπαλάς του χωριού, τόλμησε να πει: «Κι όλα αυτά απ τη ζήλια τους. Γιατί εμείς πίνουμε το μαγικό ζωμό φόρα παρτίδα»
Τα κακά νέα όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Αγγελιοφόρος από διπλανό χωριό έφτασε και είπε ότι αποβιβάστηκαν στην Κρήτη 100 υπερσύγχρονα τανκς, τύπου Λέοπαρντ. Όταν μάλιστα είδαν τα F-16 να κάνουν χαμηλές πτήσεις πάνω απ το χωριό, κατάλαβαν ότι τα πράγματα ήταν πλέον ανεξέλεγκτα.
«Είναι τρελοί αυτοί οι Αθηναίοι», ξανάπε ο Αστεριξάκης γελώντας και ρούφηξε τον ναργιλέ του. «Τουλάχιστον πιάνουν τόπο τα λεφτά που πλήρωναν οι κουφιοκεφαλάκηδες εργαζόμενοι στην εφορία, για να εξοπλιστεί ο στρατός!»

Το πράγμα είχε χοντρύνει σαν καλοταϊσμένη γουρούνα και το ήξεραν καλά. Μαζεύτηκαν μες στην εκκλησιά, πήραν μαζί τους κι όλα τα αποθέματα μαγικού ζωμού και ρούφα, φύσα, τράβα τονε ολημερίς και οληνυκτίς. Να σου κάποιος πήγε να πιει ρακή αλλά ο Αστεριξάκης τον μάλωσε: «Μακριά απ αυτό το διάολο! Ξέρεις πόσοι έχουν πεθάνει απ αυτό;» Έπειτα του πάσαρε τον ναργιλέ του και του ‘πε: «Πάρε να πιεις απ αυτό, κανείς δεν πέθανε απ τα γέλια…»
Εντωμεταξύ οι χιλιάδες επίλεκτων στρατιωτών, τανκς, κανονιών και στρατηγών είχαν απορήσει με την ησυχία που επικρατούσε στο χωριό αλλά δεν τολμούσαν να επιτεθούν. Τηρούσαν στάση αναμονής. Κι έτσι πέρναγαν οι μέρες και οι κάτοικοι του χωριού είχαν μπαϊλντίσει απ το πολύ μαγικό ζωμό, κλεισμένοι μες στην εκκλησιά. Και τότε συνέβη θαύμα κυρίου!

Νεφέλη απλώθηκε μες την εκκλησία και ποιος θαρρείτε να βγήκε απ την ωραία πύλη; Όχι μήτε Άγγελος κυρίου βγήκε, μήτε η δακρυσμένη Παναγιά. Ο Καζαντζάκης βγήκε χαμογελαστός κι αγκαλιασμένος με τον Βαμβακάρη(κολλητοί εδώ και χρόνια «στην Παράδεισο»). Ο μεν σοφός με τον ναργιλέ στο χέρι, ο δε κορυφαίος μουσικός με το μπουζούκι που το παίζε με δοξάρι, σαν λύρα. Κι αφού όλοι είχαν μείνει σύξυλοι, ο προπάππους τους άρχισε να μιλά:
«Σύντεκνοι, συγχωράτε με, αλλά την κάτσατε τη βάρκα! Η μόνη λύση είναι να φύγετε από δω.»
«Και που να πάμε πάππου, να χαρούμε το πάθος μας; Να πάμε στην Ολλανδία;… Οι Αρχές λένε, ότι ο κόσμος εκεί είναι 1000 χρόνια πίσω. Ακόμα ζουν πάνω στα δέντρα επειδή πίνουν ζωμό…»
«Γιατί δεν πάτε στην Ισπανία;! Θα βάλετε τα δεντράκια σας και κανείς δεν θα σας πειράζει…»
«Τι κι αυτοί 1000 χρόνια πίσω απ’ την Αθήνα είναι; Είσαι σίγουρος πως επιτρέπεται η χρήση μαγικού ζωμού;»
«Δημοσιογράφος ήμουν, ξέρω τι λέω… Υπάρχουν κι άλλες λύσεις στην Ευρώπη, όπου δεν απαγορεύεται ο μαγικός ζωμός αλλά νομίζω ότι η Ισπανία μοιάζει όσο καμία άλλη με την Κρήτη!»
Χίλια μάτια κοιτάχτηκαν με μιας, μια σκέψη έγινε μια λάμψη και από κοινού αποφάσισαν. Τα ξημερώματα έφυγαν κρυφά απ το χωριό κι απ τα Σφακιά πήρανε το πλοίο που τους έβγαλε στο Γιβραλτάρ, κι από κει με τα πόδια, μαυροφορεμένο καραβάνι έφτασαν στην Ανδαλουσία. Εκεί ήπιαν τόσο πολύ μαγικό ζωμό που κουζουλάθηκαν απ τη χαρά τους, πέταξαν τα κουμπούρια μέσα σε ένα βαθύ πηγάδι κι αφού έπιασαν το πινέλο στο χέρι, την είδαν Ελ Γκρέκο…

Σύντεκνοι, τέλος καλό όλα καλά…
Είναι τρελοί όμως αυτοί οι Αθηναίοι!

VITA MI

Σάββατο, Νοεμβρίου 03, 2007

Η γιορτή των νεκρών

Χτες ήμουν στη γιορτή των νεκρών, στο Booze. Γιορτή των ινδιάνων, λέει, που την έφεραν στην πατρίδα μας οι ισπανόφωνοι. Εμείς πίναμε, χορεύαμε, γλένταγαμε και οι "σκελετοί" μας κοίταγαν απορημένοι.(Σκηνή 1)

Μου θύμισε τότε που παντρεύαμε τον συνονόματο πρώτο μου ξάδερφο και ήμασταν όλοι κατηφείς στο γαμήλιο «γλέντι», γνωρίζοντας ότι η γιαγιά μας περίμενε υπομονετικά από το πρωί, ξαπλωμένη στο ψυγείο του νεκροτομείου…(Σκηνή 2)

Μετά τη γιορτή των νεκρών, πήγα σε ένα άλλο μπαρ όμως η κοκκινομάλλα με τα μαύρα γάντια δεν ήταν εκεί…(Σκηνή 3)

ΥΓ. Ήθελα να ποστάρω ένα τραγούδι αφιερωμένο στους νεκρούς!
H ange-ta άκουσε τις προσευχές μου και μου έδωσε χρησμό, οπότε...
Οι Μουσουλμάνοι περιμένουν να δουν πιλάφια, οι χριστιανοί τον Άγιο Πέτρο πορτιέρη σtο πιο γαμάτo CLUB και οι Barouak…



VITA MI