To Video-Docu της Εκδήλωσης

Κατέφθασε, ζεστό από το φούρνο, το video-docu που έκανε ο Ggia για την εκδήλωση που διοργανώσαμε στο Dasein και σας το παρουσιάζω με μεγάλη μου χαρά.

Όπως λέει και ο ίδιος στο τέλος του video, δεν κατάφερε να βιντεοσκοπήσει την Renton και την Ναταλία.
Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι η κάμερα τα έπαιξε, ενώ διάβαζα το τερατούργημά μου «Porn Star».
Ίσως γιατί της επιτέθηκα με ένα τρυπάνι που αντί για μέταλλο, στην άκρη του είχε ένα δονητή!

Συγχωρήστε με Renton και Ναταλία, την πληρώσατε κι εσείς, δεν θα το ξανακάνω…

Πάντως εγώ ήμουν τυχερός, σε σχέση με τα κορίτσια, αφού ο Ggia κατάφερε να συνεφέρει την κάμερα με μια ενδοκάρδια ένεση αδρεναλίνης και με βιντεoσκόπησε να απαγγέλλω το ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού «Αντισταθείτε», με το οποίο έκλεισε η βραδιά…

Balkan Beat Box

Τα χάλκινα, πήγαιναν πάντα μπροστά στη μάχη.
Κι από πίσω ακολουθούσαν ανάλογα με το ασκέρι
Τούρκοι, Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι, Αλβανοί,
όλοι το ίδιο αίμα,
όλοι Βαλκάνιοι…

Ας απελευθερώσουμε τη φαντασία μας…
Αφαιρούμε καριοφίλια, μουστάκες, κομμένα χέρια και κανόνια,
και τοποθετούμε στη θέση τους
τη γέφυρα του Μπρούκλιν, με hip-hop, gipsy, punk σφήνες
Μόλις δημισουργήσαμε το μουσικό σχήμα κολάζ:
Balkan Beat Box!


4 Απριλίου, Principal Club Theater, Θεσσαλονίκη
5 Απριλίου, Cine κεραμικός, Αθήνα

Τέχνη δρόμου...

«Βρισκόμαστε ως κοινωνία σε παρατεταμένη βαθιά κρίση…
Συνακόλουθα, σε κρίση βρίσκεται και η τέχνη που αντανακλά την κοινωνία αυτή. Αυτονόητο. Το χειρότερο όμως είναι πως λόγω του ανήκεστου αυτισμού της (η τέχνη η ίδια) αδυνατεί να εκφράσει τη σοβούσα κρίση της κοινωνίας.
Κι ενώ (η τέχνη) αποτελεί τμήμα της κρίσης, δεν μπορεί να καταστεί μέρος της λύσης της. Αυτονόητο. Ιδεολογικό παράδοξο! Κυρίως επειδή κάτι τέτοιο συνιστά κρίση μεγαλύτερη της κοινωνικής….
Συχνά διερωτάστε γιατί δεν φτάνει η σύγχρονη τέχνη στο ευρύ κοινό. Γιατί, πρώτον, δεν αφορά το ευρύ κοινό και γιατί, δεύτερο, είναι ελάχιστα σύγχρονη όσο κι αν παίρνει μοντερνίστηκες πόζες. Ένας φορμαλισμός που αντιμετωπίζει ακαδημαϊκά το μοντέρνο…. Η τέχνη, πέθανε, ζήτω όχι η τέχνη αλλά οι καλλιτέχνες που θα αναστήσουν την τέχνη την τέχνη περιφρονώντας το κυρίαρχο σύστημα το οποίο την περιόρισε, την αποσυντόνισε και εντέλει την ακύρωσε άδοξα»
Αποσπάσματα από κείμενο του Μάνου Στεφανίδη,
στο εξαιρετικό βιβλίο-άλμπουμ αφιερωμένο στα ελληνικά graffiti «Στο δρόμο» του Κυριάκου Ιωσηφίδη.



ΥΓ.
Στα μέρη μας συγκρούονται «τεκτονικές πλάκες».
Κι αυτό προκαλεί σπινθήρες.
Που ίσως γεννήσουν φωτιά...

Λογοτεχνική βραδιά με Bloggers και άλλα μαρτύρια

Δεν φτάνει που κάθε τόσο postaroume τα «διαμάντια» μας, υποβάλλοντάς σας στο μαρτύριο να τα διαβάσετε, αποφασίσαμε να επεκτείνουμε την γκάμα των βασανιστηρίων διοργανώνοντας Βραδιά Ανάγνωσης.

Με αφορμή την ημέρα ποίησης, λοιπόν, την Πέμπτη 20/3 στις 21:00 στο Dasein (Σολωμού 12, Πλατεία Εξαρχείων) θα διαβάσουμε διηγήματα και ποιήματά μας.
Συμμετέχουν: CandyBlue, Vita Mi Barouak, Al Barouak, Nuwanda, Renton, Markos the gnostic.

Εγώ προσωπικά θα διαβάσω, το μοσχαναθρμένο, παραπονιάρικο μαύρο πρόβατο της συλλογής μου, τoν «Porn Star».

Με βλέπω να γίνομαι ντέφι για να το ξεράσω επιτυχώς.
Σας περιμένουμε να ανταλλάξουμε λέξεις και βλέμματα, όσο για μετά...
Εξαρτάται από την ποσότητα του αλκοόλ που θα κυλάει στο αίμα μας.

Αντί ΥΓ.
«Ένα πρόσωπο μόνο του δεν μπορεί να κάνει τέχνη. Εξαρτάται πάρα πολύ από το να υπάρχει η δυνατότητα ανταλλαγής ιδεών με τους άλλους!»
Μαξ Έρνστ

Καλό ταξίδι στις πόλεις του Ομήρου

Barouak
πεζοστράτης των κόκκινων αφηγήσεων
κοιτώ το πέταγμα
των κορακιών
πάνω από τα μανιοκαταθλιπτικά
κεφάλια των αγαλμάτων
τα πέτρινα βλέμματα μου προκαλούνε οργή

αγοράζω σκοτάδι
στο παρανάλωμα των λέξεων
ζωγραφίζω με αλγόριθμους
βιντεολόγια προς κάθε βλέμμα
μέρες ψηφιακής χειραψίας
ο έρωτας-η επανάσταση-το νερό
κοινωνικά φύλλα πέφτουν

στην καλωδιακή φράντζα μου
σου στέλνω μήνυμα

καλό ταξίδι στις πόλεις του Ομήρου

εκεί ρώτα για τους ποιητές
που βαδίζουν και παραπαίουν
στις ράχες των μπουκαλιών
τρέχουν στις κεραμοσκεπές
των μυαλών
φωνάζουν ανάμεσα από τα αυτοκίνητα
λέξεις που η μπάσταρδη σου φύση
δεν ευλόγησε ποτέ.

ποίηση-φωτογραφία

al barouak

«La Antenna», μην το χάσετε!

Αν ο κινηματογράφος είναι ένα ταξίδι, τότε η ταινία «La Antenna» είναι μια ενενηντάλεπτη βόλτα σ’ ένα κόσμο τελείως διαφορετικό από αυτούς που έχουμε συνηθίσει. Μια ταινία που με κάνει να αισθάνομαι τυχερός ότι την είδα. Ευτυχώς υπάρχουν και κάποιοι δημιουργοί, που θεωρούν ακόμα ότι ο κινηματογράφος είναι τέχνη και όχι εμπόριο.

Ο Mr. TV έχει κλέψει τις φωνές των ανθρώπων και προσπαθεί να τους πουλήσει τα προϊόντα του μέσω της πλύσης εγκεφάλου που προκαλεί η τηλεόραση στους κατοίκους της πόλης. Μάλιστα θα αποπειραθεί να κυριαρχήσει απόλυτα πάνω τους, μέσω της μοναδικής γυναίκας που διαθέτει φωνή. Δεν θα του περάσει όμως του Παλιο-Μπερλουσκόνι, δεν θα του περάσει…

Η ταινία είναι ένα εικαστικό ντελίριο καθώς η απουσία του εύκολου, που στον κινηματογράφο μεταφράζετε σε «διάλογο»(μην ξεχνάτε ότι δεν μιλά σχεδόν κανείς), αντικαθίσταται 100% επιτυχημένα από αλλεπάλληλα σκηνοθετικά ευρήματα.

Σας ρίχνω ζαριά ένα παράδειγμα. Δυο γκάνγκστερ πυροβολούν. Στην οθόνη σχηματίζονται: ΤΑ-ΤΑ-ΤΑ-ΤΑ… που ορμούν σαν σφαίρες και σκοτώνουν τον άτυχο στόχο.

To La Antenna(σκηνοθ. Εστεμπάν Σαπίρ) είναι κάτι μεταξύ του Sin City στο συναισθηματικότερο και βουβών εξπρεσιονιστικών ταινιών του 20. Η ταινία μας έρχεται από την χώρα του Μαραντόνα και του Che. Μπορεί να σας κουράσει μερικές φορές γιατί είμαστε εθισμένοι στην πάρλα, αλλά εγώ προσωπικά αισθάνομαι τυχερός που δεν την έχασα. Τα πες αυτά Barouak, κάτι άλλο; Με διαφορά η καλύτερη ταινία που έχω δει φέτος, μέχρι αυτή τη στιγμή.

1,2,3 οπ! το ‘ριξα στο… διάβασμα

Η Ρενάτα με είδε που έκλαιγα μόνος κι έρημος στη γωνία του δρόμου, γιατί δεν με έπαιζαν τα άλλα παιδάκια και με έμπασε στο παρακάτω παιχνίδι:

1.Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη*).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Παίρνω στα χέρια το βιβλίο που διαβάζω αυτόν τον καιρό, το Τέλος της Τέχνης στον Αντόρνο και τον Ντεμπόρ, Anselp Jappe(εκδ. των ξένων). Έχει μόνο 98 σελ. Ευτυχώς γιατί η ξύλινη, στρυφνή γλώσσα θα σας έσπαγε τα νεύρα, όπως έχει κάνει ήδη στα δικά μου.

Ανοίγω το αμέσως προηγούμενο. Χμ…. Ανεπίδοτοι Έρωτες, του Περικλή Κοροβέση(εκδ. Ηλέκτρα). Ένα βιβλίο που αποδεικνύει ότι εάν ο συγγραφέας είναι μαέστρος, τότε ο έρωτας, η πολιτική και τα κοινωνικά ζητήματα μπορούν να συνδυαστούν με μαεστρία.
Τρέχω στη σελίδα. Κοιτώ την έκτη περίοδο τίποτα το ιδιαίτερο, το ίδιο η έβδομη και η όγδοη. Συμβαίνουν αυτά, ακόμα και στα καλά βιβλία. Αποφασίζω να ανατρέψω τους κανόνες του παιγνιδιού. Επιλέγω τις τρεις πιο υποσχόμενες, συνεχόμενες περιόδους της σελίδας 123 και τις καταγράφω:

«Στο τραπέζι τα πράγματα πήγαν ακόμα καλύτερα. Σχεδόν, η ατμόσφαιρα έγινε ερωτική. Σκέφτηκε πως θα μπορούσε να γίνει κάτι με τους τρεις τους.»

Και τώρα ας απελευθερωθούμε ελαφρώς απ τους κανόνες.

Καλώ τους:
Alou Fan Marx
Αλέξης Σταμάτης
Candyblue
markisia tou O
renton
patsiouri
deimos tou politi
krotkaya
book attack
ange-ta
antonie

και όσους άλλους το επιθυμούν να postaroun τις αγαπημένες τρεις ή τέσσερις ή όσες θέλουν συνεχόμενες ή όχι περιόδους από το αγαπημένο τους βιβλίο.

O μαρκήσιος Ντε Σαντ και η ιστορία μιας έκτρωσης

O μαρκήσιος Ντε Σαντ δεν είναι το φόρτε μου. Έπρεπε να φτάσω στα 31 για να διαβάσω τη «Φιλοσοφία του Μπουντουάρ» και για να πω την αλήθεια τη διάβασα μιμούμενος καγκουρό που τρέχει, επειδή ώρες-ώρες η ακολασία με κουράζει.
Δυο εβδομάδες αργότερα, το πρωί πριν φύγω για τη δουλειά άνοιξα τον κειμενογράφο κι ενώ κάποιο βραχνό τρυπάνι απ το διπλανό διαμέρισμα μου πλήγωνε τα τύμπανα και η μάνα μου πίσω απ την πλάτη μου πολέμαγε με την ηλεκτρική σκούπα (είχε έρθει να βάλει τάξη στο αχούρι) έγραψα σαν δαιμονισμένος ένα διήγημα 780 λέξεων σε 45 λεπτά, με τίτλο “Porn star”.
Ήταν ό,τι πιο σκληρό είχα γράψει ποτέ μου.
Kατά καιρούς έχω γράψει αθώα love stories του τύπου: Ο Παραμυθένιος βυθός και Πρόσκληση σε γάμο. Αυτή τη φορά όμως είχα περάσει απ την άλλη μεριά.

«Αν το βγάλεις αυτό στο blog, θα σε κράξει η μισή blogosfaira», μου είπε ο Al Barouak μόλις το διάβασε και μάλλον είχε δίκιο.
Ήμουν έτοιμος να αυτολογοκριθώ και να οδηγηθώ στην αίθουσα εκτρώσεων για πρώτη φορά στη ζωή μου. Τότε όμως μου ‘ρθαν στο νου οι παρακάτω στίχοι από το ποίημα του Μαγιακόφκσι, Σύγνεφo με παντελόνια κι άλλαξα γνώμη.

«Θέλετε-
θα ‘μαι ακέριος όλο κρέας, λυσσασμένος,
-κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός-
θέλετε-
θα ‘μαι η άχραντη ευγένεια
-όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με παντελόνια»

Αυτός είμαι και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Αποφάσισα λοιπόν να αποφύγω την έκτρωση αλλά ταυτοχρόνως να σεβαστώ κι εσάς που μπήκατε στον κόπο να με διαβάσετε ως εδώ. Γι αυτό θα ποστάρω μόνο την πρώτη παράγραφο του “Porn star” και σας ζητώ, αν κάποιος επιθυμεί να διαβάσει την ακατάλληλη για ενηλίκους συνέχεια, να μου ζητήσει να του τη στείλω με mail, στο vitamibarouak@gmail.com
Σας παρακαλώ, εάν η ακολασία δεν είναι το φόρτε σας, να μην ανοίξετε την πόρτα για την άλλη μεριά.
Μοτέρ Πάμε!


Porn Star
Πολύ αμφιβάλω αν ο μαρκήσιος Ντε Σαντ έζησε όσα έγραψε στα βιβλία του. Για μένα δεν ήταν παρά ένας βαρεμένος αριστοκράτης που έπαιζε το πουλάκι του στα κρυφά γράφοντας και διαβάζοντας τα ίδια και τα ίδια.
Σε 12 χρόνια, έχω παίξει σε 47 ταινίες κι έχω γαμήσει περίπου 150 με 200 γαμιώλες πορνοστάρς.
Τα χω κάνει όλα…
Καημένε μαρκήσιε, έπρεπε να σε είχα στα παρασκήνια του «Μάτωσε της το κορμί με το καυλί σου.»
................

H Συνέχεια μόνο με mail!

exp#1

Βιντεογραφία από το ποίημα του Μιχάλη Λαμπρίδη

"ενα κιβώτιο κόκαλα"




video by al barouak

Η Απεργία και το Μεγάλο Φαγοπότι

Το βράδυ για να κοιμηθώ δεν βλέπω πλέον αρνάκια που πηδάνε φράχτες
αλλά
απλήρωτους λογαριασμούς που παίζουν μακριά γαϊδούρα στην τραπεζαρία μου.

Κι έπειτα ακολουθούν όνειρα όπου πρωταγωνιστούν,
εβδομηντάρηδες με ή χωρίς μασέλα, που κρατούν στα χέρια εφημερίδες αγγελιών και περιμένουν στην αίθουσα αναμονής του ΟΑΕΔ.

Δεν έχω όμως παράπονο, μια χαρά περνάω στον ύπνο μου.
Κάπου-κάπου βλέπω και τσόντες.
Μονάχα που στις δικές μου δεν συνουσιάζονται μυστακοφόροι ιπποπόταμοι με τριανταπεντάχρονες συμβασιούχους
αλλά οff shore εταιρίες
που σαν στρατός από Λερναίες Ύδρες
με κεφάλια εκδοτών, μεγαλοδημοσιογράφων, εφοπλιστών, βιομηχάνων
γλεντοκοπούν, οργιάζουν, γελάνε πίσω απ την πλάτη μας
παρέα με τους πολιτικούς των δυο μεγάλων κομμάτων.

Και ‘μεις όλοι οι υπόλοιποι τους κρατάμε σιωπηλοί το φανάρι.

Μήπως ήρθε η ώρα να ταράξουμε το φαγοπότι τους;

ΘΥΜΩΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ

Το παρακάτω κείμενο εκλάπη από το blog, paremvasipolitismou.wordpress.com.
Μαζί σας!

"Θυμώνουμε όταν το κράτος ξεπουλά τον πολιτισμό.
Όταν αναγορεύουν σε υπέρτατη αξία το χρήμα, την εκμετάλλευση, την ευτέλεια.
Όταν ο πολιτισμός γίνεται αντικείμενο συναλλαγής
Όταν «η τέταρτη εξουσια», αντί να ελέγχει, διαπλέκεται με τους ελεγχόμενους.
Όταν η τηλεόραση υποκαθιστά και υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Όταν προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν.


ΜΙΛΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΘΥΜΩΝΟΥΝ
ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ
ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΣΥΜΜΕΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΘΥΜΟ,
ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 5-2-2008 ΣΤΙΣ 12.00 το μεσημέρι, ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ,
ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟYΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
ΚΑΛΕΣΤΕ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΓΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ BLOG: paremvasipolitismou.wordpress.com"

Αναφέρω μονάχα μερικά από τα ονόματα που στηρίζουν την πρωτοβουλία: Κούνδουρος, Ζουγανέλης, Κοροβέσης, Καρυστιάνη, Βαλαωρίτης, Παγουλάτος, Θεοδωράκης, Δούκα και αμέτρητοι άλλοι. Όλα τα ονόματα μπορείτε να τα βρείτε εδώ.

εικαστικές εκθέσεις στην Αθήνα

2 εκθέσεις νέων καλλιτεχνών πραγματοποιούνται την συγκεκριμένη χρονική περίοδο στην πόλη της Αθήνας.


«Σε ενεστώτα χρόνο Νέοι Έλληνες καλλιτέχνες»

«…Το ζητούμενο είναι να αναδείξουμε την πολλαπλότητα των καλλιτεχνικών πρακτικών, διαφορετικές τάσεις, συγγένειες και προσανατολισμούς, σκόρπιες δοκιμές και αναζητήσεις που συνυπάρχουν, συνομιλούν με το παρελθόν και μεταξύ τους, προσπαθούν να συνδεθούν με τον υπόλοιπο καλλιτεχνικό κόσμο, θέλουν και ψάχνουν τρόπους να είναι μαζί. Έτσι, ο ενεστώτας χρόνος της έκθεσης μιλάει για μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική στιγμή, την οποία και αντανακλά, ενώ συγχρόνως την υπερβαίνει, προσφέροντας στους επισκέπτες κλειδιά ανάγνωσης μιας καλλιτεχνικής πραγματικότητας και κατάστασης υβριδικής, τοπικής και υπερτοπικής, ανοιχτής στο εδώ και στο αλλού, στο παρόν και στο μέλλον…»

Διάρκεια έκθεσης: 13 Δεκεμβρίου 2007 – 30 Μαρτίου 2008
Εκθεσιακός χώρος: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Επιμέλεια: Δάφνη Βιτάλη, Τίνα Πανδή, Σταμάτης Σχιζάκης


ΕΙΚΟΝΑ-ΧΩΡΟΣ -ΔΡΑΣΗ 2
ΕΚΘΕΣΗ ΝΕΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

« …Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση νέων δημιουργών που έχει διοργανωθεί στη χώρα μας καλύπτοντας όλους τους τομείς Τέχνης, με τη συμμετοχή καλλιτεχνών μελών του
Η προσπάθεια μας είναι να δώσουμε μια εικόνα της εικαστικής δημιουργίας των νέων καλλιτεχνών όσο το δυνατόν πιο ευρεία σε αριθμό, σε διαφορετικές εκφάνσεις της και σε αισθητικές απόψεις.
Σκοπός μας να δοθεί ένα βήμα στους νέους δημιουργούς, από όπου θα προβάλουν την εικαστική τους πρόταση χωρίς περιορισμούς που προκύπτουν από την «αγορά» ή από παράγοντες που σήμερα ρυθμίζουν την προβολή και την διακίνηση της τέχνης…»

Εκθεσιακός χώρος: «Τεχνόπολις» (Γκάζι), Πειραιώς 100
Η διάρκεια της έκθεσης :23 Ιανουαρίου έως 22 Φεβρουαρίου 2008 .
Επιμέλεια: Ε.Ε.Τ.Ε.

ΥΓ : οι εκθέσεις παρουσιάζουν ενδιαφέρον και γι΄αυτό τις προτείνουμε. Εμείς τις απολαύσαμε, το ίδιο ευχόμαστε και σε εσάς.

info : http://www.emst.gr/ - http://www.eete.gr

photo απο το έργο του Αλέξανδρου Γεωργίου -Χωρίς δικό μου όχημα, 2005-2008

«Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία... Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους, θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.»

Βρείτε σε ποιον αφιερώνω το παραπάνω απόσπασμα ποιήματος του Κώστα Καρυωτάκη και κερδίστε μια θέση στο Δημόσιο:

α. Στους δημοσιογράφους TV-stars που μας πουλάνε ηθικολογία και τρέλα
β. Στην "αδιάφθορη" κυβέρνηση μας που στο ντάτσουν της κουβαλά εκτός από την παραπάνω πραμάτεια, ΓΚΕΜΠΕΛΙΣΜΟ και ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ.
γ. Και το α και το βου!
δ. Στη χελώνα καρέτα-καρέτα

Επαγγελματικός θάνατος, εννοώ έτσι.
Πρόωρη συνταξιοδότηση…
Κι επειδή έθιξα θέμα που τσούζει σαν μύκητας πάνω σε ξεθεωμένο πέος
αφιερώνω το παρακάτω κομμάτι
σε όλους εσάς
που η απεργία για το ασφαλιστικό
στις 13 Φλεβάρη
Θα μας βρει πάλι στους δρόμους.

ο λόγος σας ρημάδι

Σήμερα έχασα την φύση μου
μες του κορμιού την ηδονή
τα όνειρα ψεύτικα
και οι ανταύγιες από τα Φώτα
τα μυαλά μου χρωματίζουν
νύχτα τελειωμένη αρχή
του μάγου ενδιάμεσο χάδι
και η γαμημένη έπαρση
ο θάνατος της σκέψης

επεξεργασμένη τηλεόραση
σπασμένη οθόνη
κόκκινα μου μάτια
δεν σας ξεχνώ
στα καφενεία των
όμορφων λαών απαγγέλλω το νέο παρόν
ιδανικές συνθήκες- ιδανικές ήττες
είδα την κίνηση μα δεν το λεω
σταματώ το δάκρυ πριν πέσει
στην θάλασσα των ποτηριών

όμορφο τζάμι σπασμένο
στους αγέρηδες φέρνεις
το πρώτο γλυκό φιλί
δεν θέλω τίποτα τώρα
μα αύριο όλα
ανέραστο κομμάτι
κομμένο στα μέτρα μου
χαμόγελο –εγώ –εσύ που με κοιτάς
και το άναρχο χάος συνεχίζει να δουλεύει
για μας

ο λόγος σας ρημάδι
στα έλα της οδοιπορίας χαρακωμένος
λίγες κουβέντες
ο ρόλος μου στο φιλί
είναι λέξεις πέτρες
που άλλοτε χτίζεις
άλλοτε τις πετάς
στης πίσσας το οδόστρωμα
και τότε το κρασί των Μεβλεβί θα πιω
μα δεν θα ζήσω το όνειρο
αλλά το παρατεταμένο χαμόγελο
της ανατίναξης

ποίημα al barouak

εικόνα al barouak

Η ΒΙΝΤΕΟΠΟΙΗΣΗ απογειώνεται στο Nixon

Όταν η ποίηση συνουσιάζεται με τα ψηφία, τις εικόνες, τις νότες και μια ομάδα καλλιτεχνών, η ομάδα μας, κρατά την κουτάλα ανακατεύοντας το καζάνι της σύγχρονης τέχνης, τότε το προσφερόμενο έδεσμα ονομάζεται Βιντεοποίηση. Όπως άλλωστε και το όνομα της ομάδας.

Εκείνο όμως που θα δούμε στο Nixon στις 23, 29 και 30 Ιανουαρίου (21:00) δεν είναι μόνο μια σειρά από προβολές έργων βασισμένων στην ποίηση του Ανδρέα Παγουλάτου και του Αλέξη Δάρα. Είναι η αναζήτηση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος μιας σύγχρονης τέχνης. Είναι ένα εξελισσόμενο πείραμα που πραγματοποιείται εδώ και αρκετά χρόνια. Ένα πείραμα που έχει τις ρίζες του στην ποίηση και τα φτερά του στην video-art.

Ανάμεσα στα έργα που θα προβληθούν πάνω σε ποίηση Ανδρέα Παγουλάτου, είναι και ένα από τα πρώτα που έχουν γίνει στην Ελλάδα, αποτέλεσμα συνεργασίας του ποιητή με το Μάνθο Σαντοριναίο. Τα έργα σε ποίηση Αλέξη Δάρα αποτελούν την πρώτη συλλογή βιντεοποιημάτων που έχουν γίνει στη χώρα μας και δημιουργήθηκαν τη χρονιά που πέρασε από ομάδες βιντεοκαλλιτεχνών σε συνεργασία με τον ίδιο τον ποιητή.
Στις 23 Ιανουαρίου μετά την προβολή, οι ποιητές θα διαβάσουν έργα τους. Θα τους συνοδεύσουν οι μουσικοί: Στέλιος Γιαννουλάκης, Χρήστος Μίχας, Παναγιώτης Μπούσαλης και Επίκουρος Τριανταφυλλίδης.

Είναι βέβαιο ότι ο Καρυωτάκης, ο Ρίτσος, ο Καρούζος όπως άλλωστε και αμέτρητοι άσημοι συνάδερφοί τους χρησιμοποίησαν μονάχα μολύβι και χαρτί για να εκφραστούν ποιητικά. Εκείνο όμως που είναι υπό διερεύνηση είναι αν ο ποιητής του μέλλοντος θα αρκεστεί στα αγιασμένα εργαλεία των αθάνατων ή θα τολμήσει να προχωρήσει ένα «ψηφιακό βήμα» παρά πέρα.

ΥΓ1. Σας περιμένουμε για να κλωτσήσετε το καλλιτεχνικό μας καζάνι …
ΥΓ2. Αν η συμμετοχή σε κάποια καλλιτεχνική ομάδα ήταν ναρκωτικό (έτσι κι αλλιώς για μένα αποτελεί εξάρτηση) θα έλεγα ότι οι Barouak ανήκουν στα "σκληρά", ενώ η Βιντεοποίηση ανήκει στα "μαλακά", αν και τελείως παραισθησιογόνα.

Η εποχή μας

Βρισκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο σε ένα τεράστιο, μακρόστενο τραπέζι.
Όλοι πεινασμένοι, όλοι ανήσυχοι και το φαγητό δεν λέει ακόμα να σερβιριστεί.
Αισθανόμαστε σαν στημένα λεμόνια, γιατί εδώ έχουμε έρθει για τσιμπούσι, γλέντι, όργιο και η αναμονή σε συνδυασμό με τα γουργουρητά που μας περιτριγυρίζουν μας τρελαίνουν.
Μας κάνουνε να αισθανόμαστε σαν τα γουρούνια που είναι καταδικασμένα να μην ξαναχορέψουν ποτέ μες στη λάσπη.
Το φαγητό αργεί, αργεί πολύ…
Και οι ξινισμένες φάτσες πληθαίνουν και κιτρινίζουν κι άλλο.
«Μα δεν γίνεται τίποτα;», ακούς από τριγύρω. «Για πόσο θα συνεχιστεί αυτό;»
Κι όμως στο βάθος, στη γωνία, κάποιος ανακατεύει με την κουτάλα το καζάνι με το φαγητό.
Ναι, τουλάχιστον κάποτε θα φάμε.
Κάποια χαμόγελα, κάποια ανυπόμονα «ζήτω» αλλά και κάποια ψιθυρίσματα: «Θα ναι εύγευστο το φαγητό; Ή μήπως θα περιέχει μυαλά βατράχων;»
Η κουτάλα ανακατεύει υπομονετικά κι εμείς ανακυκλώνουμε ιστορίες για τα φαγητά που τρώγαμε παλιά.
Αλήθεια, για πόσο ακόμα θα αναπαράγουμε μουσικές και χρώματα απ’ το χτες;
Και τότε ακούω μια φωνή που λέει:
«Ο πρώτος που θα κλωτσήσει και θα γκρεμίσει το καζάνι στη γωνία θα ναι κι ο καλύτερος!»
Αισθάνομαι κορμιά γύρω μου να πάλλονται, ματοτσίνορα να σαλεύουν.
Δυο τρεις ανέβηκαν ήδη πάνω στο τραπέζι κι ετοιμάζονται να σαλτάρουν πάνω απ τα κεφάλια μας κατευθείαν για το καζάνι της γωνίας.
Αρκετά περιμέναμε…


ΥΓ. Κι όλα αυτά ενώ βρισκόμουν εκστασιασμένος μπροστά από κάποιον πίνακα του Εγγονόπουλου, που βόσκαγε στο Μουσείο Μπενάκη. «Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλλην!»

Ο βασιλιάς και ο αυτόχειρας είναι γυμνοί!

Ίσως να ναι μέγαιρα, πόρνη, συνένοχος σε κομπίνες με εκατομμύρια που αποσκοπούν να μας «εκπολιτίσουν» αλλά κατηγορούμενη για ηθική αυτουργία σε αυτοκτονία και απευθείας στον Κορυδαλλό;!!!

Τότε ο Σαίξπηρ και ο Γκαίτε θα έπρεπε να καταλήξουν στην κρεμάλα.
Πόσοι και πόσοι ρομαντικοί νέοι δεν ακολούθησαν το παράδειγμα των διάσημων έργων τους;
Αλλά και προσφάτως…
Εκείνοι οι Κρητικοί γονείς που οδήγησαν τα παιδιά τους να πιουν ποντικοφάρμακο, επειδή δεν τους άφηναν να παντρευτούν, δεν είναι για την ηλεκτρική καρέκλα;...
Βρε μήπως δεν είναι τόσο τυφλή η δικαιοσύνη τελικά;
Λέτε να υπάρχουν κυκλώματα που προσπαθούν να τα κουκουλώσουν ή τουλάχιστον να μας κάνουνε να μπλέξουμε τα μπούτια μας;
Χαζούλη Barouak αυτά συμβαίνουν μόνο στην κόλαση, ξύπνα!
Εδώ έχουμε πρωθυπουργό αστέρι…

Ακούς εκεί, ηθική αυτουργία σε αυτοκτονία;! Σχεδόν σχιζοφρενικό!
Κάτι σαν το: “αυτοκτονώντας ασύστολα” ή το “αυτόχειρες παρθένοι”.
Γιατί τόσο φόβος, γιατί τέτοια δικαστική επιπολαιότητα;
Μήπως γιατί το παιχνίδι ακουμπάει το καλό παιδί με το μάγουλο βερίκοκο.
Εκείνο που φιγουράριζε πρώτη μούρη παντού τριγύρω στις αφίσες των πρόσφατων εκλογών(δεν φταίω εγώ για την ειρωνεία αλλά οι γραφίστες της διαφημιστικής σας)
Τι έγινε λέει;
Ο ηθικός, ο αδιάφθορος πρωθυπουργός μας είναι κολλητός και συνεργάζεται στενά με «ύποπτους αυτόχειρες»;

Ο βασιλιάς είναι γυμνός!!
Η σαπίλα έχει πλημμυρίσει τα πάντα σαν λιποφορτωμένο παχύδερμο.
Επιτέλους μάθαμε το αυτονόητο.
Για να φτάσεις εκεί ψηλά, δεν πας με το σταυρό στο χέρι, κάθε άλλο.
Το Μαξίμου δεν είναι Γολγοθάς, είναι ο θησαυρός του Σολομώντα.

Κύριε Καραμανλή, δεν είσαι απλά ένας ηθικός αυτουργός.
Εσύ ήσουν υπουργός, ο δικός σου άνθρωπος έστηνε πολιτιστικές κομπίνες.
Εσύ με τα χεράκια σου, έδωσες στον πολιτισμό μας να πιει το κώνειο…

Κύριε πρωθυπουργέ,
για να σταματήσω το κράξιμο
και να τα ξεχάσω όλα,
σου ζητώ την άμεση σύλληψη του ηθικού αυτουργού της αυτοκτονίας του Καρυωτάκη!

2008 ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ με τους GOGOL BORDELLO

Χτες το βράδυ είδα μια νεαρά με σκουλαρίκι στα χείλη να πλησιάζει προς το μέρος μου. Ήταν κάτι μεταξύ ενός ξωτικού κι ενός σέξυ φρικιού. Κάτι μας ένωνε εμάς τους δύο αλλά αυτό το ήξερα μόνο εγώ. Ήταν η στάμπα του T-shirt που φορούσε. Μια κίτρινη στάμπα με σήμα τη σφεντόνα και την επιγραφή Gogol Bordello.
«Κοπελιά», της είπα. «Που την βρήκες την μπλούζα;»
Το ξωτικός σάστισε από την μπατσο-ερώτηση του κοινού θνητού και αντέδρασε σαν κάθε φυσιολογικός τυφλοπόντικας αυτής της πόλης. Ξίνισε τη μούρη σαν να επρόκειτο να στριμωχτεί σε κάποιο τρόλεϊ και ψέλλισε:
«Την έφτιαξα!»
«Και που την έφτιαξες;»
«Σε ένα μαγαζί…»
«Σε ποιο μαγαζί;»
Ήταν ολοφάνερο ότι προσπαθούσε να με αποφύγει.
Θεέ μου σκέφτηκα γιατί σε όποιον άγνωστο άνθρωπο μιλάς σε αυτή την πόλη νομίζει ότι θέλεις είτε να τον πηδήξεις, είτε να τον ληστέψεις.

Ο φόβος τρώει τα σωθικά.
Η σοβαροφάνεια μας στερεί την ελευθερία.
Οι ξινισμένες φάτσες μας πολιορκούν.
Μακάρι να ‘ταν η πόλη μας ένα καμπαρέ, έστω και τσιμπεντοκρατούμενο.

Σάτυροι όλου του κόσμου ενωθείτε!

Τις προάλλες πήγα σε ένα πάρτι μιας καλλιτεχνική ομάδας, της dogmaRT. Σχεδόν όλα ήταν υπέροχα. Η εξώπορτα της πολυκατοικίας άνοιξε από κάποιον που υποδυόταν τον πορτιέρη. Μπήκαμε στο ασανσέρ κι όταν φτάσαμε στον έβδομο αντικρίσαμε ένα studio με θέα την ακρόπολη και τα έργα των καλλιτεχνών αναρτημένα ανάμεσα από έξυπνες φάτσες, ποτά και πονηρά βλέμματα. Η μουσική όμως με χάλασε. Είχε μείνει πολλά χρόνια πίσω. Τι κι αν ήταν χορευτική(νταπά ντούπα δηλαδή) δεν χόρευε κανείς!!
Και τότε σκέφτηκα ότι όταν η μουσική σταματά να συνουσιάζεται με τον αιώνιο ερωμένο της το χορό, είναι νεκρή. Σαν εκείνο το ντάπα ντούπα και τα στεγνά από ιδρώτα τυπάκια που άλλαζαν cd. Ξεκολλάτε μάγκες, για το καλό σας και το καλό μας. Οι μουσικοί δρόμοι είναι πλέον free style…

Ο Χορός είναι ο απόλυτος σωματικός εξπρεσιονισμός.
Γιατί δεν χορεύει κανείς πλέον εκεί έξω;
Ο χορός είναι αυτός που μας θυμίζει ότι δεν είμαστε ρομποτάκια.

Η καλλιτεχνική έκσταση, ο οργασμός, η γέννηση προέρχεται από τον συνουσιασμό ετερόκλιτων ειδών.

Μουσική + Χορός = Πυρηνική έκρηξη

Κι αυτό κάνουν οι Gogol Bordello.
Gypsy Punk, παρτούζα με κιθάρες, βιολιά και ακορντεόν!
Γεροντοφρικιά που έμπλεξαν τους Sex Pistols με τo «Al τσαντίρι»,
όπως το κουρέλι εισβάλει στο στόμιο των βενζινομπουκαλών(που λέει κι ο frikomanager)
Όπως η πέτρα παίρνει τη θέση της στη σφεντόνα.
Tο προφυλακτικό τη θέση του στο πέος.
Η άτακτη γλώσσα στην κλειτορίδα.
Το scanner στον barcode.
To πέταλο στο πόδι του αλόγου.
Το μαστίγιο στη σάρκα του σκλάβου.
Το ουρλιαχτό που απελευθερώνεται απ τα σπλάχνα μου αυτή τη στιγμή!

-------------
Κι ένα 5'docu για όποιον θέλει να ξέρει για τους Gogol Bordello.

O λαϊκισμός, ο Λαζόπουλος και ο Μακάκας!

Όταν ο Τσάβες βγαίνει στους δρόμους, διασχίζοντας την κόκκινη θάλασσα των ανθρώπων, πίσω του ακόλουθα ένα πανό που απεικονίζει το Χριστό και την επιγραφή «Ο πρώτος επαναστάτης»!

Ο Μπρεχτ απέναντι απ το προσκεφάλι του είχε αναρτήσει μια φωτογραφία ενός γαϊδάρου και κάθε φορά που ξύπναγε, έλεγε αντικρίζοντάς τον: «Αυτό που γράφω πρέπει να το καταλαβαίνεις ακόμα κι εσύ!»

Ο Αριστοφάνης ξεπερνούσε τα όρια σατιρίζοντας επιφανείς πολίτες της εποχής του (εκείνον τον Σωκράτη τον είχε πραγματικά ξεκωλιάσει) Το γέλιο των Αθηναίων όμως το προκαλούσε κυρίως γιατί η σκηνή του γέμιζε με φαλλούς και με γαμοσταυρίδια. Τα σημαντικά μηνύματα του τα πέρναγε στα διαλείμματα από τις αναψοκωλιές…

Ο Όργουελ ο οποίος εργαζόταν στo «βασιλικό» ραδιόφωνο της Αγγλίας ήταν ένας «ακροβάτης»… που έγραψε τη φάρμα των ζώων!

Στην πορεία τις 17 Νοέμβρη, μια γνωστή μου αποκάλυψε ότι κατέβηκε για πρώτη φορά σε πορεία γιατί την πόρωσε ο Λαζόπουλος.

Τα μεγέθη μπορεί να μην είναι συγκρίσιμα αλλά όσο να ναι υπάρχει μια «λαϊκιστική αναλογία»…

Η καθιστική τάξη που βιώνουμε, ο κομφορμισμός, η πλήρη παράδοση στις σειρήνες του καπιταλισμού, ο καναπές απέναντι απ την τηλεόραση έχουν ανάγκη από πυρπολητές του μυαλού, άρχοντες της πρόκλησης!!
Όταν βλέπω τον Λαζόπουλο να ξεπερνά τα όρια φέρνω στο μυαλό μου τους Ντανταϊστές…
Τον Γκίσπεργκ που έκανε σαν το αρκούδι πάνω στην σκηνή του Ντίλαν ή φίλαγε τα παπούτσια των μεγάλων ποιητών.
Ακούς εκεί ο Γιωργάκης να χτυπά στον ποπό του Βενιζέλου σαν σε σαδομαζοχιστικό παιχνίδι;
Ακούς εκεί ο Μακάκας να τον παίζει ξανά και ξανά!
Ω Μωντιέ… Τι σοκ;! Τι ντροπή;! Τι αίσχος;!

Μου είναι αδύνατο να αποστρέψω το βλέμμα από το καμπαρέ της παράνοιας του Λάκη Λαζόπουλου.
Μπορεί να μαι κομματάκι ελιτιστής(Χριστέ κι επαναστάτη μου, τι γάγγραινα;) αλλά δεν θα ρίξω στην πυρά τη μύγα που κολυμπά στο γάλα της ελληνικής τηλεόρασης.
Ο λαϊκισμός μπορεί να μην είναι τω φως του αγίου ευαγγελίου αλλά όταν χρησιμοποιείτε σωστά και για καλό σκοπό, είναι μια λεκτική μολότοφ που πυρπολεί τις μάζες. Πρέπει να μιλήσεις τη γλώσσα του λαού, για να σε δεχτεί και να σε ακούσει. Αυτό ο Λαζόπουλος το ξέρει καλά.
Όταν βλέπω τους προοδευτικούς φίλους μου (μιλάω κυριολεκτικά!) να βρίζουν το Λαζόπουλο και να στέκονται στο ίδιο μετερίζι με τους φασίστες, τους δεξιούς, τους συντηρητικούς της κοινωνίας, σκέφτομαι ότι κάτι δεν πάει καλά εδώ.

Φεύγω λοιπόν απ το μπουλούκι και κλέβοντας τα λόγια του μεγάλου «επαναστάτη» λέγω:
Ο αναμάρτητος πρώτος τη μούντζα – στο Λαζόπουλο- βαλέτω…

ΥΓ1. Λάκη, θα σε εκτιμήσουν, όταν κλειστείς στο νεοκλασικό σου, παρέα με τα βιβλία σου και δεν ενοχλείς κανέναν…
Όταν θα γίνεις ένα διανοούμενος όπως τον έχει καθορίσει το σύστημά μας.
Όταν σε εκλέξουν μέλος της ακαδημίας Αθηνών!

ΥΓ2. Έχετε διαβάσει το «πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια» του Μπρέχτ; Είμαι σίγουρος πως ο Λάκης το έχει διαβάσει.



Gogol Bordello - start wearing purple

Τα αδέσποτα ζώα ανήκουν σε όλους μας

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η αθρόα μεταφορά αδέσποτων ζώων (κυρίως σκύλων αλλά και γάτων), από την Ελλάδα σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 8.000 μέχρι και 150.000 αδέσποτα ζώα ετησίως! Δεν είναι λίγες οι φορές που, φιλόζωοι έχουν παρεμποδίσει τη μεταφορά ζώων, αφού έχουν διαπιστώσει πως δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις υιοθεσίας αδέσποτων ζώων –όπως αυτές ορίζονται από τη σχετική νομοθεσία, με συνέπεια να μην διασφαλίζεται,ούτε στο ελάχιστο, η τύχη των ζώων όταν μεταφέρονται εκτός συνόρων!
Που πάνε τα αδέσποτα; Ποια η κατάληξή τους, όταν δεν είναι καταγεγραμμένα από τις αρμόδιες δημοτικές υπηρεσίες και όταν δεν υπάρχουν ούτε καν οι υπεύθυνες δηλώσεις των ατόμων που θα τα υιοθετήσουν, οι οποίες να αναφέρουν πως τα συγκεκριμένα ζώα δεν θα χρησιμοποιηθούν σε πειράματα; Πόσο φιλοζωική ενέργεια είναι η μαζική μεταφορά τους κάτω από άθλιες συνθήκες;

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό υποστηρίζουν πως οι συνθήκες στις Ευρωπαϊκές χώρες είναι «παραδεισένιες». Θυμίζουμε ότι αναφέρονται σε χώρες που εφαρμόζουν την ευθανασία στα κυνοκομεία τους, χώρες για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία σχετικά με την κατασκευή και εμπορία γούνας από γάτες και σκύλους και έχουν προϊστορία, τόσο στην βαρβαρότητα κατά ζώων, όσο και στην χρησιμοποίησή τους σαν πειραματόζωα. Και να υπενθυμίσουμε πως ο ισχυρισμός της αδυναμίας χρησιμοποίησης αδέσποτων για πειραματικούς σκοπούς δεν ευσταθεί, τόσο σύμφωνα με σχετικό πόρισμα Ελλήνων κτηνιάτρων, όσο και με βάση τη λογική. Γιατί αδυνατούμε να αντιληφθούμε τη σημασία της γονιδιακής καθαρότητας σε περιπτώσεις όπου οι δοκιμές αφορούν το τρίχωμα των ζώων (π.χ. σαμπουάν) ή όταν σπάνε τα κόκαλα των σκύλων σε πειράματα σχετικά με κατάγματα ή ακόμα και στις περιπτώσεις όπου τα ζώα χρησιμοποιούνται σε δοκιμές αποτελεσματικότητας όπλων.

Πολλοί από αυτούς που μεταφέρουν ζώα στο εξωτερικό αποδεικνύουν το γεγονός της υιοθεσίας τους από οικογένειες παρουσιάζοντας φωτογραφίες σκύλων σε εσωτερικούς χώρους σπιτιών. Να μας συγχωρέσουν την καχυποψία, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Μεμονωμένες φωτογραφίες σκύλων δεν αποδεικνύουν πως αυτά είναι τα ζώα που μεταφέρθηκαν εκτός Ελλάδος, ούτε αποδεικνύουν πως αυτά είναι όλα τα ζώα.
Μόνο η τήρηση των νομικών προϋποθέσεων μπορεί να εξασφαλίσει, σε κάποιο, έστω, περιορισμένο βαθμό τη μεταφορά των ζώων για υιοθεσία.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΙΛΟΖΩΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ:

-Να φροντίζουν για την απαρέγκλιτη τήρηση της νομοθεσίας σχετικά με την εξαγωγή ζώων από τη χώρα.
-Να φροντίζουν για τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών επιβίωσης των αδέσποτων στην ίδια τους τη χώρα και να μην εξάγουν τα ζώα αφήνοντας αμετάβλητες τις συνθήκες επιβίωσής τους στην Ελλάδα. Η εξαγωγή ενός προβλήματος, κάθε άλλο παρά επιλύει το πρόβλημα.
-Να επενδύουν τους οικονομικούς τους πόρους στη δημιουργία συνθηκών περίθαλψης των αδέσποτων και όχι σε αναποτελεσματικές μηνύσεις.

ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ:

-Να καλύψει το νομικό κενό του ν. 3170/2003, προβλέποντας την τιμωρία όσων μεταφέρουν, παράνομα, αδέσποτα σε χώρες του εξωτερικού και εφαρμόζοντας επιτέλους τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 998/2003 (βάσει του οποίου κατασχέθηκαν τα ζώα στην Ανκόνα και παραπέμφθηκαν οι παραβάτες στη Δικαιοσύνη).
-Να εντατικοποιήσει τους ελέγχους του στις εξόδους της χώρας, προκειμένου να αποτρέψει την παράνομη εξαγωγή αδέσποτων ζώων.
-Να βοηθήσει έμπρακτα τους Δήμους στις προσπάθειές τους για περισυλλογή, πιστοποίηση και απελευθέρωση των αδέσποτων ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον.