Σήμερα έχασα την φύση μου
μες του κορμιού την ηδονή
τα όνειρα ψεύτικα
και οι ανταύγιες από τα Φώτα
τα μυαλά μου χρωματίζουν
νύχτα τελειωμένη αρχή
του μάγου ενδιάμεσο χάδι
και η γαμημένη έπαρση
ο θάνατος της σκέψης
επεξεργασμένη τηλεόραση
σπασμένη οθόνη
κόκκινα μου μάτια
δεν σας ξεχνώ
στα καφενεία των
όμορφων λαών απαγγέλλω το νέο παρόν
ιδανικές συνθήκες- ιδανικές ήττες
είδα την κίνηση μα δεν το λεω
σταματώ το δάκρυ πριν πέσει
στην θάλασσα των ποτηριών
όμορφο τζάμι σπασμένο
στους αγέρηδες φέρνεις
το πρώτο γλυκό φιλί
δεν θέλω τίποτα τώρα
μα αύριο όλα
ανέραστο κομμάτι
κομμένο στα μέτρα μου
χαμόγελο –εγώ –εσύ που με κοιτάς
και το άναρχο χάος συνεχίζει να δουλεύει
για μας
ο λόγος σας ρημάδι
στα έλα της οδοιπορίας χαρακωμένος
λίγες κουβέντες
ο ρόλος μου στο φιλί
είναι λέξεις πέτρες
που άλλοτε χτίζεις
άλλοτε τις πετάς
στης πίσσας το οδόστρωμα
και τότε το κρασί των Μεβλεβί θα πιω
μα δεν θα ζήσω το όνειρο
αλλά το παρατεταμένο χαμόγελο
της ανατίναξης
μες του κορμιού την ηδονή
τα όνειρα ψεύτικα
και οι ανταύγιες από τα Φώτα
τα μυαλά μου χρωματίζουν
νύχτα τελειωμένη αρχή
του μάγου ενδιάμεσο χάδι
και η γαμημένη έπαρση
ο θάνατος της σκέψης
επεξεργασμένη τηλεόραση
σπασμένη οθόνη
κόκκινα μου μάτια
δεν σας ξεχνώ
στα καφενεία των
όμορφων λαών απαγγέλλω το νέο παρόν
ιδανικές συνθήκες- ιδανικές ήττες
είδα την κίνηση μα δεν το λεω
σταματώ το δάκρυ πριν πέσει
στην θάλασσα των ποτηριών
όμορφο τζάμι σπασμένο
στους αγέρηδες φέρνεις
το πρώτο γλυκό φιλί
δεν θέλω τίποτα τώρα
μα αύριο όλα
ανέραστο κομμάτι
κομμένο στα μέτρα μου
χαμόγελο –εγώ –εσύ που με κοιτάς
και το άναρχο χάος συνεχίζει να δουλεύει
για μας
ο λόγος σας ρημάδι
στα έλα της οδοιπορίας χαρακωμένος
λίγες κουβέντες
ο ρόλος μου στο φιλί
είναι λέξεις πέτρες
που άλλοτε χτίζεις
άλλοτε τις πετάς
στης πίσσας το οδόστρωμα
και τότε το κρασί των Μεβλεβί θα πιω
μα δεν θα ζήσω το όνειρο
αλλά το παρατεταμένο χαμόγελο
της ανατίναξης
ποίημα al barouak
εικόνα al barouak
Στην αντίδραση κι εσύ, ε; Με τόσα που βλέπουμε στο ηλίθιο αυτό κουτί, ίσως είναι αναγκαία μία συμβολική αδιαφορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία μόνο παρατήρηση:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο λόγος σας ρημάδι"
δεν ταιρίαζει για τίτλος του ποιήματος.
Πολύ καλύτερο είναι:
"το παρατεταμένο χαμόγελο
της ανατίναξης"
δείμο γεια
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμβολικη αδιαφορια στο κουτι ναι
στη ζωη οχι ομως, πιστευω να συμφωνεις.
vita mi barouak
δεν το εβγαλα εγω αλλα ο λαμπριδης οταν το ειχε διαβασει. δεν διαφωνω, θα το επεξεργαστω
me sigini, pou tosos polis kosmos krivi mia aperanti evesthissia!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήtin kalimera mou apo ton vora
Βλέπω ότι όλοι έχουμε παρόμοια ψυχολογία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ποίημα στη μπλογκόσφαιρα τελευταία, έ???
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστό(ς)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο συμφωνώ. Εδώ σαν Δον Κιχώτηδες αγωνιζόμαστε κόντρα στους ανεμόμυλους, χάνουμε τη δύναμή μας, χάνουμε το αίμα μας για αλλάξουμε έστω και μία σκέψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πολύ όμορφο, χαίρομαι που το δημοσιεύεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ποίηση για μένα είναι ζωή και απελευθέρωση σας ευχαριστώ για τα ζεστά σας λόγια
ΑπάντησηΔιαγραφή