«Βρισκόμαστε ως κοινωνία σε παρατεταμένη βαθιά κρίση… Συνακόλουθα, σε κρίση βρίσκεται και η τέχνη που αντανακλά την κοινωνία αυτή. Αυτονόητο. Το χειρότερο όμως είναι πως λόγω του ανήκεστου αυτισμού της (η τέχνη η ίδια) αδυνατεί να εκφράσει τη σοβούσα κρίση της κοινωνίας.
Κι ενώ (η τέχνη) αποτελεί τμήμα της κρίσης, δεν μπορεί να καταστεί μέρος της λύσης της. Αυτονόητο. Ιδεολογικό παράδοξο! Κυρίως επειδή κάτι τέτοιο συνιστά κρίση μεγαλύτερη της κοινωνικής….
Συχνά διερωτάστε γιατί δεν φτάνει η σύγχρονη τέχνη στο ευρύ κοινό. Γιατί, πρώτον, δεν αφορά το ευρύ κοινό και γιατί, δεύτερο, είναι ελάχιστα σύγχρονη όσο κι αν παίρνει μοντερνίστηκες πόζες. Ένας φορμαλισμός που αντιμετωπίζει ακαδημαϊκά το μοντέρνο…. Η τέχνη, πέθανε, ζήτω όχι η τέχνη αλλά οι καλλιτέχνες που θα αναστήσουν την τέχνη την τέχνη περιφρονώντας το κυρίαρχο σύστημα το οποίο την περιόρισε, την αποσυντόνισε και εντέλει την ακύρωσε άδοξα»
Αποσπάσματα από κείμενο του Μάνου Στεφανίδη,
στο εξαιρετικό βιβλίο-άλμπουμ αφιερωμένο στα ελληνικά graffiti «Στο δρόμο» του Κυριάκου Ιωσηφίδη.
ΥΓ.
Στα μέρη μας συγκρούονται «τεκτονικές πλάκες».
Κι αυτό προκαλεί σπινθήρες.
Που ίσως γεννήσουν φωτιά...
"....5. Ξεχάστε λοιπόν σιγά-σιγά
ΑπάντησηΔιαγραφήόσα ξέρατε για τις απόμακρες, βαρετές, δυσνόητες,
τις εκ του άμβωνος παραγόμενες
μορφές μονοθειστικής κατήχησης
και ετοιμαστείτε να αντιμετωπίσετε
την εύπλαστη, μεταβαλλόμενη, καθημερινή,
πολυμετωπική, διαδραστική έκφραση
που θα οδηγεί αενάως στην ανάδειξη
εκατομμυρίων νέων δημιουργών,
όχι απαραιτήτως παγκόσμιας απήχησης
αλλά σίγουρα σημαντικότατης επιρροής
στους επιμέρους καθημερινούς μικρόκοσμους.
Ολοι αυτοί, θα ενοποιήσουν σταδιακά
τις διαφορετικές μορφές
έκφρασης και επικοινωνίας
και θα οδηγήσουν τις κοινωνίες στην
απόλυτη ομογενοποίηση των αισθήσεων.
Στο άμεσο μέλλον λοιπον,
η (εκ της κοινωνικής βάσεως παραγόμενη) τέχνη
δεν θα υπάρχει, όπως έως σήμερα, για να μας μεταφέρει
σε διαφορετικές πραγματικότητες,
αλλά θα αποτελεί η ίδια το πλαίσιο της
εύπλαστης και μεταβαλλόμενης
μικρο-καθημερινότητας
στην οποία θα διαβιώνουμε….”
...εγραφα εχθες στο μπλογκ χωρις να εχω διαβασει το κειμενο του Στεφανιδη.
....is coming, is coming......
@ NUWANDA
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά τα λες, φίλε.
Οι "προδιαγραφές" είναι μαζί μας.
Στο χέρι μας είναι, φίλοι συν-bloggers, στο χέρι μας...
φίλε nuwanda το "κομενταρα" στo blog σου στο "κομεντάρω" κι εδώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθένας μας ας γίνει δοκιμαστικός σωλήνας...
Κι ας ασχοληθούμε με το Τώρα.
Ας το ηρωποιήσουμε, ας τολμήσουμε, ας προκαλέσουμε, ας δαγκώσουμε, φίλοι μου, ας τρέξουμε σε σύγχρονους ρυθμούς!
Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, γιατί, δεν μας ανήκει τίποτα και τα θέλουμε όλα!
Ας φύγουμε επιτέλους από τα δεσμά της καλλιτεχνικής ΠΑΡΕΛΑΣΗΣ.
Κι ας εισχωρήσουμε στην καλλιτεχνική ΠΟΡΕΙΑ.
Όπου εκεί υπάρχει χώρος έκφρασης για τον καθένα.
Για τις καλλιτεχνικές μολότοφ, τα συντονισμένα χειροκροτήματα, τις πολεμικές ιαχές, το χαλάζι από φλερτ ακόμα και για ατομικό show.
Ζήτω το ΤΩΡΑ!!
Εξαιρετικό το λεύκωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα κάνει και εγώ σχετικό αφιέρωμα στο blog μου για το βιβλίο, μόλις είχε κυκλοφορήσει..
Η τέχνη του δρόμου αποτελεί μια απο τις πιο αυθεντικές εκφράσεις της τέχνης.. Αρκετές φορές έργα διαμάντια, αληθινά αριστουργήματα, εκτίθονται έτσι δωρεάν προς θέαση για όλους.
Εκτός των γκαλερί και χωρίς την ανάγκη των στημένων δημοσίων σχέσεων.
Καλή εβδομάδα !!
Είναι πραγματικά παράξενο, για μένα τουλάχιστον, πως μία περίοδος "καταχνιάς" , ανακατάξεων, αλλαγών δεν αποτυπώνονται στην τέχνη, σε όλες τις μορφές της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοιάζει σαν να απέχει από τις πηγές της.
Η "τέχνη του δρόμου" είναι η τέχνη που δημιουργείται στο "πεδίο τη μάχης" , ας μου επιτραπεί η έκφραση.
Ο μεγάλος καλλιτέχνης είναι αυτός που μέσω του εαυτού του εισβάλλει στη ψυχή και την οπτική μας.
Καλησπέρα
Η δημιουργία έχει μπει σε κανάλια που δεν μπορεί κανένας να την εκμεταλλευτεί. Ο δρόμος, το ίντερνετ είναι «ελεύθερα» πεδία που μπορεί κάποιος να εκφραστεί. Ο έκδοτης, ο γκαλερίστας δεν παρακολουθούν την τέχνη αλλά τις τσέπες τους που μένουν άδειες λόγο της οικονομικής κρίσης. Έτσι είναι όμως, όταν βάζανε στην πρώτη γραμμή το εμπορικό και το εφήμερο για να φουσκώσουν περισσότερο τις κοιλάρες του ήταν μάγκες. Τώρα με ένα σπρέι ή ένα πληκτρολόγιο μπορείς να κάνεις ότι θέλεις και όχι τι «αναζητά» ο κάθε επιχειρηματίας και το γαμημένο κοινό του. Δεν ξέρω τελικά αν θα πρέπει να μας απασχολεί το μέλλον της τέχνης ή οτιδήποτε έχει σχέση με αυτήν. Το τώρα πρέπει να στολιστεί με λέξεις και χρώματα με μουσικές και pixel. O ανεξάρτητος δρόμος, είναι ο δρόμος της δημιουργίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας προτείνω το κείμενο μου έτερα είδωλα που λέει διάφορα σχετικά.
Κάπου έπρεπε να ευχηθώ και το αμέλησα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΠ λοιπόν ;)
Τώρα πια είναι...χμ...θέμα κοινού...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ roadartist
ΑπάντησηΔιαγραφήβρε συ σε έχω ξαναρωτήσει αλλά δεν μου απάντησες.
μήπως είσαι και συ στο σινάφι των γκραφιτάδων?
έχω λόγο που σε ρωτώ.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ al barouak
ΑπάντησηΔιαγραφήΧτες σου πρότεινα την performance-ντου στο video art φεστιβαλ.
Δεν μασάω!
Εξασφάλισε τον «τεχνικό εξοπλισμό» κι ας προσκαλέσουμε λίγο «φόβο και παράνοια» στην Τεχνόπολη.
Επιτέλους...
@ ΑΛΕΠΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήσ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ, Σ ΕΥΧΑΡΙΣΏ...
@ PATSIOURI
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή συνήθως ανήκω στο κοινό, εύχομαι οι ψυχαγωγοί μου να μην θέλουν να με χαϊδέψουν.
Να ναι ελεύθεροι κι εκτός κανόνων.
Αυτό μου λείπει...
σε λίγες μέρες θα έχουμε το βίντεο από την εκδήλωση. ας ειναι καλα ο συνμπλοκερ ggia !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα μπορώ να δω ξεκάθαρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνοι ήτανε το χτες!
Εμείς είμαστε το τώρα!
Μόνο για την σιγουριά σου φίλε μου, ένα μπράβο.
Γιατί δεν αρκεί μόνο η διαπίστωση.
:-)
@ vasia
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φράση:
"Εκείνοι ήτανε το χτες!
Εμείς είμαστε το τώρα!"
είναι μια φλεγόμενη μαθηματική εξίσωση...