Φίλοι κολλητοί ή εραστές

Σε παίρνω στο κινητό, αλλά λεει συνέχεια «ότι δεν είσαι διαθέσιμη»
Θέλω να σου μιλήσω, να σου μιλήσω!
Θυμάσαι που σου είπα λίγες ώρες αφότου σε γνώρισα, ότι αν μέναμε στην ίδια πόλη θα θελα να ‘μασταν φίλοι κολλητοί ή εραστές.
Κι εσύ μου πες, ότι... ότιιιιι...
Λοιπόν, παρόλα αυτά νομίζω πως σε αισθάνομαι φίλη μου.
Γι αυτό σε έπαιρνα τηλέφωνο, για να σου πω ότι περνάω λούκι.
Προσπαθώντας να κάνω όλα αυτά που ονειρεύομαι πράξη, χάνω την ουσία.
Αντί να τα ΖΩ, απλά τα κυνηγώ, τρέχω, βιάζω τη ψυχή μου.
Αυτό που θέλω όμως είναι να τα γεύομαι, να τα βιώνω, να τα απολαμβάνω...
Όπως γεύτηκα εσένα εκείνο το βράδυ που μύριζες έρωτα.
Για μια στιγμή έχασα την αίσθηση για το που σταματούσε το είναι μου και που ξεκινούσε το δικό σου.
Την επόμενη μέρα είδα ξανά και ξανά, το Ζούσε τη ζωή της του Γκοντάρ και σε σκεφτόμουν.
Ο ποιητής έγραψε ότι «μόνο για αγάπη, θα γύριζα πίσω», αλλά εγώ που στήνω συνέχεια παραμύθια με ερωτική πλοκή, στη ζωή με διαφεντεύει το τετραγωνισμένο μου κεφάλι.
Οι λογικοί ειρμοί, τα πρέπει, οι κανόνες.
Γράφω για όργια που στήνουν ερωτευμένοι επαναστάτες πάνω στο ουράνιο τόξο, αλλά στη ζωή τσιμπάω τα σκουλήκια στο χώμα, μαζί με τις φίλες μου, κοιτάζοντας με την άκρη του ματιού μου το λειρί του κόκορα που παραφυλάει.
Σκατά!
Μια σταλιά αν έμοιαζα στους πρωταγωνιστές των ιστοριών μου, θα έπρεπε αντί αυτή τη στιγμή να γράφω μαλακίες, να σε περιμένω έξω απ τη δουλειά σου, για να σε δω, να σε καληνυχτίσω, να γευτώ το κοραλλένιο χαμόγελό σου.
Κι αν δεν ήθελες, δεν θα με πείραζε, θα περίμενα και το επόμενο βράδυ.
Και το επόμενο.
Όσο χρειαστεί.
Αλήθεια δεν θα με πείραζε.
Κι ας ήξερα πως προτιμούσες να σε περιμένει κάποιος άλλος....

Vita Mi Barouak