Το Υπόγειο και η Πλατεία

Σας γράφω από ένα δανεικό laptop. Το στερητικό σύνδρομο απαιτούσε τη μεθαδόνη του. Δεν άντεξα πάνω από δέκα μέρες χωρίς internet και τον δανείστηκα από ένα φίλο. Περιμένω εναγωνίως να μου βάλουν DSL, ενώ το προϋπάρχον modem παραμένει νεκρό και άθαφτο. Τι ύβρις...

Πολλοί ορισμοί έχουν γραφτεί για το bloging. Επιτρέψτε μου να σας μεταφέρω την άποψη του Ντοστογιέφσκη. Τι έγινε λέει, πως είπατε; Όταν ζούσε ο κορυφαίος ρώσος συγγραφέας δεν υπήρχε internet; Και τότε τι εννοούσε ο ποιητής με την παρακάτω φράση (ελαφρώς παραφρασμένη):
«Όταν έχεις κάνει κάτι που τρώει τα σωθικά σου, μία είναι η λύτρωση. Να πας στην κεντρική πλατεία της πόλης σου, Κυριακή πρωί, όταν όλοι κάνουν την βόλτα τους εκεί. Να πέσεις στα τέσσερα, να φιλήσεις το χώμα και να φωνάξεις εκείνο που καίει την ψυχή σου, τόσο δυνατά που να σε ακούσουν όλοι. Κι έπειτα να σκύψεις, να φιλήσεις πάλι το χώμα και να σηκωθείς, να φύγεις σαν κύριος… »

Για όσους δεν το ξέρουν, ο Ντοστογιέφσκη έχει χαρακτηριστεί ως προ-ψυχολογίας ψυχολόγος. Πως λεν οι χριστιανοί για τον Πλάτωνα, προ Χριστού Χριστιανός. Κάτι τέτοιο…Αυτό κάνουμε κι εμείς εδώ, φίλοι μου. Η Blogosfaira πλημμυρίζει από αλήθεια και εξομολογήσεις, εξορκισμούς δαιμονίων κι ανέμελα χαμόγελα. Η blogosfaira είναι η Κυριακάτικη πλατεία που περιέγραψε ο Ντοστογιέφσκη. Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι άλλοι. Στην πλατεία δεν ήρθαν όλοι για να φιλήσουν το χώμα. Πάντως είναι όλοι ευπρόσδεκτοί στο χάος και στην αναρχία. Γιατί εκεί οι κανόνες ανατρέπονται και ο τελευταίος έρχεται πρώτος. Με αυτό το τελευταίο, το χριστιανικό, είμαι σίγουρος ότι θα έσκασε το χειλάκι του Ντοστογιέφσκη που αυτή την ώρα παίζει πλακωτό με τον Άγιο Πέτρο…

Κλείνοντας κάπως διαστροφικά, θα αντιγράψω την πρώτη γραμμή από τη Νουβέλα του Ντοστογιέφσκη «Το υπόγειο», που όταν την είχα διαβάσει για πρώτη φορά με είχε συγκλονίσει:
«Είμαι άρρωστος άνθρωπος… Είμαι κακός άνθρωπος… Άνθρωπος αποκρουστικός…»