Ο ΜΠΑΡΟΥΑΚ

Το σκοτάδι έχει πέσει η λάμψη της εξέγερσης έχει ανάψει, ο Μπάρουακ σηκώνεται με τα κόκκινα μαλλιά του να ανεμίζουν από το θυμό των ανθρώπων, ξεσκονίζοντας από επάνω του τις στάχτες της «καλοσυνάτης» εμπορικής διαφήμισης.

Μπάρουακ :«Δεν μ’ αρέσει ο κόσμος, οι άνθρωποι γεννήθηκαν ελεύθεροι θέλω το χώρο μου, πνίγομαι!»
Αλκοολικές στάλες επίθεσης στην τηλεόραση απέναντι.
Ο θαμώνας του καφενείου : «Πνίγηκες;»
Μπάρουακ :«Ξεστομίζω το ξεπέρασμα της, κοίτα τις στάλες πως παραμορφώνουν το γυαλί»
Θαμώνας : «Είδα τον τοκετό της και ξαφνιάστηκα, πόσο άσχημη...»

Η ρευστή καθημερινή ζωή έγινε ρευστό στις τσέπες της φόρμας και του περιεχομένου. Ιερά εξέταση μπροστά στο άγιο ξύλο και σταυρό, την ώρα που οι καλλιτέχνες «δημιουργούν» προϊόντα προς κατανάλωση. Επιμελητές , γκαλερίστες , έκδοτες, διανομείς, κράχτες μια άλλης εποχής , οι γελωτοποιοί του βασιλιά.

Μπάρουακ: «Δούλευες;»
Θαμώνας : «Απεργώ...»

Η ζωή είναι τέχνη , δώστε στην τέχνη το φιλί της σύγχρονης ζωής. Τα μόνα που διασπούνται είναι τα άτομα. Η τέχνη είναι μια και αδιαίρετη. Ήρθε η ώρα να ξαναβρούμε την αρχαϊκή της μαγεία, τη λαϊκή της ζωντάνια.

Θαμώνας: «Τι γράφεις;»
Μπάρουακ: «Ένα γράμμα».

Την στιγμή που η γη γυρίζει γύρω από τον εαυτό της , μπροστά στον ήλιο που αρχίζει να φαίνεται, είναι η τέχνη στην νέα ημέρα της. Οι παραδοσιακοί ρυθμοί γίνονται ένα με τα ψηφία και τις ψηφίδες.

Θαμώνας: «Γιατί τσαλακώνεις το γράμμα;»
Μπάρουακ: « Το τσαλακώνω και το πετώ στο πεζοδρόμιο. Από εδώ και πέρα θέλω να το αναγνώσει ο τυχαίος περαστικός ο σκαφτιάς , ο μετανάστης, ο δημόσιος υπάλληλος, η πόρνη που κάνει πιάτσα στο παραδίπλα φανάρι."

Ο πειραματισμός δικαίωμα των πολλών, κάθε σπίτι και εργαστήρι , κάθε εργαστήρι και σπίτι της νέας ψηφιακής αντίληψης, του νέου καθαρού λόγου. Δράση και παρατήρηση , επίθεση σε όσους έχουν καβαλήσει το άλογο μέλλον μας , σκοτώνοντας μας τους έρωτες, τα χρώματα, τα σφυριά και τα δρεπάνια για να γεμίσουν τις κοιλίες τους με μαύρο γάλα από τη γη των Μουσουλμάνων.

Θαμώνας: «Το γράμμα σου μια λεπτομέρεια από το έργο της ζωής... »
Μπάρουακ: «Δεν είμαστε μια λεπτομέρεια ενός έργου , ούτε το έργο, είμαστε ηλιαχτίδες στο σπασμένο τζαμί της δημιουργίας!"

Al-Barouak + Vita Mi Barouak

ΥΓ. Ένα πειραμάτικο κείμενο...