Πρόσκληση σε γάμο, μια παγίδα…

…κι ένα αντί–κωμικό γεγονός



H ορχήστρα παίζει ρομαντικές μελωδίες κι εγώ τις αναπλάθω μες τη σκέψη μου και τις βαφτίζω Αργεντίνικες. Το παρκέ της πίστας είναι αστραφτερό αλλά άδειο, μόνο, σχεδόν μελαγχολικό. Τριγύρω μου δεκάδες τραπέζια με καθισμένα πρόσωπα, χέρια, γραβάτες, χρυσαφικά, μορφές όλων των ζωικών αποχρώσεων που παρατηρούν, χλαπακίζουν, πίνουν, γελούν.

Να σου όμως κάτω από ένα τραπέζι ξεπροβάλει ένα μικρό χαμογελαστό ζουζούνι που κατευθύνεται μπουσουλώντας στο κέντρο της πίστας. Εγώ κάθομαι πρώτο τραπέζι. Απέναντί μου ο γαμπρός. Το μικρό θηλυκό ζουζούνι μια κοιτά εμένα, μια το γαμπρό. Συναισθηματικό ηφαίστειο η ψυχή μου, γίνεται έκρηξη και σηκώνομαι όρθιος…

Όχι, δεν ήμουν εγώ αυτός που το πήρε στην αγκαλιά του. Δεν ήμουν εγώ αυτός που το σήκωσε ψηλά και χόρεψε μαζί του στην άδεια πίστα. Δεν ήμουν εγώ αυτός που οδηγούσε τα βήματα, ήμουν τυφλός χορευτής και είχα μάτια μόνο για εκείνη, την τοσοδούλα μάνα, αδερφή, ερωμένη, ανιψιά, κόρη…

Γύρισα και κοίταξα το γαμπρό. Με κοίταζε κι αυτός με το κοφτερό του βλέμμα. Εγώ, ο αδερφός του γαμπρού είχα σχεδόν βουρκώσει και συνέχιζα να χορεύω με τη λιλιπούτεια παρτενέρ που έλαμπε ανάμεσα σε κεριά, λουλούδια κι αρώματα.
Πόσες και πόσες φορές δεν είχα αναθεματίσει γάμους, έρωτες, οικογένειες, σκοτούρες; Πόσες και πόσες φορές δεν είχα θυσιάσει αμνούς στο βωμό του ελεύθερου καβαλάρη; Ο κουρσάρος μέσα μου όμως δάκρυσε και ζήλεψε τον αδερφό.
Εκείνον που μικρό φώναζαν στις αλάνες Μαραντόνα, τον πιο θαρραλέο άνθρωπο που έχω γνωρίσει ποτέ! Ας αποφλοιωθώ όμως απ το λευκό μανδύα. Ας γίνω ωμός, κυνικός κι ας επιστρέψω στο γρανιτένιο πιθάρι μου.

Πρόσκληση σε γάμο-αγγελία
Ο γάμος του Vita Mi Barouak και της… (εδώ συμπληρώνεται το όνομα σας) πρόκειται να πραγματοποιηθεί στον Ιερό ναό του Προφήτη Ηλία (σε όρος της επιλογής σας, αρκεί στο βάθος να βλέπει θάλασσα), την ημέρα που το δεύτερο φεγγάρι του Αυγούστου θα στέκει στον ουρανό.

Υπογραφή
Ο ζηλιάρης αδερφός του γαμπρού και η… (πάλι εδώ συμπληρώνεται το όνομα σας)

Απαραίτητα προσόντα:
Να είστε γυναίκα έτοιμη να αποκαλύψει τις αδυναμίες της.

Απαραίτητα συνοδευτικά έγγραφα:
Φορολογική ενημερότητα ή έστω μια υπεύθυνη δήλωση του νόμου 105 αναφορικά με τα περιουσιακά σας στοιχεία(τίποτα άλλο)

Εδώ, το πράγμα που σαλεύει…

Υποψήφιος Δημ. Σύμβουλος τύπου Βοναπάρτη:
Αναγνωρίζεται από το υπεροπτικό του ύφος και την τρανταχτή του φωνή. Βαδίζει σαν παγόνι σε καλλιστεία φτερών, με την παλάμη κρυμμένη κάτω απ τα πούπουλα του στέρνου.

Υποψήφιος Δημ. Σύμβουλος τύπου συνταξιούχος:
Συχνάζει σε καφενεία, ΚΑΠΗ και ιαματικά λουτρά. Του αρέσει η πρέφα, ενώ έχει ιδιαίτερη αδυναμία στις αποκλειστικές νοσοκόμες. Είναι ο πιο τίμιος απ όλους, αφού ενδιαφέρεται για την υστεροφημία του. Πολύ πιθανό όμως να χρειαστεί να γίνει αναγκαστική αλλαγή στα μέσα της τετραετίας.

Υποψήφιος Δημ. Σύμβουλος τύπου μαζορέτα:
Έχει ολοκληρώσει την προεκλογική προετοιμασία με προσθετική στήθους και καθημερινά μαθήματα αερόμπικ. Φορά πάντα μίνι και όταν κάθεται αλλάζει διαρκώς σταυροπόδι αλλά Σάρον στο Βασικό ένστικτο. Σου μιλά ψιθυριστά στο αυτί, σε σκουντά δήθεν τυχαία, χαμογελά σαν σέξυ Τζόκερ και το κυριότερο… Έχει ήδη συμφωνήσει πως αν δεν βγει Δημ. Σύμβουλος θα «διοριστεί» γκόμενα του Δημάρχου.

Υποψήφιος Δημ. Σύμβουλος τύπου λαμόγιο:
Αναγνωρίζεται από τον φτωχικό ρουχισμό του(αφού το παίζει φτωχομπινές) κι από την ελαφριά υπόκλιση που κάνει όταν σας χαιρετά(δείγμα δουλοπρέπειας). Βεβαιώστε τον ότι θα τον ψηφίσετε! Το κάνετε, δεν το κάνετε πάντα είναι χρήσιμο ένα λαμόγιο…

Υποψήφιος Δημ. Σύμβουλος ψάχνει για γκόμενα:
Τον προδίδει το γεγονός ότι συμπεριλάβει στο βιογραφικό του τον αριθμό των μετρητών που διαθέτει στην τράπεζα, το κότερο που έχει παρκαρισμένο στη μαρίνα, καθώς και ότι γυμνάζεται καθημερινώς.

Υποψήφιος Δημ. Σύμβουλος τύπου Παπαρήγα:
Αναγνωρίζεται λόγω της χαρακτηριστικής παλαιστινιακής μαντίλας που φορά σε κάθε του εμφάνιση. Τον συναντάς στις πορείες, στις απεργίες, στο συμβούλιο επικρατείας και σ’ άλλα επαναστατικά γυμνάσια…

Απλώστε στο χεράκι κι επιλέξτε…

Ο Καζανόβας και οι έξυπνες βόμβες

1764 μΧ.
Μια φορά κι ένα καιρό ο Καζανόβας και οι λοιποί επίδοξοι εραστές έκρυβαν το σπαθάκι τους μέσα στη βράκα κι έβγαιναν στην ερωτική αρένα να πολεμήσουν το θηλυκό θεριό. Την ήξεραν καλά την τέχνη του χειροφιλήματος, του βλέμματος, του στριφογυριστού φιλιού και οι κυρίες έπεφταν τάβλα… στο κρεβάτι τους.

1764 μΧ έως 1980κάτι μΧ
Κάπως έτσι συνεχίστηκε η παράδοση για εκατοντάδες χρόνια. Μέσα σε αχυρώνες, παρκάκια, μπαράκια, γκαρσονιέρες και μοτέλ… Ώσπου οι εποχές άλλαξαν… και μια αποφράδα ημέρα ανακαλύφθηκε από τον Κολόμβο των PC, το ιντερνετ!

1980κάτι μΧ έως σήμερα και βάλε…
Οι ερωτικές μάχες δεν διεξάγονται πλέον μόνο στα προαναφερθέντα πεδία μαχών και οι σώμα με σώμα αναμετρήσεις έχουν εν μέρει αντικατασταθεί από τη χρήση των «έξυπνων δικτυακών βομβών». Μεταξύ αυτών είναι: τα chat-room, τα site συνοικεσίων, τα e-mail, το MSN και για να μην πέσει το σπίτι μας να μας πλακώσει, δε θα λησμονήσω να αναφερθώ στα blogs…

Post από την γυάλα της κακιάς μάγισσας
Εμπειρογνώμονες της ερωτικής τέχνης, μεταξύ αυτών και ο administrator Ασκητής, έχουν προβλέψει ότι μες την επόμενη δεκαετία θα ολοκληρωθεί η αντικατάσταση του απαρχαιωμένου πολεμικού υλικού. Συγκεκριμένα:

Το safe sex (παρότι μόλις ολοκλήρωσε το με ραβδώσεις master του) θα αντικατασταθεί πλήρως από το cyber sex.
Ο φτερωτός θεός του έρωτα θα παραδώσει τα σκήπτρα σε μια εικονική ρέπλικα που θα σχεδιάσει η Microsoft.
Tα σπερματοζωάρια θα δώσουν τη θέση τους σε καρπερά δικτυακά σκουλήκια της Google.
Τα προφυλακτικά θα αντικατασταθούν από εξειδικευμένα anti-virus.
Τα σεντόνια του κρεβατιού από ολοκάθαρα μοσχομυριστά wallpapers.

Και το σημαντικότερο απ όλα…
Το έτερον ήμισυ δεν θα ενδιαφέρεται πλέον για την ερωτική ρώμη του παρτενέρ του ή αν έπλυνε εξονυχιστικά τις μασχάλες του πριν το γούτσου-γούτσου. Εκείνο που θα τον κόπτει, είναι μονάχα αν διαθέτει γρήγορη σύνδεση στο δίκτυο, ώστε να μην κάνει διακοπές η βιντεο-επικοινωνία κατά τη διάρκεια του πισωκολλητού…

Οι έξι συμβουλές

Συμβουλή σε νεόνυμφους
Αν παντρεύεστε και ψάχνετε για κουμπάρο, κυκλοφορούν στην πιάτσα «Σικελοί» σε τιμή ευκαιρίας… Θετικό: Δεν κινδυνεύετε να κρυφο-πηδηχθούν με το έτερο ήμισυ λόγω «Omerta». Αρνητικό: Κινδυνεύετε να χάσετε το οικογενειακό σας κομπόδεμα ανά πάσα στιγμή…

Συμβουλή σε υποψήφιους κουμπάρους
Άμα ποτέ προσπαθήσετε να εκβιάσετε κάποιον επιχειρηματία εκμεταλλευόμενος την κρατική θέση που κατέχετε για να τα κονομήσετε, προς θεού μην ξεχάσετε κανένα τσιγαριλίκι στο γραφείο σας. Μεγάλη ξεφτίλα αν σας πιάσουν. Και λαμόγιο και χασικλής πάει πολύ! Είδατε πως την πάτησε εκείνο το ομορφόπαιδο…

Συμβουλή στον αρχη-παπά
Απ τη μια οι δικοί σου τα μαγειρεύουν στην κολυμπήθρα σου κι απ την άλλη εσύ βροντοφωνάζεις κάθε φορά που τρως κεμπάπ, ότι θα στείλεις τη διαφθορά στην κόλαση. Τώρα όμως που έσκασε το σκάνδαλο της ΜΕΒΓΑΛ, κάνεις την πάπια μες την κολυμπήθρα σου. Βρε που τα τσαμπουνάς αυτά;! Αν έλεγες τουλάχιστον: «Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω», όλοι οι πολιτικοί σου αντίπαλοι θα έκαναν τουμπεκί.

Συμβουλή στους πιστούς
Λάθος θρησκεία επέλεξες άπιστε λαέ. Ίσως θα ήταν καλύτερα να επιλέξεις εκείνη που πίσω απ την κουρτίνα-παραβάν έχει ως πρώτη εντολή: «Να μου ψοφήσει το χέρι, αν τους ξαναψηφίσω…» Βέβαια θα μου πεις, μήπως και οι άλλοι δεν έχουν κουμπάρους;… Τώρα που το ξανασκέφτομαι μάλλον δεν τον γλιτώνεις τον ΖΟΟΝΓΚ πίσω απ την κουρτίνα!

Συμβουλή στους αναγνώστες
Άμα θέλετε να σκοτώσετε τον διεφθαρμένο που κρύβεται μέσα σας, να τρώτε πρωί, μεσημέρι βράδυ, κεμπάπ απ του Μπαϊρακτάρη…

Συμβουλή στον Βήτα Μι Μπάρουακ
Γιατί δεν κρατάς ένα συγκεκριμένο στυλ στο blog σου, άνθρωπέ μου!

Γιατί…. δεν είμαι καθόλου καλά γιατρέ!

Αντώνης ο στριπτιζέρ…

Στα πλαίσια της σειράς βιογραφίες κοπριτών



Είχε καστανά μαλλιά, βλέμμα παράφρονα και χαμόγελο porn-star. Τον λέγανε Αντώνη και τον γνώρισα πριν 10 χρόνια περίπου, σε μια συναυλία που έδωσαν οι Τρύπες στα Χανιά. Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση αυτός ο τύπος που χοροπήδαγε σαν ξεμωραμένο κριάρι. Κι αυτό γιατί παρότι ήταν το ίδιο ρέμπελος με τους άλλους, εκείνος δεν βαστούσε μπύρα, ρακή ή κάποιο άλλο συναφές αλκοολούχο υγρό αλλά μια αθώα πορτοκαλαδίτσα. Ήταν μάλιστα και χωρίς ανθρακικό. Μπήκα λοιπόν στον πειρασμό να τον πλησιάσω, του μίλησα και με τα πολλά τον ρώτησα:
«Πορτοκαλαδίτσα, προκαλαδίτσα;… Πολύ της φυσικής ζωής είσαι φίλε!»
«Όλα κι όλα, εγώ την προσέχω την υγεία μου…», αποκρίθηκε εκείνος. «Για αυτό φρόντισα να ρίξω μέσα και τρία αρντάν!»
Από τότε σεργιανίσαμε μαζί σε πολλά κακόφημα μέρη και κάναμε πράγματα, που αν τα μάθαιναν οι δικοί μου, θα μου έκοβαν το επίδομα. Απαγορευμένες ουσίες, συναναστροφές με κακά κορίτσια, ξενύχτια, συμπλοκές, αλκοολισμοί και διάφοροι άλλοι τσαρλατανισμοί που ταιριάζουν μόνο σε εξώγαμα του θεού Διόνυσου. Απ όλα είχε ο μπουφές κι εμείς πέσαμε με τα μούτρα σαν να ‘μασταν πεινασμένοι μετανάστες απ την Μαύρη Ήπειρο.
Από ένα σημείο και πέρα όμως δεν πήγαινε άλλο. Το έβλεπα στον οργανισμό μου πως έχανε μέρα με τη μέρα τη δύναμή του και το καρκίνωμα που έκρυβα μες την ψυχή μου είχε ανθίσει σαν την τρύπα του όζοντος. Είχα φτάσει στα διανοητικά μου όρια και είπα ΣΤΟΠ. Ευτυχώς!
Εκείνο το ΣΤΟΠ ήταν και η αφορμή να χαθούμε με τον Αντώνη, γιατί εκείνος έβαλε πέμπτη και πάτησε τέρμα το γκάζι…

Τον ξαναείδα μετά από αρκετά χρόνια. Ήταν ένα βροχερό απόγευμα όταν δέχτηκα από εκείνον ένα απελπισμένο τηλεφώνημα. Μου ζήτησε να τον συναντήσω στο κατάστημά γυναικείων εσωρούχων που διατηρούσε τελευταία. Πήγα και τον βρήκα δίχως δεύτερη σκέψη.
Είχε αλλάξει εντυπωσιακά! Φορούσε μπλε κουστούμι, ροζ γραβάτα, τα μαλλιά του θύμιζαν καραφλό σκαντζόχοιρο, ενώ το πρόσωπό του είχε κάτι απ το γλοιώδες ύφος του Κούγια.
Αντικρίζοντας το μπάχαλο που επικρατούσε εκεί μέσα τα έχασα. Ζαρτιέρες, κυλόττες και μπεϊμπυ-ντολ στο πάτωμα, στο γραφείο, παντού. Η γης μαδιάμ ήταν μπροστά σε εκείνο το θέαμα ατάλαντη κομπάρσος. Κυρίως όμως ξαφνιάστηκα με την άσπρη σκόνη που έκρυβε μες το βιβλίο εσόδων κι εξόδων, τη γυάλινη ματιά του και το περίστροφο που έκρυβε στο συρτάρι του, «Για κάθε ενδεχόμενο!», όπως είπε.
Ο Αντώνης θύμιζε πλέον γνήσιο τέκνο του σικελού Μάσιμο Κουμπούρα.
«Χαθήκαμε φίλε!», μου είπε και με αγκάλιασε.
Εγώ τον έσφιξα όσο πιο τυπικά γινόταν στην αγκαλιά μου και τραβήχτηκα απότομα πίσω. Αισθανόμουν ότι φλέρταρα με κάποιον ιό...
«Χαθήκαμε», είπα κι εγώ. «Πως πάει η δουλειά;…»
«Σκατά! Είμαι μέσα μέχρι τα μπούνια…»
«Χμμ… Και τι σκέφτεσαι να κάνεις γι αυτό;»
«Δεν ξέρω… Είναι όλα μπερδεμένα μες το μυαλό μου… Έχω να κοιμηθώ μέρες, φίλε… Με λεξοτανύλ είμαι!»
«Πήγες σε κανένα γιατρό;…»
«Γιατροί και μαλακίες… Οι γιατροί δεν μπορούν βοηθήσουν, φίλε, λεφτά χρειάζομαι, λεφτά…»
Μου ζήτησε να του δανείσω 5.000 € αλλά η προσωπική μου περιουσία αποτελείτο μόνο από κέρματα.
Μετά από ένα περίπου μήνα τον πέτυχα τυχαία σε κάποιο ζάπιγκ, να αφηγείται τον προσωπικό του Γολγοθά σε ένα κύριο με πολύ δυνατή φωνή παρότι ήταν Μικρούτσικος. Από ότι έμαθα αργότερα, ο παραγωγός της συγκεκριμένης εκπομπής πρόσφερε σε κάθε ενδιαφερόμενο, πάνω από 5.000 € για ένα απολαυστικό ψυχικό στριπτίζ …

Η μηχανή του χρόνου ταξιδεύει στο σχολείο

Από το ημερολόγιο της κόρης μου
Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο. Πρώτη μέρα στην τρίτη δημοτικού. Μου έλειψαν τ’ άλλα παιδιά. Ο Χασάν, ο Κώστας, η Καίτη, η Στλάβλα κι ο Ομάρ, κυρίως όμως ο Χασάν γιατί μ αρέσει να τσιμπάω τα μακριά αυτιά του.
Καλά ήταν στο χωριό της μαμάς, που χει θάλασσα και ψάρια και τον Παππού και τη γιαγιά. Τις περισσότερες ώρες τις πέρασα στη θάλασσα ή παίζοντας Fight-girl 3, μαζί με το παππού στο lap-top. Τον αγαπώ τον παππού αλλά δεν έχει μακριά αυτιά να τσιμπάω.
Η πολυκατοικία που φτιάχνεται δίπλα στην αυλή, ξεπέρασε το ύψος του σχολείου. Μας έκλεψε και λίγο απ την αυλή. Ο μπαμπάς είπε ότι οι εργολάβοι έχουν μακριά χέρια, αλλά αν δεν έχουν μακριά αυτιά, εμένα δεν με νοιάζει. Ένας άλλος μπαμπάς, είπε ότι το σχολείο γέμισε ξένους, αλλά η μαμά μου είπε πως δεν πειράζει και ότι αυτό είναι πλούτος.
Σήμερα το απόγευμα είμαι καλεσμένη στο σπίτι του Χασάν. Έχουν λέει μια γιορτή απ την παλιά του πατρίδα, δεν κατάλαβα καλά. Θα μας δείξουν φωτογραφίες και video από εκείνα τα μέρη. Ο μπαμπάς μου είπε να πάω και να χω τα μάτια μου ανοιχτά, γιατί θα δω και θα μάθω πολλά.
Φοβάμαι μην κουραστώ, κλείσω τα μάτια μου έστω για λίγο και χάσω κάτι που δεν πρέπει. Αυτό όμως δεν θα συμβεί, γιατί εμένα με λένε Μαρία και μ αρέσει να τσιμπάω μακριά αυτιά…
Αθήνα 11/9/2017

Συνειρμική σφήνα «εναλλακτικής παιδείας»
Γραφεία, υπολογιστές, αναταραχή, κόσμος περπατά βιαστικά στους διαδρόμους, κάτι έγινε. Πλησιάζουμε στην τηλεόραση σας διαδηλωτές που τους στρίμωξαν τα ματ. Κοιτούμε την TV και βλέπουμε τους δίδυμους πύργους να καπνίζουν σαν κυπαρίσσια που καίγονται. Η λεζάντα γράφει: Τρομοκρατικό χτύπημα στην Νέα Υόρκη.
Μια γνωστή φωνή ανάμεσά μας, ακούγεται να λέει με χαιρέκακο τόνο:
«Κερνάω πίτσες!»
Θεσσαλονίκη 11/9/2001

Από τα απομνημονεύματα του ημι-παράφρονα
Μια τεράστια τσιμεντένια αυλή. Καμιά 30αριά χαμογελαστά κλωσόπουλα 6-7 χρονών το καθένα. Μαζί τους κι ένας νεαρός κλώσος με ατημέλητο μαλλί, ο Βαγγέλης. O γυμναστής που σύχναζε στα ροκάδικα και καμιά φορά η ανάσα του μύριζε βότκα.
«Λοιπόν παιδιά… Αυτή η μεριά της αυλής είναι η Ευρώπη… Η άλλη μεριά της αυλής είναι η Αφρική…»
Τα κλωσόπουλα κοίταξαν συνεπαρμένα ατενίζοντας την Αφρική, 100 μέτρα μακρύτερα, δίπλα στην μπασκέτα που γυάλιζε στον ήλιο.
«Εμείς είμαστε τα αεροπλανάκια. Ανοίξτε τα φτερά σας παιδιά!», συνέχισε ο γυμναστής κουνώντας πάνω κάτω τα ανοιγμένα χέρια του σαν φτερούγες. Τα παιδιά ακολούθησαν το παράδειγμα του.
«Ωραία… Ας γεμίσουμε τις αποθήκες μας τρόφιμα κι ας πετάξουμε να τα πάμε στα παιδάκια της Αφρικής που πεινάνε…»
Τα κλωσόπουλα μεταλλάχτηκαν αυτομάτως σε ρομαντικά Boeing 737 κι ακολούθησαν τον δάσκαλό τους ως την Αφρική τσιρίζοντας, εκστασιασμένα. Αυτός ο δάσκαλος δεν έμοιαζε με τους άλλους. Εκείνοι τους μάθαιναν να λεν’ τραγούδια για τη μικρή αδερφή την Βόρεια Ήπειρο, ενώ αυτός αναγνώριζε μονάχα μια αδερφή που την έλεγαν Μαύρη Ήπειρο.
Π. 11/9/1983

Από το ημερολόγιο της μητέρας
Φέτος είναι η τελευταία χρονιά στο Γυμνάσιο, του χρόνου Αθήνα, Πανεπιστήμιο, μεγάλες αλλαγές, μεγάλες… Ο πατέρας λέει ότι στην Αθήνα η ζωή είναι σκληρή και δύσκολη. Λέει επίσης ότι κυκλοφορούν πολλοί τεντιμπόηδες και γιεγιέδες. Μα πιο πολύ φοβάται τους συνταγματάρχες που κυβερνούν και γι αυτό έχει προαποφασίσει να έρθει να μείνει μαζί μου και να δουλέψει σε εργοστάσιο.
Αυτά είναι όμως πολύ μακρινά ακόμα. Εμένα αυτό που με καίει είναι ότι στις 28 Οκτωβρίου έχουμε παρέλαση. Πέρυσι βγήκα πρώτη απ’ όλους στα μαθήματα. Φαινόμενο είπαν κάποιοι. Δεν ξέρω αν πρέπει να τους πιστέψω αλλά παρ όλα αυτά σημαιοφόρος θα ναι ο Παναγιώτης. Πονάω μέσα μου πολύ γι αυτό. Πονάω γιατί γεννήθηκα δεύτερη, γεννήθηκα γυναίκα… Ας είναι όμως, κάνω υπομονή. Οι παλιοί λένε πως έτσι είναι η ζωή, κι ο κόσμος δεν αλλάζει εύκολα...
Π. 11/9/1968

Τσάμπα πράμα, ο νέος Κ.Ο.Κ.

Η φωτογραφία είναι αφιερωμένη στον τόπο
έμπνευσης του κειμένου.




Παίρνω λοιπόν το αυτοκινητάκι μου κατά τις δώδεκα και βγαίνω στην Αθήνα που τη νύχτα γαμ… κάνει άγριο sex και δέρνει! Ανάβω φλας(σωστός ο Μπάρουακ, σωστός!), στρίβω αριστερά, δεξιά, συναντώ μια αμελητέα διασταύρωση, βλέπω το στοπ αλλά με περιμένουν κι έχω αργήσει.
Τσεκάρω χωρίς να σταματήσω και περνώ σαν μηχανοκίνητος Κεντέρης. Πριν κόψω όμως το νήμα του τερματισμού, να σου στο καθρεφτάκι μου ένας γαλανόλευκος φάρος που ουρλιάζει χαρωπά, μες την μελαγχολική νυχτιά.
Μηχανή στο παράθυρο. Χαιρετισμός μπλε ιππότη. Χαμόγελο τύπου «τώρα την γάμησες». Τα χαρτιά μου. Μια υπογραφή. Zoom στον αριθμό των €…. και όλα χάνονται, ζαλίζομαι, σβήνω!

Με ξυπνά μια άλλη σειρήνα. Εκείνη είναι πιο τρέντυ και βάφει το σκοτάδι πορτοκαλί. Το όχημα που με μεταφέρει θυμίζει λευκό σταυροφόρο, ενώ εγώ βρίσκομαι ξαπλωμένος και εισπνέω από μηχανή οξυγόνου. Βάζω το χέρι στην τσέπη. Κάποιος φρόντισε να μου βάλει την κλήση εκεί. Αισθάνομαι να με γαργαλά, να μου χαμογελά σαρδόνια. Βγάζω, κοιτώ και πάρτον κάτω τον Μπάρουακ, ματα-λιποθυμώ!

Ζουμ στη κλήση:
(Η κλήση για παραβίαση ΣΤΟΠ είναι 700 €!!
Ξανά: Η κλήση για παραβίαση ΣΤΟΠ είναι 700 €!!)
Ο Μπάρουακ συνέρχεται, κοιτά την κάμερα και λέει:
«Κι έτσι κάπως αποφάσισα να συμπεριφέρομαι σαν Ευρωπαίος οδηγός!»
Και ακολουθεί Σλόγκαν-σφραγίδα στην οθόνη:
«Γίνε κι εσύ Ευρωπαίος, μπορείς!»

Διαφημιστικό διάλειμμα τέλος
Για γνώση και συμμόρφωση παραθέτω τα παρακάτω:

ΤΑ ΝΕΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ:
Αφύλακτη σιδηροδρομική διάβαση: 700 ευρώ (από 167)(Άμα σε πετύχει το τραίνο, την γλίτωσες!)
Άσκοπη χρήση «μεγάλης» σκάλας φώτων: 20-700 ευρώ (από 17-33).(Τα εφτακόσια είναι για τους πολύτιμους ρουφιάνους που ειδοποιούν ότι παίζει μπλόκο; Περάστε να παραλάβετε το παράσημό σας παρακαλώ)
Οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ: 200-1200 ευρώ (από 83-668 που ισχύει στον τωρινό Κ.Ο.Κ.), αφαίρεση άδειας οδήγησης μέχρι 6 μήνες. (Και στις εκλογές να κατέβαινες, λιγότερα θα χάλαγες)
Παραβίαση STOP: 700 ευρώ (από 167).(Τα ‘παμε αυτά)
Παραβίαση ερυθρού σηματοδότη: 700 ευρώ (από 167), αφαίρεση άδειας οδήγησης για δύο μήνες. (Το περιπολικό θα σε πηγαινοφέρνει στη δουλειά καθημερινώς)
Μη χρήση ζώνης ασφαλείας: 350 ευρώ (από 83), αφαίρεση άδειας οδήγησης για 10 ημέρες. (Δεν έβαζες καλύτερα και ζώνη αγνότητας)
Μη χρήση κράνους: 350 ευρώ (από 83), αφαίρεση άδειας οδήγησης για 10 ημέρες.(Ορμάς και τους αρχίζεις στην κλοτσοπατινάδα)
Χρήση κινητού στη διάρκεια της οδήγησης: 100 ευρώ (από 33), αφαίρεση άδειας οδήγησης ως 30 ημέρες. (Να ναι καλά το hands-free)
Κίνηση στο αντίθετο ρεύμα: 200 ευρώ (από 83). (Σιγά το ωά, εδώ μιλάμε για εφτακοσαριές €)
Παραβίαση προτεραιότητας: 200 ευρώ (από 83).(Κι άλλες τσιγγουνιές)
Στάθμευση σε χώρο για άτομα με ειδικές ανάγκες: 151 ευρώ (από 61,5)(Φυσιολογικότατο, συμφωνώ! )

ΥΓ. Είπε να κλείσει τον προϋπολογισμό ο Αλογοσκούφης κι εκτός από το ξεπούλημα του ΟΤΕ, αποφάσισε να μας ξαναπιάσει τον ποπό (που τον έχουμε γυμνασμένο απ τους προηγούμενους)
Εμείς όμως πρέπει να αντισταθούμε! Σύντροφοι πρέπει να συντονιστούμε και να ενεργήσουμε ως σωστοί καταναλωτές της παρανομίας. Πρέπει να πάψουμε να παραβαίνουμε τον ΚΟΚ(βρε που το πάει ο Μπάρουακ, ρουφιάνος της αστυνομίας είναι ο παλιο-Κολλητήρης)
Χε,χε… Σύντροφοι, αν ακολουθήσουμε το σχέδιο μου, τα ταμεία του κράτους αυτομάτως θα αδειάσουν και οι κολο-πιάστρες θα αναγκαστούν να ρίξουν τις τιμές! Και μετά βουρ στην υπερκατανάλωση, σύντροφοι….

Ο λήσταρχος Θέρος κι ο χωροφύλαξ κύριος Φθινόπωρος

Να σου κι ο κύριος Φθινόπωρος με την τσιγκελωτή μουστάκα κατέφθασε σαν άλλος Robocop στο κρησφύγετο του λήσταρχου Θέρους. Κρυμμένος ο Θέρος καλά πίσω απ τις γκρεμούτσες ρίχνει καργιοφιλιές με 30άρες θερμοκρασίες και χειροβομβίδες ήλιου. Ο κύριος Φθινόπωρος όμως έχει υπομονή γιατί έχει πάρει το χρησμό της Πυθίας και ξέρει. Είναι στημένο το παιχνίδι μάγκες! Γιατί σε τούτα τα μέρη κυβερνά άλλη μια παράγκα, εκείνη των 4 εποχών…

Σε λίγο ο κ. Φθινόπωρος θα βάλει τα μεγάλα μέσα. Θα δώσει εντολή για την τελική επίθεση στην επίλεκτη ομάδα του, τα αετόπουλα των αιθέρων. Για τα πρωτοβρόχια μιλώ. Και τότε λοιπόν θα τον πάρει και θα τον σηκώσει τον λήσταρχο Θέρος, που έκλεψε τα μυαλά μας κι άντε να συγκεντρωθούμε στη δουλειά. «Έξω οι κλέφτες!», προπαγανδίζει ο Φθινόπωρος. «Έξω οι λωποδύτες» Παρότι κωλώνει να τα βάλει με το λήσταρχο, τα χει κοπανίσει και δεν μασάει… ταραμά.

Αυτό λοιπόν θα ναι το μέλλον. Σας το λέω με σιγουριά, καθώς έχω κάνει ένα φεγγάρι ιδιαίτερο μάθημα στο μάντη Κάλαχαν. Κι έτσι κάπως γλυκά σαν καλοκαιρινό βιολογικό καρπούζι(κλαψ!) μαζί με τον χωροφύλακα κ.Φθινόπωρο, θα ‘ρθουν οι νεκρές τρίχες στην χτένα μου, τα κίτρινα φύλα στο χώμα, η μέρα θα χάσει ώρες και η μελαγχολία θα κατασκηνώσει μέσα μου, παρότι έχω απαγορεύσει ρητώς το ελεύθερο κάμπινγκ.

Αλλά το φαινόμενο δεν θα σταματήσει εκεί…

Θα ‘ρθουν τα μποτιλιαρίσματα στους λασπωμένους δρόμους, οι ξινισμένες φάτσες των περαστικών, τα κορίτσια θα σταματήσουν να φορούν μίνι(πάλι κλαψ!), θα ‘ρθουν και οι απεργίες, οι πορείες, οι δημοτικές εκλογές, τα νέα σήριαλ της τηλεόρασης, οι νέες ταινίες(ω!), θα ανοίξουν τα χειμερινά μπαρ(πάλι ω!), θα κυκλοφορήσουν οι νέοι δίσκοι(τα ίδια θα λέμε), θα γνωρίσουμε νέο κόσμο, θα δημιουργήσουμε «παπάδες» και ποιος ξέρει, ναι ποιος μπορεί να ξέρει… Λέμε τώρα, μπορεί κάποιος να τολμήσει μια επικίνδυνη διάσωση με ελικόπτερο και να απελευθερώσει το λήσταρχο των ψυχών Θέρος! Ε και τότε έχει να γίνει της κοινής γυναικός και… τα μυαλά στα κάγκελα.

Βρε μπατσόσκυλο Φθινόπωρε εμένα δεν με κάνεις καλά! Ότι κι αν σκαρώσεις, εγώ θα τον βρω τον γελαστό μου δρόμο. «Πάλι ερωτευμένος θα ριχτώ στο γλεντοκόπι», που λέει κι ο ποιητής, κι ας βρέχει και καρεκλοπόδαρα.

Πάνος, ο μουσάτος μυθομανής…

(στα πλαίσια της σειράς: βιογραφίες κοπριτών)




Κοπρίτες έχω γνωρίσει πολλούς μυθομανή όμως μόνο ένα. Ο Πάνος ήταν ένας σαρανταπεντάρης, ημιξεδοντιάρης, μουσάτος, με μια φωτογραφική μηχανή περασμένη στο λαιμό σαν καλλιτεχνικό χαϊμαλί. Τον γνώρισα πριν χρόνια σ ένα fast-food που έβλεπε θάλασσα. Θα ‘μουν τότε 18 χρονών κι ομολογώ ότι την πρώτη εβδομάδα πίστεψα οτιδήποτε κι αν μου έλεγε. Ίσως έφταιγε το γεγονός ότι ήμουν πολύ «χαμογελαστός» εκείνο τον καιρό, ίσως ότι ήμουν κι εγώ κομματάκι κοπρίτης:

Με δάκρυα συγκίνησης στα μάτια αναφέρω ότι στο βάθρο των ψεμάτων ανέβηκαν τα εξής:

Χάλκινο μετάλλιο:
Barouak: «Καλά βρε Πάνο, εσύ ένας επιτυχημένος διαφημιστής γυρνάς στις διακοπές με ποδήλατο;»
Πάνος: «Άσε φιλαράκι, τι έπαθα… Πούλησα το παλιό μου αμάξι πριν ένα μήνα. Τίποτα ιδιαίτερο, μια τζάγκουαρ του 78’. Την ίδια μέρα παρήγγειλα μια Ferrari F 40. Οι Ιταλοί είναι όμως πολύ μαλάκες. Μου είπαν ότι θα ‘ταν εδώ από προχτές κι ακόμα την περιμένω…»

Αργυρό μετάλλιο:
Τον πετυχαίνουμε αργά το βράδυ έξω από ένα παραλιακό κλαμπάκι κάποιας επαρχιακής πόλης. Ο Πάνος οδήγαγε αγέρωχος πάνω στο ποδηλατάκι του, με ψαροντούφεκο και λοιπές εξαρτήσεις on board(γνήσιος βατραχάνθρωπος των ειδικών δυνάμεων).
Πάνος: «Που ‘σασταν βρε μάγκες, χάσατε… Είχα πάει για ψάρεμα και πάνω στο μισάωρο χτυπώ δυο τσιπουράρες, ναααααααααα, με το συμπάθιο.»
(Σαν το καβλί που φάγαμε απ τους Ισπανούς στον τελικό;! Σκάσε κάφρε Barouak, άσε τον μουσάτο να ολοκληρώσει!)
«Τις κρεμώ στην πλάτη, παίρνω το ποδήλατο και φεύγω. Να σου λίγο πιο κάτω, ακούω ένα απότομο φρενάρισμα, γυρίζω, κοιτώ, και τι βλέπω(;) Ένα κόκκινο κάμπριο με δυο καβλιάρες ξανθιές! Για να μην τα πολυλογώ γυρίσαμε στην παραλία, ανάψαμε μια μεγάλη φωτιά, ψήσαμε, φάγαμε τα ψάρια, κάναμε μπάνιο γυμνοί και μετά έπεσε μια παρτουζερί πλάι στο κύμα… τύφλα να χουν τα όργια που κάναμε το Μάη του 68 στο Παρίσι.»

Χρυσό μετάλλιο:
Πάνος: «Ήταν το 67, το 68 δεν θυμάμαι καλά! Ήμουν στην Καλιφόρνια. Ήλιος, σεξ, ναρκωτικά τα χετε δει σε τόσες ταινίες…»
Εμείς, κάτι μαλιάδες με μάτια αυγά στρουθοκαμήλου στο καυτό λάδι, κοιτούσαμε συνεπαρμένοι.
«Ένα βράδυ που λέτε πήγα στο whisky go-go (ή κάπως έτσι) Λέω στον κολλητό μου, τον barman, να μου βάλει ένα ουίσκι και το πίνω μονοκοπανιά. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή αισθάνομαι να μου βάζουν κωλόχερο! Γυρνώ και βλέπω μια μελαχρινή, με μακριά μαλλιά και μαύρα δερμάτινα ρούχα να κάθεται δίπλα μου, να το παίζει αδιάφορη και να κοιτά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ε, όχι δεν θα της πέρναγε έτσι της καργιόλας. Την χτυπώ στον ώμο, γυρνά και τι να δω;»
Όλοι εμείς, με μια λέξη, μια φωνή «Τι Πάνο, τι;;;;;»
«Τον Τζιμ Μόρισσον!!!»

Airbus στους δίδυμους πύργους Νο2!!

(Ξέρουν και τα βλαχάκια από sequel, αμ πως!)



Συγχαρητήρια τηλεγραφήματα έστειλαν στους Έλληνες διεθνείς(αναφορικά με το blowjob που πρόσφεραν απλόχερα τα φραπό-παιδα της Ελλάδας στους σφύχτερμεν του NBA) οι εξής:
Ο Μπιν Λάντεν, ο Φιντέλ Κάστρο, η επιτροπή Ειρήνης κατά των Βάσεων, οι Βιετκόγκ, ο Μαραντόνα, ο Λαν Φορ Τιερς κι ο Γουιντερμπότομ, οι Γιαπωνέζοι καμικάζι του Β’ παγκοσμίου πολέμου(το γραμματόσημο είχε σφραγίδα του Άδη), ο Άρης Βελουχιώτης(το ίδιο) και το Κουμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, ο Ούγκο Τσάβες, ο Κομαντάτε Μάρκος, το 95% των ελλήνων που δεν γουστάρουν τους Γιάνκης, οι φυλακισμένοι στο Γκουντάναμο, οι Ιρακινοί, οι Λιβανέζοι, οι Αφγανοί, οι Παλαιστίνιοι αντάρτες κι άλλοι πολλοί, ακόμα κι ο Vita Mi Barouk που εκτός από χλιαρός ημι-διεθνιστής είναι και αέρα-πατέρα αντί-Μπους…

Breaking News-Fox(y Lady)
Σε εξέλιξη βρίσκεται μεγάλη πορεία εναντίον των Αμερικανικών Βάσεων. Κατευθύνεται φυσικά που αλλού, στην Oμόνοια! Τέτοια μεγαλεία είχε να δει το αντικαπιταλιστικό κίνημα από την εποχή της Γένοβας…

ΥΓ1. Αναφορικά με το προηγούμενο άρθρο: Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια… και χέρια, χέρια και κάνει και γαμώ τις river…
ΥΓ2. Μπάμπη έκανες μεγάλη μαλακία, που δεν μ άφησες να κρεμάσω την ελληνική σημαία στο αυτοκίνητό σου, όταν πήραμε το Euro. Ο διεθνισμός σου μου άφησε μεγάλο κουσούρι και να ‘μαι που τώρα που… ξεσπαθώνω σαν άλλος Κολοκοτρώνης, οε, οε!!
ΥΓ3.Μην χάσετε την κινηματογραφική «Πτήση 93» του Greengrass. Πάει γάντι με την κουτουλιά που ‘φαγαν στη μάπα αι ΗΠΑ, απ τα καλόπαιδα της Εθνικής…