O παραμυθένιος βυθός

Μια φορά κι ένα καιρό, εκατοντάδες μέτρα βαθιά στα καταγάλανα νερά του Ιονίου υπήρχε μια μυστηριώδης πολιτεία, γνωστή και ως Ποσειδωνία. Εκεί ξαπόσταιναν οι κυνηγημένες απ τους ψαράδες τσιπούρες, εκεί ερωτοτροπούσαν τα δελφίνια, εκεί άλλαζαν κουστούμι οι αχινοί και τόσοι άλλοι. Με άλλα λόγια ήταν ο επί της… θαλάσσης παράδεισος των ψαριών!
Κουμάντο στον παραμυθένιο βυθό έκανε το μοναδικό εξώγαμο του Θεού Ποσειδώνα, ο Ποσειδώνας junior, ο λευκός καρχαρίας. Οι άνθρωποι δεν πλησίαζαν σε εκείνα τα μέρη, αφού ο junior βασιλέας της Ποσειδωνίας, τους δωροδοκούσε με προσφορές κοραλλιών και σμαραγδιών.
Ο βασιλέας και η παλιοπαρέα του (οι μεγαλοκαρχαρίες, οι σμέρνες, τα σκυλόψαρα και τα πιράνχας) ζούσαν σ ένα μεγάλο παλάτι χτισμένο απ’ τα πιο όμορφα κοράλλια του βασιλείου και απολάμβαναν μυθικά γεύματα. Στα βράχια γύρω απ το παλάτι ζούσαν όλοι οι υπόλοιποι φτωχοί συγγενείς και απολάμβαναν ψωμί κι ελιά με Ποσειδώνα βασιλιά.
Όλα κύλαγαν ήρεμα σε εκείνη την πολιτεία, όπου ίσχυαν τρεις κανόνες που δεν έπρεπε να παραβεί κανείς. Διαφορετικά θα γινόταν φιλέτο σε κονσέρβα που θα εξάγονταν στους ανθρώπους!
Κανόνας Νο 1: Κανένας δεν πρέπει να αμφισβητεί τις αποφάσεις, όσων ζούνε μες το παλάτι.
Κανόνας Νο 2: Κάθε μήνα τα ψάρια εκτός του παλατιού, όφειλαν να προσφέρουν φόρο το μισό της λείας τους, σε εκείνους μες το παλάτι.
Κανόνας Νο3: Για κανένα λόγο δεν έπρεπε να συναναστρέφονται και να συνεργάζονται δύο ή περισσότερα θαλασσινά που ανήκαν σε διαφορετικό είδος.

Δυστυχώς όμως οι καρδιές των ψαριών έχουν διαφορετική γνώμη απ τους κανόνες που φτιάχνου τα μυαλά τους. Κι έτσι κάπως ένα απόγευμα που ο ήλιος κρύφτηκε στα σπλάχνα της θάλασσας και την έβαψε κόκκινη, μια νεαρή σουπιά, γνωστή στα πέριξ της Ποσειδωνίας και ως Άλφα η αλανιάρα, κρυφοκοίταγε πίσω απ ένα βράχο τον ψαρο-σφαιρικό αγώνα μεταξύ των αρσενικών και θηλυκών ιππόκαμπων. Βλέπετε η μικρή μας σουπιά, ήταν ξετρελαμένη με τον επιθετικό των αρσενικών, τον Βήτα, τον κατάλευκο Ιππόκαμπο…
Δεν είχε καταλάβει ακριβώς τι του έβρισκε, εξάλλου ανφάς έμοιαζε με οδοντογλυφίδα. Όλη η χάρη του ήταν όμως στο προφίλ του, καθώς θύμιζε το μακρινό ξαδερφάκι του το άλογο. Έπρεπε πάση θυσία να τον προσεγγίσει! Τι κι αν ο Κανόνας Νο 3 το απαγόρευε ρητώς;…

Ήταν της πάσης γνωστό, ότι στο τέλος του μήνα θα γινόταν ο μεγάλος τελικός μεταξύ της ομάδας των αρσενικών ιππόκαμπων του Δυτικού Βράχου με την ομάδα των θηλυκών του Πέρα Κοραλλιού. Ήταν μεγάλο γεγονός αυτό για την Ποσειδώνια. Ο ίδιος ο Ποσειδώνας junior, μαζί με όλα τα τσιράκια του θα παρακολουθούσαν το ματς, μαζί και 111 παρθένες κουτσουμούρες που θα φρόντιζαν να ικανοποιήσουν τις γευστικές τους ορέξεις. Στον junior όμως δεν έφτανε το ματς, ούτε οι παρθένες λιχουδιές, ήθελε και τσιρληντερς για το ημιχρόνιο…

Μόλις η Άλφα, η σουπιά είδε την αγγελία, έτρεξε να δηλώσει συμμετοχή. Ήταν άλλωστε το μεγαλύτερο ταλέντο της Ποσειδωνίας στο χορό και στο θέατρο και όπως ήταν φυσικό, δεν δυσκολεύτηκε να μπει στις τσιρλήντερς.
Έφτασε λοιπόν το τέλος του μήνα, το ματς ξεκίνησε κανονικά και στο ημίχρονο του αγώνος βγήκε και χόρεψε μαζί με τις υπόλοιπες. Ήταν τόσο υπέροχη, τόσο σαγηνευτική, μια θαλάσσια Σαλώμη που έκανε τον Ποσειδώνα junior να μαγευτεί με την ομορφιά της! Να ‘ταν όμως μονάχα αυτός που μαγεύτηκε;… Ο κατάλευκος ιππόκαμπος, ο πεισματάρης Βήτα, έχασε το μυαλό του με τη πανέμορφη σουπιά. Ο Βήτα πρόσεξε ότι η Άλφα τον κοίταγε αλλά δεν τόλμησε να την πλησιάσει μετά τον αγώνα. Γνώριζε καλά ότι αν έσπαγε τον τρίτο κανόνα, θα γινόταν αυτομάτως μεζές κάποιου ανθρώπου ή στην καλύτερη, του Ποσειδώνα junior, οπότε γύρισε σπίτι του με σκυμμένο κεφάλι.
O κανόνας όμως δεν ίσχυε για όλους! Κι αυτό γιατί το επόμενο βράδυ έφτασε στο σπίτι της όμορφης σουπιάς επιστολή με τη σφραγίδα του βασιλέως που της ζητούσε να πάει να τον συναντήσει στο παλάτι. Τα νέα μαθεύτηκαν γρήγορα, έφτασαν λοιπόν και στ’ αυτιά του ιππόκαμπου Βήτα και τον έκαναν να βγει απ τη σέλα του, τρελάθηκε!
«Και γιατί αυτός και όχι εγώ!», μονολόγησε ο ερωτευμένος ιππόκαμπος και πήρε τη μεγάλη απόφαση. «Αφού τολμάει ο junior να σπάει τους κανόνες, θα τους σπάσω κι εγώ!»,

Το ίδιο βράδυ οι σμέρνες χτύπησαν την πόρτα του πατρικού της Άλφα για να την παραλάβουν. Τότε, ο ερωτευμένος ιππόκαμπος που παραμόνευε κρυμμένος πίσω απ ένα βράχο, όρμησε μέσα στο σπίτι απ το παράθυρο, πλησίασε την Άλφα κι αφού της ζήτησε να καβαλήσει την πλάτη του, έφυγε σβέλτα από κει που χε μπει. Οι σμέρνες τους κυνήγησαν αλλά δεν κατάφεραν να τους προφτάσουν, αφού εκτός από την εκπληκτική ταχύτητα του Βήτα, η λατρεμένη του σουπιά άφησε πίσω τους μια σεβαστή ποσότητα μελανιού…
Όταν ανακοινώθηκαν τα νέα στο βασιλιά, η λαίμαργη καρδιά του πήγε να εκραγεί.
«Συγκεντρώστε όλες τους μεγαλοκαρχαρίες, τις σμέρνες και τα πιράνχας της Πoσειδωνίας!», βροντοφώναξε. «Ο ιππόκαμπος Βήτα και η σουπιά Άλφα έσπασαν τον τρίτο κανόνα! Θέλω να μου τους σερβίρετε ξεροψημένους στη μεγάλη πιατέλα, μέχρι αύριο το απόγευμα!»

συνεχίζεται…