Βαγγέλης Μπέκας Ι βιβλία & δημιουργική γραφή

Τετάρτη, Μαρτίου 20, 2013

"Το κουρέλι" πάει θέατρο

Επειδή μόνο η Τέχνη μπορεί… να δείτε οπωσδήποτε το «Κουρέλι» του εξαιρετικού Ντέννις Κέλλυ. Κωμικοτραγικό και μοντέρνο θεατρικό με ηθοποιούς που δίνονται και αποκαλύπτουν τον πιο τρελό εαυτό τους πάνω στη σκηνή.
Έργο δεμένο, φευγάτο και έξυπνο!

Faust

Αθηναΐδος 12 & Καλαμιώτου 11,, Κέντρο

Τηλ.: 2103234095

Κουρέλι

Παραστάσεις: Βραδ: Παρ.-Κυρ. 9.30 μ.μ.

Εισ.: € 14, 10.

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: 15/3.

Διάρκεια: 70'

Παρασκευή, Μαρτίου 08, 2013

Στις γυναίκες που αγωνίζονται

Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα σε όλες τις γυναίκες
κι ακόμα περισσότερο
στις γυναίκες που αγωνίζονται.

4ο Καρναβάλι Μεταξουργείου - Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Ελάτε να ζωντανέψουμε τη γειτονιά!

Είναι το σύνθημα για το 4ο υπαίθριο πολυπολιτισμικό Καρναβάλι που διοργανώνουν οι κάτοικοι, οι θεατρικές και χορευτικές ομάδες του Μεταξουργείου και μας προτρέπουν να λάβουμε μέρος με κέφι και ενθουσιασμό στην παρέλαση που θα ξεκινήσει την Κυριακή 10 Μαρτίου στις 12 το πρωί από την πλατεία Αυδή και θα σαρώσει όλο το Μεταξουργείο.

Επίσης,

το 3ο World Jazz Festival συμμετέχει στο καρναβάλι του Μεταξουργείου.

Σε τρεις ημέρες (8,9 και 10 Μαρτίου), συνυπάρχει η ατμόσφαιρα της Νέας Ορλεάνης, με το άρωμα των παραδοσιακών αποκριάτικων καρναβαλιών της Μακεδονίας. Afrojazz, funk swing, hot jazz, bossa nova, cabaret, μαζί με χάλκινα της Γουμένισσας νταούλια και Balkan jazz.

Περισσότερα εδώ.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 22, 2013

Μια εξομολόγηση στον Πέτρο Μάρκαρη

Έπινα ρακί, εκείνος ουίσκι. Τον πλησίασα κάπως δειλά και του είπα «ωραία η ομιλία σας για τον Κατσουρίδη».

«Ευχαριστώ», αποκρίθηκε και ρούφηξε μια βαθιά ρουφηξιά απ’ την πίπα του.

«Ξέρετε», συνέχισα, «ξεκίνησα να σας διαβάζω αργά, ο Βασικός Μέτοχος ήταν το πρώτο βιβλίο σας που διάβασα. Από μικρός δεν τα πήγαινα καλά με τα αστυνομικά».

«Καταλαβαίνω…» είπε αλλά δεν καταλάβαινε. Νόμισε πως ήμουν άλλος ένας που σνόμπαρε τις ιστορίες με μπάτσους.

«Ξέρετε», ψέλλισα, «από παιδάκι με κορόιδευαν αστυνόμο…» Γύρισε και με κοίταξε ξαφνιασμένος. «Με λένε Μπέκα», είπα. Αστυνόμο Μπέκα μουρμούρισα στη σκέψη μου κι εκείνος γέλασε, λες και την είχε διαβάσει.

Έχω μάθει, πλέον, να ζω με αυτό, με τα αστυνομικά μυθιστορήματα κήρυξα ειρήνη. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια το διασκεδάζω. Και ετοιμάζω καρτερικά την εκδίκησή μου.

ΥΓ. Ο Πέτρος Μάρκαρης μιλάει την Δευτέρα 25/2, 8:30 μμ για τον θεατρικό λόγο από την σιωπή του Μεσαίωνα στον διάλογο της Αναγέννησης. (Βιβλιοπωλείο art bar Ποιήματα & Εγκλήματα).

Τετάρτη, Ιανουαρίου 09, 2013

Ο Μεσσίας

Τριάντα δύο χρονών μαντράχαλος και δεν έχω δουλέψει ποτέ.

Δεν χρειάστηκε. Σπουδές, βέβαια, έκανα και με το παραπάνω. Ξεκίνησα με Οικονομικά, το γύρισα στη Διαφήμιση, αλλά πτυχίο κατάφερα να πάρω μόνο στη Δημιουργική Γραφή. Δέκα ολόκληρα χρόνια μου πήραν όλα αυτά στη Νέα Υόρκη. Κι όταν γύρισα επιτέλους πίσω στην πατρίδα, έφερα στις αποσκευές μου την Κρίση, και οι φίλοι μου άρχισαν να μεταναστεύουν για ένα καλύτερο αύριο. Oι παιδικοί μου φίλοι. Οι φίλοι που είχα στους Αμπελόκηπους, πριν μετακομίσουμε στη Φιλοθέη.

Ο πατέρας μου ήταν εργολάβος, τις πρώτες μεγάλες δουλειές τις ανέλαβε τη δεκαετία του ’90, και με τους Ολυμπιακούς απογειώθηκε. Είναι πλέον συνταξιούχος. Εκατομμυριούχος συνταξιούχος. Είχε φίλους υψηλά ιστάμενους ο πατέρας και κάρτα στο κόμμα από το ’81 και πληροφορίες από μέσα την κατάλληλη στιγμή. Τα μετρητά πρόφτασε και τα έβγαλε έξω έγκαιρα, άγχος δεν έχει.

Θυμάμαι την ημέρα που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε απ’ το Καστελόριζο ότι μπήκαμε στο ΔΝΤ, ο πατέρας με κάλεσε στο γραφείο του και μου είπε πως έγραψε στο όνομά μου μια πολυκατοικία στο Νέο Ψυχικό. Πενταόροφη. Όλη δική μου.

Αλλά αυτό δεν θα με βοηθούσε να γίνω συγγραφέας. Είχα ήδη δεχτεί 23 απορριπτικές επιστολές και για αυτοέκδοση ή μεσολάβηση του πατέρα δεν ήθελα να ακούσω κουβέντα. Ό,τι έκανα θα το έκανα με την αξία μου.

Την κατάρα μου να ’χεις να ζεις σε ενδιαφέρουσα εποχή, έλεγε η παλιά κινέζικη παροιμία, αλλά εγώ ζούσα λες και ήμουν σε άλλη εποχή. Ο καθένας ένιωθε την Κρίση στο πετσί του, είχε το υλικό για ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, αλλά όχι εγώ. Πώς θα έγραφα το συναρπαστικό έργο που θα αφορούσε την εποχή, το έργο που πάντα ονειρευόμουν;

Στην αρχή άρχισα να πηγαίνω για έρευνα στα συσσίτια και στις πορείες, να φωτογραφίζω, να κρατώ σημειώσεις. Μα γρήγορα κατάλαβα πως αυτό δεν αρκούσε. Άλλο πράγμα το βίωμα, άλλο παρατηρητής. Αν δεν ξόρκιζα από πάνω μου τις αμαρτίες του πατέρα, πώς θα γινόμουν άνθρωπος του πνεύματος;

«Θα τον σκοτώσω!»

«Σιγά μη σκίσεις κάνα καλσόν», μου είπε η Τζένη το βράδυ της θείας φώτισης σε κάποιο μπαρ του κέντρου.

Κατέβηκα και με τους αγανακτισμένους στην πλατεία Συντάγματος. Χωρίς φωτογραφική μηχανή, χωρίς σημειωματάριο. Κατέβηκα για να ζήσω. Γνώρισα άνεργους, χρεοκοπημένους, υποψήφιους αυτόχειρες. Ένα μυθιστόρημα η ζωή του καθενός, όχι όμως η δική μου.

Εκείνα τα βράδια έμενα άγρυπνος ώς αργά και με τα πολλά αποφάσισα να δωρίσω ένα διαμέρισμα από την πολυκατοικία του Ψυχικού στη μικρότερη αριστερή οργάνωση της χώρας. Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για τον κοινό αγώνα. Πήγα, έψαξα, βρήκα την οργάνωση που είχε λάβει τις λιγότερες ψήφους στις εκλογές, κι έβαλα συμβολαιογράφους και τα κανονίσανε. Παρ’ όλα αυτά, το επόμενο πρωί εξακολουθούσα να αισθάνομαι χάλια.

«Θα τον σκοτώσω!»

«Πιες τουλάχιστον πρώτα το ουίσκι σου», μου είπε η Τζένη την ημέρα της θείας φώτισης αποτελειώνοντας το δικό της.

Μάζεψα όλα τα ρούχα μου, τα πανάκριβα ρούχα και παπούτσια μου, και τα πήγα σε μια εκκλησία να τα μοιράσουν στους φτωχούς. Για αντάλλαγμα πήρα από εκεί ό,τι παλιόρουχα βρήκα. Τα φορούσα και κατέβαινα στο κέντρο να αναμειχθώ με το πλήθος, να ξεχάσω.

«Θα τον σκοτώσω!»

«Σκάσε επιτέλους, σε βαρέθηκα…»

Ντρεπόμουν. Ντρεπόμουν που τον είχα πατέρα, που συνέχιζε να γλεντοκοπά με τους διεφθαρμένους του φίλους λες και δεν συνέβαινε τίποτα· που είχα ολόκληρη πολυκατοικία στο Ψυχικό, που για γενέθλιο δώρο μου πήρε πενήντα χιλιάδες ευρώ σε γερμανικά ομόλογα. Ήθελα να βοηθήσω όλους τους απολυμένους, τους χρεοκοπημένους, αλλά δεν ήξερα πώς. Στους ζητιάνους έδινα εικοσάευρα, στα μπαρ κερνούσα συνεχώς, δάνειζα λεφτά σε αγνώστους.

«Το μόνο που θέλω είναι να κάνω τον κόσμο χαρούμενο».

«Σκοτώνοντας τον πατέρα σου δεν νομίζω… Εκτός αν έχεις πατέρα πολιτικό!»

Ναι, ήθελα να κάνω τον κόσμο χαρούμενο, να δει με αισιοδοξία το αύριο, να χορέψει και πάλι συρτάκι με τον Ζορμπά. Αυτός ήταν πλέον ο στόχος μου. Είχα βρει επιτέλους το δικό μου, το απόλυτο μυθιστόρημα, αλλά θα το έγραφα αφότου το ζούσα.

Ένα απ’ τα πρώτα που σκέφτηκα εκείνο το βράδυ της θείας φώτισης που τρέκλιζα στην μπάρα ήταν να φύγω για το Άγιο Όρος. Το πήρα πίσω μετά το πέμπτο ουίσκι. Ποιος αναχωρητής έκανε τον κόσμο χαρούμενο; Μήπως να γινόμουν επαναστάτης; Τρομοκράτης εκδικητής; Ή μήπως να χάριζα όλη την περιουσία μου σε κάποια φιλανθρωπική οργάνωση;

«Είσαι τρελός;», πετάχτηκε η Τζένη και με σκούντησε να συνέλθω.

Καθόταν δίπλα μου στην μπάρα και με κοιτούσε με το φλεγόμενο απ’ το ποτό βλέμμα της. Τριανταπεντάρα χορεύτρια σε ένα club που έκλεισε προσφάτως, μελαχρινή και πρόστυχη, γεμάτη τατουάζ και με σκουλαρίκι στη γλώσσα. Πριν από δύο ώρες την είχα γνωρίσει σε εκείνο το μπαρ.

«Θες πολύ να κάνεις τον κόσμο χαρούμενο;», μου είπε.

«Όσο τίποτα…», αποκρίθηκα. «Δεν μπορώ να αντέξω τα μίζερα πρόσωπά τους, παντού, όπου κι αν γυρίσω, με κοιτούν λες και φταίω εγώ!»

«Λοιπόν… σκέφτηκα κάτι», μου είπε και με κοίταξε λοξά αδειάζοντας με μια γουλιά το ποτήρι της. «Βέβαια είναι κάτι που θα έχει αποτέλεσμα μόνο στον μισό πληθυσμό…»

Την κοίταξα απορημένος και είπα:

«Είναι μια αρχή…»

Με τράβηξε απ’ το χέρι και κλειστήκαμε στις γυναικείες τουαλέτες και άνοιξε τα πόδια της, σήκωσε πάνω τη φούστα της, εσώρουχο δεν φορούσε. Τα πόδια της σφριγηλά και καλλίγραμμα και ένας ήλιος τατουάζ ήταν ζωγραφισμένος γύρω απ’ το ξυρισμένο μουνί της. Κοίταξα μέσα της και είδα το φως το αληθινό και έπειτα γύρισα σ’ εκείνη λυτρωμένος.

«Τι με κοιτάς σαν βλάκας», μου είπε, «δεν θες να με κάνεις χαρούμενη; Γλείψε!»

Από τότε ξεκίνησα να τριγυρνώ σε μπαρ και καφέ, σε παραλίες, γυμναστήρια και κολυμβητήρια, με ή χωρίς την Τζένη, αναζητώντας να θυσιαστώ για ένα τους χαμόγελο, να προσφέρω ηδονή. Να πετάξω στα σκουπίδια τη δική μου απόλαυση, να σκύψω, να υποταχτώ, να γλείψω για να δώσω χαρά σ’ εκείνες. Δεν θα έπλενα τα πόδια τους, δεν θα χρησιμοποιούσα καθόλου χέρια. Θα πρόσφερα τη γλώσσα μου, ηδονής ναρκωτικό, να ταξιδέψουν στη νιρβάνα του οργασμού.

Ποτέ μου δεν θα έγραφα το μυθιστόρημα που ονειρευόμουν, δεν είχα το ταλέντο, καιρός ήταν να το παραδεχτώ. Η γλώσσα της θείας φώτισης με έχρισε όμως Μεσσία.

---

Το διήγημά μου στη συλλογή διηγημάτων Crisis: 10+1 (εκδόσεις Vakxikon.gr). Συμμετέχουν: Νίκος Κουνενής, Μαρία Ξυλούρη, Τζούλια Γκανάσου, Βάσια Τζανακάρη, Μαρία Φακίνου, Βαγγέλης Μπέκας, Στέργια Κάββαλου, Μαίρη Κλιγκάτση, Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, Ιορδάνης Κουμασίδης, Johnny Handsome.

Πατώντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε ή να κατεβάσετε δωρεάν το βιβλίο.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 04, 2012

1ος Διαγωνισμός Αστυνομικού Διηγήματος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας και των Εκδόσεων Άπαρσις

H Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας και οι εκδόσεις Άπαρσις συνδιοργανώνουν Διαγωνισμό Αστυνομικού Διηγήματος με στόχο την ανάδειξη νέων ταλέντων αστυνομικής λογοτεχνίας. Έναρξη του διαγωνισμού ορίζεται η 3η Δεκεμβρίου 2012 και λήξη η 28η Φεβρουαρίου 2013.

Το θέμα του διαγωνισμού

Τα διαγωνιζόμενα διηγήματα πρέπει να είναι αστυνομικά διηγήματα (με την ευρεία έννοια του όρου), τα οποία δεν θα έχουν συμμετάσχει σε άλλο διαγωνισμό και δεν θα έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονική ή έντυπη μορφή.

Δικαίωμα συμμετοχής-προϋποθέσεις

Στο διαγωνισμό μπορούν να λάβουν μέρος ενήλικες μέχρι 40 ετών, ανεξάρτητα αν έχουν εκδώσει ή όχι κάποιο βιβλίο λογοτεχνίας. Τα διηγήματα δεν θα πρέπει να ξεπερνούν σε έκταση τις 3.000 λέξεις.

Η κριτική επιτροπή

Η κριτική επιτροπή είναι τριμελής και απαρτίζεται από τα εξής μέλη της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας:

Τιτίνα Δανέλλη, συγγραφέας

Δημήτρης Μαμαλούκας, συγγραφέας
Σέργιος Γκάκας, συγγραφέας

Οι νικητές

Η κριτική επιτροπή θα επιλέξει τα 20 καλύτερα διηγήματα του διαγωνισμού που θα εκδοθούν σε βιβλίο από τις Εκδόσεις Άπαρσις. Στους 3 πρώτους νικητές του διαγωνισμού θα απονεμηθεί τιμητικό δίπλωμα.

Διαδικασία συμμετοχής στο διαγωνισμό

Η υποβολή των διηγημάτων γίνεται με αποστολή e-mail στο aparsis.crimestory@gmail.com Στο θέμα του e-mail να αναγράφεται ο τίτλος του διηγήματος. Συνημμένα στο e-mail πρέπει να είναι:

1. Το διήγημα (σε αρχείο word 1997-2003 doc), στην αρχή της πρώτης σελίδας του οποίου θα πρέπει να αναγράφεται μόνο ο τίτλος του διηγήματος, χωρίς το όνομα του δημιουργού

2. Το βιογραφικό του διαγωνιζόμενου (σε διαφορετικό αρχείο word 1997-2003 doc), το οποίο θα συμπεριλαμβάνει αναλυτικά στοιχεία επικοινωνίας του διαγωνιζόμενου.

Επικοινωνία

Για οποιαδήποτε πληροφορία ή διευκρίνιση σχετικά με το διαγωνισμό, μπορείτε να επικοινωνήσετε στο vitamibarouak@gmail.com με τον συγγραφέα Βαγγέλη Μπέκα, ο οποίος είναι υπεύθυνος διοργάνωσης του διαγωνισμού εκ μέρους των Εκδόσεων Άπαρσις.

Αναλυτικά οι όροι συμμετοχής στο διαγωνισμό

· - Ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί από την 3η Δεκεμβρίου 2012 ώς την 28η Φεβρουαρίου 2013 αποκλειστικά μέσω διαδικτύου. Άλλος τρόπος αποστολής διηγημάτων δεν θα γίνεται δεκτός.

· - Τα διαγωνιζόμενα διηγήματα δεν πρέπει υπερβαίνουν σε έκταση τις 3.000 λέξεις. Στο διαγωνισμό μπορούν να λάβουν μέρος ενήλικες μέχρι 40 ετών, ανεξάρτητα αν έχουν εκδώσει ή όχι κάποιο βιβλίο λογοτεχνίας, κάτοικοι Ελλάδας και εξωτερικού. Τα διηγήματα θα πρέπει να είναι γραμμένα στα ελληνικά.

· - Τα διηγήματα του διαγωνισμού πρέπει να είναι αστυνομικά διηγήματα (με την ευρεία έννοια του όρου) τα οποία δεν έχουν συμμετάσχει σε άλλο διαγωνισμό και δεν θα έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονική ή έντυπη μορφή.

· - Από τη συμμετοχή στο διαγωνισμό αποκλείονται τα μέλη της ΕΛΣΑΛ.

· Ο κάθε διαγωνιζόμενος μπορεί να συμμετάσχει στο διαγωνισμό με ένα μόνο διήγημα.

· - Κάθε διαγωνιζόμενος θα φέρει την ευθύνη της υπογραφής του και κάθε άλλη ευθύνη σχετικά με την πατρότητα και την πρωτοτυπία του διηγήματος.

· - Η κριτική επιτροπή θα επιλέξει τα 20 καλύτερα διηγήματα που πληρούν τους όρους του διαγωνισμού και τα οποία θα εκδοθούν σε βιβλίο από τις Εκδόσεις Άπαρσις. Στους 3 πρώτους νικητές θα απονεμηθεί τιμητικό δίπλωμα.

· - Η τελική απόφαση της κριτικής επιτροπής είναι οριστική και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Θα ανακοινωθεί σε ειδική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί τον Μάιο του 2013.

· - Η υποβολή των διηγημάτων γίνεται με αποστολή e-mail στο aparsis.crimestory@gmail.com. Στο θέμα του e-mail να αναγράφεται ο τίτλος του διηγήματος. Συνημμένα στο e-mail πρέπει να είναι:

· - Οι διοργανωτές διατηρούν το δικαίωμα να μεταβάλουν τις ημερομηνίες, να συμπεριλάβουν λιγότερα από 20 διηγήματα στο βιβλίο (εφόσον η αξία των διηγημάτων και η συμμετοχή δεν είναι η αναμενόμενη) ή να ματαιώσουν το διαγωνισμό.

· - Oποιαδήποτε συμμετοχή δεν είναι σύμφωνη με όλους ανεξαιρέτως τους όρους συμμετοχής θα αποκλείεται από το διαγωνισμό χωρίς ειδοποίηση του διαγωνιζόμενου.

· - Με την αποστολή του διηγήματος ο διαγωνιζόμενος αποδέχεται ότι το έργο του θα τεθεί υπό αξιολόγηση. Εκχωρεί στις Εκδόσεις Άπαρσις το αποκλειστικό δικαίωμα για δημοσίευση του διηγήματός του σε βιβλίο (εφόσον διακριθεί στο διαγωνισμό). Οι διαγωνιζόμενοι αποδέχονται ότι το μέρος των εσόδων από την πώληση του βιβλίου που θα εκδοθεί και αντιστοιχεί στο ποσοστό των δικαιωμάτων του συγγραφέα, θα παραχωρηθεί στις Εκδόσεις Άπαρσις με στόχο την προώθηση του ελληνικού αστυνομικού αφηγήματος. Οι 20 νικητές αποδέχονται πως δεν θα λάβουν οικονομικό αντάλλαγμα από την πώληση του βιβλίου, πέρα από 1 δωρεάν αντίτυπο του βιβλίου. Οι τρεις πρώτοι διακριθέντες θα λάβουν επιπλέον 4 βιβλία.

· - Η συμμετοχή στο διαγωνισμό προϋποθέτει και συνεπάγεται την πλήρη και ανεπιφύλακτη αποδοχή του συνόλου των παραπάνω όρων.

---

Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας http://crimefictionclubgr.wordpress.com/

Εκδόσεις Άπαρσις, Μυκηνών 9, Κεραμεικός, Αθήνα, 10435, 2103455226 http://www.aparsis.gr/

Τετάρτη, Οκτωβρίου 31, 2012

Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Βασίλη Κυριάκη "Πεζοστράτης"

«Πεζοστράτης» τιτλοφορείται η νέα ποιητική συλλογή του Βασίλη Κυριάκη , που παρουσιάζουν οι εκδόσεις Άπαρσις το Σάββατο 3 Νοεμβρίου , στις 7 το απόγευμα , στον πολυχώρο «Ομάδα Λάσπη».

(Μεγ.Αλεξάνδρου 125& Ευρυμέδοντος, Κεραμεικός). Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι ποιητές Ευτυχία Παναγιώτου & Αλέξανδρος Δάρας. Ποιήματα από τη συλλογή θα διαβάσουν ο ίδιος ο ποιητής και ο «Άλλος Άνθρωπος».

«Η αισιοδοξία δεν είναι συναίσθημα-τρόπαιο, αλλά κάθε μέρα λύση».

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 25, 2012

Γράμμα από έναν πιστό του Παστίτσιου για την αυριανή απεργία

Αύριο, λέω, να καθίσω πάλι στα αυγά μου. Ώχου, αδερφάκι, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει μια ώρα αρχύτερα. Μην ακούς τους παπάρες τους αριστερούς, που λεν πως τίποτα δεν αλλάζει από μόνο του. Αλλάζει και παρά αλλάζει. Θα περάσουμε υπέροχα στον Παράδεισο, κάθε μέρα παστίτσιο θα μας φτιάχνει ο γέροντας, θα δεις… Γι’ αυτό σου λέω, στήσου και περίμενε και απόλαυσέ το…

Δικός σας,

Ο πεινασμένος παστίτσια ονειρεύεται

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 17, 2012

Β' κύκλος εκδηλώσεων στα πλαίσια της έκθεσης Το Αθηναικό Underground στο CAMP!

Πα 21/ 9 Συναυλία του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας (Κ.ΣΥ.Μ.Ε.) Πέτρος Φραγκίστας
«Kawa, σημαίνει ποταμός” για viola da gamba, ηλεκτρονικά και μαγνητοταινία
αφιερωμένο στην ιαπωνική πρωτοπορία του 1970 (Νικολέτα Χατζοπούλου, viola da gamba, Κώστας Μαντζώρος, ηλεκτρονικά). Η παρουσίαση του έργου του Πέτρου Φραγκίστα και της εποχής του underground θα γίνει από τον Νεκτάριο Παπαδημητρίου

19.00

Σα 22/9

Κυ 23/9

Δε 24/9 “Λεωνίδας Χρηστάκης”. Θα προβληθεί βιντεοσκοπημένη συνέντευξη του Λ.Χ από τον Τέο Ρόμβο. Συζητούν: Τέος Ρόμβος, Κωστής Τριανταφύλλου, Θανάσης Μουτσόπουλος, Αλέξης Χρηστάκης. Συντονίζει ο Νεκτάριος Παπαδημητρίου. 19.00

Τρ 25/9 “Διάττοντες αστέρες”. Ο Τζίμης Ευθυμίου παρουσιάζει τις συσκοτισμένες καλλιτεχνικές περιπτώσεις των : Ανδρό, Ίωνα Πανόπουλου, Στάθη Ρουπακιώτη. 19.00

Τε 26/9 “Ακαδημία Αέρα Πατέρα: απόηχοι από ένα κάποιο μέλλον”. Συζήτηση με τους Διαμαντή Καράβολα, Χάρη Ραφτόγιαννη, Σπύρο Σαραντόπουλο και τον Ποιητή. Συντονίζει ο Τζίμης Ευθυμίου. Θ' ακολουθήσει συναυλία. 19.00

Πε 27 /9 “Ψυχεδέλεια και ψυχοδηλωτικές ουσίες”. Συζητούν Κώστας Φέρρης, Θανάσης Ρεντζής, Αλέξης Ταμπουράς. 19.00
Πα 28/9 Συζήτηση “Underground και to Διαδίκτυο”. Δάφνη Δραγώνα, Γιώργος Κωνσταντινίδης, . Ηλίας Μαρμαράς. Συντονίζει ο Κωστής Τριανταφύλλου. 19.00
DJ SET “Greek & Global Underground”: Θανάσης Ξανθάκος (Plan 59), Νεκτάριος Παπαδημητρίου (ΑSTRANGEATTRACTOR). 22.30 Higgs Ισόγειο.
Σα 29/9 Προβολή του ντοκιμαντέρ του Κώστα Κολλημένου για τον Δεκέμβρη '08, “Μια Κραυγή το Δεκέμβρη” (2009). Θ' ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη και τον Νώντα Σκυφτούλη (Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Nosotros). 19.00

Κυ 30/9 “Το Θεσσαλονικιώτικο Underground”. Παρουσίαση της τελείως εκκεντρικής καλλιτεχνικής πορείας των Θανάση Χονδρού και Αλεξάνδρας Κατσιάνη (Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ, Άλλη Πόλη). Συζήτηση των καλλιτεχνών με τους Τζίμη Ευθυμίου, Κωστή Τριανταφύλλου, Θανάση Μουτσόπουλο και το κοινό. 19.00

Δε 1/10 Προβολή του ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοϊτη , “Ζωντανοί στο Κύτταρο” (2005). Θ' ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη. 19.00

Τρ 2/10 Προβολή της ταινίας μικρού μήκους του Μιχάλη Παπανικολάου, “Μήδεια 70” (1969). Θα παραστεί ο σκηνοθέτης. Συζήτηση “Underground και Πειραματικός Κινηματογράφος Ι”. Μάκης Μωραϊτης, Μάνος Κατσούλης, Λίνα Φονταρά. Συντονίζει ο Γιάννης Χαριτίδης. 19.00

Τε 3/10 Προβολή της ταινίας του Θανάση Ρεντζή “Fiction”. Εισαγωγή από τους Μάνο Στεφανίδη και Θανάση Μουτσόπουλο και στη συνέχεια συζήτηση με τον σκηνοθέτη. 19.00

Πε 4/10 Προβολή της ταινίας του Νίκου Ζερβού, “Σουβλίστε τους” (1983). Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη και τον πρωταγωνιστή της ταινίας, Δημήτρη Πουλικάκο. 19.00

Πα 5/10 Προβολή του ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοϊτη για την Κατερίνα Γώγου, “Για την Αποκατάσταση του Μαύρου” (2012). Θ' ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη. 19.00

Σα 6/10 “Κενό Δίκτυο: Ο ρόλος της καλλιτεχνικής συνειδητότητας στην αντικαθεστωτικη κουλτούρα”. Παρουσίαση και συζήτηση του εναλλακτικού δρόμου της ομάδας. 19.00

Κυ 7/10 “Η αφομοίωση του underground από το mainstream στην ελλάδα, και άλλες μεταμοντέρνες ιστορίες”. Ανακοίνωση του Θανάση Μουτσόπουλου. 19.00

Δε 8/10 “Ανισόπεδες Υπερβάσεις”. Προβολή του ντοκιμαντέρ του Γιάννη Μισιουρίδη για τους Lost Bodies (2011). Στη συνέχεια ο Θάνος Κόης (Lost Bodies) συζητάει με τον μουσικοκριτικό Αργύρη Ζήλο και το κοινό. 19.00

Τρ 9/10 Προβολή ελληνικών underground ταινιών μικρού μήκους. Συζήτηση “Underground και Πειραματικός Κινηματογράφος ΙΙ”. Γιώργος Μαυροειδής, Μάνος Κατσούλης, Γιάννης Χαριτίδης. Συντονίζει η Λίνα Φονταρά. 19.00

Τε 10/10 Ανακοίνωση του σκηνοθέτη Θανάση Ρεντζή σε σχέση με την κοινωνική διάσταση του underground. 19.00

Πε 11/10 “Έρωτας και Επανάσταση”. Προβολή της ταινίας του Νίκου Αλευρά, “Οι Σφαίρες πέφτουν σαν το Χαλάζι και ο τραυματισμένος καλλιτέχνης αναστενάζει” (1977). 19.00

Πα 12/10 Συζήτηση “Εκδόσεις. και underground”: Γιώργος Γαρμπής (Ελεύθερος Τύπος), Μιχάλης Πρωτοψάλτης (περιοδικό Κόκκορας που λαλεί στο Σκοτάδι, Βιβλιοπέλαγος) και τις εκδόσεις Απόπειρα. Συντονίζει ο Κωστής Τριανταφύλλου. 19.00

Σα 13/10 “Κτίριο Καλλιτεχνών: η εμπειρία της Καταληψης της Γ' Σεπτεμβριου 43 (1987-1997).

Προβολή του ντοκιμαντέρ του Μπάμπη Πλαϊτάκη, “Το Κτίριο των Καλλιτεχνών” (1990). Θ' ακολουθήσει συζήτηση με τους εμπλεκόμενους σ' εκείνη την κατάληψη καλλιτέχνες Μιχάλη Λαγκουβάρδο, Γιάννης Κουτρούλη και Γιάννη Σκαλτσά. Συντονίζει ο Τζίμης Ευθυμίου. 19.00

Κυ 14/10 “Οtherground: οι μεταμορφώσεις του underground μετά το '80”.

Συζητούν οι Τζίμης Ευθυμίου (Αέρα Πατέρα, Ορίζοντας γεγονότων, Κατεχάκη 54), Γιάννης Ραουζαίος (Κενό Δίκτυο), Θανάσης Μουτσόπουλος. 19.00

Παρασκευή, Ιουλίου 20, 2012

Τέος Ρόμβος, «Γεώργιος Νέγρος, ο τίγρης του Αιγαίου»

Κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες το νέο βιβλίο του Τέου Ρόμβου «Γιώργος Νέγρος, ο τίγρης του Αιγαίου». Πρόκειται για την ιστορία του τελευταίου πειρατή του Αιγαίου:

"Το παλιό πέτρινο σπίτι που κατοικούμε το σαρώνουν χίλιοι άνεμοι. Κάθε χειμώνα αλλά και στα καλοκαιριάτικα μελτέμια το κτίσμα ζωντανεύει, αντιδρά, βογκάει,δονείται λες και τρέφεται από τους ισχυρούς ανέμους που κατεβαίνουν ανεμπόδιστα στο Αρχιπέλαγος κι έρχονται από χώρες βορινές και παγωμένες. Κι όταν ο αέρας ξεπερνάει τα εννέα και δέκα μποφόρ και αρχίζει ένας μόνιμος γδούπος πάνω στα βορινά ντουβάρια, τότε μπλέκεται και σφυρίζει στις κορυφές των δέντρων, τρεμουλιάζει και πάλλεται στα πατζούρια της μπαλκονόπορτας,στριμώχνεται κάτω από χαραμάδες και μαζί τρυπώνουν καμπανοκρουσίες,ερωτικά τραγούδια χωρισμού,καλπασμοί αλόγων, μυρωδιές από γυναικεία χείλη".

Και πατώντας εδώ μια συνέντευξη που έδωσε ο Ρόμβοςστο Σταύρο Θεοδωράκη πριν μερικούς μήνες.

Παρασκευή, Ιουνίου 29, 2012

Το Αθηναϊκό Underground 1964-1983

Την Παρασκευή 29 Ιουνίου παρουσιάζεται στο Camp (4 Efpolidos & 2 Apellou str., Kotzia Square) το πρώτο μέρος της έκθεσης “Το Αθηναϊκό Underground” με τον χρονικό προσδιορισμό 1964-1983. Η έκθεση φιλοδοξεί να καταγράψει το εύρος αυτού του ιστορικού φαινομένου, τόσο χρονολογικά όσο και περιπτωσιολογικά. Από τις πρώτες νύξεις για το ύφος στις σελίδες του περιοδικού Πάλι έως στον μηδενισμό του punk και τη σταδιακή πολιτικοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση του φαινομένου. Από τα δεκάδες έντυπα των 70s και 80s που διανέμονταν στην πλατεία Εξαρχείων έως ψυχεδελικές και underground τάσεις στις γκαλερί της εποχής. Από το παραισθητικό και παραβατικό σινεμά έως τη σχέση των εικαστικών με τη μουσική της εποχής. Η έκθεση θα επιχειρήσει να αναλύσει το κλίμα εκείνης της εποχής, πολιτισμικό και πολιτικό, το οποίο (ίσως) εμφανίζει παράδοξες ομοιότητες με τη σημερινή. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο η ιστορική ανασκόπηση αυτή θέλει ν’ ανοίξει διάλογο με μια ανήσυχη καλλιτεχνική σκηνή των ημερών μας που θα μπορούσε, υπό κάποιο πρίσμα, να θεωρηθεί το “νέο underground”.
Μετά το τέλος του πρώτου μέρους (Πέμπτη 30 Αυγούστου) θα ξεκινήσει το δεύτερο μέρος (εγκαίνια: Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου) με τίτλο “To Αθηναϊκό Underground-1984-2012”, όπου παρουσιάζονται περιπτώσεις πιο σύγχρονων καλλιτεχνών που δραστηριοποιιούνται σε κάτι που μοιάζει επικίνδυνα με “underground”. Κατά τη διάρκεια της τρίμηνης διάρκειά της, η έκθεση θα πλαισιωθεί με προβολές, εκδηλώσεις και συζητήσεις όπου οι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής θα καταθέσουν, προσωπικά την εμπειρία τους. Παράλληλα στα εγκαίνια το κοινό θα έχει μια πρώτη παρουσίαση της έκδοσης ενός πλούσια εικονογραφημένου βιβλίου με αναλυτικές προσεγγίσεις στο φαινόμενο από ερευνητές και μελετητές.

Συντονισμός-επιμέλεια: Θανάσης Μουτσόπουλος
Επιμελητής έντυπου αρχείου: Νεκτάριος Παπαδημητρίου
Επιμελητής εικαστικού αρχείου: Παντελής Αραπίνης
Επιιμελητής κινηματογραφικού αρχείου: Γιάννης Χαριτίδης
Επιμελητής εικονογραφικού αρχείου: Θανάσης Μουτσόπουλος
Καλλιτέχνες της έκθεσης Underground: 1964-1983
Αλέξης Ακριθάκης, Μίνως Αργυράκης, Στήβ Γιαννάκος, Στέργιος Δελιαλής, Νίκος Ζερβός, Λάζαρος Ζήκος, Πάνος Κουτρουμπούσης, Nicholas Liber [Νίκος Λυμπερόπουλος], Ηλίας Πολίτης, Δημήτρης Πουλικάκος, Θανάσης Ρεντζής, Αλέξης Ταμπουράς, Κωστής Τριανταφύλλου, Λεωνίδας Χρηστάκης, Γιάννης Αρκούδης Χριστοδούλου, Χρήστος Ζυγομαλάς, Νάνος Βαλαωρίτης.

AΘΗΝΑΪΚΟ UNDERGROUND:
ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ & ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Κυριακή 1 Ιουλίου, 20.00
Τα έντυπα του Underground
Ανδρέας Βούσουρας (Μορμώ)
Βλάσης Ρασσιάς (Ανοιχτή Πόλη)
Τέος Ρόμβος (Τρύπα)
Κωστής Τριανταφύλλου (Λωτός, Πράξις)
Κώστας Κατσικάς (Τυφλόμυγα)
Συντονισμός: Νεκτάριος Παπαδημητρίου

Τρίτη 3 Ιουλίου, 20.00
Προβολή της ταινίας των Θανάση Ρεντζή και Νίκου Ζερβού, Μαύρο Άσπρο (1973)
Θα παραστούν και θα προλογίσουν την ταινία οι σκηνοθέτες. Θ’ ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

Πέμπτη 5 Ιουλίου, 20.00
Παρουσίαση βιβλίου Το Αθηναϊκό Underground
Νάνος Βαλαωρίτης (ποιητής)
Γιώργος Σωτηρέλλος (συγγραφέας)
Γιώργος Χαρβαλιάς (πρύτανης Α.Σ.Κ.Τ.)
Θανάσης Μουτσόπουλος (επιμελητής)
Γιώργος Γεωργακόπουλος (CAMP)
Στη συνέχεια θα εορταστούν τα 91α γενέθλια του Νάνου Βαλαωρίτη

Παρασκευή 6 Ιουλίου, 20.00
Συναυλία ΚΣΥΜΕ
Πέτρος Φραγκίστας
«Kawa, σημαίνει ποταμός”
για viola da gamba, ηλεκτρονικά και μαγνητοταινία
αφιερωμένο στην ιαπωνική πρωτοπορία του 1970
Νικολέτα Χατζοπούλου, για viola da gamba
Κώστας Μαντζώρος, ηλεκτρονικά
Η παρουσίαση του έργου του Πέτρου Φραγκίστα
και της εποχής του underground θα γίνει από τον Νεκτάριο Παπαδημητρίου

Τρίτη 10 Ιουλίου, 20.00
Προβολή της ταινίας του Κώστα Φέρρη, Η Φόνισσα (1975)
Θα παραστεί και θα προλογίσει την ταινία ο σκηνοθέτης. Θ’ ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

Τρίτη 17 Ιουλίου, 20.00
Το κινηματογραφικό Underground
Νίκος Ζερβός
Θανάσης Ρεντζής
Αλέξης Ταμπουράς
Κώστας Φέρρης
Συντονισμός: Γιάννης Χαριτίδης

Τρίτη 19 Ιουλίου, 20.00
Αντικουλτούρα και Πολιτική
Κωνσταντίνος Βασιλείου
Θοδωρής Κωβαίος
Χαράλαμπος Μαγουλάς
Νίκος Μάλλιαρης
Κωστής Τριανταφύλλου
Συντονισμός: Θανάσης Μουτσόπουλος

Τρίτη, Μαΐου 08, 2012

Αν δεν σε πηδήξουν πρώτα οι σκίνχεντς, φίλε.

ΣΚΗΝΗ 32. ΕΣΩΤ / ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΜΠΑΡ/ ΝΥΧΤΑ
Τα λευκά πλακάκια του μπάνιου αστράφτουν. Όλα θολά. Δυο ή τέσσερις ανθρώπινοι γλόμποι με κατεβασμένα παντελόνια. Κρατούν μαχαίρια. Ένας άλλος τύπος με μαλλιά κάτι φωνάζει, που κάνει το μεθυσμένο κεφάλι του Πέτρου να πονά.

ΜΠΑΡΜΑΝ:
Ρε μαλάκες, αφού σας είπα να την τρομάξουμε μόνο! Ξεκολλάτε ρε! Σας είπα ψέματα ότι είναι Αλβανίδα. Με τον αδερφό της ήμασταν μαζί στο στρατό. Μ’ ακούτε ρε, τσογλάνια ή χάσατε το μυαλό σας απ’ το πολύ ξύδι;

Ο Μπάρμαν πλησιάζει τον ένα σκίνχεντ και τον αρπάζει απ’ τον καρπό.

ΜΠΑΡΜΑΝ:
Να την τρομάξουμε ήθελα μόνο. Ακούς ρε; Αν κάνεις καμιά μαλακία θα με πηδήξει η εταιρία!

V/O:
Αν δεν σε πηδήξουν πρώτα οι σκίνχεντς, φίλε.

ΥΓ. Σκηνή από "το 13ο υπόγειο" (εκδ. Μπαρτζουλιάνος, 2009) που αλλάζει μορφές και συνεχίζει το ταξίδι.

Δευτέρα, Μαρτίου 19, 2012

Ερωτοποιητική Βραδιά στις 21/3

Η ομάδα "Ποίηση στην εποχή της εκποίησης" αποχαιρετά το χειμώνα και καλωσορίζει την άνοιξη, στις 21 Μαρτίου, εαρινή ισημερία και παγκόσμια ημέρα της ποίησης, στις 9.30 μμ, στην οδό Κεραμεικού 88, στον Κεραμεικό.
Η ποιητική βραδιά θα πραγματοποιηθεί στα πλαίσια της έκθεσης "Ερωτοπία", που οργανώνει ο "Ορίζοντας γεγονότων" σε μια πετρόκτιστη αθηναϊκή οικία του 19ου αιώνα, όπου στεγάζει ανησυχίες καλλιτεχνών, μετασκευάζοντάς τη σε ένα χώρο εκπολιτισμού της πραγματικότητας.
Μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, τα αστέρια, αιώνιος σύντροφος των ερωτευμένων και των ονειροπόλων θα έρθουν λίγο πιο κοντά μας για ν’ ακούσουν τα ποιήματα που έχουν γραφτεί στο φως τους.
Ποιήματά τους θα αποδώσουν οι ποιητές: Νίκος Τερζής, Αντώνης Βάθης, Χάρης Σταμέλος, Μαρία Γκόλια, Νίκη Ανδρικοπούλου, Ανθούλα Ρεβύθη, Didi Fadul, Γιώργος Καπετανάκος, Ιωάννα Αργυρίου, Τζίμης Ευθυμίου, Ευτυχία Παναγιώτου, Βασίλης Κυριάκης, Γιώργος Τσίγκας, Θόδωρος Πάσχος, Αλέξης Δάρας, Βαγγέλης Μπέκας, Ανδρέας Βατίστας, Χρίστος Ξένος, Σελένα Προδρομίδου, Κώστας Κολημένος, Μαρία Παπανδρεοπούλου.
Είσοδος Ελεύθερη
Η βραδιά είναι ανοικτή και σε άλλους ποιητές και ποιήτριες που θα ήθελαν να παρουσιάσουν ποιήματά τους
21 Μαρτίου, 9.30 μμ, Κεραμεικού 88, Κεραμεικός.

Ορίζοντας γεγονότων http://orizontasgegonotwn.blogspot.com/

Ποίηση στην εποχή της εκποίησης http://ekpoiisi.blogspot.com/

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 29, 2012

"Υπογείωση" του Γιώργου Λαμπράκου

Τρία χρόνια μετά το εξαιρετικό «Αναμνήσεις από το ρετιρέ», ο Γιώργος Λαμπράκος ξαναχτυπά με τη νουβέλα «Υπογείωση» φλερτάροντας με το θέατρο του παραλόγου. Ακολουθεί ένα σύντομο απόσπασμα:

Ναι, δυστυχώς πρέπει να τρώω, δε γίνεται μόνο να πίνω. Έτσι μου 'παν, αλλιώς , μου 'παν, θα πεθάνω. Θα πεθάνω σίγουρα, έτσι μου 'παν. Θα πεθάνω από πείνα ή από κίρρωση του ήπατος, έτσι μου 'παν. Όταν πεθαίνεις άσχημα, είναι άσχημα τα πράγματα, έτσι μου 'παν. Δίκιο θα 'χουν δεν μπορεί! Τα πράγματα είναι άσχημα μόνο όταν είναι άσχημα, τους έλεγα με τη σειρά μου. Κι αυτοί μου έλεγαν άλλα. Κι εγώ απαντούσα άλλα. Ααα... οι λέξεις δεν μου έλειψαν ποτέ! Έχω περισσότερες απ' όσες χρειάζομαι πια. Τι τις θέλω τοσες; Να πω τι; Τον πόνο μου; Σιγά το πράμα!

Τρίτη, Φεβρουαρίου 07, 2012

Το μεγαλύτερο έγκλημα

Όχι, δεν βρέθηκα στο τμήμα γιατί έκλεψα. Ούτε φυσικά γιατί αφαίρεσα κάποιου τη ζωή. Μπορεί να γράφω ιστορίες που αφορούν εγκλήματα, αλλά στη ζωή, παρότι τολμηρός, είμαι ήρεμος και ίχνος εμπάθειας δεν έχω κανένα.

Όλα ξεκίνησαν ενώ έκανα την καθιερωμένη βόλτα μου στην Ερμού, παρατηρώντας τους περαστικούς φορτωμένους με ψώνια. Όχι, όχι, εγώ δεν ακολουθώ το παράδειγμά τους. Αφού το πορτοφόλι μου λιμοκτονεί. Δεν είναι θέμα οικονομικής κρίσης, αλλά επαγγέλματος.

Η γυναίκα μου αντιμετωπίζει με κατανόηση την οικονομική μου στενότητα. Εξάλλου, έχω εξασφαλίσει την ψυχαγωγία της. Γράφω περιστασιακά σε ένα περιοδικό για κινηματογράφο -χωρίς βέβαια, να πληρώνομαι- οπότε μπορώ να της προσφέρω δωρεάν τις καλύτερες ταινίες στις δημοσιογραφικές προβολές. Και στις ποιητικές βραδιές περνάμε περίφημα. Ειδικά όταν οι απαγγελίες σταματήσουν και πλησιάσουμε επιτέλους στον μπουφέ.

Παρατηρώντας τα τεκταινόμενα στην Ερμού, αναθεμάτιζα τη μοίρα μου που δεν με έκανε ινδιάνο με φτερά στο κεφάλι ή δεν μου’ μαθε βιολί να κερδίζω τη συμπάθεια των περαστικών με τη δεξιοτεχνία μου. Που ούτε ένα πόδι δεν μού ’κοψε σε ναρκοπέδιο συνόρων, ώστε να γίνω ένας καθωσπρέπει ζητιάνος.

Απεναντίας με έκανε συγγραφέα. Και μάλιστα συγγραφέα ποιοτικών βιβλίων. Μπορεί να μην με πιστεύετε, βλέποντάς με σε αυτή την κατάσταση, αλλά έχω γράψει 5 μυθιστορήματα. Μάλιστα, ένα από αυτά βραβεύτηκε από ένα λογοτεχνικό περιοδικό.

Οι κριτικοί με έχουνε καλομάθει. Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει αρνητική κριτική για το έργο μου, πέρα από δυο τρεις εξαιρέσεις που δεν τις έλεγες κριτικές, μα λιβέλους. Παρ’ όλα αυτά ποτέ μου δεν κατάφερα να πουλήσω πάνω από 3.000 αντίτυπα. Βγάζοντας ένα βιβλίο το χρόνο, μου αναλογούν γύρω στα 5.000 € που δεν φτάνουν ούτε για το νοίκι.

Δεν το κρύβω πως έχω προσπαθήσει να γράψω και ροζ λογοτεχνία, με ψευδώνυμο, αλλά το χειρόγραφό μου απορρίφθηκε. Κανείς δεν ξεγελιέται τόσο εύκολα. Πρέπει να το έχεις στο αίμα σου.

Ήμουν, λοιπόν, απελπισμένος. Πρέπει να καταλάβετε, Α-Π-Ε-Λ-Π-Ι-Σ-Μ-Ε-Ν-Ο-Σ! Στην αρχή δεν μου πέρασε από το μυαλό, παρότι παρατηρούσα συχνά όλους αυτούς τους τύπους που έστεκαν στον πεζόδρομο ντυμένοι άγγελοι, Άραβες, νεράιδες ή πολεμιστές να ζητούν τον οβολό μας. Μονάχα όταν τους πλησίασα και διαπίστωσα ότι κάποιοι εξ αυτών δεν ήταν απλώς ξεπεσμένοι ηθοποιοί, μα μαυριδερότατοι μετανάστες που είχαν βάψει το πρόσωπό τους λευκό για να παραπλανήσουν ακόμα και τους πιο ακραίους εθνικόφρονες.

Σήκωσα το χέρι και χάιδεψα το πιγούνι μου. Γιατί να μην το έκανα κι εγώ; Ποιος θα με καταλάβαινε; Θα έβαφα το πρόσωπό μου, θα φόραγα κελεμπία και θα κρατούσα ένα λουλούδι στο χέρι για να δείχνω ρομαντικός.

Το επόμενο κιόλας πρωί έβαλα μπρος το σχέδιό μου. Τη φοβόμουν, βέβαια, την Ερμού, καθώς σύχναζαν αρκετοί γνωστοί. Ήταν, όμως, η πιο επικερδής πιάτσα που μπορούσα να φανταστώ. Πουθενά αλλού δεν είχα δει τόσα χαρούμενα πρόσωπα. Τις χρειάζεται τις γελαστές φάτσες η ζητιανιά.

Πρέπει να ήταν γύρω στις 10 το πρωί όταν κάθισα στο πόστο μου. Μαζί μου είχα ένα μισόλιτρο τσίπουρο, το οποίο είχα σχεδόν τελειώσει μέχρι να φτάσω.

Και νά σου τα σαλαμαλέκουμ. Και νά σου τα καραγκιοζιλίκια. Γύρω μου μαζεύτηκε κόσμος, κόσμος πολύς - αναθάρρησα. Το τενεκεδάκι μου γέμισε κέρματα. Αν συνέχιζα με αυτό το ρυθμό, σε λίγο θα ξεπερνούσα και την αμοιβή που είχα πάρει κάποτε από μια εφημερίδα για να γράψω ένα διήγημα με τίτλο «Επιστροφή στην κόλαση».

Σύντομα όμως θα ζούσα την πραγματική κόλαση.

Δεν τον είχα προσέξει αμέσως, πρέπει να βρισκόταν αρκετή ώρα εκεί. Στεκόταν χαμογελαστός ανάμεσα στο πλήθος που με χάζευε, παρέα με τη μικρή του κόρη. Τι ύφος, τι στιλ! Αληθινός αριστοκράτης, ο εκδότης μου.

Φορούσε ένα πανάκριβο παλτό (προσωπικά θα προτιμούσα ένα σαν εκείνο του Τζωρτζ Γκρημπ στο «Αναζητώντας τον κ. Γκρην») και καινούργια γυαλιά ηλίου, ενώ η κόρη του, με κάτι παρδαλά πιαστράκια στα μαλλιά, κρατούσε πλαστικές τσάντες των πιο ακριβών καταστημάτων του κέντρου.

Παρότι ήμουν βέβαιος ότι η λευκή βαφή έκρυβε την όψη μου, είχα σχεδόν παραλύσει. Ειδικά όταν η κόρη του πλησίασε και μου έριξε ένα 50λεπτο μέσα στο τενεκεδάκι, σχεδόν κατουρήθηκα πάνω μου. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σε λίγο άκουσα τον εκδότη μου, να λέει:

«Κοίτα να δεις μερικές συμπτώσεις!»

Γυρίζοντας προς τα κει, είδα τον πρόεδρο της επιτροπής κρατικών βραβείων, συνοδευόμενο από τον μεγαλύτερο σταρ της λογοτεχνικής κριτικής να τον πλησιάζουν.

Ο εκδότης μου τους μιλούσε πρόσχαρα κι εκείνοι έδειχναν ιδιαίτερα ευδιάθετοι. Ίσως να τους έλεγε για το τελευταίο μου βιβλίο, το πιο αδικημένο από όλα. Ναι, ακριβώς αυτό πρέπει να τους έλεγε. Άξιζε σίγουρα το κρατικό βραβείο. Το κρατικό βραβείο θα με έβγαζε από τη δύσκολη θέση.

Τότε, όμως, έφτασε το παρατεταμένο σφύριγμα και οι τρομαγμένες φωνές. «Police, police!» ούρλιαξε κάποιος μαύρος ξερακιανός και σχεδόν αμέσως οι μετανάστες που βρισκόταν δίπλα μου φόρτωσαν την πραμάτεια τους στον ώμο και το ‘βαλαν στα πόδια. Άρπαξα τα κέρματα απ’ το τενεκεδάκι και τους ακολούθησα δίχως δεύτερη σκέψη, φορώντας την κατάλευκη κελεμπία μου που με δυσκόλευε.

Πέρασα τρέχοντας έξω από το Public, τον Ελευθερουδάκη, τον Ιανό, τον Παπασωτηρίου, την Πολιτεία, όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία του κέντρου. Γεμάτα βιβλιοφάγους, πωλητές, βιβλία και χρήμα που έρεε άφθονο. Τόσος πολύς κόσμος να ζει από το βιβλίο κι εγώ που βγάζω με πόνο τον καρπό απ’ τη γη, να έχω πίσω μου έναν αστυνομικό να με κυνηγά λυσσαλέα.

Αποφάσισα να στρίψω προς τα Εξάρχεια. Δεξιά κι αριστερά στην πορεία μου εκδοτικοί οίκοι, βιβλιοκαφέ και τυπογραφία, έσφυζαν από ζωή και δημιουργικό οργασμό, ενώ εγώ συνέχιζα να τρέχω για να σωθώ από τον υπερβάλλοντα ζήλο εκείνου του μπάτσου. Θα με είχε περάσει για μετανάστη, ο ηλίθιος.

Κάπου λοιπόν στη δαιδαλώδη βιομηχανία του βιβλίου των Αθηνών, η κελεμπία μου πιάστηκε σε μια γωνιά και σωριάστηκα στην άσφαλτο, ακριβώς έξω από την Πρωτοπορία.

Ήθελα να φωνάξω:

«Κάνετε λάθος, δεν είμαι μετανάστης, συγγραφέας είμαι, συγγραφέας!»

Τότε, όμως, πρόσεξα μέσα από την τζαμαρία του βιβλιοπωλείου την ταμεία να τοποθετεί το τελευταίο μου βιβλίο σε μια πλαστική σακούλα και να χτυπά την απόδειξη στην ταμειακή μηχανή. Ντράπηκα. Ήταν κι όλα εκείνα τα βλέμματα των βιβλιόφιλων, που είχαν βγει έξω και με κοίταζαν.

Ευτυχώς, δεν με αναγνώρισαν. Παρ’ όλα αυτά προσπάθησαν να πείσουν τον λαχανιασμένο αστυνομικό να με αφήσει, αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος και με έσυρε στο τμήμα σαν να ’μουν κανένας εγκληματίας.

Τρεις ώρες με είχανε να περιμένω έξω από το γραφείο του ανακριτή.

«Πάλι καλά που δεν με πέτυχε κανένας δημοσιογράφος», συλλογιζόμουν, μα λίγο αργότερα δυο αλλόκοτες εικόνες κεραυνοβόλησαν τη σκέψη μου.

Το βαμμένο πρόσωπό μου, πρωτοσέλιδο σε σκανδαλοθηρικό έντυπο.

Και η αυτοσχέδια τσέπη της κελεμπίας μου, γεμάτη χαρτονομίσματα.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Δέκατα (Άνοιξη 2010). Θέμα τεύχους: η ζωή του συγγραφέα.Μοιράστηκε στην «Πerformance διήγημα δρόμου» τον Οκτώβριο του 2010.

Κυριακή, Ιανουαρίου 29, 2012

Μήνας Νέων Συγγραφέων: Βαγγέλης Μπέκας+Ευτυχία Παναγιώτου στη Θεσσαλονίκη

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3/2, στις 7.30 μμ

Μπαρ Φλου, Νικηφόρου Φωκά 9, Θεσσαλονίκη

Το περιοδικό γραμμάτων και τεχνών Vakxikon.gr σας προσκαλεί
στην πρώτη εκδήλωση του Μήνα Νέων Συγγραφέων.
Ξεκινάμε με Βαγγέλη Μπέκα και Ευτυχία Παναγιώτου.
Για τους προσκεκλημένους θα μιλήσουν οι
Πάνος Μανάφης και Αναστασία Γκίτση.

Συντονίζει η δημοσιογράφος Παυλίνα Εξαδακτύλου

Αυτή ήταν λοιπόν η πρόσκληση Δ.Τ. του περιοδικού, δεν θα ξεχάσω, φυσικά, να σας προσκαλέσω κι εγώ. Σας περιμένουμε...

Τετάρτη, Νοεμβρίου 30, 2011

Τα σκοτάδια

Έχω σταματήσει να βλέπω τη μάνα μου στα σκοτάδια. Πάει πάνω από μήνας που την είδα τελευταία φορά, σας λέω είμαι πλέον καλά, βλέπω μονάχα έναν τύπο με φθαρμένο γκρι σακάκι να με παρακολουθεί κρυμμένος στις γωνιές του δρόμου, λεπτός, αρρωστιάρης, τα μάγουλά του μαζεμένα μες στο στόμα του, μασάει και τα δαγκώνει. Θα ’χει μάθει για τα περασμένα μεγαλεία, ο ηλίθιος, θα ’χει βάλει στο μάτι την περιουσία που σκόρπισα στα μπαρ και τις πουτάνες. Ωραίες οι πουτάνες, αλλά και το ουισκάκι, α, όλα κι όλα, το άγιο ουισκάκι, το φόρτωσαν βέβαια φόρους, στο διάολο το ουίσκι, στο διάολο ρε, ζήτω η ρετσίνα, ζήτω η Ελλάδα!

Πριν μέρες, που κατέβηκα στο κέντρο και στήθηκα στην ουρά για το συσσίτιο, τον είδα πάλι, στεκόταν μπάστακας, επτά-οκτώ ζήτουλες πίσω από μένα. Τον μαλάκα. Δεν έχει προσέξει τις τρύπιες μπότες μου, το παλιό παλτό που φοράω, πώς είναι δυνατόν να κρύβω μέσα στο σπίτι λεφτά, στο συσσίτιο γιατί έρχομαι, για να βγάλω γκόμενες με σάπια δόντια; Τρελός είναι, θεόμουρλος, δεν σας έτυχε ποτέ να σας παρακολουθεί κάποιος που ’χει χάσει τα λογικά του; Τον κοίταζα κι απέφευγε το βλέμμα μου, έσκυβε δήθεν για να δέσει τα κορδόνια του, ο διεστραμμένος, ο σιχαμένος, ο ασβός.
Νομίζει πως στο σπίτι έχω ακόμα πράγματα αξίας, σε γελάσανε φιλαράκο, τα πούλησα όλα όταν ξέμεινα, εδώ κι αρκετό καιρό, τα έπιπλα, την τηλεόραση, το παλιό πικάπ, το κρεβάτι, τα πάντα... Έπειτα άρχισα να πουλάω και τα βιβλία.

Στο σπίτι μου έχουν απομείνει μόνο βιβλία, εκατοντάδες, χιλιάδες παλιά βιβλία της μάνας μου, ένα στρώμα και μια κουβέρτα. Είχε εμμονή με τα βιβλία η μάνα μου, ήθελε να με κάνει ακαδημαϊκό της λογοτεχνίας, να διδάσκω σε πανεπιστημιακές αίθουσες, να γίνω σπουδαίος, μεγάλος και τρανός, βέβαια, θα προτιμούσε να γίνω συγγραφέας, αλλά από μικρός φάνηκε πως δεν είχα αρκετό ταλέντο, έτσι έκρινε η μάνα μου. Γιατί η μάνα μου δεν ήθελε να γίνω ένας τυχαίος συγγραφέας, ήθελε να γίνω μεγάλος συγγραφέας, σαν τους Ρώσους κλασικούς που λάτρευε από μικρή.

Αυτή με πήρε στο λαιμό της, να ξεκινήσω το διδακτορικό για τους μεγάλους Ρώσους, «θα σε στηρίξω οικονομικά εγώ», μου ’πε, αλλά η παλιοαρρώστια την ξέκανε σε ένα τρίμηνο. Παράτησα αμέσως το διδακτορικό, είχα σκυλοβαρεθεί εδώ και καιρό. Αχ μάνα, μ’ άφησες μόνο κι έφυγες, μ’ άφησες μόνο με τα βιβλία και τις πουτάνες, αλλά και οι πουτάνες έφυγαν, τα παλιοπούτανα, έμεινε μόνο η ρετσίνα, χεχέ…

Έχω σταματήσει να βλέπω τη μάνα μου στα σκοτάδια.

Από τότε που ξεκίνησα να πουλάω τα βιβλία της συλλογής της, πρέπει να ’ταν πάνω από πέντε χιλιάδες βιβλία, κι έχω πουλήσει ήδη τα μισά. Είχα αποφασίσει να μην πουλήσω κανέναν Ρώσο, τους είχε μεγάλη αδυναμία η μάνα μου, μα γρήγορα κατάλαβα ότι οι κλασικοί αξίζουν πολλά, ξέρετε πόσο πιάνει Το έγκλημα και τιμωρία; Όσο ένα μπουκάλι ρετσίνα. Και η ρετσίνα με κάνει και βλέπω τα πράγματα καθαρά, ενώ τα χιλιάδες βιβλία μες στο σπίτι δημιουργούν απίστευτες κρυψώνες για τους δαίμονες.

Προχτές είδα πάλι εκείνον τον ξερακιανό να με παρακολουθεί, έκανε τον αδιάφορο, μα ξαφνικά με πλησίασε σαν άνεμος, κρύφτηκε στη σκιά μου, κι όταν άνοιξα την πόρτα του σπιτιού, πέρασε σβέλτα πίσω απ’ την πλάτη μου, και χάθηκε πίσω από τους σωρούς των βιβλίων...

Έχω σταματήσει να βλέπω τη μάνα μου στα σκοτάδια.

Το βράδυ όμως που ξυπνώ, ακούω ψιθύρους μες στο σπίτι, ακούω τον ξερακιανό τύπο να μιλά με μια γριά, ρώσικα, ναι, ρώσικα είν’ αυτά, ορμάω με ουρλιαχτά, προσπαθώ να τους ξετρυπώσω, μα τίποτα, είναι σβέλτοι σαν σκιές, κρύβονται στα σκοτάδια.

Συνωμοτούν εναντίον μου, το αισθάνομαι, κινδυνεύω. Μάζεψα βιβλία κι έφτιαξα φρούριο γύρω απ’ το στρώμα μου, στην μπότα μου έχω μόνιμα περασμένο το παλιό σκουριασμένο τραπεζομάχαιρο, μου τρώει τον αστράγαλο, μούσκεψα στο αίμα, αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, σας λέω, κινδυνεύω.

Ο τύπος και η γριά αναμασούν ρώσικες προσευχές και τριγυρνούν μες στο σπίτι ανάμεσα στις σκιές των βιβλίων. Ήταν εχθροί, μα τώρα, τώρα είναι ολοφάνερο, αποφάσισαν να συνωμοτήσουν εναντίον μου, αναζητούν εκδίκηση, αναζητούν τιμωρία, δεν έκανα και κανένα έγκλημα, ρε μάνα, είναι έγκλημα να πουλήσεις ένα βιβλίο για ένα μπουκάλι κρασί, το κρασί ευφραίνει καρδία... το βιβλίο.... το βιβλίο... όχι, όχι δεν είναι έγκλημα που αξίζει τέτοια τιμωρία.

Eχω να κλείσω μάτι από χτες και στην τουαλέτα έχω σταματήσει να πηγαίνω, τα κάνω εδώ, δίπλα στο στρώμα μου, δικά μου σκατά είναι, τα χρησιμοποιώ για λάσπη και μεζέ για τη ρετσίνα, χεχέ, κολλάω τα βιβλία σαν τούβλα, το κάστρο μου πρέπει να είναι γερό, και τα σκατά κολλάνε εξαιρετικά· καφέ μυρωδάτο τσιμέντο.
Το μάτι του Ρώσου γυαλίζει, μάνα, έχεις δει, μανούλα, πώς χειρίζονται αυτά τα ρεμάλια τη φαλτσέτα; Παραφυλά πίσω από τις στοίβες των βιβλίων, θέλει να με πιάσει κοιμισμένο και να μου κόψει το λαρύγγι στα δυο.
Αλλά δεν θα σου κάνω το χατίρι να κοιμηθώ, μουνόπανο!

Αχ, μάνα, τι το ’θελα να πουλήσω το Έγκλημα και Τιμωρία, τόσα βιβλία, αυτό βρήκα, το αγαπημένο σου, το βιβλίο που διάβαζες ξανά και ξανά τις τελευταίες μέρες στο νοσοκομείο, κι έπειτα όταν τα μάτια σου έλειωσαν, το πρόσωπό σου έγινε ζάρες και κόκαλα, μου ζήτησες να σου το διαβάζω εγώ, ναι εγώ, εγώ, ξανά και ξανά από την αρχή, φορές αμέτρητες, ώσπου να ξεψυχήσεις, μανούλα, κι από τότε οι σκιές πύκνωσαν γύρω μου, οι ψίθυροι δυνάμωσαν και το κρύο ήρθε και με βρήκε, τουρτουρίζω, μάνα, τρέμω… Μ’ ακούς καριόλη, θα σου μπήξω το μαχαίρι στ’ αρχίδια, θα σε σκίσω, θέλω να σε δω να τραντάζεσαι, να πεθαίνεις, καριόλη, θα σου ξεριζώσω τη γλώσσα, τα αυτιά, θα σου βγάλω τα μάτια.

Ακούστε, ακούστε τη γριά, φωνάζει: «Όρμα, Ρασκόλνικοφ!»
Σκάσε, μπαμπόγρια, θα σου ξεριζώσω τα βυζιά!
Κρατώ τραπεζομάχαιρο.
Σκοπεύω να την κάνω από δω…
Αλίμονο αν με σταματήσει κανείς στα σκοτάδια.

Κυκλοφόρησε στη συλλογή διηγηματων "Ιστορίες Βιβλίων" (εκδ. Κaστανιώτη). Το σχέδιο που κοσμεί την ιστορία είναι του Φίλιππου Παπανικολάου