Μια εξομολόγηση στον Πέτρο Μάρκαρη

Έπινα ρακί, εκείνος ουίσκι.  Τον πλησίασα κάπως δειλά και του είπα «ωραία η ομιλία σας για τον Κατσουρίδη».  

«Ευχαριστώ», αποκρίθηκε και ρούφηξε μια βαθιά ρουφηξιά απ’ την πίπα του.

«Ξέρετε», συνέχισα, «ξεκίνησα να σας διαβάζω αργά, ο  Βασικός Μέτοχος ήταν το πρώτο βιβλίο σας που διάβασα. Από μικρός δεν τα πήγαινα καλά με τα αστυνομικά».

«Καταλαβαίνω…» είπε αλλά δεν καταλάβαινε. Νόμισε πως ήμουν άλλος ένας που σνόμπαρε τις ιστορίες με μπάτσους.

«Ξέρετε», ψέλλισα, «από παιδάκι με κορόιδευαν αστυνόμο…» Γύρισε και με κοίταξε ξαφνιασμένος. «Με λένε Μπέκα», είπα. Αστυνόμο Μπέκα μουρμούρισα στη σκέψη μου κι εκείνος γέλασε, λες και την είχε διαβάσει.

Έχω μάθει, πλέον, να ζω με αυτό, με τα αστυνομικά μυθιστορήματα κήρυξα ειρήνη. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια το διασκεδάζω. Και ετοιμάζω καρτερικά την εκδίκησή μου.


ΥΓ. Ο Πέτρος Μάρκαρης μιλάει την Δευτέρα 25/2, 8:30 μμ  για τον θεατρικό λόγο από την σιωπή του Μεσαίωνα στον διάλογο της Αναγέννησης. (Βιβλιοπωλείο art bar Ποιήματα & Εγκλήματα).