Ανακοίνωση των νικητών του 1ου Διαγωνισμού Αστυνομικού Διηγήματος

Έπειτα από προσεχτική μελέτη και αξιολόγηση των διηγημάτων που έλαβαν μέρος στον 1ο Διαγωνισμό Αστυνομικού Διηγήματος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας και των εκδόσεων Άπαρσις, η επιτροπή αξιολόγησης, που αποτελείται από τους:

Τιτίνα Δανέλλη, συγγραφέας

Δημήτρης Μαμαλούκας, συγγραφέας
Σέργιος Γκάκας, συγγραφέας

αποφάσισε να ξεχωρίσει 15 διηγήματα, τα οποία πρόκειται να κυκλοφορήσουν σε βιβλίο από τις εκδόσεις Άπαρσις στις αρχές Ιουνίου.

Οι νικητές είναι (με τη σειρά που απέστειλαν τα διηγήματα): 

1. Το μυστήριο του τύπου Α x Τ2/Τ1, Κωνσταντίνος Απέργης

2. Suite dreams, Στέλλα Κάσδαγλη

3. Η πιο μεγάλη νύχτα, Τάσος Αναστασίου

4. Santa Claus is not coming to town, Λάμπρος Δερμεντζόγλου

5. Γύψος, Γιάννης Νικολούδης

6. Tragesty, Φωτεινή Αμάντου

7. Μπέρμπον κερασμένα από τη Λορελάη, Έλσα Ανδρέου-Steiner

8. Τρεις πρέζες αλάτι, Γεώργιος Κελλής

9. Ματωμένος Ματίς, Ιωάννης Βαβίτσας

10. Η Γυναίκα από τη Ζυρίχη, Παναγιώτης Γ. Ιωαννίδης

11. Ένα πτώμα και μια εξαφάνιση, Χρήστος Σουρουλής

12. Ο μπάτλερ το έκανε, Καλλιρρόη Αγγελοπούλου

13. Μαύρος μολοσσός, Μαρία Κώτσια 

14. Δυτικά του νιπτήρος, Μπίστη Αργυρώ

15. Το ανθρωπάκι, Αντώνης Πάσχος

Η παρουσίαση του βιβλίου και η ανακοίνωση των ονομάτων των τριών πρώτων βραβευθέντων που θα παραλάβουν έπαινο, θα πραγματοποιηθεί στο Θέατρο Χυτήριο (Ιερά Οδός 44, Γκάζι) την Τετάρτη 5/6/2013 στις 19:30.

Μετά το πέρας της εκδήλωσης, θα το γιορτάσουμε με μουσική και ποτό στην όμορφη αυλή του θεάτρου, συζητώντας για εγκλήματα και ιστορίες μυστηρίου.  

Φωτογραφίες από το Book trailer (Οι αισιόδοξοι, εκδ. Γαβριηλίδης, 2013)

Ο συγγραφέας (που την είδε και σκηνοθέτης) μαζί με τον Νίκο Χρυσό (τον συγγραφέα που στο book trailer παίζει τον αστυνόμο Τζόκα) τον Γιώργο Καπετανάκο και τον Αντώνη Ματέρη.(γυρίσματα 17/4)

Ο πρωταγωνιστής του Book trailer Αντώνης Ματέρης υποδύεται τον αισιόδοξο, μες στο χάος, Δημήτρη Δημόπουλο. (γυρίσματα 17/4)

O Γιώργος (Καπετανάκος) στα γυρίσματα του book trailer για το νέο μου μυθιστόρημα «Οι αισιόδοξοι». (γυρίσματα 17/4)

Για δες καιρό που διάλεξα να γίνω (και σκηνοθέτης).(γυρίσματα 17/4)

Με αφορμή το μουστάκι του Αγάθωνα

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, έχε το νου σου μην μπερδέψεις τον Μπουμπούκο με τον Καστοριάδη.

Και εξηγούμαι. Διάβασα αυτό το κείμενο κι ο Διόνυσος με κάλεσε να πω τη γνώμη μου.

Από τότε που κατάλαβα ότι ο Τάτλιν κατέληξε design, και ο φασισμός ήταν το πιο ισχυρό ιδεολογικό κίνημα του μοντερνισμού, προτιμώ να σερφάρω πάνω σε μουστάκια σαν εκείνο του Αγάθωνα. Όχι με σοβαροφάνεια και υποκλίσεις στο αρχαιοελληνικό μεγαλείο. Αλλά συνείδηση της ιστορίας, της θέσης μας, με το χαμόγελο που οι νησιώτες πρόσφεραν τις κόρες τους στους πειρατές, γιατί πάντα θα περνούσαν από τα μέρη τους οι πειρατές. Δηλαδή με cabaret νότες, στο μεταίχμιο Ανατολής και Δύσης… Και Ska (με τύπους από μακριά έχουμε κοινά) και Balkan (ο μαύρος γάτος έχει μπλέξει το κουβάρι). Το χάρηκα το πελώριο μουστάκι  κάλεσμα στα σκεπτόμενα νιάτα, μια σύμπραξη με ένα γκρουπ που έχει παίξει στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ και ξέρει καλά ότι ο Μέγαλεκος ήταν Μέγας πότης.

Κι όσο για την κουλτούρα τού «δήθεν διεθνισμού», που ρίχνει τα πολιτιστικά σύνορα μόνο και μόνο για να επιβάλει χρηματοδοτούμενες κουλτούρες που αποσκοπούν και σε πολιτικά οφέλη (είναι τυχαίο που στο Χόλιγουντ η CΙΑ ονομάζεται κοροϊδευτικά υπουργείο πολιτισμού;), είναι βαρετή και ξεπερασμένη. Για μένα.

Από τη Μαντόνα προτιμώ τους Gogol Bordello, πειράζει; Εκεί να δεις κάτι μουστάκες. Που αναζητούν με το φανάρι μύτες που απέδρασαν…

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τους "Αισιόδοξους" στο περιοδικό Βακχικόν

Οι αισιόδοξοι, μυθιστόρημα, Βαγγέλης Μπέκας, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2013 (κυκλοφορεί τέλη Μαΐου)

Έκλεισα το κινητό και κοίταξα πάλι μέσ’ απ’ την τζαμαρία του καφενείου τους στραβωμένους θαμώνες. Δεν υπήρχε περίπτωση να έκανα λάθος, ήτανε όλοι μπάτσοι. Πάνω στα τραπέζια τους τηγανητοί γάβροι, καλαμάρια και ούζα, στον τοίχο αφίσες με γραφικά νησιά του Αιγαίου και «live your myth in Greece».
  Τότε άνοιξε η πόρτα της τουαλέτας και βγήκε ένας απ’ τους κολλητούς του Στεργίου. Είχαμε πιει και μαζί μερικές φορές. Παλιότερα. Είχε μούσια και κάπνιζε στριφτά και έμοιαζε με καπετάνιο, πελώριο καπετάνιο, τουλάχιστον ένα κι ενενήντα πέντε. Φορούσε μπότες, τζιν και μοντγκόμερι, και το βλέμμα του ερευνούσε διαρκώς το χώρο γύρω του, μην του ξεφύγει κάτι.
  Πρέπει να ήταν καμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερός μου και πολύ πιο γεροδεμένος από μένα, αν και δεν πάω πίσω στις μπουνιές. Οι παλάμες του ήταν τεράστιες, παλάμες ναυτικού που τις έκαψε το αλάτι· μια σφαλιάρα με είχε. Μετά το δεύτερο καραφάκι συνήθιζε να γελά ασταμάτητα. Πρέπει να το είχε ξεπεράσει προ πολλού, γιατί έπεφτε ήδη πολύ γέλιο στην παρέα.
  Το όνομά του ήταν Τζόκας. Αστυνόμος Τζόκας. Μπροστά του ο Μπέκας δεν έπιανε μία. Ήταν ένας από τους πλέον άξιους πατριώτες (Αρβανίτης στην καταγωγή) που έβαλε στο Σώμα η μεγάλη δημοκρατική παράταξη μετά το ένδοξο ’81.
  Με είδε να μπαίνω και σηκώθηκε όρθιος, αγέρωχος, πελώριος, χαμογέλασε και μου είπε κάτι που δεν άκουσα, γιατί τα σκυλάδικα δεν άφηναν πολλά περιθώρια.
  Μαζί του κάθονταν άλλοι δύο καλοξυρισμένοι νεαροί αστυνομικοί· τρέντι μπλουζάκια, ακριβά παπούτσια και γυμνασμένα μπράτσα. Ο ένας είχε τα μαλλιά καρφάκια και φορούσε γυαλιά, ο άλλος κουρεμένα πολύ κοντά και το κουτοπόνηρο βλέμμα του κάπως αλλήθωρο. Καμία σχέση με τον Τζόκα και το μπαρουτοκαπνισμένο πλοίο του. Άγουροι μπάτσοι.
  «Να σας γνωρίσω τον μοναδικό δημοσιογράφο της χώρας που είναι αναρχικός», τους είπε ο Τζόκας όταν τους πλησίασα.
  «Το γεγονός ότι μένω στα Εξάρχεια δεν με κάνει αναρχικό», αποκρίθηκα θέλοντας να δείξω την ενόχλησή μου.
  «Έλα τώρα, μεταξύ μας είμαστε», είπε εκείνος και γέλασε, «αφού είσαι».
  «Αναρχικός όχι, τρομοκράτης ναι!» αποκρίθηκα με σοβαρό ύφος, κρατώντας σθεναρή αντίσταση στο χαμόγελο που πίεζε τα χείλη μου. «Δημοσιογράφοι-τρομοκράτες κάθε βράδυ στις ειδήσεις των οκτώ».
  Μερικά δεύτερα σιγής, και ο Τζόκας ξέσπασε με τρανταχτά γέλια. Το ούζο είχε κάνει θεσπέσια δουλειά μες στο κεφάλι του. Τσούγκρισε με τους άγουρους μπάτσους που με αγριοκοίταζαν μην μπορώντας να κατανοήσουν το χιούμορ μου και τους ένευσε με έναν τρόπο δικό του, μοναδικό, που τους κάλμαρε.
  «Είδατε που σας τα ’λεγα... Ο τύπος είναι περιπτωσάρα!»
  Τράβηξε μια καρέκλα απ’ το διπλανό τραπέζι και μου έκανε νόημα να καθίσω κοντά του.
  «Θα πιεις κάτι, κύριε δημοσιογράφε;»
  «Ένα τσάι θα το έπινα».
  «Ακόμα να το κόψεις το γαμημένο, θα σε χαλάσει... Να σου βάλω λίγο Πλωμάρι να ευφρανθεί η καρδία;»
  Πήγε να βάλει ούζο σ’ ένα άδειο ποτήρι κι έκλεισα το στόμιο αντανακλαστικά με την παλάμη μου. Ακόμα και τότε που φλέρταρα με τον αλκοολισμό, με το ούζο δεν είχα παρτίδες. Κοιταχτήκαμε, χαμογέλασε με κατανόηση και άφησε κάτω το μπουκάλι.
  «Καιρό έχει να περάσει από ’δώ ο Στεργίου».
  «Και ίσως κάνει πολύ καιρό να περάσει ακόμα...»
  «Γιατί, τι έπαθε;» ρώτησε κάπως ανήσυχα ο Τζόκας.
  «Απολύθηκε».
  Και ετοιμάζει ληστείες με ψαροντούφεκο, σκέφτηκα, αλλά δεν σκόπευα να το μοιραστώ μαζί τους.
  «Μα χτες το πρωί που μιλήσαμε στο τηλέφωνο δεν μου είπε κάτι».
  «Ε, αργά το απόγευμα απολύθηκε».
  «Τους μαλάκες!» πετάχτηκε όρθιος ο Τζόκας κι αμέσως ξανακάθισε. «Αυτά κάνουν και μετά στέλνουν εμάς να τους μαζέψουμε... Έχει τρελαθεί ο κοσμάκης με το βούρδουλα».
  Ήπιε μια γουλιά ούζο και χαλάρωσε. Λίγο. Για λίγο.
  «Από τότε που ξεκίνησε η κρίση, μας έχει φύγει ο πάτος, κύριε δημοσιογράφε. Μειώνουν μισθούς και απολύουν και κόβουν δαπάνες και μέτρα, μέτρα, μέτρα...»
  «Κανένα μέτρο στα μέτρα», σχολίασα.
  Με στραβοκοίταξε, ήπιε άλλη μια γουλιά απ’ το ούζο του και συνέχισε ακάθεκτος.
  «Χρόνια τώρα ο κόσμος μέρα παρά μέρα στους δρόμους, και οι μπάτσοι, τα κορόιδα, να τρέχουμε να τους κάνουμε καλά. Για ψίχουλα, έτσι... Δώσε μπόνους για κάθε κλομπιά, κύριε πρωθυπουργέ, μόνο οι μάνατζερ θα παίρνουν μπόνους;»
  Γέλασε· κάπως πικρά. Το ούζο πολεμούσε μέσα του με την απόλυση ενός καλού φίλου.
  «Μα εσύ είσαι στο Ανθρωποκτονιών», του θύμισα για να τον πικάρω.
  «Το βλέπω συλλογικά το ζήτημα», αποκρίθηκε ο Τζόκας και οι άγουροι μπάτσοι επικρότησαν. «Μην ξεχνάς πως είμαι και συνδικαλιστής...»
  Δεν έμοιαζε με συνδικαλιστή, πολύ περισσότερο δεν έμοιαζε με μπάτσο. Θύμιζε καπετάνιο, είπαμε, με καπετάνιο παλιάς κοπής, με μούσια και χαρμάνια και ερωμένες τής μιας νύχτας στα λιμάνια της Άπω Ανατολής, που ο ασυρματιστής του έγραφε ποιήματα.
  Οι άλλοι δύο έμειναν αμίλητοι την περισσότερη ώρα παρακολουθώντας τον Τζόκα που ήταν κάτι σαν θρύλος στην υποδιεύθυνση Ανθρωποκτονιών. Έγνεφαν διαρκώς πως συμφωνούσαν, τσούγκριζαν τα ποτήρια τους κι έπιναν, να παραβγούν μαζί του, και θα είχανε πάλι άσχημα ξεμπερδέματα.
  «Λοιπόν, πώς απ’ τα μέρη μας, κύριε δημοσιογράφε; Σε χρέωσαν με τη δουλειά του Στεργίου;»
  «Αν ήταν μόνο η δουλειά του Στεργίου, καλά θα ήταν».
  Η ξανθιά μάς πλησίασε, έσκυψε κι έκρυψε τον Τζόκα για να ακουμπήσει το αχνιστό τσάι στο τραπέζι μας.
  «Πράσινο;» ρώτησα.
  «Πράτσινο!» αποκρίθηκε η ξανθιά.
  «Εδώ μόνο πράσινα έχουμε», πετάχτηκε ο Τζόκας λοξοκοιτώντας την ξεθωριασμένη σημαιούλα με τον πράσινο ήλιο στο ανθοδοχείο δίπλα στο νεροχύτη. Σε πόσες και πόσες λαοθάλασσες δεν είχε ταξιδέψει.
  «Κυκλοφορεί καμιά πληροφορία για το θέμα του υπουργού;» μου έκανε πάσα η σημαιούλα.
  Ο Τζόκας γύρισε και με κάρφωσε, λες και θα προχωρούσε σε ανάκριση υπόπτου.
  «Εσείς οι δημοσιογράφοι είστε χειρότεροι κι από μας», είπε τελικά και έστριψε τσιγάρο. «Όλο ερωτήσεις...»
  «Αποκλείεται να μην έχεις ακούσει κάτι», επέμεινα.
  «Για τον υπουργό στο φέρετρο;» μειδίασε ο Τζόκας και ήπιε μια γερή γουλιά ούζο. «Καλά να πάθει ο καριόλης, κι ας ήταν δικός μας. Βούιξε ο τόπος με τις κομπίνες του... Αλλά μήπως ήταν και ο μόνος; Πλούτισαν τα καθαριστήρια απ’ τα γιαουρτωμένα σακάκια βουλευτών. Και δεν είναι όπως παλιά που αυτά τα έκαναν μόνο τα κουμμούνια, ξέφυγε ο κόσμος, κύριε δημοσιογράφε. Πρώτα ήρθαν τα φάσκελα, μετά οι σφαλιάρες, δεν θα αργούσαν πολύ να φτάσουν και οι σφαίρες».
  «Έχουν μαζέψει πολλούς και διάφορους στα Εξάρχεια απ’ το μεσημέρι».
  «Οι γνωστές βλακείες της Αντιτρομοκρατικής!» είπε ο Τζόκας και τσούγκρισε με τους υποτακτικούς του, που συμφώνησαν πίνοντας το ουζάκι τους. «Δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο ο δολοφόνος να είναι του χώρου. Τον υπουργό τον φάγανε από μακριά, με διόπτρα και σιγαστήρα, χτύπημα αθόρυβο. Οι αριστεροί τρομοκράτες συνηθίζουν να κάνουν θόρυβο, μην το ξεχνάς, κύριε δημοσιογράφε».
  «Κάποιος ακροδεξιός που σκότωσε για τη χαμένη τιμή της πατρίδας;»
  «Κοίταξε, κοίταξε... είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο, αλλά καλύτερα να μη βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα. Η έρευνα είναι στα χέρια της Αντιτρομοκρατικής και δεν πρόκειται να μας κάνουν τη χάρη να τη δώσουν στο Ανθρωποκτονιών».

Δεν ήταν μόνο τους «ξερόλες της Αντιτρομοκρατικής» που δεν πήγαινε ο Τζόκας, δεν πήγαινε και τους φασίστες, γι’ αυτό τα τακιμιάζαμε. Μπορεί στους μετανάστες να έριχνε καμιά σφαλιάρα πού και πού, αλλά δεν το έκανε από κακία. Όπως ο πατέρας στο γιο τις έριχνε, για να τους συνετίσει.
[…]
  Έξω απ’ την τζαμαρία πρόσεξα δυο ψηλόλιγνους, κοντοκουρεμένους νεαρούς με αρβύλες και μαύρα μπουφάν να γυροφέρνουν τη μηχανή μου.
  «Πρέπει να φύγω», είπα και σηκώθηκα όρθιος.
  «Από τώρα;»
  Οι τύποι κοίταξαν μες στο καφενείο σαν να γύρευαν κάτι και οι ματιές μας αντάμωσαν.
  «Πάω στο νοσοκομείο να δω τρεις Πακιστανούς που οι φασίστες τούς κέρασαν μαχαιριές», είπα λοξοκοιτώντας τους μαντράχαλους.
  «Τα συνηθισμένα», σχολίασε ο Τζόκας ατάραχος και τους κάρφωσε με το αυστηρό του βλέμμα.
  Εκείνοι άφησαν επιτέλους τη μηχανή μου στην ησυχία της και πέρασαν στην απέναντι πλευρά του δρόμου, ρίχνοντας πίσω τους φευγαλέες ματιές. Ο ένας έβγαλε το κινητό του και τηλεφώνησε κατηφορίζοντας στο πεζοδρόμιο. Χάθηκαν στην πρώτη γωνία.
  Έσκυψα κοντά στον αστυνόμο και τον κοίταξα βαθιά μες στα καστανά του μάτια, αναζητώντας τον άνθρωπο Τζόκα.
  «Μήπως πήρε τ’ αυτί σου κάτι για το μαχαίρωμα; Έχει να κάνει με την υπηρεσία σου».
  «Αν δεν κάνουν καταγγελία, δεν θα προχωρήσει το ζήτημα», αποκρίθηκε εκείνος ψυχρά.
  «Είχα την εντύπωση πως αυτές οι διώξεις προχωρούν αυτεπάγγελτα».
  «Όπως θα ’χεις καταλάβει, κύριε δημοσιογράφε, όχι σ’ όλες τις περιπτώσεις...»

ΥΓ. Εδώ το link για το Βακχικόν

"Το κουρέλι" πάει θέατρο

Επειδή μόνο η Τέχνη μπορεί… να  δείτε οπωσδήποτε το «Κουρέλι» του εξαιρετικού Ντέννις Κέλλυ. Κωμικοτραγικό και μοντέρνο θεατρικό με ηθοποιούς που δίνονται και αποκαλύπτουν τον πιο τρελό εαυτό τους πάνω στη σκηνή.
Έργο δεμένο, φευγάτο και έξυπνο!

Faust

Αθηναΐδος 12 & Καλαμιώτου 11,, Κέντρο

Τηλ.: 2103234095

Κουρέλι

Παραστάσεις: Βραδ: Παρ.-Κυρ. 9.30 μ.μ. 

Εισ.: € 14, 10. 

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: 15/3. 

Διάρκεια: 70'

Στις γυναίκες που αγωνίζονται

Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα σε όλες τις γυναίκες 
κι ακόμα περισσότερο
στις γυναίκες που αγωνίζονται.

4ο Καρναβάλι Μεταξουργείου - Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Ελάτε να ζωντανέψουμε τη γειτονιά!

Είναι το σύνθημα για το 4ο υπαίθριο πολυπολιτισμικό Καρναβάλι που διοργανώνουν οι κάτοικοι, οι θεατρικές και χορευτικές ομάδες του Μεταξουργείου και μας προτρέπουν να λάβουμε μέρος με κέφι και ενθουσιασμό στην παρέλαση που θα ξεκινήσει  την Κυριακή 10 Μαρτίου στις 12 το πρωί από την πλατεία Αυδή και θα σαρώσει όλο το Μεταξουργείο.

Επίσης,

το 3ο World Jazz Festival συμμετέχει στο καρναβάλι του Μεταξουργείου. 

Σε  τρεις ημέρες (8,9 και 10 Μαρτίου), συνυπάρχει η ατμόσφαιρα της Νέας Ορλεάνης, με το άρωμα των παραδοσιακών αποκριάτικων καρναβαλιών της Μακεδονίας. Afrojazz, funk swing, hot jazz, bossa  nova, cabaret, μαζί με χάλκινα της Γουμένισσας νταούλια και Balkan jazz.

Περισσότερα εδώ.

Μια εξομολόγηση στον Πέτρο Μάρκαρη

Έπινα ρακί, εκείνος ουίσκι.  Τον πλησίασα κάπως δειλά και του είπα «ωραία η ομιλία σας για τον Κατσουρίδη».  

«Ευχαριστώ», αποκρίθηκε και ρούφηξε μια βαθιά ρουφηξιά απ’ την πίπα του.

«Ξέρετε», συνέχισα, «ξεκίνησα να σας διαβάζω αργά, ο  Βασικός Μέτοχος ήταν το πρώτο βιβλίο σας που διάβασα. Από μικρός δεν τα πήγαινα καλά με τα αστυνομικά».

«Καταλαβαίνω…» είπε αλλά δεν καταλάβαινε. Νόμισε πως ήμουν άλλος ένας που σνόμπαρε τις ιστορίες με μπάτσους.

«Ξέρετε», ψέλλισα, «από παιδάκι με κορόιδευαν αστυνόμο…» Γύρισε και με κοίταξε ξαφνιασμένος. «Με λένε Μπέκα», είπα. Αστυνόμο Μπέκα μουρμούρισα στη σκέψη μου κι εκείνος γέλασε, λες και την είχε διαβάσει.

Έχω μάθει, πλέον, να ζω με αυτό, με τα αστυνομικά μυθιστορήματα κήρυξα ειρήνη. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια το διασκεδάζω. Και ετοιμάζω καρτερικά την εκδίκησή μου.


ΥΓ. Ο Πέτρος Μάρκαρης μιλάει την Δευτέρα 25/2, 8:30 μμ  για τον θεατρικό λόγο από την σιωπή του Μεσαίωνα στον διάλογο της Αναγέννησης. (Βιβλιοπωλείο art bar Ποιήματα & Εγκλήματα). 

Ο Μεσσίας

Τριάντα δύο χρονών μαντράχαλος και δεν έχω δουλέψει ποτέ. 

Δεν χρειάστηκε. Σπουδές, βέβαια, έκανα και με το παραπάνω. Ξεκίνησα με Οικονομικά, το γύρισα στη Διαφήμιση, αλλά πτυχίο κατάφερα να πάρω μόνο στη Δημιουργική Γραφή. Δέκα ολόκληρα χρόνια μου πήραν όλα αυτά στη Νέα Υόρκη. Κι όταν γύρισα επιτέλους πίσω στην πατρίδα, έφερα στις αποσκευές μου την Κρίση, και οι φίλοι μου άρχισαν να μεταναστεύουν για ένα καλύτερο αύριο. Oι παιδικοί μου φίλοι. Οι φίλοι που είχα στους Αμπελόκηπους, πριν μετακομίσουμε στη Φιλοθέη.

   Ο πατέρας μου ήταν εργολάβος, τις πρώτες μεγάλες δουλειές τις ανέλαβε τη δεκαετία του ’90, και με τους Ολυμπιακούς απογειώθηκε. Είναι πλέον συνταξιούχος. Εκατομμυριούχος συνταξιούχος. Είχε φίλους υψηλά ιστάμενους ο πατέρας και κάρτα στο κόμμα από το ’81 και πληροφορίες από μέσα την κατάλληλη στιγμή. Τα μετρητά πρόφτασε και τα έβγαλε έξω έγκαιρα, άγχος δεν έχει.

Θυμάμαι την ημέρα που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε απ’ το Καστελόριζο ότι μπήκαμε στο ΔΝΤ, ο πατέρας με κάλεσε στο γραφείο του και μου είπε πως έγραψε στο όνομά μου μια πολυκατοικία στο Νέο Ψυχικό. Πενταόροφη. Όλη δική μου.

Αλλά αυτό δεν θα με βοηθούσε να γίνω συγγραφέας. Είχα ήδη δεχτεί 23 απορριπτικές επιστολές και για αυτοέκδοση ή μεσολάβηση του πατέρα δεν ήθελα να ακούσω κουβέντα. Ό,τι έκανα θα το έκανα με την αξία μου.

Την κατάρα μου να ’χεις να ζεις σε ενδιαφέρουσα εποχή, έλεγε η παλιά κινέζικη παροιμία, αλλά εγώ ζούσα λες και ήμουν σε άλλη εποχή. Ο καθένας ένιωθε την Κρίση στο πετσί του, είχε το υλικό για ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, αλλά όχι εγώ. Πώς θα έγραφα το συναρπαστικό έργο που θα αφορούσε την εποχή, το έργο που πάντα ονειρευόμουν; 

Στην αρχή άρχισα να πηγαίνω για έρευνα στα συσσίτια και στις πορείες, να φωτογραφίζω, να κρατώ σημειώσεις. Μα γρήγορα κατάλαβα πως αυτό δεν αρκούσε. Άλλο πράγμα το βίωμα, άλλο παρατηρητής. Αν δεν ξόρκιζα από πάνω μου τις αμαρτίες του πατέρα, πώς θα γινόμουν άνθρωπος του πνεύματος;

«Θα τον σκοτώσω!»

«Σιγά μη σκίσεις κάνα καλσόν», μου είπε η Τζένη το βράδυ της θείας φώτισης σε κάποιο μπαρ του κέντρου.

Κατέβηκα και με τους αγανακτισμένους στην πλατεία Συντάγματος. Χωρίς φωτογραφική μηχανή, χωρίς σημειωματάριο. Κατέβηκα για να ζήσω. Γνώρισα άνεργους, χρεοκοπημένους, υποψήφιους αυτόχειρες. Ένα μυθιστόρημα η ζωή του καθενός, όχι όμως η δική μου.

Εκείνα τα βράδια έμενα άγρυπνος ώς αργά και με τα πολλά αποφάσισα να δωρίσω ένα διαμέρισμα από την πολυκατοικία του Ψυχικού στη μικρότερη αριστερή οργάνωση της χώρας. Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για τον κοινό αγώνα. Πήγα, έψαξα, βρήκα την οργάνωση που είχε λάβει τις λιγότερες ψήφους στις εκλογές, κι έβαλα συμβολαιογράφους και τα κανονίσανε. Παρ’ όλα αυτά, το επόμενο πρωί εξακολουθούσα να αισθάνομαι χάλια.

«Θα τον σκοτώσω!»

«Πιες τουλάχιστον πρώτα το ουίσκι σου», μου είπε η Τζένη την ημέρα της θείας φώτισης αποτελειώνοντας το δικό της.

Μάζεψα όλα τα ρούχα μου, τα πανάκριβα ρούχα και παπούτσια μου, και τα πήγα σε μια εκκλησία να τα μοιράσουν στους φτωχούς. Για αντάλλαγμα πήρα από εκεί ό,τι παλιόρουχα βρήκα. Τα φορούσα και κατέβαινα στο κέντρο να αναμειχθώ με το πλήθος,  να  ξεχάσω.

«Θα τον σκοτώσω!»

«Σκάσε επιτέλους, σε βαρέθηκα…»

Ντρεπόμουν. Ντρεπόμουν που τον είχα πατέρα, που συνέχιζε να γλεντοκοπά με τους διεφθαρμένους του φίλους λες και δεν συνέβαινε τίποτα· που είχα ολόκληρη πολυκατοικία στο Ψυχικό, που για γενέθλιο δώρο μου πήρε πενήντα χιλιάδες ευρώ σε γερμανικά ομόλογα. Ήθελα να βοηθήσω όλους τους απολυμένους, τους χρεοκοπημένους, αλλά δεν ήξερα πώς. Στους ζητιάνους έδινα εικοσάευρα, στα μπαρ κερνούσα συνεχώς, δάνειζα λεφτά σε αγνώστους.

«Το μόνο που θέλω είναι να κάνω τον κόσμο χαρούμενο».

«Σκοτώνοντας τον πατέρα σου δεν νομίζω… Εκτός αν έχεις πατέρα πολιτικό!» 

Ναι, ήθελα να κάνω τον κόσμο χαρούμενο, να δει με αισιοδοξία το αύριο, να χορέψει και πάλι συρτάκι με τον Ζορμπά. Αυτός ήταν πλέον ο στόχος μου. Είχα βρει επιτέλους το δικό μου, το απόλυτο μυθιστόρημα, αλλά θα το έγραφα αφότου το ζούσα.

Ένα απ’ τα πρώτα που σκέφτηκα εκείνο το βράδυ της θείας φώτισης που τρέκλιζα στην μπάρα ήταν να φύγω για το Άγιο Όρος. Το πήρα πίσω μετά το πέμπτο ουίσκι. Ποιος αναχωρητής έκανε τον κόσμο χαρούμενο; Μήπως να γινόμουν επαναστάτης; Τρομοκράτης εκδικητής; Ή μήπως να χάριζα όλη την περιουσία μου σε κάποια φιλανθρωπική οργάνωση;

«Είσαι τρελός;», πετάχτηκε  η Τζένη και με σκούντησε να συνέλθω.

Καθόταν δίπλα μου στην μπάρα και με κοιτούσε με το φλεγόμενο απ’ το ποτό βλέμμα της. Τριανταπεντάρα χορεύτρια σε ένα club που έκλεισε προσφάτως, μελαχρινή και πρόστυχη, γεμάτη τατουάζ και με σκουλαρίκι στη γλώσσα. Πριν από δύο ώρες την είχα γνωρίσει σε εκείνο το μπαρ.

«Θες πολύ να κάνεις τον κόσμο χαρούμενο;», μου είπε.

«Όσο τίποτα…», αποκρίθηκα. «Δεν μπορώ να αντέξω τα μίζερα πρόσωπά τους, παντού, όπου κι αν γυρίσω, με κοιτούν λες και φταίω εγώ!»

«Λοιπόν… σκέφτηκα κάτι», μου είπε και με κοίταξε λοξά αδειάζοντας με μια γουλιά το ποτήρι της. «Βέβαια είναι κάτι που θα έχει αποτέλεσμα μόνο στον μισό πληθυσμό…»

Την κοίταξα απορημένος και είπα:

«Είναι μια αρχή…»

Με τράβηξε απ’ το χέρι και κλειστήκαμε στις γυναικείες τουαλέτες και άνοιξε τα πόδια της, σήκωσε πάνω τη φούστα της, εσώρουχο δεν φορούσε. Τα πόδια της σφριγηλά και καλλίγραμμα και ένας ήλιος τατουάζ ήταν ζωγραφισμένος γύρω απ’ το ξυρισμένο μουνί της. Κοίταξα μέσα της και είδα το φως το αληθινό και έπειτα γύρισα σ’ εκείνη λυτρωμένος.

«Τι με κοιτάς σαν βλάκας», μου είπε, «δεν θες να με κάνεις χαρούμενη; Γλείψε!»

Από τότε ξεκίνησα να τριγυρνώ σε μπαρ και καφέ, σε παραλίες, γυμναστήρια και κολυμβητήρια, με ή χωρίς την Τζένη, αναζητώντας να θυσιαστώ για ένα τους χαμόγελο, να προσφέρω ηδονή. Να πετάξω στα σκουπίδια τη δική μου απόλαυση, να σκύψω, να υποταχτώ, να γλείψω για να δώσω χαρά σ’ εκείνες. Δεν θα έπλενα τα πόδια τους, δεν θα χρησιμοποιούσα καθόλου χέρια. Θα πρόσφερα τη γλώσσα μου, ηδονής ναρκωτικό, να ταξιδέψουν στη νιρβάνα του οργασμού.

Ποτέ μου δεν θα έγραφα το μυθιστόρημα που ονειρευόμουν, δεν είχα το ταλέντο, καιρός ήταν να το παραδεχτώ. Η γλώσσα της θείας φώτισης με έχρισε όμως Μεσσία.

---

Το διήγημά μου στη συλλογή διηγημάτων Crisis: 10+1 (εκδόσεις Vakxikon.gr). Συμμετέχουν: Νίκος Κουνενής, Μαρία Ξυλούρη, Τζούλια Γκανάσου, Βάσια Τζανακάρη, Μαρία Φακίνου, Βαγγέλης Μπέκας, Στέργια Κάββαλου, Μαίρη Κλιγκάτση, Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, Ιορδάνης Κουμασίδης, Johnny Handsome. 

Πατώντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε ή να κατεβάσετε δωρεάν το βιβλίο. 

1ος Διαγωνισμός Αστυνομικού Διηγήματος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας και των Εκδόσεων Άπαρσις

H Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας και οι εκδόσεις Άπαρσις συνδιοργανώνουν Διαγωνισμό Αστυνομικού Διηγήματος με στόχο την ανάδειξη νέων ταλέντων αστυνομικής λογοτεχνίας. Έναρξη του διαγωνισμού ορίζεται η 3η Δεκεμβρίου 2012 και λήξη η 28η Φεβρουαρίου 2013.

Το θέμα του διαγωνισμού

Τα διαγωνιζόμενα διηγήματα πρέπει να είναι αστυνομικά διηγήματα (με την ευρεία έννοια του όρου), τα οποία δεν θα έχουν συμμετάσχει σε άλλο διαγωνισμό και δεν θα έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονική ή έντυπη μορφή.

Δικαίωμα συμμετοχής-προϋποθέσεις

Στο διαγωνισμό μπορούν να λάβουν μέρος ενήλικες μέχρι 40 ετών, ανεξάρτητα αν έχουν εκδώσει ή όχι κάποιο βιβλίο λογοτεχνίας. Τα διηγήματα δεν θα πρέπει να ξεπερνούν σε έκταση τις 3.000 λέξεις.

Η κριτική επιτροπή

Η κριτική επιτροπή είναι τριμελής και απαρτίζεται από τα εξής μέλη της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας:

Τιτίνα Δανέλλη, συγγραφέας

Δημήτρης Μαμαλούκας, συγγραφέας
Σέργιος Γκάκας, συγγραφέας

Οι νικητές

Η κριτική επιτροπή θα επιλέξει τα 20 καλύτερα διηγήματα του διαγωνισμού που θα εκδοθούν σε βιβλίο από τις Εκδόσεις Άπαρσις. Στους 3 πρώτους νικητές του διαγωνισμού θα απονεμηθεί τιμητικό δίπλωμα.

Διαδικασία συμμετοχής στο διαγωνισμό

Η υποβολή των διηγημάτων γίνεται με αποστολή e-mail στο aparsis.crimestory@gmail.com Στο θέμα του e-mail να αναγράφεται ο τίτλος του διηγήματος. Συνημμένα στο e-mail πρέπει να είναι:

1. Το διήγημα (σε αρχείο word 1997-2003 doc), στην αρχή της πρώτης σελίδας του οποίου θα πρέπει να αναγράφεται μόνο ο τίτλος του διηγήματος, χωρίς το όνομα του δημιουργού

2. Το βιογραφικό του διαγωνιζόμενου (σε διαφορετικό αρχείο word 1997-2003 doc), το οποίο θα συμπεριλαμβάνει αναλυτικά στοιχεία επικοινωνίας του διαγωνιζόμενου.

Επικοινωνία

Για οποιαδήποτε πληροφορία ή διευκρίνιση σχετικά με το διαγωνισμό, μπορείτε να επικοινωνήσετε στο vitamibarouak@gmail.com με τον συγγραφέα Βαγγέλη Μπέκα, ο οποίος είναι υπεύθυνος διοργάνωσης του διαγωνισμού εκ μέρους των Εκδόσεων Άπαρσις.

Αναλυτικά οι όροι συμμετοχής στο διαγωνισμό

·         - Ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί από την 3η Δεκεμβρίου 2012 ώς την 28η Φεβρουαρίου 2013 αποκλειστικά μέσω διαδικτύου. Άλλος τρόπος αποστολής διηγημάτων δεν θα γίνεται δεκτός.

·        - Τα διαγωνιζόμενα διηγήματα δεν πρέπει υπερβαίνουν σε έκταση τις 3.000 λέξεις. Στο διαγωνισμό μπορούν να λάβουν μέρος ενήλικες μέχρι 40 ετών, ανεξάρτητα αν έχουν εκδώσει ή όχι κάποιο βιβλίο λογοτεχνίας, κάτοικοι Ελλάδας και εξωτερικού. Τα διηγήματα θα πρέπει να είναι γραμμένα στα ελληνικά.

·       -  Τα διηγήματα του διαγωνισμού πρέπει να είναι αστυνομικά διηγήματα (με την ευρεία έννοια του όρου) τα οποία δεν έχουν συμμετάσχει σε άλλο διαγωνισμό και δεν θα έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονική ή έντυπη μορφή.

·         - Από τη συμμετοχή στο διαγωνισμό αποκλείονται τα μέλη της ΕΛΣΑΛ. 

·         Ο κάθε διαγωνιζόμενος μπορεί να συμμετάσχει στο διαγωνισμό με ένα μόνο διήγημα.

·        -  Κάθε διαγωνιζόμενος θα φέρει την ευθύνη της υπογραφής του και κάθε άλλη ευθύνη σχετικά με την πατρότητα και την πρωτοτυπία του διηγήματος.

·         -  Η κριτική επιτροπή θα επιλέξει τα 20 καλύτερα διηγήματα που πληρούν τους όρους του διαγωνισμού και τα οποία θα εκδοθούν σε βιβλίο από τις Εκδόσεις Άπαρσις. Στους 3 πρώτους νικητές θα απονεμηθεί τιμητικό δίπλωμα.

·       - Η τελική απόφαση της κριτικής επιτροπής είναι οριστική και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Θα ανακοινωθεί σε ειδική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί τον Μάιο του 2013.

·         - Η υποβολή των διηγημάτων γίνεται με αποστολή e-mail στο aparsis.crimestory@gmail.com. Στο θέμα του e-mail να αναγράφεται ο τίτλος του διηγήματος. Συνημμένα στο e-mail πρέπει να είναι:

1. Το διήγημα (σε αρχείο word 1997-2003 doc), στην αρχή της πρώτης σελίδας του οποίου θα πρέπει να αναγράφεται μόνο ο τίτλος του διηγήματος, χωρίς το όνομα του δημιουργού

2. Το βιογραφικό του διαγωνιζόμενου (σε διαφορετικό αρχείο word 1997-2003 doc), το οποίο θα συμπεριλαμβάνει αναλυτικά στοιχεία επικοινωνίας του διαγωνιζόμενου.

·         - Οι διοργανωτές διατηρούν το δικαίωμα να μεταβάλουν τις ημερομηνίες, να συμπεριλάβουν λιγότερα από 20 διηγήματα στο βιβλίο (εφόσον η αξία των διηγημάτων και η συμμετοχή δεν είναι η αναμενόμενη) ή να ματαιώσουν το διαγωνισμό.

·         - Oποιαδήποτε συμμετοχή δεν είναι σύμφωνη με όλους ανεξαιρέτως τους όρους συμμετοχής θα αποκλείεται από το διαγωνισμό χωρίς ειδοποίηση του διαγωνιζόμενου.

·         - Με την αποστολή του διηγήματος ο διαγωνιζόμενος αποδέχεται ότι το έργο του θα τεθεί υπό αξιολόγηση. Εκχωρεί στις Εκδόσεις Άπαρσις το αποκλειστικό δικαίωμα για δημοσίευση του διηγήματός του σε βιβλίο (εφόσον διακριθεί στο διαγωνισμό). Οι διαγωνιζόμενοι αποδέχονται ότι το μέρος των εσόδων από την πώληση του βιβλίου που θα εκδοθεί και αντιστοιχεί στο ποσοστό των δικαιωμάτων του συγγραφέα, θα παραχωρηθεί στις Εκδόσεις Άπαρσις με στόχο την προώθηση του ελληνικού αστυνομικού αφηγήματος. Οι 20 νικητές αποδέχονται πως δεν θα λάβουν οικονομικό αντάλλαγμα από την πώληση του βιβλίου, πέρα από 1 δωρεάν αντίτυπο του βιβλίου. Οι τρεις πρώτοι διακριθέντες θα λάβουν επιπλέον 4 βιβλία.

·        - Η συμμετοχή στο διαγωνισμό προϋποθέτει και συνεπάγεται την πλήρη και ανεπιφύλακτη αποδοχή του  συνόλου των παραπάνω όρων.

---

Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας  http://crimefictionclubgr.wordpress.com/

Εκδόσεις Άπαρσις, Μυκηνών 9, Κεραμεικός, Αθήνα, 10435, 2103455226 http://www.aparsis.gr/

Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Βασίλη Κυριάκη "Πεζοστράτης"

«Πεζοστράτης» τιτλοφορείται η νέα ποιητική συλλογή του Βασίλη Κυριάκη , που παρουσιάζουν οι εκδόσεις Άπαρσις το Σάββατο 3 Νοεμβρίου , στις 7 το απόγευμα , στον πολυχώρο «Ομάδα Λάσπη».

(Μεγ.Αλεξάνδρου 125& Ευρυμέδοντος, Κεραμεικός). Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι ποιητές Ευτυχία Παναγιώτου & Αλέξανδρος Δάρας. Ποιήματα από τη συλλογή θα διαβάσουν ο ίδιος ο ποιητής και ο «Άλλος Άνθρωπος».

«Η αισιοδοξία δεν είναι συναίσθημα-τρόπαιο, αλλά κάθε μέρα λύση».

Γράμμα από έναν πιστό του Παστίτσιου για την αυριανή απεργία

Αύριο, λέω, να καθίσω πάλι στα αυγά μου. Ώχου, αδερφάκι, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει μια ώρα αρχύτερα. Μην ακούς τους παπάρες τους αριστερούς, που λεν πως τίποτα δεν αλλάζει από μόνο του. Αλλάζει και παρά αλλάζει. Θα περάσουμε υπέροχα στον Παράδεισο, κάθε μέρα παστίτσιο θα μας φτιάχνει ο γέροντας, θα δεις…  Γι’ αυτό σου λέω, στήσου και περίμενε και απόλαυσέ το…

Δικός σας,

Ο πεινασμένος παστίτσια ονειρεύεται

Β' κύκλος εκδηλώσεων στα πλαίσια της έκθεσης Το Αθηναικό Underground στο CAMP!

Πα 21/ 9 Συναυλία του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας (Κ.ΣΥ.Μ.Ε.) Πέτρος Φραγκίστας
«Kawa, σημαίνει ποταμός” για viola da gamba, ηλεκτρονικά και μαγνητοταινία
αφιερωμένο στην ιαπωνική πρωτοπορία του 1970 (Νικολέτα Χατζοπούλου, viola da gamba, Κώστας Μαντζώρος, ηλεκτρονικά). Η παρουσίαση του έργου του Πέτρου Φραγκίστα και της εποχής του underground θα γίνει από τον Νεκτάριο Παπαδημητρίου

19.00

Σα 22/9

Κυ 23/9

Δε 24/9 “Λεωνίδας Χρηστάκης”. Θα προβληθεί βιντεοσκοπημένη συνέντευξη του Λ.Χ από τον Τέο Ρόμβο. Συζητούν: Τέος Ρόμβος, Κωστής Τριανταφύλλου, Θανάσης Μουτσόπουλος, Αλέξης Χρηστάκης. Συντονίζει ο Νεκτάριος Παπαδημητρίου. 19.00

Τρ 25/9 “Διάττοντες αστέρες”. Ο Τζίμης Ευθυμίου παρουσιάζει τις συσκοτισμένες καλλιτεχνικές περιπτώσεις των : Ανδρό, Ίωνα Πανόπουλου, Στάθη Ρουπακιώτη. 19.00

Τε 26/9 “Ακαδημία Αέρα Πατέρα: απόηχοι από ένα κάποιο μέλλον”. Συζήτηση με τους Διαμαντή Καράβολα, Χάρη Ραφτόγιαννη, Σπύρο Σαραντόπουλο και τον Ποιητή. Συντονίζει ο Τζίμης Ευθυμίου. Θ' ακολουθήσει συναυλία. 19.00

Πε 27 /9 “Ψυχεδέλεια και ψυχοδηλωτικές ουσίες”. Συζητούν Κώστας Φέρρης, Θανάσης Ρεντζής, Αλέξης Ταμπουράς. 19.00
Πα 28/9 Συζήτηση “Underground και to Διαδίκτυο”. Δάφνη Δραγώνα, Γιώργος Κωνσταντινίδης, . Ηλίας Μαρμαράς. Συντονίζει ο Κωστής Τριανταφύλλου. 19.00
DJ SET “Greek & Global Underground”: Θανάσης Ξανθάκος (Plan 59), Νεκτάριος Παπαδημητρίου (ΑSTRANGEATTRACTOR). 22.30 Higgs Ισόγειο.
Σα 29/9 Προβολή του ντοκιμαντέρ του Κώστα Κολλημένου για τον Δεκέμβρη '08, “Μια Κραυγή το Δεκέμβρη” (2009). Θ' ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη και τον Νώντα Σκυφτούλη (Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Nosotros). 19.00

Κυ 30/9 “Το Θεσσαλονικιώτικο Underground”. Παρουσίαση της τελείως εκκεντρικής καλλιτεχνικής πορείας των Θανάση Χονδρού και Αλεξάνδρας Κατσιάνη (Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ, Άλλη Πόλη). Συζήτηση των καλλιτεχνών με τους Τζίμη Ευθυμίου, Κωστή Τριανταφύλλου, Θανάση Μουτσόπουλο και το κοινό. 19.00

Δε 1/10 Προβολή του ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοϊτη , “Ζωντανοί στο Κύτταρο” (2005). Θ' ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη. 19.00

Τρ 2/10 Προβολή της ταινίας μικρού μήκους του Μιχάλη Παπανικολάου, “Μήδεια 70” (1969). Θα παραστεί ο σκηνοθέτης. Συζήτηση “Underground και Πειραματικός Κινηματογράφος Ι”. Μάκης Μωραϊτης, Μάνος Κατσούλης, Λίνα Φονταρά. Συντονίζει ο Γιάννης Χαριτίδης. 19.00

Τε 3/10 Προβολή της ταινίας του Θανάση Ρεντζή “Fiction”. Εισαγωγή από τους Μάνο Στεφανίδη και Θανάση Μουτσόπουλο και στη συνέχεια συζήτηση με τον σκηνοθέτη. 19.00

Πε 4/10 Προβολή της ταινίας του Νίκου Ζερβού, “Σουβλίστε τους” (1983). Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη και τον πρωταγωνιστή της ταινίας, Δημήτρη Πουλικάκο. 19.00

Πα 5/10 Προβολή του ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοϊτη για την Κατερίνα Γώγου, “Για την Αποκατάσταση του Μαύρου” (2012). Θ' ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη. 19.00

Σα 6/10 “Κενό Δίκτυο: Ο ρόλος της καλλιτεχνικής συνειδητότητας στην αντικαθεστωτικη κουλτούρα”. Παρουσίαση και συζήτηση του εναλλακτικού δρόμου της ομάδας. 19.00

Κυ 7/10 “Η αφομοίωση του underground από το mainstream στην ελλάδα, και άλλες μεταμοντέρνες ιστορίες”. Ανακοίνωση του Θανάση Μουτσόπουλου. 19.00

Δε 8/10 “Ανισόπεδες Υπερβάσεις”. Προβολή του ντοκιμαντέρ του Γιάννη Μισιουρίδη για τους Lost Bodies (2011). Στη συνέχεια ο Θάνος Κόης (Lost Bodies) συζητάει με τον μουσικοκριτικό Αργύρη Ζήλο και το κοινό. 19.00

Τρ 9/10 Προβολή ελληνικών underground ταινιών μικρού μήκους. Συζήτηση “Underground και Πειραματικός Κινηματογράφος ΙΙ”. Γιώργος Μαυροειδής, Μάνος Κατσούλης, Γιάννης Χαριτίδης. Συντονίζει η Λίνα Φονταρά. 19.00

Τε 10/10 Ανακοίνωση του σκηνοθέτη Θανάση Ρεντζή σε σχέση με την κοινωνική διάσταση του underground. 19.00

Πε 11/10 “Έρωτας και Επανάσταση”. Προβολή της ταινίας του Νίκου Αλευρά, “Οι Σφαίρες πέφτουν σαν το Χαλάζι και ο τραυματισμένος καλλιτέχνης αναστενάζει” (1977). 19.00

Πα 12/10 Συζήτηση “Εκδόσεις. και underground”: Γιώργος Γαρμπής (Ελεύθερος Τύπος), Μιχάλης Πρωτοψάλτης (περιοδικό Κόκκορας που λαλεί στο Σκοτάδι, Βιβλιοπέλαγος) και τις εκδόσεις Απόπειρα. Συντονίζει ο Κωστής Τριανταφύλλου. 19.00

Σα 13/10 “Κτίριο Καλλιτεχνών: η εμπειρία της Καταληψης της Γ' Σεπτεμβριου 43 (1987-1997).

Προβολή του ντοκιμαντέρ του Μπάμπη Πλαϊτάκη, “Το Κτίριο των Καλλιτεχνών” (1990). Θ' ακολουθήσει συζήτηση με τους εμπλεκόμενους σ' εκείνη την κατάληψη καλλιτέχνες Μιχάλη Λαγκουβάρδο, Γιάννης Κουτρούλη και Γιάννη Σκαλτσά. Συντονίζει ο Τζίμης Ευθυμίου. 19.00

Κυ 14/10 “Οtherground: οι μεταμορφώσεις του underground μετά το '80”.

Συζητούν οι Τζίμης Ευθυμίου (Αέρα Πατέρα, Ορίζοντας γεγονότων, Κατεχάκη 54), Γιάννης Ραουζαίος (Κενό Δίκτυο), Θανάσης Μουτσόπουλος. 19.00