Τη νύχτα που ο Ινδός γνώρισε τον Όσιο Μαγγίνα…

Ποιος ήτανε άραγε αυτός που περπατούσε μόνος μες στα ελαιόδεντρα, ενώ τα τσακάλια ούρλιαζαν πάνω στα βράχια με φόντο την πανσέληνο; Μην ήταν ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης, ο Τοτός ή μήπως ήτανε η κοκκινοσκουφίτσα;
Σκηνοθέτα! Ένα κοντινό, παρακαλώ.
Τώρα μάλιστα. Ο πεινασμένος, ρακένδυτος περιηγητής ήταν ο ΙΝΔΟΣ!
Ε όχι και ποιος Ινδός;! Ένας είναι ο Ινδός. Εκείνος που φιλοξενεί ο Μαγγίνας!

Κι ενώ έπεφταν τα αγιάζι και η παγωνιά και τα δόντια του Ινδού κροτάλιζαν σαν τον κροταλία που χορεύει τσιφτετέλι, να σου ένα φωτισμένο αρχοντικό στο ύψωμα του Κορωπίου, τον έκανε να αναθαρρήσει…

Ναι φίλοι μου, ήταν πολύ κωλόφαρδος αυτός ο Ινδός, γιατί εκείνος που του άνοιξε την πόρτα ήταν ο Υπουργός Απασχόλησης, γνωστός στα πέριξ και ως Όσιος Μαγγίνας. Όχι καλέ, εκείνο που κράταγε στα χέρια του ο φιλέυσπαλχνος οικοδεσπότης, δεν ήταν καραμπίνα για τον εκφοβισμό των Αλβανών, αλλά μια λεκάνη με νερό γιατί το χε συνήθεια να πλένει με τα λεπτεπίλεπτα χεράκια του τα πόδια εκείνου που φιλοξενούσε.

«Πέρασε μέσα, Ινδέ», του είπε ο όσιος υπουργός κι αφού τον έβαλε να κάτσει αναπαυτικά σε ένα πουφ, έπλυνε τα βρώμικα πόδια του Ινδού που μύριζαν σαν να χαν μόλις συνουσιαστεί με ασβό.

Έπειτα τον οδήγησε στην υπερλουξ τρεπεζαρία του. Εκεί περίμεναν άλλοι 11 αλλοδαποί μετανάστες. Πακιστανοί, Αλβανοί, Βούλγαροι, απ όλα είχε ο μπαξές. Κι αφού κάθισε στο κέντρο του μακρόστενου τραπεζιού, έχοντας 6 μετανάστες στα αριστερά του και τους άλλους 6 στα δεξιά του, πήρε το ψωμί το ευλόγησε και τους είπε:
«Αυτό είναι το σώμα μου…»
Έπειτα το έκοψε σε κομμάτια και τους το πρόσφερε.
Κι ενώ ήταν έτοιμος να κάνει το ίδιο και με το κρασί, ο Αλβανός με την πονηρή ματιά που καθόταν στη γωνία, πετάχτηκε πάνω και φώναξε:
«Είσαι καλό τεατρίνος Όσιε Μαγγίνα αλλά νομίσω είσαι κομματάκι υπερβολικός. Μπορεί να ντουλέψαμε σκληρά στο χωράφι σου, αρκούσε όμως να μας κολλάς ένσημα.»


ΥΓ. Εάν οι διάφοροι «Μαγγίνες-αφεντικά» ασφάλιζαν τους εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστους αλλοδαπούς και ημεδαπούς εργαζόμενους, το ασφαλιστικό θα λύνονταν σε μια νύχτα. Έ, όχι και ποια νύχτα; Τη νύχτα που ο Ινδός…