Αν ήμουν γυναίκα θα φρίκαρα! Μάλιστα διαβάζοντας το μυθιστόρημα της renton, Η άλλη ζωή, Εκδόσεις Γκοβοστή έχω άλλο ένα λόγο, εκτός από την περίοδο, τη γέννα, το μεγάλωμα και ξεσκάτισμα των παιδιών και τόσα άλλα να αισθάνομαι τυχερός που γεννήθηκα άντρας. Που είμαι τόσο στα τέτοια μου, βρε αδερφέ. Γιατί μπορεί να το είχα υπόψη μου, αλλά μετά από το εν λόγω βιβλίο, έβγαλα το τελεσίδικο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες περνάνε μεγάλο λούκι. Και τις αγάπησα περισσότερο…Ο ρεαλισμός της renton είναι τρομακτικός. Έγραψε το μανιφέστο της μικροαστικής γυναίκας. Της γυναίκας μες στο κλουβί που καναρινίζει μελαγχολικά. Καμία σχέση με μεταφεμινισμούς και τέτοιες αηδίες που παρουσιάζουν τις γυναίκες ως εξυπνάκηδες ήρωες. Εδώ έχουμε μονάχα αντιήρωες. Όπως και να το κάνουμε το σύγχρονο λούκι είναι μεγάλο αγγούρι, μεγαλύτερο και από υπερμεγέθη δονητή…
Στο βιβλίο τρεις ηρωίδες, παραλλαγές του ίδιου θέματος, βιώνουν τη σύγχρονη μικροαστική φυλακή. Μήπως η λύτρωση τους είναι ο θάνατος, η αυτοκτονία, η επανάσταση, η τρέλα, ο έρωτας, το ξενοπήδημα;
Αυτό δεν θα σας το πω εγώ. Αγοράστε το βιβλίο για να μάθετε από πρώτο χέρι, που σε 200 λεξούλες θέλετε μασημένο το φαΐ, παλιοτσιφουτάκια. Το βιβλίο δεν κοστίζει 30 αργύρια. Μόλις 5,5 Ευρώ. Εγώ που ‘μαι λίγο περισσότερο τσιφούτης από σας το πήρα απ’ την Πρωτοπορία με 4,5.
Άντε και καλοτάξιδο, «συντρόφισσα» renton!
Εγώ ένα έχω να πώ: Η ζωή χωρίς περίοδο είναι πολύ σούπερ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓαμημένα βιολογικά ρολόγια...
(Γνωρίζω πολλές γυναίκες με κατάθλιψη. Βαρβάτη όμως. Είναι τρομερό. Και θλιβερό πολύ.)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ patsiouri
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι γενικά οι γυναίκες αντιμετωπίζουν τη ζωή με περισσότερο φόβο και άγχος απ ότι οι άντρες.
Η κοινωνία τις είχε για αιώνες στο περιθώριο και τώρα που τις πέταξε στην αρένα παρουσιάστηκαν δεκάδες άλλα προβλήματα. Όχι ότι εμείς τα μοσχάρια είμαστε καλύτεροι, απλά τώρα δεν μιλάμε για μας...
Κοίταξε κι εγώ -μεταξύ μας και μεταξύ όλων που διαβάζουν- άντρας ήθελα να είχα γεννηθεί, το ότι έχω το φόβο του...αιδοίου νομίζω φαίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης η περί μοσχαριών ρήση σου καταδεικνύει άνθρωπο με ειλικρίνεια, άλλο που εσύ ειδικά ξεφεύγεις από τη συγκεκριμένη αντρική συνομωταξία μιας κι έκανες τον κόπο να ασχοληθείς με αυτό το υπέροχο, ανεπανάληπτο βιβλίο (my ass) με λόγια που με τιμούν ιδιαίτερα.
Να σαι καλά.
Να το πάρουμε δηλαδή;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ renton
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όπως είπαμε... Την επόμενη φορά απελευθέρωσε όλα τα ξωτικά που κρύβεις μέσα σου...
@ δείμος
Και γιατί να μην το πάρεις;
Αν δεν έχεις μπει στο blog της κάνε τον κόπο για να πάρεις μια ιδέα.
Μπα, δείμο, μαλακία είναι, αλλά ο βιταμί καλό παιδί.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ renton
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό παιδί;!! Ε όχι και καλό παιδί. Aυτή είναι καραμπινάτη προσβολή…
Δεν υπάρχει μεγαλίτερη κατάρα απο το να είσαι γυναίκα στις φτωχές χώρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μας, δεν βαριέσαι, περνάμε τόσο σκατά όσο και οι άνδρες, αντε και λίγο χειρότερα.
Αλλά αλλού.........
Μαυρίλα, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η μόνη ευχή που κάνουν είναι ο θάνατος να τις απαλλάξει από τα βάσανα.
Άμεση ανταπόκριση…
ΑπάντησηΔιαγραφή