Αυτοί με τους ανεμόμυλους... Εμείς με τους Δον Κιχώτες!

Για να αυξηθούν κατακόρυφα τα κέρδη κάποιων πολυεθνικών, ο πλανήτης αιμορραγεί.
Για να μην σκίζουν τα δίχτυα μας, σκοτώνουμε τα δελφίνια.

Για να συνεχίζει να παράγει σκουπίδια η τεταρατούπολις Αθήνα
(θέλει πολύ ενέργεια η άτιμη!)
πρέπει να καταστρέψουμε τις ομορφιές της ελληνικής υπαίθρου(;!)
χαρίζοντας βιότοπους σε βιομηχάνους, που θα τους μετατρέψουν σε Αιολικά Πάρκα παραγωγής δισεκατομμυρίων.

Κι ένα κλισέ.
Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα.

Κι ένα μη κλισέ.
Η Ελλάδα είναι η «πιο όμορφη χώρα του κόσμου» γιατί δεν μοιάζει με την Αθήνα.

Άρα
Πρέπει να προστατέψουμε τις φυσικές ομορφιές της υπαίθρου από τις αιμοδιψείς προθέσεις των αρπακτικών.

Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Γνωρίζω καλά ότι έχουν στραφεί εναντίον των αιολικών πάρκων
σοβαρές οικολογικές οργανώσεις
και όχι τίποτα τυχάρπαστοι ατομιστές.

Τα αιολικά πάρκα δεν είναι η λύση του οικολογικού προβλήματος.
Προκαλούν μεγαλύτερες ζημιές παρά οφέλη στο περιβάλλον.

Αν δεν αντικατασταθούν οι μηχανές εσωτερικής καύσης, το πρόβλημα δεν λύνεται.
Οι ανεμογεννήτριες είναι το άλλοθι, οικολόγων τύπου Αλ Γκορ…

Οι ανεμογεννήτριες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το πετρέλαιο.
Η παραγωγή ενέργειας που μπορούν στο max να προσφέρουν με το ζόρι αγγίζει το 10% του συνόλου.
Και με τι αποτελέσματα…

Είναι ασπιρίνη για τον πονοκέφαλο αλλά ο ασθενής χρειάζεται ριζοσπαστικές λύσεις, εγχείρηση ανοικτής καρδιάς!

Οι άνθρωποι που έχουν οικολογική συνείδηση πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου.
Να καταθέσουν επιχειρήματα και εναλλακτικές προτάσεις, ώστε ο καθένας να μάθει και να διαλέξει μετερίζι.

Μαζί με τους Ανεμόμυλους και τα αρπακτικά;
Ή μαζί με τους Δον Κιχώτες και τη Φύση;…


ΥΓ1. Ένα αντι-post με αφορμή, την άλλη άποψη της ιέρειας Ψιλικατζού.

ΥΓ2. «Στην Αττική, η Εκτελεστική Επιτροπή του ΟΡΣΑ (Οργανισµού Ρυθµιστικού Σχεδίου Αθήνας) απέρριψε την πρόταση εγκατάστασης αιολικών πάρκων, επειδή θεώρησαν ότι η συνεισφορά στο ενεργειακό ισοζύγιο τής Αττικής θα ήταν µηδαµινή και δυσανάλογη συγκριτικά µε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που θα προκαλούσαν οι διανοίξεις οδών προσπέλασης και δικτύων διασύνδεσης καθώς και η αισθητική ρύπανση από τις ανεµογεννήτριες.» (Γαλέρα, Τέος Ρόμβος)

VITA MI

έτερα είδωλα

στις μικρές κοιλάδες της νοόσφαιρας (internet), η δημιουργία στη νέα ακμή της. η έκφραση όχι πια παιχνιδάκι στα γκρινιάρικα παιδιά των πρωτοποριών, ούτε παντεσπάνι στα κακομαθημένα γεροσκούλικα των ακαδημιών. χιλιάδες άνθρωποι χρησιμοποιούμε την ψηφιακή προβολή των παθών μας για να εκφραστούμε, δεν μας νοιάζει πια ο πόλεμος μεταξύ φόρμας και περιεχομένου ούτε η οριοθέτηση του μέγιστου και του ελάσσονος, αλλά απλά να ακούσει κάποιος τους ξεχωριστούς, με νόημα, μοναδικούς πειραματισμούς της καρδιάς και του μυαλού. κείμενα, βίντεο, μουσική, μικρά ψηφιακά αρχεία που στοχεύουν στη σύγχρονη αισθητική, στον άνθρωπο που όλα τα κάνει τέχνη, που γεμίζει τη ζωή του με ιδέες, ήχους και χρώματα. κάθε υπολογιστής πύρινο κέντρο, κάθε καλώδιο ποτάμι λάβας της σύγχρονης ζωής.
κάθε σύγχρονος άνθρωπος έτερο είδωλο για ψηφιακή αγάπη και λατρεία. έτερα είδωλα που στις γωνίες των μπαρ ακόμα γράφουν ποιήματα και λογοτεχνία, καλλιτέχνες των περιπλανήσεων, αερικά των διαδηλώσεων, ζωγράφοι κατασκευαστές της καθημερινότητας, μουσικοί πειρατές. όλοι δημιουργοί της δικτυόρασης .
δεκάδες χρόνια τηλεόραση και η τέχνη έμεινε να κοιτά αποσβολωμένη την αναπαραγωγή μορφών από τα σκουπίδια του χρονοντούλαπού της, εκατομμύρια εικόνες στο μάτι του θεατή. προϊόντα, πληροφορία-εξουσία αλλά μηδενική ουσία. θυμικό, πνευματική επεξεργασία, δράση και αντίδραση κουβαλιούνται σερνόμενα στα λεπίδια της διαφήμισης και του μιμητισμού. κατασκευασμένα είδωλα που μας μιλούν με χαρτονομίσματα στο στόμα, ζητούν την προσοχή μας, το λάθος που θα κάνουμε .
οι πρωτοπορίες της τέχνης σπάσανε τα δεσμά, αλλά πέσανε αμαχητί στον αβυσσαλέο τρομοπόλεμο του κέρδους. αφού πολέμησαν τον παλιό κόσμο, τον χάρισαν στο μεταμοντέρνο ιδεαλισμό. ο άνθρωπος αποδέκτης των αρχέτυπων ψευδαισθήσεων και όχι της ζωηρής πραγματικότητας. το νόημα τσαλαπατημένη τζιβάνα στο πλακόστρωτο της πλατείας
αφήνουμε ελεύθερα τα συναισθήματά μας, σύντροφοι του Barouak, του νέου τεχνίτη–δημιουργού, οπαδοί του έρωτα, ερωτευμένοι με την αντίσταση και τη συλλογικότητα. άνθρωποι ίδιοι σαν τους χθεσινούς και αυτούς που έρχονται...

κείμενο & βίντεο al barouak

ΑΕΡΑ, κουφάλες, ΑΕΡΑ!

Ο ΦΠΑ είναι εθισμένος στο γάλα, πίνει του κερατά και ψηλώνει συνεχώς.
Το ίδιο φαίνεται ότι κάνουν και τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης.
Αντίθετα αυξήσεις και συντάξεις έμπασαν στο πλύσιμο.
Οι βενζινοπώλες γεμίζουν τα ρεζερβουάρ μας με αέρα υψηλής περιεκτικότητας σε οκτάνια.
Ο Πολύδωρας έγινε κουκουλοφόρος κι επιτίθεται στην κυβέρνηση με λεκτικές μολότοφ.
Ο Γιωργάκης θα επανεκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ γιατί το παίζει μικρός Καήλας.
Η Ευρω συνθήκη ψηφίστηκε στη ζούλα και η ΕΕ έγινε λίγο πιο αντιδημοκρατική.

Κι όλα αυτά ενώ η αεροσυνοδός που έμενε στο απέναντι διαμέρισμα μετακόμισε και δεν πρόλαβα να της εξηγήσω ούτε δυο φωνήεντα.
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 2007 και είναι όλα καλά, όλα ανθηρά.
Τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις...

VITA MI

Παραγγελιά

Ανώνυμος: «Καλέ κυρ VITA MI BAROUAK, τι περίεργο όνομα κι αυτό που σέρνετε; Σκέτο μακρινάρι. Έχει κάποια σχέση με το μπαρόκ, τα μπαράκια ή μήπως πρόκειται για την πιο σύντομη προσευχή κάποιου δερβίση;»
Vita Mi: «Επέτρεψέ μου να σου εξηγήσω διηγούμενος μια αληθινή ιστορία, παρότι η φαντασία είναι η πιο πιστή ερωμένη μου. Έφτασε όμως η ώρα να την κερατώσω! Χαλάλι σου…»

Το κουτούκι ήταν γνωστό στους θαμώνες ως Πλάτανος, στην αυλή του δέσποζε μια Μουριά αλλά το όνομα που έγραφε η ξεφτισμένη ταμπέλα ήταν Έλατος. Εκεί λοιπόν, κάπου στον Πειραιά, μια ζεστή μέρα του Φλεβάρη, θαρρείς πως είχαμε ταξιδέψει πίσω στο χρόνο…
Το τρίχορδο μπουζούκι έκλεγε στη γωνία, οι μεθυσμένοι θαμώνες χειροκροτούσαν άρρυθμα και η παρέα μου στο κέντρο της ομήγυρης συζητούσε με έξαψη για βιβλία, τέχνες και το καθημερινό πήξιμο στη δουλειά.
Τότε ήταν που μας πλησίασε ένας αξύριστος τριαντάρης με αραιά μαλλιά κι αφού έριξε την ζεϊμπεκιά του, έκατσε μαζί μας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης δεν είπε τίποτα άλλο εκτός από το μότο: «Εγώ δεν ξέρω απ’ αυτά, είμαι από χωρίο και δουλεύω στην αμμοβολή!» Κι ενώ η συνεχιζόμενη επανάληψη της φράσης σαν επίμονο διαφημιστικό σλόγκαν μας είχε σπάσει τα νεύρα, μια ατάκα του Αλ, τον έκανε να αλλάξει τροπάρι.
«Ο Μπάροουζ», είπε ο Αλ, «είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας!»
Και τότε ο μεθυσμένος αμμοβολιστής απάντησε στο κροσέ του Αλ μ’ ένα ξαφνικό ντιρέκτ:
«Δεν είναι καλός ο Μπάροουζ, ο Κέρουακ είναι καλύτερος!»
Μείναμε σχεδόν μ’ ανοιχτό το στόμα. Ο απλός, λαϊκός θαμώνας της Μουριάς ή Πλάτανου ή Έλατου, αυτός που μέχρι εκείνη την ώρα διαφήμιζε τη βουκολική του καταγωγή, είχε δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα.

Από τότε έγινε το σύνθημά της παρέας. Όταν πέρναγε κάποια όμορφη, όταν η ταινία ήταν πατάτα ή γαμάτη, όταν τα σφηνάκια μας είχαν βάλει τρικλοποδιά, δηλαδή σε κάθε περίπτωση, χρησιμοποιούσαμε εκείνη την ατάκα που ‘χε γεννήσει ο «αμόρφωτος εργάτης»:
«Δεν είναι καλός ο Μπάροουζ, ο Κέρουακ είναι καλύτερος!»
Δεν ήταν μόνο οι Μπήτνικ που είχαν κατεβάσει τη λογοτεχνία στο πεζοδρόμιο.
Δεν ήταν μόνο που καιρό θέλαμε να εκφράσουμε το δικαίωμα του καθένα στην δημιουργία, στην τέχνη, στην απελευθέρωση…
Ήταν που αυτός ο άνθρωπος-σύμβολο έκλεψε τη φωτιά απ’ τους «θεούς» και μας τη χάρισε.
Από εκείνη λοιπόν τη στιγμή, το δαιμόνιο που ξεπήδησε μέσα απ’ τη φράση του, ο κοκκινομάλλης απόγονος του Διόνυσου, γνωστός στις κακόφημες γειτονιές των blogs και ως Barouak, μπήκε μέσα μας κι έκανε κατάληψη στην ψυχή μας.
Είναι αυτός που σαλπίζει μες την ψυχή του Vita Mi Barouak, όταν σαν ημιπαράφρονας πιανίστας πληκτρολογεί τα κείμενά του.
Είναι αυτός που σαλπίζει μες την ψυχή του Al Barouak όταν γράφει ποιήματα ή μοντάρει τα video-art του.
Ναι φίλοι μου, ο Barouak είναι το δαιμόνιο, που τρυπώνει στην ψυχή του κάθε δημιουργού, ο οποίος χωρίς εξειδικευμένα πτυχία και λοιπές προδιαγραφές, χορεύει ασταμάτητα πάνω στο σανίδι της δημιουργίας… ελεύθερος, ελεύθερος, ελεύθερος κι αυτό αρκεί!

Η σύναξη των ζώων

Είχαν μαζευτεί όλα τα ζώα της ζούγκλας και τον περίμεναν. Η ώρα είχε περάσει από τρεις κι ο Σπίθας το σπουργίτη, ο καλύτερος ανιχνευτής του ζωικού βασιλείου, δεν είχε φανεί ακόμα. Οι σαύρες ψιθύριζαν μεταξύ τους ότι δεν πρέπει να τα ‘χε καταφέρει, τα παγώνια είχαν διοργανώσει διαγωνισμό ομορφιάς για να σκοτώσουν την ώρα τους, οι κουκουβάγιες έπαιζαν σοντούκο, οι αλεπούδες λυγουρέουνταν τους σκίουρους και η βασιλική οικογένεια, η οικογένεια των λεόντων, βρισκόταν αραχτή στη χλόη σε πλήρη απαρτία.
Κι ενώ ο εκνευρισμός των ζώων ήταν πλέον ευδιάκριτος, η φωνή ενός δρυοκολάπτη τους συντάραξε και τράβηξε με μιας την προσοχή όλων των μελών της σύναξης του ζωικού βασιλείου.
«Να τος έρχεται!»

Πριν καλά-καλά ολοκληρώσει τη φράση του, ο Σπίθας έφτασε φτερουγίζοντας και προσγειώθηκε εξαντλημένος πάνω σε ένα ιπποπόταμο.
Ο βασιλιάς των ζώων, γνωστός και ως Λέων Ντε Γκρέτσια, τον πλησίασε με μεγάλες δρασκελιές και τον ρώτησε με αγωνία:
«Λοιπόν τι νέα;»
«Που να στα λέω, βασιλιά μου… Ο άνθρωπος έχει ξεφύγει τελείως!»
«Δηλαδή;…»
«Μου πήρε πάνω από μήνα μα γύρισα πολλά μέρη και παντού είδα πάνω κάτω τα ίδια. Η πληροφορία που μας έδωσε ο παπαγάλος, ότι δήθεν ο άνθρωπος άλλαξε τροπάρι και δεν καταστρέφει πλέον τη φύση, ήταν μεγάλη μούφα!»Τα ζώα πάγωσαν στο άκουσμα αυτής της φράσης κι απλώθηκε νεκρική σιγή. «Είδα πάνω κάτω τα ίδια που χα δει και πριν 6 μήνες που χα πάει στην πόλη να δω το ξαδερφάκι μου, μονάχα που το φαινόμενο συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση. Από ότι μου παν κάτι αδέσποτα της πόλης που παρακολουθούν τις ειδήσεις των 8 έξω από τα κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών, ο άνθρωπος έχει αποφασίσει να επιταχύνει κι άλλο τους ρυθμούς ανάπτυξης…
Και έτσι συνεχίζει να καίει δάση, να ξεραίνει έλη, να εκτρέπει ποτάμια, να φτιάχνει μεταλλαγμένα, να μαζεύει τις τσιπούρες μέσα σε μαντριά και να τις παχαίνει με κοτάλευρα, να γεμίζει τη θάλασσα με απόβλητα, να κάνει πολέμους για το πετρέλαιο κι όλα αυτά με τόση ένταση όσο δεν το χε κάνει ποτέ ως τώρα. Και που να πας στις πόλεις να δεις τι γίνεται; Μπαίνεις σε μια ανθρώπινη μεγαλούπολη και τρελαίνεσαι. Είναι γεμάτες από πανύψηλα τσιμεντένια κουτιά που τριγύρω τους τρέχουν αγριεμένα κάτι πολύχρωμα μηχανοκίνητα ζώα που βγάζουν μαύρο καπνό και στριγκλίζουν συνέχεια. Σκέτο δράμα!»

Τα ζώα κοιτάχτηκαν έντρομα μεταξύ τους. Αλήθεια που το πήγαινε ο άνθρωπος; Πώς ήταν δυνατό να πιστεύει ότι η γη του ανήκε; Δεν έβλεπε που οδηγούσαν τα πράγματα;…
Ακούστηκαν διάφορες γνώμες κι έγιναν παθιασμένες συζητήσεις μα τελικά η γνώμη των κουκουβάγιων υπερίσχυσε, ο βασιλέας την έκανε δεκτή και πήρε αμετάκλητη απόφαση.
Τα ζώα θα μετανάστευαν μακριά απ τη γη!
Μία αντιπροσωπεία της σύναξης πήγε βρήκε το τρισέγγονο του Ιουλίου Βέρν κι αυτός από φόβο, οίκτο, κατανόηση ποιος ξέρει στα αλήθεια από τι, έκανε πράξη εκείνο που του ζήτησαν.
Έφτιαξε ένα διαστημόπλοιο το οποίο ήταν τόσο μεγάλο, που χώραγε όλα τα ζώα του βασιλείου. Μάλιστα, από ότι λένε οι κακές γλώσσες, ο κατασκευαστής του διαστημοπλοίου, τους κούνησε μαντηλάκι κατά την αναχώρηση με προορισμό κάποιον πλανήτη μερικά εκτομύρια χλμ βορειοδυτικά του ήλιου, που οι ίδιες κακές γλώσσες λένε πως έχει ζώα και ψάρια και δέντρα και φυτά και βουνά και θάλασσες αλλά όχι ανθρώπους!
Όταν έμαθε όμως η Μάνα Γη ότι σχεδόν όλα τα παιδιά της την εγκατέλειψαν, ταράχτηκε τόσο πολύ που ανάμεσα σε κλάματα και αναφιλητά, πήρε την μεγάλη απόφαση:
«Μπορεί ο άνθρωπος να ναι το μοσχαναθρεμμένο μου, αλλά ήρθε η ώρα να πληρώσει! Κωλόπαιδο θα φας της χρονιάς σου!»

Ο Τζόρτζ Μπους Τζούνιορ ξύπνησε και πετάχτηκε πάνω καταϊδρωμένος. Τι όνειρο κι αυτό; Το BIG MAC MENOU του χε πέσει βαρύ και είχε αποκοιμηθεί στον καναπέ, ενώ έβλεπε Looney Tunes στην τηλεόραση. Σηκώθηκε, προχώρησε ως το παράθυρο και από κει θαύμασε για άλλη μια φορά το αχανές ράντσο του. Έπειτα γύρισε πίσω, πήρε στα χέρια την επιστολή του ΟΗΕ για το πρωτόκολλο προστασίας του περιβάλλοντος, το πρωτόκολλο του Κίοτο και στάθηκε μπρος στον καθρέπτη:
«Δεν ήταν παρά ένα άσχημο όνειρο…» είπε στο είδωλό του κι έκαψε την επιστολή χαμογελώντας σαν άλλος Νέρωνας…


ΥΓ. Αφιερωμένο στην Ange-ta και στην επιστήθια φίλη της, τη Φύση…

Posted by VITA MI BAROUAK

-----FREE BURMA-----

Κάτω η χούντα της Βιρμανίας!!
Κάτω η κάθε χούντα!

Η χούντα των αφεντικών
των λαμόγιων
των εθνικιστών
των ομοφοβικών
των εμπρηστών
των οικοπεδοφάγων
των διεφθαρμένων πολιτικών
του διεστραμμένου εαυτού μας…

Κάτω η κάθε χούντα!

H 4η Οκτωβρίου 2007 έχει οριστεί ως Διεθνής Ημέρα των Bloggers για την Βιρμανία.
Οι bloggers-υποστηρικτές της ειρηνικής επανάστασης στην Μιανμάρ, καλούνται να συμμετάσχουν στην διαδικτυακή διαδήλωση αναρτώντας posts υπό τον κοινό τίτλο “Free Burma”.

Yπογραφές υποστήριξης συλλέγονται στα:
http://www.avaaz.org/en/stand_with_burma/
http://www.aappb.org/

ΥΓ. Το σκίτσο by Ricardo, El Mundo

H άλλη ζωή

Αν ήμουν γυναίκα θα φρίκαρα! Μάλιστα διαβάζοντας το μυθιστόρημα της renton, Η άλλη ζωή, Εκδόσεις Γκοβοστή έχω άλλο ένα λόγο, εκτός από την περίοδο, τη γέννα, το μεγάλωμα και ξεσκάτισμα των παιδιών και τόσα άλλα να αισθάνομαι τυχερός που γεννήθηκα άντρας. Που είμαι τόσο στα τέτοια μου, βρε αδερφέ. Γιατί μπορεί να το είχα υπόψη μου, αλλά μετά από το εν λόγω βιβλίο, έβγαλα το τελεσίδικο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες περνάνε μεγάλο λούκι. Και τις αγάπησα περισσότερο…

Ο ρεαλισμός της renton είναι τρομακτικός. Έγραψε το μανιφέστο της μικροαστικής γυναίκας. Της γυναίκας μες στο κλουβί που καναρινίζει μελαγχολικά. Καμία σχέση με μεταφεμινισμούς και τέτοιες αηδίες που παρουσιάζουν τις γυναίκες ως εξυπνάκηδες ήρωες. Εδώ έχουμε μονάχα αντιήρωες. Όπως και να το κάνουμε το σύγχρονο λούκι είναι μεγάλο αγγούρι, μεγαλύτερο και από υπερμεγέθη δονητή…
Στο βιβλίο τρεις ηρωίδες, παραλλαγές του ίδιου θέματος, βιώνουν τη σύγχρονη μικροαστική φυλακή. Μήπως η λύτρωση τους είναι ο θάνατος, η αυτοκτονία, η επανάσταση, η τρέλα, ο έρωτας, το ξενοπήδημα;
Αυτό δεν θα σας το πω εγώ. Αγοράστε το βιβλίο για να μάθετε από πρώτο χέρι, που σε 200 λεξούλες θέλετε μασημένο το φαΐ, παλιοτσιφουτάκια. Το βιβλίο δεν κοστίζει 30 αργύρια. Μόλις 5,5 Ευρώ. Εγώ που ‘μαι λίγο περισσότερο τσιφούτης από σας το πήρα απ’ την Πρωτοπορία με 4,5.

Άντε και καλοτάξιδο, «συντρόφισσα» renton!