Δευτέρα, Οκτωβρίου 15, 2007

Η σύναξη των ζώων

Είχαν μαζευτεί όλα τα ζώα της ζούγκλας και τον περίμεναν. Η ώρα είχε περάσει από τρεις κι ο Σπίθας το σπουργίτη, ο καλύτερος ανιχνευτής του ζωικού βασιλείου, δεν είχε φανεί ακόμα. Οι σαύρες ψιθύριζαν μεταξύ τους ότι δεν πρέπει να τα ‘χε καταφέρει, τα παγώνια είχαν διοργανώσει διαγωνισμό ομορφιάς για να σκοτώσουν την ώρα τους, οι κουκουβάγιες έπαιζαν σοντούκο, οι αλεπούδες λυγουρέουνταν τους σκίουρους και η βασιλική οικογένεια, η οικογένεια των λεόντων, βρισκόταν αραχτή στη χλόη σε πλήρη απαρτία.
Κι ενώ ο εκνευρισμός των ζώων ήταν πλέον ευδιάκριτος, η φωνή ενός δρυοκολάπτη τους συντάραξε και τράβηξε με μιας την προσοχή όλων των μελών της σύναξης του ζωικού βασιλείου.
«Να τος έρχεται!»

Πριν καλά-καλά ολοκληρώσει τη φράση του, ο Σπίθας έφτασε φτερουγίζοντας και προσγειώθηκε εξαντλημένος πάνω σε ένα ιπποπόταμο.
Ο βασιλιάς των ζώων, γνωστός και ως Λέων Ντε Γκρέτσια, τον πλησίασε με μεγάλες δρασκελιές και τον ρώτησε με αγωνία:
«Λοιπόν τι νέα;»
«Που να στα λέω, βασιλιά μου… Ο άνθρωπος έχει ξεφύγει τελείως!»
«Δηλαδή;…»
«Μου πήρε πάνω από μήνα μα γύρισα πολλά μέρη και παντού είδα πάνω κάτω τα ίδια. Η πληροφορία που μας έδωσε ο παπαγάλος, ότι δήθεν ο άνθρωπος άλλαξε τροπάρι και δεν καταστρέφει πλέον τη φύση, ήταν μεγάλη μούφα!»Τα ζώα πάγωσαν στο άκουσμα αυτής της φράσης κι απλώθηκε νεκρική σιγή. «Είδα πάνω κάτω τα ίδια που χα δει και πριν 6 μήνες που χα πάει στην πόλη να δω το ξαδερφάκι μου, μονάχα που το φαινόμενο συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση. Από ότι μου παν κάτι αδέσποτα της πόλης που παρακολουθούν τις ειδήσεις των 8 έξω από τα κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών, ο άνθρωπος έχει αποφασίσει να επιταχύνει κι άλλο τους ρυθμούς ανάπτυξης…
Και έτσι συνεχίζει να καίει δάση, να ξεραίνει έλη, να εκτρέπει ποτάμια, να φτιάχνει μεταλλαγμένα, να μαζεύει τις τσιπούρες μέσα σε μαντριά και να τις παχαίνει με κοτάλευρα, να γεμίζει τη θάλασσα με απόβλητα, να κάνει πολέμους για το πετρέλαιο κι όλα αυτά με τόση ένταση όσο δεν το χε κάνει ποτέ ως τώρα. Και που να πας στις πόλεις να δεις τι γίνεται; Μπαίνεις σε μια ανθρώπινη μεγαλούπολη και τρελαίνεσαι. Είναι γεμάτες από πανύψηλα τσιμεντένια κουτιά που τριγύρω τους τρέχουν αγριεμένα κάτι πολύχρωμα μηχανοκίνητα ζώα που βγάζουν μαύρο καπνό και στριγκλίζουν συνέχεια. Σκέτο δράμα!»

Τα ζώα κοιτάχτηκαν έντρομα μεταξύ τους. Αλήθεια που το πήγαινε ο άνθρωπος; Πώς ήταν δυνατό να πιστεύει ότι η γη του ανήκε; Δεν έβλεπε που οδηγούσαν τα πράγματα;…
Ακούστηκαν διάφορες γνώμες κι έγιναν παθιασμένες συζητήσεις μα τελικά η γνώμη των κουκουβάγιων υπερίσχυσε, ο βασιλέας την έκανε δεκτή και πήρε αμετάκλητη απόφαση.
Τα ζώα θα μετανάστευαν μακριά απ τη γη!
Μία αντιπροσωπεία της σύναξης πήγε βρήκε το τρισέγγονο του Ιουλίου Βέρν κι αυτός από φόβο, οίκτο, κατανόηση ποιος ξέρει στα αλήθεια από τι, έκανε πράξη εκείνο που του ζήτησαν.
Έφτιαξε ένα διαστημόπλοιο το οποίο ήταν τόσο μεγάλο, που χώραγε όλα τα ζώα του βασιλείου. Μάλιστα, από ότι λένε οι κακές γλώσσες, ο κατασκευαστής του διαστημοπλοίου, τους κούνησε μαντηλάκι κατά την αναχώρηση με προορισμό κάποιον πλανήτη μερικά εκτομύρια χλμ βορειοδυτικά του ήλιου, που οι ίδιες κακές γλώσσες λένε πως έχει ζώα και ψάρια και δέντρα και φυτά και βουνά και θάλασσες αλλά όχι ανθρώπους!
Όταν έμαθε όμως η Μάνα Γη ότι σχεδόν όλα τα παιδιά της την εγκατέλειψαν, ταράχτηκε τόσο πολύ που ανάμεσα σε κλάματα και αναφιλητά, πήρε την μεγάλη απόφαση:
«Μπορεί ο άνθρωπος να ναι το μοσχαναθρεμμένο μου, αλλά ήρθε η ώρα να πληρώσει! Κωλόπαιδο θα φας της χρονιάς σου!»

Ο Τζόρτζ Μπους Τζούνιορ ξύπνησε και πετάχτηκε πάνω καταϊδρωμένος. Τι όνειρο κι αυτό; Το BIG MAC MENOU του χε πέσει βαρύ και είχε αποκοιμηθεί στον καναπέ, ενώ έβλεπε Looney Tunes στην τηλεόραση. Σηκώθηκε, προχώρησε ως το παράθυρο και από κει θαύμασε για άλλη μια φορά το αχανές ράντσο του. Έπειτα γύρισε πίσω, πήρε στα χέρια την επιστολή του ΟΗΕ για το πρωτόκολλο προστασίας του περιβάλλοντος, το πρωτόκολλο του Κίοτο και στάθηκε μπρος στον καθρέπτη:
«Δεν ήταν παρά ένα άσχημο όνειρο…» είπε στο είδωλό του κι έκαψε την επιστολή χαμογελώντας σαν άλλος Νέρωνας…


ΥΓ. Αφιερωμένο στην Ange-ta και στην επιστήθια φίλη της, τη Φύση…

Posted by VITA MI BAROUAK

20 σχόλια:

  1. Αφού η μέρα είναι αφιερωμένη στην προστασία του περιβάλλοντος, είπα να ρίξω και ‘γω τον post-οβολό μου…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος3:08 μ.μ.

    Πότε θα ξυπνήσουμε εμείς? Ε? :|

    Ωραίο ποστ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. είναι πολύ γλυκό!!!
    Σ ευχαριστώ από την καρδιά μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΛΟΛ

    ΓΑΜΑΤΟΣ, απλά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ renata
    Γιατί όχι το φετινό χειμώνα;...

    @ ange-ta
    Μην σε ξεγελά το post eίμαι είμαι κωλόαιδο του κερατά!
    ;)

    @balidor
    TKS, φίλε!

    @ aramos
    Χαίρομαi που σ άρεσε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ ωραίος ο ποστ-όβολός σου, φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μάλλον μαζί με τις υπόλοιπες αλλαγές πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε και κάποιους χαρακτηρισμούς, π.χ το ποιόν απκαλούμε ζώο, n'est pas???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος1:02 μ.μ.

    Η ΣΦΑΓΗ και άλλες οικωλογικές ιστορίες


    Είχα ρέντα. Το ήξερα, καθώς κατέστρεφα ηδονικά το κίμπορντ μου με λέξεις.

    "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ", έγραψα μειδιώντας;

    Τι ζώα! κοιτάζονταν έντρομα μεταξύ τους. "Αλήθεια που το πάει ο άνθρωπος", σκέφτονταν;

    Κι όμως το ήξεραν ότι δεν ήμουνα αυτός που έβλεπαν. Τους τρόμαζε η σκέψη... άλλωστε που ακούστηκε;

    "Όλα είναι μούφα!", πέρδισε μια γαλοπούλα.

    "Ρούφα τον και άσε τα πολλά", πέταξα κοφτά. θα λούφαζε κι αυτή σε λίγο.

    "Μαρίδα, τέλος!" ψέλλισα. Νταβατζηλίκι, ευρά, μια μικροεστία στην Κυπαρισσία, ένα σπασμένο μπαμπρίζ και κάτι ψιλά, σαν μύγες στα σκατά του μυαλού μου. Κι όλα αυτά μέσα σε μερικούς μήνες, όχι κι άσχημα. Χάλια! Ήταν καιρός που το σκεφτόμουνα, έπρεπε να γίνει τώρα. Ήμουν έτοιμος.

    Τον μισούσα. Ήτανε μάταιο να αντιστέκομαι. Κατεργασμένο απόρριμα από την ώρα που με γέννησε. Τον μισούσα. Δεν είχα λόγο, αυτός ήμουν, έτσι ήμουν, δεν είχα ενοχές, δεν είχα υπάρξει ποτέ μου παιδί. Ήτανε μάταιο να αντιστέκομαι. Τον μισούσα που με δημιούργησε και αυτό με ευχαριστούσε. Ήμουν έτοιμος.

    Κρατούσα τα κλειδιά της μηχανής στα χέρια. Ήξερα τι έπρεπε να κάνω, από που να αρχίσω και με τι να τελειώσω. Το τηλέφωνο σε κατάσταση επιληψίας με αποσπούσε, ήξερα ποιος με καλούσε. Δεν απάντησα.

    Έκλεισα την πόρτα και περπάτησα το στενό διάδρομο. Δεν ήμουν μόνος.

    "φίλε, μήπως...;", είπε κι η φράση του έμεινε μισή. Τον προσπέρασα αδιάφορα.

    Καβάλησα τη μηχανή και ψιθύρισα αποφασιστικά, "έρχομαι, μωρό μου, έρχομαι".

    Συνεχίζεται...


    Posted by CROC

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ anasa elpidas
    Ελπίζω μονάχα να μην χρειστεί να το παραδώσουμε στο χάρο για να περάσει την φύση μας απ την άλλη πλευρά...

    @patsiouri
    Συμφωνώ απόλυτa! Ο όρος: ζώο πρέπει να έχει στο εξής θετικό πρόσημο...

    @αγαπημένε μου, κροκοδειλάνθρωπε
    Γαμώ! Και μετά και μετά...

    @zero
    Σ ευχαριστώ zero!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=778388

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. αυτά τα κωόπαιδα τα πάω πολύ!!!!!!!
    να είσαι πάντα τέτοιος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. αυτά τα κωόπαιδα τα πάω πολύ!!!!!!!
    να είσαι πάντα τέτοιος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καθαρά κινηματογραφικό.
    Το διάβασα, βλέποντας εικόνες.
    Ίσως επηρεασμένη κι από μια θαυμάσια ταινία. "Πλανήτης Γη". Ντοκυμαντέρ δηλαδή.

    Να το δεις οπωσδήποτε.
    Ο Λέων Ντε Γκρέτσια, σπάει ταμεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ ange-ta
    Κωλόπαιδο είμαι αλλά τέτοιο μάλλον όχι. Όχι ότι απέχω πολύ… Απλά… είμαι περισσότερο η κατσαρίδα του Κάφκα και επιδιώκω την αντιμεταμόρφωση. Η επαφή με τη φύση είναι πάντως απαραίτητη προϋπόθεση για αυτό.

    @καπετάνισσα
    Αν δεν κάνω λάθος αυτό είναι του Αλ Γκορ. Το έχω δει. Που πάει άραγε αυτός ο κόσμος? Πως είναι δυνατό να έχασε αυτός ο άνθρωπος από έναν ηλίθιο? Είναι τελικά τόσο πολύ στημένο το παιχνίδι.

    Πάντως δεν ξέρω αν το γνωρίζει αλλά τα αποτελέσματα των exit palls έδειχναν τελείως διαφορετικά αποτελέσματα. Υπήρχαν πολιτείες που έπεσαν έξω 15-20 μονάδες. Σαν ψέματα μου μοιάζει, σαν την απόλυτη νοθεία... Έχω κρατήσει και σχετικά στοιχεία.

    Του την φέραν άγρια του Γκορ οι εταιρίες πετρελαίου.
    Γι αυτό κι αυτός εκδικείται με τον τρόπο του...

    Σε κάθε περίπτωση να θυμίσω ότι ο Γκορ πήρε 300.000 ψήφους πάνω απ τον βλάκα κι όμως τα δικαστήρια τον έβγαλαν δεύτερο.

    Αμερική η χώρα της δημοκρατίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν ξέρω για τον Πρόεδρο, αλλά η ιστοριούλα ήταν γαμάτη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Οι αλεπούδες λιγουρεύονταν τους σκίουρους! Χμ! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ deimos
    Γαμάτη δεν ξέρω αν ήταν αλλά είναι βέβαιο ότι ιστορίες μου βγαίνουν πολύ πιο εύκολα από τα κλασικά κείμενα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. deimos
    Γαμάτη δεν ξέρω αν ήταν αλλά είναι βέβαιο ότι ιστορίες μου βγαίνουν πολύ πιο εύκολα από τα κλασικά κείμενα...

    @ alepou
    Ήταν το μοναδικό ζώο που προσπαθούσε να επωφεληθεί από την σύναξη και για προσωπικό όφελος…
    Πονηρή και πεινασμένη αλεπού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή