Tο γέλιο δεν πάει και τόσο στον Φατίχ Ακίν

Το Soul kitchen είναι μια κωμωδία καταστάσεων, με πρόθεση τον διονυσιασμό, το μαύρο και το απρόοπτο που προκαλούν γέλιο. Υποκλίνεται, όμως, στην ταχύτητα της αφήγησης και στις εύκολες σεναριακές λύσεις. Η ταινία παρακολουθείται ευχάριστα, αλλά ξεπετά ανθρώπους και καταστάσεις τόσο γοργά που δεν προλαβαίνεις να γίνεις συμμέτοχος. Ξεπέφτει αναπόφευκτα λοιπόν, στην κατηγορία των feel good ταινιών. Κρίση αυστηρή, λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τα προηγούμενα αριστουργήματα του σκηνοθέτη.

Ο έλληνoγερμανός πρωταγωνιστής -τον οποίο υποδύεται ο σεναριογράφος του έργου Αδάμ Μπουδούκος- είναι ιδιοκτήτης ενός τριτοκοσμικού εστιατορίου για τα δεδομένα του Αμβούργου. Μπλέκει σε ερωτικά και επαγγελματικά απρόοπτα, που τον οδηγούν στην απόλυτη καταστροφή. Στο παρανοϊκό σκηνικό πρωταγωνιστούν ο χαμένος έρωτας, το λουμπάγκο, ο μαινόμενος μάγειρας που εκσφενδονίζει μαχαιριά, ο ολίγον κλέπτης αδερφός (με τον εξαίρετο Μόριτζ Μπλάιμπτροϊ να μεταμορφώνεται σε γνήσιο Βλαχοντόιτς) ο γερμανός Άριος παιδικός φίλος που θέλει να του φάει την επιχείρηση για ένα κομμάτι ψωμί, ο παππούς παρατηρητής, δεκάδες ιδιόμορφοι θαμώνες κι όλα αυτά με κέντρο το αντικομφορμιστικό εστιατόριο Soul Kitchen.

Στα συν της ταινίας η μουσική με ρεμπέτικο, Locomondo, Funky beat, Kool the gang και Πασχάλη σε μια απίστευτη σκηνή: ο γνωστός παππούς έχει αποχωριστεί τα ακουστικά του και χορεύει μόνος στον ρυθμό των Olympians σε ένα ρημαγμένο από το πάρτι που προηγήθηκε Soul Kitchen, ενώ πίσω του ο παιδικός φίλος του ιδιοκτήτη πηδά σαν σκύλος -στην κυριολεξία- την υπεύθυνη της Εφορίας που έχει έρθει για έλεγχο.

Βγαίνοντας από την αίθουσα αισθανόμουν όμορφα, αλλά η ταινία δεν μου είχε αφήσει κάτι.Καμία σχέση με το Μαζί Ποτέ και από Την άκρη του ουρανού που με είχαν οδηγήσει στο παραμιλητό. Βέβαια αυτά ήταν δράματα, ενώ το Soul Kitchen ήταν η ακροβασία του σκηνοθέτη στο άγνωστο πεδίο της κωμωδίας. Από ότι φαίνεται το γέλιο, δεν πάει και τόσο στον Φατίχ Ακίν.

Vita Mi Barouak