40 χρόνια κλείνουμε σήμερα από το θάνατο εκείνου που άνοιξε... Το Δρόμο.
Ας θυμηθούμε λοιπόν τα λόγια του:
«Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 μια γενιά φωτισμένων χιπστερς, ξεπροβάλουν ξαφνικά κι αλωνίζουν πάνω-κάτω την Αμερική, γεμάτοι σοβαρότητα και περιέργεια, αλητεύοντας και κάνοντας ωτοστόπ... ένα όραμα φτιαγμένο από τον απόηχο της λέξης μπητ, μας λέξης που σημαίνει τσακισμένος, βαρεμένος, γεμάτος από μια έντονη πεποίθηση»
Κι ας υποκλιθούμε παρέα με την Οκτάνα του Ανδρέα Εμπειρίκου:
«Ανοίξτε τα παράθυρα, ανοίξτε τις ψυχές - ο Kerouac διαβαίνει Μουσηγέτης. Διόνυσος μαζί και Απόλλωνας μες στο στενό του παντελόνι, αξύριστος πολλές φορές και πάντοτε ωραίος, ουδόλως φοβούμενος την παρακμή που τον εξέθρεψε, διότι μες στην ψυχή του και ανάμεσα στα σκέλη του μιας νέας ακμής το σπέρμα φέρνει...»
Vita Mi Barouak
Πολύ ωραίο post. Εξαίρετο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγα λόγια, αλλά μας συγκίνησες.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Beat, beat, beatitude and love and glory"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνδρέας Εμπειρίκος, Οκτάνα
@ deimos
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει να κάνει με το DNA των barouak!
@ al
Μην ξεχάσεις την Παρασκευή
@ angel novus
Σπουδαίος ο Εμπειρίκος. Κάποτε γνώρισα το γιο του σε μια συνάντηση ποιητών. Είναι φτυστοί.