Στεκόταν μπροστά στην τηλεόραση για ώρες. Μαύρα ρούχα, μαντήλι, πλεξούδες στα μαλλιά. Εκείνη που ανεβοκατέβαινε χωρίς ανάσα απ’ τα βουνά του Σουλίου στον κάμπο του ποταμού Αχέροντα, τώρα βρίσκονταν ανήμπορη στο κρεβάτι, περιμένοντας να δει τον εγγονό στο γυαλί. Τον εγγονό που δούλευε στην TV. Εκείνον που χε το όνομα του άντρα της, τον οποίο έχασε τη δεύτερη φορά που τον έστειλαν εξορία.
Εκείνος, όμως, δεν έλεγε να φανεί. Πως μπορούσε να φανταστεί η γιαγιά, ότι τα τηλεοπτικά κανάλια είναι εργοστάσια νέου τύπου. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι είναι αφανείς, έχουν λογαριασμούς που τρέχουν, φόβο ανεργίας κι ενοχές.
Μεταμοντέρνο Προλεταριάτο...
Λίγους μήνες αργότερα ήταν να παντρευτεί ένα άλλο της αγγόνι. Μια βραδιά πριν απ το χορό του Ησαία, η γιαγιά πήρε μια σημαντική απόφαση. Πολύ σημαντική απόφαση. Αποφάσισε να πάει να βρει τον άντρα της στον άλλο κόσμο.
Η οικογένεια σοκαρίστηκε. Τα χαμόγελα ξεκρεμάστηκαν. Ξημέρωνε γάμος.
Θυμάμαι που πήγα και την είδα στο νεκροτομείο. Έκανε ψύχρα. Φίλησα το παγωμένο της μέτωπο και την κλείσαμε στο ψυγείο. Είχε προτεραιότητα η ζωή...
Στο "γλέντι" δεν χόρεψε κανείς. Το ψητό που βάζαμε στο στόμα μας ήταν θαρρείς παγωμένο απ’ το ίδιο ψυγείο.
Την επομένη του γάμου, έγινε η κηδεία. Οι ίδιοι άνθρωποι που την προηγούμενη πετούσαν ρύζι, σε λίγο θα πέταγαν χώμα για το στερνό «γεια». Όταν έσκυψα μες στην εκκλησία και της φίλησα το μέτωπο, της ψιθύρισα δακρυσμένος: «Το βιβλίο που θα βγάλω, αφιερωμένο»
Κι έτσι κάπως
Για τελείως διαφορετικούς λόγους
Δυο γενιές
Στάθηκαν μαζί στο ίδιο βάθρο
Και σχηματίστηκε ένα μεταμοντέρνο πλεξιγκλάς.
Στη γενιά των 700 €
Και στη γιαγιά Λέξω
Vita Mi Barouak
Ετσι γίνεται, το απρόβλεπτο φωτίζει, καθοδηγεί το νου με έναν πολλές φορές παράδοξο τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοταξιδεμένοι και οι δυο.
Σε καμαρώνει από κει μαζί με τον παππού! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήτι να σου πω, αυτη η ευαισθησία σου με εντυπωσιάζει. Πολλές φορές μου περνάει απο το μυαλο, ότι ευαισθησίες τέρμα, αλλά να που κάνω λαθος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τις διατηρείς πάντα. Είναι βάλσαμο!
Ναι, κρίμα που η γιαγια δεν πρόλαβε να καμαρώσει το εγγονι της.
καλό της ταξίδι
ΑπάντησηΔιαγραφή@ freedula
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ακραίες στιγμές της ζωής μάς σημαδεύουν, μας αλλάζουν, μας ορίζουν...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ renata
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον παππού δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω. Ήταν, βλέπεις, ελεύθερο πνεύμα και η χούντα δεν «ανεχόταν» τέτοιες «συμπεριφορές»...
@ ange-ta
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα δεν ήμασταν ευαίσθητοι δεν θα γράφαμε ό,τι γράφουμε ange-ta μου. Η ευαισθησία σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μας κινητοποιεί. Απλά στην συγκεκριμένη περίπτωση το θέμα είναι κάπως πιο προσωπικό.
@ triantara
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος ξέρει, αν το ΕΚΕΙ υπάρχει, μπορεί να ναι πολύ καλύτερα απ το ΕΔΩ.
Νομίζω θα ήταν περήφανη η γιαγιά Λέξω αν το διάβαζε κιόλας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λιγότερο που μπορούσα να κάνω αλεπού μου, το λιγότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ενημερώνω ότι έσβησα δύο μηνύματα κάποιου, μάλλον εθνικιστή, γιατί έβριζε το πρόσωπου που είναι αφιερωμένο το Post.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η μαλακία έχει τα όρια της...
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΠΕΙΓΟΝ - ΕΠΕΙΓΟΝ - ΕΠΕΙΓΟΝ
ΜΙΑ ΑΘΩΑ ΨΥΧΗ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ. Η ΜΑΡΙΑ (http://mariatweety.blogspot.com) ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΡΑΤΟ ΝΟΣΟ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ♥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΜΑΣ. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ. ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ. ΕΞΑΛΛΟΥ, ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΔΩΣΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΝΟΗΜΑ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΜΑΣ ΨΥΧΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. ΑΣ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΑΛΕΠΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣ!
ΣΠΕΥΣΑΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
Βαγγέλη, συγχαρητήρια για το 13ο Υπόγειο. Το διάβασα μονορούφι και το βρήκα πρωτότυπο και αλληγορικό. Σίγουρα η αφιέρωση στη γενιά των 700 ταιριάζει. Έχω την εντύπωση ότι συνδυάζεις management, πολιτική και "Κουρδιστό Πορτοκάλι," από την ταινία του Κιούμπρικ - υπάρχει αρκετή δόση σωματικής και (κυρίως) ψυχολογικής βίας στο κείμενο. Θα χαρώ πολύ να μιλήσουμε - είμαι σίγουρος ότι έχεις καταλάβει ποιος είμαι (δεν είμαι τόσο ικανός μετα blogs αν και έχω δημιουργήσει και ένα δικό μου - προς το παρόν μοναχικό). Στο website του ΜΠΔ θα βρεις το email μου. Και πάλι συγχαρητήρια, Καλό Πάσχα και περιμένω ... Βασίλης Μ.
ΑπάντησηΔιαγραφή