Και μετά και μετά;

Μετά ήρθαν τα χελιδόνια, τα λιβάδια γέμισαν αγριολούλουδα και οι απολυμένοι πήγαν βόλτα στους αγρούς, πιασμένοι χέρι-χέρι με μετανάστες και νέους με στραγγαλισμένα όνειρα. Εγώ κρύφτηκα πίσω από μια βαλανιδιά, σε κάλεσα κοντά μου και κάναμε... τρίο παρέα με ένα τρυποκάρυδο.

Έπειτα περάσαμε τα αρνιά στη σούβλα, φάγαμε, ήπιαμε, κάναμε έρωτα πάνω στα κάρβουνα κι όταν γυρίσαμε στην Αθήνα συνεχίσαμε να το κάνουμε πάνω σε στάχτες. Τα κτίρια ήταν ακόμα γκρίζα, ο Κηφισός ήταν μονίμως μποτιλιαρισμένος και ο ηλεκτρικός κύλαγε σαν σαλίγκαρος πάνω σε ράγες.

Και μετά και μετά;...

Μετά ήρθαν οι ζέστες και οι μύγες, οι παχιές, που το χαν ρίξει στη δίαιτα. Ήρθαν τα μεταλλαγμένα καρπούζια και οι φράουλες. Οι λογαριασμοί κόλλαγαν απ την κάψα ο ένας πάνω στον άλλο, ενώ οι Τράπεζες συνέχιζαν να ιδρώνουν και να ξεφυσούν. Πήγαμε, όμως, στη Λούτσα για μπάνιο. Ξεκινήσαμε το α Σ/Κ, φτάσαμε το 3α Σ/Κ κι εκεί κάναμε λίγο μάτι σε κορμιά με τατουάζ, δαγκώσαμε στα μεσημεριανά μας όνειρα χείλια με σκουλαρίκια και ξεχαστήκαμε.

Ακολούθησε ο κύριος φθινόπωρος. Οι απολυμένοι έγιναν περισσότεροι, οι φοβισμένοι επίσης, και όσο γι όλους εμάς, η μελαγχολία πλάκωσε απότομα την ψυχή μας, όπως τα γέρικα φύλλα έθαψαν την άσφαλτο κάτω απ το καφέ.

Και μετά και μετά;...

Μετά συνεχίσαμε να φουσκώνουμε μέσα μας σαν μπαζωμένες αρτηρίες. Κι όσο πέρναγε ο καιρός το βάρος μέσα μας μεγάλωνε, γιατί δεν βλέπαμε φως, τα σύννεφα ήταν πλέον ανθρακί και αυτοί εκεί πάνω δεν έδειχναν να νοιάζονται. Ώσπου κάποιος έδωσε την αφορμή και βγήκαμε πάλι στους δρόμους!

Και μετά και μετά;

Μετά κάποιος πλησίασε απότομα στο γραφείο μου, τρόμαξα, βγήκα έξω απ το μπαούλο της ονειροπόλησης κι επέστρεψα πίσω στη δουλειά που συνεχίζει να με τρέφει ανεπιτυχώς.


Vita Mi Barouak

ΥΓ. Έργο του Ν. Στεφάνου