Και στη γιαγιά Λέξω

Στεκόταν μπροστά στην τηλεόραση για ώρες. Μαύρα ρούχα, μαντήλι, πλεξούδες στα μαλλιά. Εκείνη που ανεβοκατέβαινε χωρίς ανάσα απ’ τα βουνά του Σουλίου στον κάμπο του ποταμού Αχέροντα, τώρα βρίσκονταν ανήμπορη στο κρεβάτι, περιμένοντας να δει τον εγγονό στο γυαλί. Τον εγγονό που δούλευε στην TV. Εκείνον που χε το όνομα του άντρα της, τον οποίο έχασε τη δεύτερη φορά που τον έστειλαν εξορία.
Εκείνος, όμως, δεν έλεγε να φανεί. Πως μπορούσε να φανταστεί η γιαγιά, ότι τα τηλεοπτικά κανάλια είναι εργοστάσια νέου τύπου. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι είναι αφανείς, έχουν λογαριασμούς που τρέχουν, φόβο ανεργίας κι ενοχές.
Μεταμοντέρνο Προλεταριάτο...

Λίγους μήνες αργότερα ήταν να παντρευτεί ένα άλλο της αγγόνι. Μια βραδιά πριν απ το χορό του Ησαία, η γιαγιά πήρε μια σημαντική απόφαση. Πολύ σημαντική απόφαση. Αποφάσισε να πάει να βρει τον άντρα της στον άλλο κόσμο.

Η οικογένεια σοκαρίστηκε. Τα χαμόγελα ξεκρεμάστηκαν. Ξημέρωνε γάμος.

Θυμάμαι που πήγα και την είδα στο νεκροτομείο. Έκανε ψύχρα. Φίλησα το παγωμένο της μέτωπο και την κλείσαμε στο ψυγείο. Είχε προτεραιότητα η ζωή...
Στο "γλέντι" δεν χόρεψε κανείς. Το ψητό που βάζαμε στο στόμα μας ήταν θαρρείς παγωμένο απ’ το ίδιο ψυγείο.

Την επομένη του γάμου, έγινε η κηδεία. Οι ίδιοι άνθρωποι που την προηγούμενη πετούσαν ρύζι, σε λίγο θα πέταγαν χώμα για το στερνό «γεια». Όταν έσκυψα μες στην εκκλησία και της φίλησα το μέτωπο, της ψιθύρισα δακρυσμένος: «Το βιβλίο που θα βγάλω, αφιερωμένο»

Κι έτσι κάπως
Για τελείως διαφορετικούς λόγους
Δυο γενιές
Στάθηκαν μαζί στο ίδιο βάθρο
Και σχηματίστηκε ένα μεταμοντέρνο πλεξιγκλάς.

Στη γενιά των 700 €
Και στη γιαγιά Λέξω

Vita Mi Barouak

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ#2

Αλείφουν τις πόλεις με ατσάλι

και δεν μιλάς αναθεματισμένη συνείδηση

ενθύμιο από ιστορίες το μετέωρο βήμα της επιλογής

όμως δεν φοβάμαι

κοίτα μόνο κλαίω

ακουμπώντας

στα μουχλιασμένα περβάζια της ανατολής

άκουω τη γη που ζει

χορεύει στον χτύπο της βροχής

νιώθω εξιλεωμένος

άθεος αθάνατος

ο χρόνος πρέζα

ψάχνουν να τον βρουν

τα παιδιά απ’ τις πόρτες

μαζεύω τις λέξεις από την άσφαλτο

τρέχω στις τέχνες των τοίχων

φωτιά στο ποτήρι

ένα τσιγάρο γεμάτο ιδέες

κι εσύ καρδιά μου

βαδίζεις με τα αγρία πιάνα

στην γη του αχαλίνωτου κέρδους

εξέγερση οι ανάγκες που έρχονται

al.barouak

Και μετά και μετά;

Μετά ήρθαν τα χελιδόνια, τα λιβάδια γέμισαν αγριολούλουδα και οι απολυμένοι πήγαν βόλτα στους αγρούς, πιασμένοι χέρι-χέρι με μετανάστες και νέους με στραγγαλισμένα όνειρα. Εγώ κρύφτηκα πίσω από μια βαλανιδιά, σε κάλεσα κοντά μου και κάναμε... τρίο παρέα με ένα τρυποκάρυδο.

Έπειτα περάσαμε τα αρνιά στη σούβλα, φάγαμε, ήπιαμε, κάναμε έρωτα πάνω στα κάρβουνα κι όταν γυρίσαμε στην Αθήνα συνεχίσαμε να το κάνουμε πάνω σε στάχτες. Τα κτίρια ήταν ακόμα γκρίζα, ο Κηφισός ήταν μονίμως μποτιλιαρισμένος και ο ηλεκτρικός κύλαγε σαν σαλίγκαρος πάνω σε ράγες.

Και μετά και μετά;...

Μετά ήρθαν οι ζέστες και οι μύγες, οι παχιές, που το χαν ρίξει στη δίαιτα. Ήρθαν τα μεταλλαγμένα καρπούζια και οι φράουλες. Οι λογαριασμοί κόλλαγαν απ την κάψα ο ένας πάνω στον άλλο, ενώ οι Τράπεζες συνέχιζαν να ιδρώνουν και να ξεφυσούν. Πήγαμε, όμως, στη Λούτσα για μπάνιο. Ξεκινήσαμε το α Σ/Κ, φτάσαμε το 3α Σ/Κ κι εκεί κάναμε λίγο μάτι σε κορμιά με τατουάζ, δαγκώσαμε στα μεσημεριανά μας όνειρα χείλια με σκουλαρίκια και ξεχαστήκαμε.

Ακολούθησε ο κύριος φθινόπωρος. Οι απολυμένοι έγιναν περισσότεροι, οι φοβισμένοι επίσης, και όσο γι όλους εμάς, η μελαγχολία πλάκωσε απότομα την ψυχή μας, όπως τα γέρικα φύλλα έθαψαν την άσφαλτο κάτω απ το καφέ.

Και μετά και μετά;...

Μετά συνεχίσαμε να φουσκώνουμε μέσα μας σαν μπαζωμένες αρτηρίες. Κι όσο πέρναγε ο καιρός το βάρος μέσα μας μεγάλωνε, γιατί δεν βλέπαμε φως, τα σύννεφα ήταν πλέον ανθρακί και αυτοί εκεί πάνω δεν έδειχναν να νοιάζονται. Ώσπου κάποιος έδωσε την αφορμή και βγήκαμε πάλι στους δρόμους!

Και μετά και μετά;

Μετά κάποιος πλησίασε απότομα στο γραφείο μου, τρόμαξα, βγήκα έξω απ το μπαούλο της ονειροπόλησης κι επέστρεψα πίσω στη δουλειά που συνεχίζει να με τρέφει ανεπιτυχώς.


Vita Mi Barouak

ΥΓ. Έργο του Ν. Στεφάνου

«ΧΩΡΙΣΕΜΕΙΣ» του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΘΗΝΑΚΗ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ (ΔΕ)ΚΑΤΩΝ σάς προσκαλεί(και ‘μεις αντιγράφουμε έπειτα από copy-paste) στην παρουσίαση των βιβλίων

«Η ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΝΗΣΟΣ ΚΥΝΑΙΔΟΣ» του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΖΟΥΜΑΚΑ

και «ΧΩΡΙΣΕΜΕΙΣ» του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΘΗΝΑΚΗ.

Πέμπτη, 12 Μαρτίου 2009, 18:00
IANOS Σταδίου 24

Για το βιβλίο του Δ Η Μ Η Τ Ρ Η Τ Ζ Ο Υ Μ Α Κ Α θα μιλήσουν
ο συγγραφέας ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΛΟΥΔΙΩΤΗΣ και ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ, ποιητής και εκδότης του περιοδικού «Μανδραγόρας».

Για το βιβλίο του Δ Η Μ Η Τ Ρ Η Α Θ Η Ν Α Κ Η θα μιλήσουν
οι ποιητές ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ και ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ενώ ποιήματα θα διαβάσει ο ποιητής ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΛΟΥΚΑΣ.

To 13o Υπόγειο... Στο Κόκκινο (105,5 FM)

Την Τετάρτη 4/3 από τις 00:00 ως τις 02:00, Το 13ο Υπόγειο θα διακτινιστεί Στο Κόκκινο στην εκπομπή Gin Sonic του Γιάννη Ιωάννου και της Βάσιας Μπακογιάννη. Το ταξίδι στους 105,5 στα FM θα ακολουθήσει και η αφεντομουτσουνάρα μου. Μαζί μου θα φέρω το μπαούλο με τις ατάκες που κρύβω στα υπόγεια του βιβλίου μου και κάποιες SOS απαντήσεις, ενώ στην τσέπη μου θα έχω κρυμένο ένα νεροπίστολο που θα σας πιτσιλίσει με mp3.