Υποκριτικά κείμενα

«Κείμενα υποκριτικού λόγου πάνω σε έργα και καταστάσεις που, αν και ουδέποτε υπήρξαν, φωτογραφίζουν κάποιες φαιδρές και παράλογες όψεις της πραγματικότητας, καλλιτεχνικής και όχι μόνο.»

Το χωρίο το αντέγραψα επιτυχώς(εύγε μου!) από το οπισθόφυλλο του τελευταίου βιβλίου του Νίκου Κουνενή, Υποκριτικά Κείμενα με υπότιτλο, σατιρικό παιχνίδι κακών προθέσεων(εκδόσεις ΚΨΜ). Πάντα ήμουν καλός στην αντιγραφή. Με βοήθησε να υπερπηδήσω με μαεστρία τόσες και τόσες προκλήσεις…

Τι να πω για το βιβλίο; Ας τα βάλω κάτω μην τυχόν και βγάλω άκρη. Μια που βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο ας παρουσιάσω τους υποψήφιους, ας συσκεφτώ με τον εαυτό μου κι ας ρίξω το ψηφαλάκι μου:
1.Είναι παλαβό το βιβλίο;
2. Ο Κουνενής χρίζει ψυχιατρικής παρακολούθησης;
3. Βιώνουμε τον απόλυτο παραλογισμό κι ευτυχώς που βρίσκονται κάποιοι και κάνουν σάτιρα των όσων συμβαίνουν γύρω μας;

Δεν χρηματίστηκα, δεν με έγλυψε κανείς αλλά ψηφίζω δαγκωτό το τρία.
Ο Κουνενής τα βάζει με την δηθενιά, τους ελληνολάγνους, τους ιπτάμενους ποιητές, την τηλεόραση, το ποδόσφαιρο και τόσους άλλους αστέρες της σύγχρονης ζωής κάνοντάς μας να γελάσουμε αντί να κλάσουμε… ουπς, γαμώ τη φασολάδα μου… να κλάψουμε, να κλάψουμε…

Αν περιμένατε να διαβάσετε σοβαρή ανάλυση για το βιβλίο που απαρτίζετε από 10 αφηγήματα πέσατε έξω.
Έτσι μου βγήκε, έτσι το ‘κανα. Εξπρεσιονιστικά…
Αυτό το πράμα που διαβάσατε δεν είναι κριτική, δεν είναι παρουσίαση, μήτε προωθητικό κείμενο.
Είναι ένα ερμαφρόδιτο εξώγαμο του τελευταίου βιβλίου του Νίκου Κουνενή.
Είναι ένα παράγωγο του βιβλίου με τίτλο: σάτιρα στην κριτική…
See you, στον πλανήτη M.U.FA…