Επειδή καλοί είναι οι κριτικοί, δεν λέω, (δηλαδή τι άλλο θα
τολμούσες να πεις;) αλλά και η γνώμη των απλών αναγνωστών είναι σημαντική (αν
δεν παινέψεις τον αναγνώστη…), παραθέτω τη γνώμη που έχουν δύο bookcrossers
για τους «Αισιόδοξους» (τώρα που είναι ακόμα νωρίς, πριν φάω κανένα τσεκούρωμα).
Καλογραμμένο, με δουλεμένους χαρακτήρες.Δυσκολεύομαι να το δω σαν αστυνομικό, γιατί η προσοχή μου εστιάστηκε περισσότερο στις σκέψεις και τα συναισθήματα των ανθρώπων, παρά στην αγωνία για την αποκάλυψη του δολοφόνου. Αυτό το θεωρώ πολύ θετικό και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω.
Λατρεύω τα αστυνομικά, μου αρέσει η δράση και η κορύφωση της αγωνίας μέχρι τη λύση του μυστηρίου, που έρχεται σαν κάθαρση. Δεν θα είχε κανένα νόημα ένα αστυνομικό που δε φτάνει στη λύση του μυστηρίου.
Διαβάζοντας τους "αισιόδοξους", αναρωτήθηκα ποιός σκότωσε τον υπουργό και γιατί. Οι χαρακτήρες όμως ήταν αρκετά "ζωντανοί" για να με τραβήξουν στην καθημερινότητα τους και στην εσωτερική ζωή τους. Ακόμα και αν δε μάθαινα ποτέ τη διαλεύκανση του φόνου, θα αισθανόμουν πως δεν το διάβασα άδικα. Είχε να πει πολλά άλλα πράγματα.
elenaiah:
Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, με μια δόση σεξ και λίγο συναίσθημα. Όμορφος
τρόπος γραφής, όχι κουραστικός, έξυπνες εκφράσεις και μια ρεαλιστική εικόνα της
σύγχρονης Αθήνας. Θα διάβαζα ξανά κάτι από τον ίδιο συγγραφέα, με χαρά! 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου