CineΦεστιβάλ και Σεπτέμβριος πάνε πακέτο

Μπορεί η Άνοιξη να καταφτάνει μαζί με τα χελιδόνια και το Καλοκαίρι μαζί με τα καυτά σορτσάκια, το Φθινόπωρο όμως κρύβει στις αποσκευές του τα κινηματογραφικά φεστιβάλ! Είναι γεγονός ότι αφήσαμε πίσω το οφθαλμόλουτρο στα καλοκαιρινά νυφοπάζαρα και γυρίσαμε πίσω στη δουλειά, αλλά όχι κυρίες και κύριοι δεν θα μας πάρει από κάτω. Πέντε κινηματογραφικά φεστιβάλ με το ξεκίνημα της σεζόν, είναι μια καλή αρχή για έναν «flower power» χειμώνα. Κι όλα αυτά χωρίς να αναφερθώ στις πολύ δυνατές μουσικές παρουσίες που περιμένουμε...

14ο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας- Νύχτες Πρεμιέρας (17-28 ΣΕΠ)
Οι Αθηναίοι σινεφίλ ετοιμάζονται ήδη για το κινηματογραφικό σαφάρι. Συμβουλευτείτε οπωσδήποτε το site του φεστιβάλ. Αν και κάνανε πάλι την ίδια παπαριά και το προγραμματίσανε πάνω στο φεστιβάλ Δράμας, δεχόμαστε ότι το γεγονός δεν έχει να κάνει με σκοπιμότητες.

31ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας >(15-20 ΣΕΠ)
Σημαντικά αφιερώματα, εκδηλώσεις και πάρα πολλές ταινίες μικρού μήκους στο σημαντικότερο θεσμό του είδους στη χώρα μας. Μια εκδρομούλα στα Βόρεια είναι ότι πρέπει για το καλημέρα της σεζόν.

1ο Mir Festival (12-20 ΣΕΠ)
Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα μου ακούγεται πάρα πολύ ενδιαφέρον και θα το διασκεδάσω ποικιλοτρόπως. Επιτέλους ένα πειραματικό φεστιβάλ στην πόλη μας. Performances, πειραματικά video-ταινίες, live media κα.

1ο Αφρικανικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας (11-17 ΣΕΠ)
Ταινίες για τη σκληρή ζωή της αφρικάνικης Ηπείρου, ταινίες που σπάνια βρίσκουν το δρόμο για τις κινηματογραφικές αίθουσες και τα DVD μας

11ο Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ (6-9 ΣΕΠ)
Στο τεχνολογικό πάρκο Λαυρίου εκτός από θεματικά ντοκιμαντέρ, θα πραγματοποιηθούν και ενδιαφέρουσες συναυλίες.


Vita Mi Barouak

Σούλης Φατσούλης, το πιο original γαλάζιο παιδί:

"Φέτος δεν πήγα διακοπές. Άραξα σπίτι. Τρίτη συνεχόμενη χρονιά διακοποδάνειο η τράπεζα δεν μου ‘δινε. Επιτέλους γύρισα πίσω στο γραφείο. Βαρέθηκα στο σπίτι.
Δεν ανοίγω λίγο την TV του προϊστάμενου που λείπει ακόμα διακοπές στο Μπαλί; Δεξί χέρι κουμπάρου Υπουργού, o δικός σου, μεγάλη μούρη.
ΌΠΑ! Ο Καραμανλής στο γυαλί! Ας σταθώ προσοχή, μπορεί κάποιος να με βλέπει. Βρε τι ομορφάντρας που ναι ο αρχηγός. Αληθινός ποιμένας, οδηγός.... Φέτος σκέφτομαι να πάω στη ΔΕΘ. Όχι μαζί μ αυτούς, τους ερυθρομαλάκες με τις κόκκινες σημαίες.
Εγώ θα κρατώ τη γαλανόλευκη. Και θα χειροκροτώ ενθουσιασμένος καθώς θα τον ακούω να διαβάζει με στόμφο όσα θα του γράψουν στο χαρτί οι επικοινωνιολόγοι.
Είναι μεγάλος. Είναι ο καλύτερος. Θα κλείσει λέει την τρύπα του προϋπολογισμού φορολογώντας τα ακίνητα. Είχα και ‘γω κάποτε δικό μου σπίτι, μα μου το έβγαλε η τράπεζα στο σφυρί.
Βρε κοιτάτε με πόσο αποφασιστικότητα κουνάει το χέρι... πρωθυπουργάρα μου! Χωρίς αυτόν και τα σαίνια του δεν υπήρχε περίπτωση να έμπαινα στο δημόσιο. Ήταν βλέπεις το απόρθητο ΑΣΕΠ.
Ενώ τώρα… με το πρόγραμμα stage, να μαι φαρδύς πλατύς στην καρεκλάρα μου. Μπορεί να μαι συμβασιούχος του κλότσου και του μπάτσου (αλήθεια τι να κάνει ο Θείος Τάκης που ναι στα ΜΑΤ;) μπορεί να μην έχω ασφάλεια, να μην δικαιούμαι άδεια με αποδοχές και να παίρνω μόνο 600 €, αλλά δεν μπορούμε να τα χουμε κι όλα. Δημόσιο είναι αυτό... Πιστεύω ότι αν μας έδιναν ντόπα, σαν αυτή που δίνουν στους πρωταθλητές, θα ήμασταν πιο παραγωγικοί από τον ιδιωτικό τομέα. Θα το προτείνω στο γενικό. Μπορεί να με μονιμοποιήσει.
Ας φανταστώ ότι κρατώ τη γαλανόλευκη. Δεν κρατιέμαι, θα το φωνάξω όλο χαρά.
Τσογλάνια μην με παρεξηγήσετε. Κι ο βασιλιάς των Σπαρτιατών, ο Λεωνίδας, αν ζούσε στις μέρες μας το ίδιο θα σφύριζε στο μπάνιο παρέα με τους τριακόσιους. Ε ναι λοιπόν:
Ζήτω η Πατρίδααα, Ζήτω η θρησκείαααα, Ζήτω η Νέα Δημοκρατίααααα...
Τώρα που το σκέφτομαι κι ο Καρατζαφέρης καλούλης είναι. Να δεις που χέρι-χέρι με τον Καραμανλή θα κυβερνήσουν αύριο μεθαύριο
Έρχονται όμορφες μέρες...»

Vita Mi Barouak

Γυμνισμός...

Ήμουν, θυμάμαι, σε κάποια παραλία της Μήλου, όταν σήκωσα το βλέμμα κι είδα ένα μονοπάτι πάνω στο βράχο και κάποιον οδοιπόρο με ψάθινο καπέλο να το διασχίζει. Έπιασα τη φίλη μου απ το χέρι και της είπα δίχως περιστροφή: «Πάμε να δούμε τι γίνεται από την άλλη μεριά;»
Πήραμε τα πράγματά μας και τον ακολουθήσαμε. Σε λιγότερο από 5’ λεπτά αντικρίσαμε από ψηλά μια μικρή παραλία, με ξανθή άμμο, νερά γαλάζιο κρύσταλλο και μετρημένους στα δάχτυλα λουόμενους. Βασίλισσες της παραλίας ήταν δύο γυμνά κορίτσια που βρίσκονταν αγκαλιασμένα πάνω σε ένα βραχάκι στα ρηχά. Βρισκόμασταν ολοζώντανοι στον παράδεισο.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η καριέρα μου ως γυμνιστής.
Από τότε δεν νομίζω ότι με ενθουσιάζει κάτι περισσότερο, από ότι η αίσθηση του γυμνού κορμιού να εφορμά, να σχίζει τη θάλασσα. Όλο μου το είναι ξαναζεί τη μοναδική εμπειρία της μήτρας, την αίσθηση της απόλυτης αθωότητας των πρωτόπλαστων. Μα ακόμα πιο χαρούμενο από μένα είναι το πουλί μου, γιατί κάνει παρέα με σπάρους και άλλα σέξυ θαλασσινά. Νέες παρέες, νέες εμπειρίες. Μόνιμος παραπονεμένος ο πισινός μου, αφού συνήθως ροδοκοκκινίζει τόσο πολύ που τελικά ξεφλουδίζει και μοιάζει σαν γκαστρωμένο φίδι.
Αχ ο γυμνισμός...
Ομπρελά τα πεύκα, ματάκια τον ήλιο, καμβά τη θάλασσα. Αισθάνεσαι τους γύρω σου σαν πρωτόγονους αδερφούς, να περιφέρονται δίχως αιδώ, δίχως προβλήματα και προκαταλήψεις. Μεγάλα και μικρά τσουτσούνια να ταλαντεύονται. Μεγάλα και μικρά στήθια να λοξοδρομούν. Κοκαλιάρικα μαυρισμένα κορμιά, σύντροφοι με όμορφα παχάκια...
Παλιότερα μ άρεσε να πίνω μέχρι πρωίας, να χορεύω σαν τρελαμένο ζαρκάδι, μα σήμερα η αίσθηση της ελευθερίας που προσφέρει η πτώση όλων των πέπλων δεν συναγωνίζεται με τίποτα.
Εγώ, εσείς, η φύση...
Ίσως να νομίσουν πως δεν είμαστε καθώς πρέπει.
Το σώμα, λέει, πρέπει να μένει πάντα ντυμένο, ποτέ γυμνό.
Ποτέ σαν τα μωρά, ποτέ σαν τους ερωτευμένους.
Μονάχα «οι βασιλιάδες, πρέπει να ναι γυμνοί»...
Αλλά εγώ δεν ακούω κανέναν.
Γιατί έτσι αισθάνομαι λεύτερος.

Vita Mi Barouak